Τα μύρα μας
Δημοσιεύθηκε: 16 Μαΐου, 2017 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Uncategorized, wildlife | Tags: adventure, Aegean, agriculture, anointing oils, Arc of Noah, artful, attitude, direct approach, downshifting, ethics, floral waters, for nature in nature, Greece, hydrosols, island life, φρυγανότοπος, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, αιθέρια έλαια, ανθόνερα, βότανα, θυμάρι, ικαρία, οικονομία, land-use, medicinal plants, patience, post traditional, rediscover-countryside, rural life, simple life, sustainable, thyme, what to do in Ikaria 5 Σχόλια
Γεια σας
Το παρόν ποστ που είναι μια συνέντευξη περί αιθέριων ελαίων που απομαγνητοφώνησα από τη Φωνή της Ελλάδας και την ΕΡΤ Χανίων, δεν είναι διαφημιστικό σποτ. Για να σας εξηγήσω τι είναι, θα αρχίσω με μια παλιά ιστορία:
Λοιπόν, πριν πολλά χρόνια σε μια διαμάχη για τη χρησιμότητα, το μέγεθος κτλ. κάποιου τεχνικού έργου στην Ικαρία, είδα να παρεμβαίνει, ουρανοκατέβατος, ένας Αθηναίος καθηγητής πανεπιστημίου που αφού είπε τη γνώμη του για το έργο, κατάληξε λέγοντας ότι οι Ικαριώτες καλά θα έκαναν να ασχολούνταν και με άλλα πράγματα εκτός από τα τσιμέντα, όπως για παράδειγμα, την καλλιέργεια και συλλογή βοτάνων και την παρασκευή αιθέριων ελαίων!
Μου έκανε εντύπωση η πρόταση του καθηγητή, τόσο ξεκάρφωτη μέσα στο καυγά για τα τσιμέντα, και κάθισα και το σκέφτηκα, πως του ‘ρθε, και θυμήθηκα ότι μερικούς μήνες πριν είχα δημοσιεύσει στο ταπεινό, μικρούλι τότε, μπλογκ μου το «Αβάδιστα και Πιτσικωτά», όπου βέβαια καμία πρόθεση δεν είχα να πάω κόντρα στα τσιμέντα· ήθελα μόνο να πω ότι μου άρεσαν τα βουνίσια τοπία και τα πλούσια αρώματα του νησιού. Όμως μερικοί άνθρωποι μπορούν και διαβάζουν πιο πέρα απ’ ό,τι βλέπουν. Έτσι μου φάνηκε ξεκάθαρο πως ο καθηγητής από εκείνο το ποστάκι ο δικό μου πήρε έμπνευση, την έκανε ιδέα και την πρότεινε.
Πόσο γραφική θα ακούστηκε η πρόταση του καθηγητή εκείνο τον καιρό! Σήμερα όμως τα πράγματα φαίνονται να έχουν αλλάξει αρκετά. Γι’ αυτό τώρα μπορώ κι εγώ να πω καθαρά και θαρρετά την άποψή μου: μετά από 40 χρόνια «έργα», ξεκινάμε επιτέλους και ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ. Ανάμεσα στα άλλα, ελιές, κήπους, αμπέλια, δασικά δέντρα, φυτεύουμε και βότανα και παράγουμε μύρα!
«μύρο το [míro]: 1. γενική ονομασία αρωμάτων συνήθ. με ελαιώδη σύσταση: Άλειψαν με μύρα το σώμα του Xριστού. Tο (Άγιο) Mύρο, που χρησιμοποιείται από την εκκλησία ιδίως στο μυστήριο του χρίσματος. 2. (λογοτ.) πολύ ευχάριστη οσμή. [αρχ. μύρον]»
Στις 8 του Μάη η εκπομπή της Μαρίας Κουτσιμπίρη «Ένα κλουβί κίνησε να βρει πουλί» ήταν αφιερωμένη στα βότανα και τη θεραπεία μέσω των βοτάνων και αιθέριων ελαίων. Στο πρώτο μέρος της εκπομπής μίλησε η Έλενα Χατζημιχάλη από την Τσαπουρνιά της βόρειας Εύβοιας και στο δεύτερο μέρος ο Θοδωρής Κάργας από την Ικαρία. Εδώ αναπαράγω μόνο το δεύτερο μέρος όχι μόνο γιατί αφορά το νησί μου, αλλά κυρίως γιατί ο Θοδωρής, παραμερίζοντας τη ρομαντική, επικεντρώνει στη βιώσιμη, πρακτική πλευρά του εγχειρήματος, ενώ συνάμα μοιράζεται πολλά «μυστικά» της δουλειάς του και της φιλοσοφίας του, ενθαρρύνοντας έτσι κι άλλους να έρθουν σε επαφή με τη φύση και ιδιαίτερα, την πρωτογενή παραγωγή μέσα στη φύση με τρόπο λίγο-πολύ ανάλογο με το δικό του.
— Θοδωρή, σε ποιο μέρος σε βρίσκουμε;
«Στις Ράχες»
— Σε καλωσορίζω.
«Σας ευχαριστώ. Γεια χαρά σε όλους.»
— Μόλις γύρισες από το μάζεμα βοτάνων.
«Θρούμπι, ναι.»
— Θρούμπι μάζευες; Έσκασε λοιπόν το θρούμπι στην Ικαρία; Γιατί μόλις λέγαμε ότι στην Εύβοια το θρούμπι τώρα πάει ν’ ανοίξει.
«Για την ακρίβεια ήταν και προχωρημένο. Προς τα τέλη του κοντά.»
— Που; Προς το νότο;
«Προς το νότο, ναι.»
— Λοιπόν… Δωσ’ μας λοιπόν τη μυρωδιά απ’ το θρούμπι.
«Α, είναι παντού αυτή τη στιγμή και είναι πάρα πολύ έντονη, για την ακρίβεια υπερβολική.»
— Ριγανίζει λίγο. Είναι σ’ αυτή την κατηγορία, έτσι;
«Είναι μεταξύ ρίγανης και θυμαριού. Πιστεύω ότι αυτό το περιγράφει καλύτερα.»
— Τι ιδιότητες έχει το θρούμπι;
«Είναι πολύ παραπλήσιες και της ρίγανης και του θυμαριού γιατί και τα τρία είναι φυτά καρβακρόλης – είναι η ενεργή τους ουσία. Είναι πολύ ισχυρά αντιμυκητιασικά και αντιβακτηριακά –εννοώ τώρα για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες- οπότε κάνουνε ειδικά για το αναπνευστικό σύστημα, για λοιμώξεις, είναι πολύ καλά.»
— Ξέρεις, με θρούμπι, με αιθέριο θρούμπι, έχω ξεπεράσει πολύ δύσκολο coli, κολοβακτηρίδιο.
«Ναι. Γιατί είναι βακτηρίδιο, ναι.»
— Λοιπόν, έχεις ξεκινήσει μια προσπάθεια με αιθέρια έλαια στην Ικαρία, τα IkariaNature. Πες μας, είναι δύσκολη αυτή η προσπάθεια να ξεκινάς μόνος σου ένα τέτοιο εγχείρημα;
«Το να ξεκινάς μόνος σου, ναι είναι δύσκολο. Και να πρέπει να μάθεις από το μηδέν και να βρεις και τους τρόπους να κάνεις τα πράγματα, ειδικά όταν δεν υπάρχει έτοιμο το κεφάλαιο. Αλλά είναι πολύ ανταποδοτικό όμως. Δηλαδή στο τέλος η διαδικασία όλη αυτή που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για χρόνια, θέλω να πιστεύω, ανταποδίδει. Μόνο και μόνο η χαρά του να το κάνεις και να προσφέρεις κατιτίς ποιοτικό το οποίο μπορεί να θεραπεύσει ανθρώπους δεν ανταμείβεται ούτε οικονομικά ούτε με άλλους τρόπους.»
.
— Φαντάζομαι όμως ότι και το οικονομικό όφελος, αν προχωρήσει αυτό, η επιχείρηση, θα είναι καλό.
«Αν προχωρήσει, ναι βέβαια, θα είναι καλό. Αλλά για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο χρειάζεται και αρκετή επένδυση και οικονομική. Δηλαδή πλέον αρχίζει και γίνεται συμφέρον απ’ τη στιγμή που έχεις τη δική σου καλλιέργεια και το δικό σου εργαστήριο.»
— Ναι, εκεί ήθελα να καταλήξω. Φαντάζομαι ότι δεν στηρίζεσαι μόνο στη γη της Ικαρίας. Γιατί δεν φτάνει. Θέλουν πολύ μεγάλες ποσότητες τα αιθέρια έλαια.
«Ναι βέβαια, είναι οι ποσότητες, είναι και το ηθικό ζήτημα, δηλ. ότι πρέπει πάντα να μαζεύεις και με πολλή προσοχή για το φυτό και για τη φύση και να μένει και αυτό το οποίο χρειάζεται, αλλά και εξ ορισμού το να μαζεύεις άγρια δεν μπορεί να γίνει αποδοτικό ποτέ γιατί είναι λίγο από δω λίγο από κει, σκαρφαλώνεις στα βουνά, ενώ μόνο όταν έχεις μία καλλιέργεια που είναι όλα καθαρά, μεγάλα, στη σειρά, μπορείς πραγματικά να γίνεις κερδοφόρος.»
.
— Έχεις τη δυνατότητα να έχεις τόσο μεγάλες εκτάσεις όμως;
«Τώρα το πόσο μεγάλη έκταση χρειάζεσαι εξαρτάται λίγο κι απ’ τους στόχους σου. Δηλαδή, άμα θέλεις να στήσεις, όπως εγώ, μια οικογενειακή επιχείρηση, όπως το σκέφτομαι εγώ, δεν χρειάζεσαι τις τεράστιες εκτάσεις. Αν φτάσεις κάποια στιγμή να καλλιεργείς 40-50 στρέμματα, αρκεί. Δεν χρειάζεται να γίνουμε σαν τους Γάλλους που έχουνε χιλιάδες στρέμματα απαραίτητα και να κάνουμε πολυεθνικές εταιρείες, νομίζω.»
— Και 40-50 στρέμματα όμως δεν είναι λίγα…
«Δεν είναι λίγα. Και δεν τα κάνεις απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Στο βάθος χρόνου, στο βάθος μιας δεκαετίας είναι αυτό το πλάνο να συμβεί. Αλλά ξεκινάω από δέκα στρέμματα αυτή τη στιγμή που έχω νοικιάσει και σιγά-σιγά ανάλογα με τις δυνάμεις μου προχωράει…»
— Για πες μας λοιπόν για όλη τη χρονιά, πως ξεκινάς; Τώρα ας πούμε είναι η περίοδος που μαζεύεις. Πότε γίνεται το ξεκίνημα, η σπορά; Τι άλλο πρέπει να προσέξει κάποιος; Με τι άλλο πρέπει να ασχοληθεί;
«Είναι πολλά τα στάδια. Τώρα είναι η εποχή που μαζεύεις και κάνεις αποστάξεις. Βέβαια αυτό έχει πολλή λεπτομέρεια στο κάθε του βήμα, το πως θα γίνει…»
.
— Αφού ξεκίνησες από την απόσταξη, πες μας λίγο γι’ αυτή τη μέθοδο, πως γίνεται.
«Εγώ χρησιμοποιώ τη μέθοδο της ατμοαπόσταξης μόνο, όπου δηλαδή απ’ το βότανο μέσα περνάει καυτός ατμός, συμπαρασύρει το αιθέριο και μετά ψύχεται το μίγμα αυτό και πέφτει σε ένα διαχωριστή που ξεχωρίζει το λάδι (επειδή είναι ελαφρύτερο, πάει πάνω) από το νερό. Έτσι πολύ συνοπτικά σας το περιγράφω τώρα…»
— Και το νερό όμως είναι ανθόνερο. Κι αυτό το κρατάς, έτσι δεν είναι;
«Ναι, βέβαια. Και μάλιστα όταν η διαδικασία γίνει σωστά, είναι και εμπορικό προϊόν και ποιοτικό κιόλας πολύ. Κάτι που ‘χω να πω είναι ένα πλεονέκτημα που ‘χουν οι μικροί παραγωγοί απέναντι στις μεγάλες εταιρίες, ότι το αιθέριο μπορείς να το αποσπάσεις τη στιγμή που μαζεύεις το βότανο, δηλαδή κατ’ ευθείαν. Να εγώ τώρα το πρωί το μάζεψα, τώρα θα μπει για απόσταξη. Αυτό δίνει πολύ-πολύ μεγαλύτερη ποιότητα στο προϊόν, και αυτό είναι το πλεονέκτημα που έχεις στην αγορά. Γιατί μία εταιρία θα το αγοράσει από μια άλλη τρίτη χώρα συνήθως, θα ‘ρθουν τα βότανα ξερά και θα αποσταχθούν μετά από καιρό, όταν έχουν χάσει ήδη, εκτός από ποσότητα, αρκετή απ’ την ποιότητά τους.»
.
— Δηλαδή, γίνεται σε άλλη χώρα η καλλιέργεια και σε άλλη χώρα η απόσταξη;
«Ναι. Συνήθως, δηλαδή, οι μεγάλες εταιρίες έχουν δικές τους καλλιέργειες μεγάλες, αλλά για ένα-δύο βότανα, αυτά που είναι τα «αστέρια» τους, ας το πούμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι από χώρες που είναι και πιο φτηνά τα εργατικά και το να αγοράσουνε το βότανο. Αυτό όμως δεν μπορεί να ταξιδέψει ποτέ νωπό γιατί θα χάλαγε στην πορεία, οπότε αποξηραίνεται.»
— Οπότε μειώνεται και η επίδραση και η ποσότητα.
«Ναι βέβαια η ποσότητα μειώνεται όμως δεν τους πειράζει γιατί είναι πολύ φτηνό οπότε τους συμφέρει, όμως μετά απ’ όλα αυτά, πολλά από τα πτητικά του αιθέριου έχουν εξαφανιστεί τελείως. Δεν υπάρχουν πια αυτά τα συστατικά μέσα. Και είναι όλα αυτά, συνεργατικά, που λειτουργούν μέσα προκειμένου να φέρουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οπότε, όσο πιο πλούσιο είναι σε συστατικά, τόσο πιο δυνατό.»
.
— Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι συνεργατικά με άλλους ανθρώπους σε άλλες περιοχές της Ελλάδας;
«Υπάρχουν τέτοιου είδους σκέψεις, απλά αυτή τη στιγμή προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, η αλήθεια είναι. Όμως μόλις καταφέρω και μπορώ (γιατί δεν ζω ακόμα απ’ αυτό το πράγμα), μόλις δηλαδή πάει καλύτερα, θέλω και έχω σκοπό να κάνω διάφορα πράγματα. Απ’ το να κάνω σεμινάρια γι’ αυτό το πράγμα εδώ πέρα και να ΄ρχεται κόσμος να βλέπει (γιατί χαίρομαι πάρα πολύ να το δείχνω αυτό σε άλλο κόσμο), μέχρι να συνεργαστώ με άλλους ανθρώπους ώστε να προωθήσουμε και τα βότανα της Ελλάδας.»
— Βέβαια, και των άλλων περιοχών, όχι μόνο της Ικαρίας. Αν και η Ικαρία είναι ένας τόπος που έχει πάρα πολλή μεγάλη ποικιλία βοτάνων.
«Έχει. Αν και ο κάθε τόπος έχει τις ιδιαιτερότητές του και την ιδιότητά του, οπότε νομίζω ότι όλοι μαζί έχουμε να δώσουμε κάτι.»
.
— Κάποια οικονομική υποστήριξη από κάποιο Κοινοτικό Πρόγραμμα θα σε ενδιέφερε;
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι ήδη είχα μπει στο Πρόγραμμα του Νέου Αγρότη και έχω βοηθηθεί απ΄ αυτό σε ένα βαθμό. Κοιτάω συνέχεια τα νέα προγράμματα που ανοίγουν για να βρω κάτι που «να ταιριάζω» στους όρους του ώστε να με βοηθήσει.»
— Θοδωρή, είσαι κι ο άνθρωπος που έπαιζε στο «Little Land». Είχαμε φιλοξενήσει τον σκηνοθέτη στην εκπομπή πριν δυο-τρία χρόνια. Πως αλλάξανε τα πράγματα από τότε; Παρέμεινες κατ’ αρχάς στην Ικαρία.
«Δεν νομίζω ότι από τη στιγμή που ήρθα και έχω επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν τέθηκε ξανά η επιλογή του να φύγω.»
— Δεν το σκέφτηκες καθόλου;
«Υπήρχανε δυσκολίες αλλά η σκέψη (ακόμα κι αν το σκέφτηκα για λίγο) του να πάω κάπου αλλού ήτανε τόσο απωθητική που μόνο και μόνο αυτό μου αρκούσε.»
.
— Δεν μπορούσες να βρεις κάποιο τόπο καλύτερο μάλλον…
«Δεν είναι ότι είναι ο τέλειος τόπος απαραίτητα, αλλά μου ταιριάζει κι έχω αρχίσει να βγάζω τις ρίζες μου εδώ. Το να γυρίσω σε αστικό περιβάλλον είναι εκτός συζήτησης πια, ενώ το να πάω σε ένα άλλο περιβάλλον της υπαίθρου σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι απ’ την αρχή. Οπότε, αφού έχω βάλει τόση ενέργεια εδώ πέρα, γιατί να το κάνω;»
— Πάντως, θα συμβούλευες τους νέους ανθρώπους να κάνουν αυτήν την κίνηση, να φύγουν από τις πόλεις;
«Σίγουρα, εφόσον το νιώθουνε. Όχι εξαναγκαστικά προφανώς, έτσι; Εγώ πιστεύω ότι η επαφή με τη φύση ταιριάζει πιο καλά στον άνθρωπο, είναι πιο κοντά στη φύση του ανθρώπου. Με αυτή μεγαλώσαμε. Οι πόλεις είναι κάτι των τελευταίων λίγων αιώνων, ενώ η εξέλιξή μας είναι κάτι πολύ παλιότερη μέσα στη φύση, και ειδικά σε σχέση με την πρωτογενή παραγωγή. Μπορεί να μην το κάνουν όλοι αυτό. Σίγουρα θα υπάρχουν ανάγκες και εδώ πέρα που είμαστε και για υπηρεσίες και για δεύτερα και τρίτα πράγματα, όμως η επαφή με τη φύση και το να είσαι κοντά στην πρωτογενή παραγωγή είναι σημαντική, πιστεύω, για τον άνθρωπο.»
— Ωραία. Θέλεις να μας πεις, πριν σε αποχαιρετήσουμε, που μπορούμε να σε βρούμε; Κατ’ αρχάς έχεις κάποια σελίδα στο facebook…
«Ναι, υπάρχει σελίδα στο facebook προς το παρόν και σε λίγο θα υπάρχει και site που θα είναι δικό μας, το ikarianature.com, όπου μπορείτε να με βρείτε. Κυρίως όμως, άμα ‘ρθείτε από δω…»
— Ευχαριστούμε πάρα πολύ και τους χαιρετισμούς μας στην αγαπημένη Ικαριά.
«Ναι, ευχαρίστως. Γεια και χαρά.»
.
.
Ο Θοδωρής εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ικαρία πριν 8 χρόνια και άμεσα γοητεύτηκε από τον πλούσιο κόσμο των βοτάνων και τη συνεχιζόμενη παράδοση στο νησί να χρησιμοποιούνται τα βότανα στην καθημερινότητα για θεραπευτικούς σκοπούς. Έτσι ξεκίνησε μία πορεία που τον οδήγησε στην παραγωγή ποιοτικών αιθερίων ελαίων και ανθόνερων για φαρμακευτική χρήση. Το εργαστήριό του βρίσκεται στο Πλατανίδι, μια συνοικία του χωριού Άγιος Δημήτριος στις Ράχες της Ικαρίας. Εκεί, όπως λέει και στη συνέντευξη, ο Θοδωρής χαίρεται να διηγείται στους επισκέπτες την πορεία του και να παρουσιάζει όλα τα στάδια παραγωγής των προϊόντων ikarianature, δηλαδή, Αιθέρια Έλαια & Ανθόνερα από μελισσόχορτο, ελίχρυσο, άγριο καρότο, αρμπαρόριζα, φλισκούνι, βασιλικό, γαλλική λεβάντα, κρίταμο, φασκόμηλο, δενδρολίβανο, ρίγανη, θυμάρι, μέντα, ευκάλυπτο και θρούμπι. Στη δουλειά του τον βοηθάει η σύζυγός του, Tara Kane, μια γλυκύτατη Αγγλίδα που διατηρεί το Tara Kane Massage and Bodywork στο Χριστό Ραχών.
.
_
Τα σέβη μου σ’εκείνους που επιμένουν
Δημοσιεύθηκε: 6 Φεβρουαρίου, 2016 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, Uncategorized | Tags: Aegean, crazy, crisis, development, ethics, for-me, gardening, Greece, herbs, hiking, Ikaria, Ikarians, χαρά, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, ΟΠΣ Ικαρίας, αιγαίο, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, μονοπάτια, ξεθέωμα, lifestyle, migration, my world, my-kitchen, nature, patience, permaculture, rediscover-countryside, rural life, simple life, village life, what-matters, why-ikaria 10 Σχόλια
Είναι ένας καλός Φλεβάρης κι εγώ συνεχίζω να νιώθω δοτική, γεμάτη ευγνωμοσύνη για τούτο το νησί. Έλεγα πως ήταν ώρα να δημοσίευα κάτι πρακτικό όπως ας πούμε έναν καινούριο ψηφιακό χάρτη, π.χ. σαν αυτόν εδώ, όμως μαθαίνω ότι η έρευνα πεδίου δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Τα σέβη μου σ’εκείνους που επιμένουν
«Έχετε μάλλον βρεθεί σε παρόμοια θέση: Χριστούγεννα, η οικογένεια και οι φίλοι συγκεντρώνονται και όλοι προσπαθείτε να ενημερωθείτε για τα νέα των δικών σας, γύρω από το γιορταστικό τραπέζι.
Φέτος βρέθηκα αντιμέτωπη (σημ. στη Γερμανία) με πολλές περίεργες και «ελαφρώς ειρωνικές» ερωτήσεις: «Γειά σου Μπίργκιτ, πώς πάει η ελληνική σου περιπέτεια; Εξακολουθείς να ταξιδεύεις σ ’αυτό το μακρινό νησί – θύμισέ μου το όνομά του γιατί το ξέχασα – Δεν έχεις βαρεθεί να πηγαίνεις πάντα στο ίδιο μέρος και να βλέπεις τα ίδια πρόσωπα; Τι στο καλό κάνεις εκεί όλη την ημέρα;»»
«Πώς να απαντήσω; Πώς να βάλω τις εμπειρίες μου σ ’ένα σπιρτόκουτο; Πρώτον: το όνομα του νησιού είναι Ικαρία και, όχι δεν βαριέμαι να πηγαίνω εκεί συχνά. Τι κάνω; Είναι απλό: Γνωρίζω – και με γνωρίζουν διάφοροι άνθρωποι και, αν και τα ελληνικά μου είναι ακόμα φτωχά, μαθαίνω κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον:
Υπάρχει μια αυξανόμενη ομάδα ανθρώπων, γύρω στα 30 με 50 χρονών, που έχουν διαλέξει το νησί για μόνιμο τόπο κατοικίας και προσπαθούν να το αναπτύξουν. Καταλαβαίνω ότι προέρχονται από διάφορες κοινωνικές κατηγορίες και έχουν ποικίλα κίνητρα. Άλλοι κατάγονται από το νησί και ζούσαν κάπου μακριά ώσπου κάποια στιγμή στη ζωή τους αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω στις ρίζες τους. Υπάρχουν κι άλλοι, που διάλεξαν την Ικαρία για να μείνουν μόνιμα, αν και δεν είναι Ικαριώτες.»
«Φαίνεται ότι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι συμφωνούν σε κάτι βασικό:
Η Ικαρία τούς προσφέρει μια ευκαιρία να ζήσουν μια ζωή που επικεντρώνεται στις βασικές τους ανάγκες, ισορροπημένη, ακολουθώντας το ρυθμό της φύσης και με λιγότερο στρες. Όμως, ας μη κάνουμε το λάθος να χαρακτηρίσουμε αυτή την επιλογή ρομαντισμό ή αφέλεια. Τα άτομα που γνωρίζω εργάζονται σκληρά, γιατί η Ικαρία δεν προσφέρει αυτή την καλή ζωή αβασάνιστα.»
«Υπάρχουν μερικοί που ασχολούνται με τον τουρισμό και προσπαθούν να τον αναπτύξουν με διάφορους τρόπους, όπως π.χ. οργανώνοντας περιπάτους, που δείχνουν με διαφορετική οπτική τα κρυφά διαμάντια του νησιού, όπως τους αμπελώνες του, όπου μπορεί κάποιος να δοκιμάσει ένα εξαιρετικής ποιότητας ντόπιο κρασί. Άλλοι οργανώνουν περπάτημα στο βουνό, κάτι νέο για μερικούς καλοκαιρινούς τουρίστες, που ξέρουν μόνο τις ηλιόλουστες παραλίες και αγνοούν τις δυνατότητες μιας βόλτας στο εσωτερικό του νησιού ή τις χαρές που προσφέρουν τα πανάρχαια μονοπάτια που πρόσφατα συντηρήθηκαν.»
«Κάποιοι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν την Ικαρία έναν παράδεισο της γεύσης, ανοίγοντας μικρά εστιατόρια που προσφέρουν όλο το χρόνο μενού με παραδοσιακές συνταγές.
Κάποιοι άλλοι επικεντρώνονται σε βιολογικές καλλιέργειες, παράγουν εξαιρετικά κρασιά, λαχανικά, φρούτα και μέλι. Τέλος, μερικοί ξεκινούν μικρές επιχειρήσεις για την παραγωγή και πώληση καλλυντικών, κεραμικών κλπ. Όταν απαριθμώ όλες αυτές τις δραστηριότητες, βλέπω τα πρόσωπα γύρω από το τραπέζι μου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους. Δραστηριότητες, που θεωρούνται «συνηθισμένες» στη Βόρεια Ευρώπη παίρνουν μια διαφορετική προοπτική σε μια χώρα που έχει «στεγνώσει» από την οικονομική κρίση. Έτσι, με ακούνε πιο προσεκτικά όταν τους αποκαλύπτω τα υπόλοιπα ευρήματά μου.»
«Η Ικαρία μοιάζει σαν το κουτί των θησαυρών για τα δημιουργικά άτομα.
Συγκεντρώνει έναν μεγάλο αριθμό κινηματογραφιστών, φωτογράφων και ζωγράφων, οι οποίοι εμπνέονται από την ατμόσφαιρα του νησιού και προσπαθούν να τη συλλάβουν ο καθένας με τον τρόπο του. Συναντάει επίσης κάποιος φιλοσόφους και συγγραφείς, που βρίσκουν τη δημιουργική τους έμπνευση στις ακτές της Ικαρίας. Υπάρχουν ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί, που ανακαλύπτουν μεγάλη ποικιλία γεγονότων στις ιστορίες που αφηγούνται οι γέροντες του νησιού και μπορούν να τις εξερευνήσουν και να τις προσαρμόσουν για το μοντέρνο κοινό.»
«Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, αυτές οι καλλιτεχνικές παρουσιάσεις στοχεύουν στο να αποκαλύψουν και να συντηρήσουν την αυθεντικότητα, την ομορφιά και την μοναδικότητα του νησιού και όχι να τα εκμεταλλευτούν για ποταπούς διαφημιστικούς λόγους.»
«Πριν οι φίλοι γύρω από το τραπέζι μου παρακουραστούν από τις Ικαριώτικες ιστορίες μου, μπορώ να χωρέσω το 2015 μου σε μια φράση: σ’ ένα μακρινό νησί – που τ’ όνομά του δύσκολα το θυμούνται όσοι δεν το γνωρίζουν – μου έτυχε να γνωρίσω μερικούς ανθρώπους, που τους σέβομαι εξαιρετικά, επειδή σε μια περίοδο κρίσης και ενώ είναι εκτεθειμένοι στα αποτελέσματα μιας εξαιρετικά αυστηρής πολιτικής λιτότητας, προσπαθούν να παραμείνουν στο νησί, πιστοί στις ιδέες και τις αποφάσεις τους.»
«Τους εύχομαι τα καλύτερα για το 2016!»
Birgit Urban, για το ikariamag, 01/02/2016
.
Αγαπητή Μπίρκιτ, τα σέβη μας.
Καμιά φορά οι ξένοι βλέπουν πιο καθαρά απ’τους φίλους. Γι’ αυτό σ’ευχαριστούμε. Δεν χρειαζόταν να γράψεις όλ’ αυτά. Δεν ξέρω για τους Γερμανούς, αλλά για μας, θέλω να ξέρεις, μόνο που έρχεσαι χειμώνα στη Νικαριά, είσαι πολύ εντάξει. 🙂
Ήμεσσαν πολλοί ψυχεροί ελόου μας…
Σάββατο, 6 Φεβρουαρίου 2016
Next post: «Hiking routes by OPS Ikarias in Google maps»
Previous post: «Το 2015 μου στην Ικαρία»
Ευημερία χωρίς Ανάπτυξη
Δημοσιεύθηκε: 23 Οκτωβρίου, 2015 Filed under: Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Uncategorized | Tags: direct approach, economy, farming, for nature in nature, freedom, Greece, Ikaria, island life, φυσική καλλιέργεια, χαρά, Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας, ικαρία, lifestyle, my world, permaculture, red island, rediscover-countryside, rural life, why-ikaria 7 Σχόλια«Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η τόσο δημοφιλής κουλτούρα της ελευθερίας είναι ακριβώς αυτό που δέχεται επίθεση από την ευρωπαϊκή τρόικα και τις καταστροφικές πολιτικές της λιτότητας. Αισθανόμαστε ότι χωρίς αυτή την προσέγγιση — το όνειρο είναι άδειο και η ιστορία είναι χωρίς νόημα.»
..
' ' '
Τα έχω πει τόσες φορές, π.χ. εδώ, κι εδώ, έχει γράψει κι η Ελένη μια κορυφαία δημοσίευση εδώ (διαβάστε τα σχόλια), αυτά τα χρόνια στην Ικαρία κάποιοι φίλοι μου λένε πως είμαι η ενσάρκωση αυτών των ιδεών, ας γελάσω, όσο κι αν τρομπάρουν, δεν μασάω, το εγώ μου δεν φουσκώνει. Είναι όμως μια δικαίωση που θα γίνει αυτή η εκδήλωση στο «νησί των οραμάτων» 🙄 όπου ζω. Κι επίσης χάρηκα πολύ που είδα ότι για να ανακοινώσουν την εκδήλωση κυκλοφόρησαν τρία πολύ καλά κείμενα. Τα αναδημοσιεύω και τα τρία γιατί με βολεύουν για να ξαποστέλνω παραπέμπω – όσους ενδιαφέρονται για μένα, για τους φίλους μου, τι σκατά κάνουμε εδώ, και γενικώς έχουν περιέργεια να μάθουν για άλλα μοντέλα ζωής. Το πρώτο, το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, είναι η πρόσκληση της ΑΣΠΙ. Αρχίζει έτσι:
«Ζούμε σε έναν πλανήτη με πεπερασμένους πόρους και δυνατότητες. Σε αυτό τον κόσμο ωστόσο το καθεστώτος λυσσάει για συνεχή ανάπτυξη υποσχόμενο κοινωνική ευημερία. Αυτή η λύσσα προκάλεσε άλλη μια οικονομική φούσκα, που έσκασε πάνω μας, εντείνοντας την εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης. Η δε μαγική λύση που το σύστημα ξαναπροτείνει είναι το ίδιο αδιέξοδο…
' ' '
Το δεύτερο κείμενο είναι ενός από τους ομιλητές, του γείτονα Γιάννη Μακριδάκη. Έχει τίτλο «Απλεπιστήμιο: Εργαστήριο φυσικής καλλιέργειας και μετακαταναλωτικής προσέγγισης – Πρόταση που απηύθυνα στον τοπικό δήμο αλλά μπορεί να οργανωθεί σε κάθε δήμο». Αρχίζει έτσι:
«Η ιστορική περίοδος που διανύουμε ως ανθρωπότητα έχει ως βασικό χαρακτηριστικό της τον καταναλωτισμό και τον άνθρωπο-καταναλωτή, ο οποίος έχει αποκοπεί από το φυσικό του περίβλημα και διαβιεί έγκλειστος στο χρηματοοικονομικό σύστημα, εντός αφύσικου, τεχνητού περιβάλλοντος, μακριά από τον πραγματικό πλούτο των φυσικών πόρων, μακριά και από τις συνέπειες που έχουν στο οικοσύστημα, άρα στον εαυτό του, οι μικρές και μεγάλες καθημερινές του δραστηριότητες. Αποτέλεσμα αυτού το τρόπου ζωής είναι να…
' ' '
Το τρίτο κείμενο ανέβηκε στο ikariamag από τον Γ. Βιτσαρά, πιο βιωματικό, σε καθημερινή Καριώτικη γλώσσα με ύφος και άποψη που, απ’ όσο ξέρω, εκφράζει πολλούς ανθρώπους που ζουν μόνιμα στο νησί, ανεξάρτητα από ηλικία και πολιτική τοποθέτηση. Πηδάει από το γενικό στο προσωπικό, απ’ το παρόν στο παρελθόν, μπερδεύεται, αμφιβάλλει, τα αφήνει όλα ανοιχτά, με δυο λέξεις είναι για μένα κατάθεση σκέψης αληθινού Ελευθεροπολίτη Ικαριώτη Έχει τίτλο «Ευημερία χωρίς ανάπτυξη… στην Ικαρία» κι αρχίζει έτσι:
«Βρε παιδιά, γίνεται να υπάρξει ευημερία μια κοινωνίας χωρίς ανάπτυξη; Για ποια ανάπτυξη μιλάμε; Τι είναι η από-ανάπτυξη; Τι σημαίνει ευημερία; Ποιος αναπτύσσει ποιόν; Λοιπόν, δυο λόγια θα απλώσω στο «χαρτί» που εκφράζουν εμένα…
' ' '
Τελειώνοντας, δεν χρειάζεται να το πείτε, το ξέρω, αυτές οι εκδηλώσεις δεν έχουν φοβερή προσέλευση, ακόμα και στην Ικαρία ο κόσμος θέλει μασημένα, απολυτίκια, δοξαστικά και πολιτικούρες – θέλουν παραμύθια όχι όνειρα. Όμως είμαι σίγουρη ότι, σε σχέση με το μικρό πληθυσμό που έχει το νησί το χειμώνα, σίγουρα θα έρθουν πολλοί. Αν δεν τρέχω να σώσω πρόσφυγες σε Λέρο ή Σάμο, μάλλον θα είμαι κι εγώ. Ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικό με την καλλιέργεια σε πεζούλια. Αλλά αυτό είναι κάτι τεχνικό που δεν σας αφορά εκτός αν κάνετε γεωργικά πειράματα σε πολύ ορεινό και μάλλον άγονο νησί.
Φιλάκια 🙂
Reblog: Κρασάκι στην Ικαρία…
Δημοσιεύθηκε: 3 Σεπτεμβρίου, 2015 Filed under: aegean, Ikaria, Ικαρία, lifestyle, Personal | Tags: Aegean, agriculture, artful, athina-sk., direct approach, economy, farming, for-me, Greece, φυσική καλλιέργεια, χαρά, αγαλλίαση, ιδρώτας, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, μεθύσι, ξεθέωμα, lifestyle, monastery, my world, no technical problem, old things, rediscover-countryside, robbers'-island, September, traditional, village life, what-if, why-ikaria, wine 5 Σχόλια«Με αυτά και με εκείνα έκατσα πάνω από μήνα στην Ικαρία. Έπειτα με φιλοξένησε ένας φίλος που ζούσε μέχρι πρότινος στην Αθήνα ως «υπερκαταναλώτης». Πήρε όμως ανάποδες, την κοπέλα του και τράβηξε μακριά από τη μεγαλούπολη. Εκεί δεν ήταν μόνος του. Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί νεαροί που θέλουν να ανακαλύψουν τις ευεργετικές ικανότητες της αποκέντρωσης. Και ευτυχώς η νεολαία της Ικαρίας δεν παρατάει τον τόπο της. Μπορεί να απομακρύνεται για σπουδές ή κάποια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία αλλά όλοι αργά η γρήγορα επιστρέφουν στη θέρμη της. Υγεία για αυτούς δεν είναι το γυμναστήριο και το ρεντμπουλ αλλά να τρώνε κάθε πράγμα στον καιρό του και να βιώνουν τις εποχές.»
Αυτά που λέτε, ξεμπερδέψαμε με την τρέλα του Αυγούστου όπου αλλού θέλαμε να πάμε κι αλλού μας πήγαινε το ρεύμα, πολύς κόσμος, καλός κόσμος στο νησί γαρ, κι εμείς πολύ φιλότιμο γμτ μας και ήρθε η ώρα κι αραιώσαμε να κάνουμε καμιά δουλειά, εν προκειμένω να φτιάξουμε κρασί, για μια φορά, πρώτη φορά, ολοδικό μας!
Τα προηγούμενα χρόνια, όταν προλαβαίναμε μαζεύαμε σταφύλια απ’ όπου να ΄ναι, είχε και κλεμμένα, και τα δίναμε σε φίλους που είχαν πολλά και εγκαταστάσεις και τα πατούσαμε, αλλά εμείς επειδή είχαμε λίγα και υπάρχει και μια πρόληψη των αμπελουργών ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να ασχολούνται με το κρασοκάμωμα (κι ας αντέχουμε τη ζέστη στον τρύγο – κι ας κουβαλάμε σαν γομάρια – κι ας έχουμε πανθομολογουμένως τα καλύτερα πόδια για πάτημα) μας έκαναν πέρα διακριτικά και καταλήγαμε στη κουζίνα και μαγειρεύαμε για τους τρυγητές και τους πατητάδες, τέλος πάντων παίρναμε το μερτικό μας, καμπόσα κιλά να βγει ο χειμώνας, άξια κερδισμένο όμως δεν το ‘λεγες δικό μας κρασί.
Αλλά, αλλά, και τρισαλλά, εφέτος έκατσε αλλιώς καλύτερα, είδε τα βάσανά μας ένας παππούς, ήπιε κι ένα ποτηράκι απ’ το περσινό και τ’ άρεσε, είδε την προκοπή μας και μας έστειλε… στου διαόλου τη μαμά, 3/4 με τα πόδια, να βρούμε ένα αμπέλι μισοπαρατημένο, μισο-άγριο, έχει όμως πολλά σταφύλια και τώρα… το τρυγούμε! Σα να ‘μασταν αφεντικά, σαν να ‘τανε δικό μας!
Από κει και πέρα η ιστορία είναι εκπληκτικά σχεδόν ίδια με όσα έγραψαν οι Παριανοί «χωριάτες» που πέρασαν από Ικαρία το 2014 και είμαι πολύ τυχερή που τους βρήκα και κάνω reblog την αφήγησή τους γιατί α) δεν έχω πια φωτ. μηχανή, β) φοβάμαι μη μου ματιάσετε το κρασί, και γ) δεν θέλω να μας βρει κανένας μουστερής.
Πάντως είναι η ίδια ιστορία. Μόνο τα πρόσωπα είναι κάπως διαφορετικά και κάπως διαφορετική κι η διαρύθμιση του χώρου. Διαβάστε το άρθρο… ➡ ➡ ➡
και
Χαίρε Βάκχε
που αγαπάς
τα μεθυσμένα
γεωργικά κορίτσια!
.
ΑΠΟΛΩΦΑ
Δημοσιεύθηκε: 25 Ιουνίου, 2014 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, Sea, Uncategorized, wildlife | Tags: Aegean, agriculturist, direct approach, farming, for nature in nature, gardening, Greece, housing, Ikaria, inside-story, φυσική καλλιέργεια, ικαρία, καλοκαίρι, ξεθέωμα, permaculture, philosophy, playful, rediscover-countryside, simple life, summer, village life, what-matters, why-ikaria 11 Σχόλια
' ' ' Μεσοκαλόκαιρο κι ούτε ξέρω από που να αρχίσω ούτε τι να βάλω για τίτλο, οπότε μια χαρά μου λέει να αρχίσω μ'αυτό το αρχαίο καριώτικο κρασοπότηρο κι η επιγραφή που έχει στον πάτο που τη διαβάζεις μόνο άμα πιεις το κρασί, κάνει για τίτλο: ΑΠΟΛΩΦΑ = λούφαξε, ησύχασε, ξεκουράσου, όλα εντάξει.
Είναι ο καιρός των κήπων κι αυτός από κάτω μοιάζει μπορεί να είναι, ο δικός μου. Ωραίος είναι, δε λέω, είναι όμως κουραστικό να το παίζω δικτάτορας ξανά από την αρχή κάθε χρόνο.
Θέλει πάρα πολύ δουλειά για να φτάσουμε σε αυτή τη φάση και να χαίρονται οι φίλοι τα λαδερά και τις σαλάτες όταν γυρνάνε τελειωμένοι από τα πανηγύρια το καλοκαίρι.
Μήπως, αντί γι' αυτή τη δικτατορία, τη τσάπα και τον
ποτιστή σχεδόν κάθε μέρα, να εμπιστευτώ το χάος, να
αφεθώ στις άναρχες δυνάμεις της φύσης, όπως τις λένε;
Μήπως η Περμακουλτούρα είναι καλύτερη ιδέα;
Σίγουρα έχει ωραίες αρχές, Θαυμάσια φιλοσοφία:
Φαντάζεσαι ένα τέτοιο τοπίο που τόσο λατρεύω, να
γίνεται και να μας θρέψει "νυν και αεί";
Γίνεται ένα σεμινάριο στην Ικαρία και μπορεί να πάω
να δω τι θα πουν. Τέλος πάντων, δεν ξέρω...
Κάνει ζέστη στο μοναστήρι κι ακόμα και ο Μακριδάκης απέναντι από τη Χίο γκρινιάζει. Εκείνος που πιστεύει περισσότερο απ' όλους, λέει: "βαριά η καλογερική". Για τούτο το λόγο του, τον αγάπησα.
Δε βαριέσαι. Για την ώρα να κάνουμε αυτό που
προστάζει το κρασοπότηρο κι απολωφούμε.
Π.χ. χτες πηδήξαμε τις φωτιές του Άη Γιάννη του Κλήδονα
με φούστες βέβαια, χωρίς εσώρουχο, για να μας πιάσει
η μαγεία κι ο αξαγνισμός.
Δεν μένει πια παρά να φυσήξει μελτέμι να πάμε για μπάνιο.
Απολώφα. Simplify.
Play. Relax.
Θα τα ξαναπούμε. Αν και μπορεί ν' αργήσω να γράψω.
Simplify. Play. Relax. Omnia Magica. Όλα είναι μαγικά.
.
Παραδοσιακό Σπίτι στο Χωριό (# Εισαγωγή)
Δημοσιεύθηκε: 5 Οκτωβρίου, 2009 Filed under: Ikaria, lifestyle | Tags: Aegean, angelos, art, artful, drawings, gardening, gardens, Greece, home, house, Ikaria, ikaria-1974-5, παραδοσιακή αρχιτεκτονική, ΟΠΣ Ικαρίας, ικαρία, μονοπάτια, land, landscapes, mediterranean, old things, ovens, property, rediscover-countryside, reservoirs, stonewalls, tools, traditional, village 19 Σχόλια-
..
Χαίρετε αναγνώστες αυτού του μπλογκ.
Εδω με κάλεσε η δημιουργός του, η Νανά, η οποία αφού μου έδωσε αυξημένα δικαιώματα πρόσβασης, μου ζήτησε να γράψω μια σειρά από καταχωρήσεις με θέμα το παραδοσιακό σπίτι, σταύλο και κτήμα που αγόρασα πρόσφατα στο χωριό Άγιος Πολύκαρπος της Ικαρίας.
Να προσθέσω ότι ποτέ δεν είχα δικό μου, ιδιόκτητο σπίτι στην Ικαρία. Είναι ώρα πια και απαραίτητο για μένα να αποκτήσω «μόνιμη βάση». Λόγω των επιχειρήσεων λοιπόν, η επόμενη έκδοσητου χάρτη των μονοπατιών αναβάλλεται για το 2010-11.
Όμως η διαδικασία της ανακαίνισης ενός 100% παραδοσιακού σπιτιού και κτήματος και η δημοσίευση των λεπτομερειών της, νομίζω θα είναι μια μικρή αποζημίωση για όσους κάθε φορά με ρωτάνε: «Πως πάει; Τι καινούρια μονοπάτια έχουμε στην Ικαρία;» Ε λοιπόν, για φέτος δεν θα έχουμε «καινούρια μονοπάτια». Εφέτος ο κατασκευαστής τους πρέπει να στεγαστεί.
Οι καταχωρήσεις θα είναι επί το πλείστον τεχνικού χαρακτήρα (η Νανά μου απαγόρευσε οιαδήποτε ποιητική αναφορά) και θα αφορούν τις επιχειρήσεις ανακαίνισης, τις επισκευές, το «ξαναζωντάνεμα» του κτήματος, τα πεζούλια, τα νερά, και τα λοιπά. Όταν μπορώ θα ανεβάζω φωτογραφίες και με τη Νανά με σχόλια θα συζητάμε διάφορα (βαρετά) τεχνικά, νομικά και οικονομικά θέματα που προκύπτουν. Για να σας δώσω μια γεύση του τι πρόκειται να ακολουθήσει, δείτε αυτό το παλιό entry της:
Κάπως έτσι θα είναι, μόνο πιο εκμοντερνισμένα, λιγότερο «γραφικά» και κυρίως εφαρμόσιμα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ελπίζουμε να βοηθήσουμε κι άλλους τρελλούς.
Άγγελος K.
Our backs tell stories no books have the spine to carry - rupi kaur https://www.instagram.com/p/C0RdZ-PNet_/?taken-by=schwickertt/