Ιουλίου 15, 2017 στις 10:15 πμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, Tourism, Travel, Uncategorized ·Με ετικέτα Aegean, desertification, freedom, Greece, hiking, Ikaria, Αθέρας, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, Ορεινό Καταφύγιο, εθελοντές, ικαρία, out-to-mountain-top, trail running, wild camping
.
Εντάξει λοιπόν υποχωρώ κι ανασκευάζω εγώ (to agrimi) που αμφισβήτησα, κορόιδεψα, έβγαλα τη γλώσσα, γύρισα την πλάτη. Δεν ήταν τόσο που θέλησα να τιμήσω τη θερμή υποδοχή του πρότζεκτ από την Ελένη στο μπλογκ της. Τη ξέρω δα τη φίλη μου τι δυνατή κι ενθουσιώδης είναι. Είναι που 
διάβασα αυτό το κείμενο που έβγαλαν επίσημα οι τρεις Σύλλογοι που ανακατεύονται σ’ αυτή τη δουλειά. Και έτσι πείστηκα. Άλλαξα γνώμη και πιστεύω ότι αυτό το άσχετο πραγματάκι, το ρημάδι, το Σπιτάκι της Μαμής, μπορεί να ξαναφτιαχτεί και λειτουργώντας πάλι, να γίνει ορμητήριο για την ανακατάληψη του Αθέρα απ’ τους ανθρώπους ενάντια στα κατσίκια και τις ανεμογγεννήτριες, υπέρ της άγριας ομορφιάς και της ελευθερίας, υπέρ της ανατριχίλας που προκαλεί η ερημιά, του φόβου στις σκιές των βράχων, της άμμου που δέρνει τα κορμιά, του ήλιου που τα ψήνει, της κρύας νύχτας που τα ενώνει και τα σφίγγει. 
Και το πρωί-πρωί, την ώρα που οι διαβόλοι του βουνού κρύβονται στις σπηλιές τους, να βγεις απ’ το σπιτάκι, να τρέξεις στην πεδιάδα, να πας να δεις το χάραμα στων απορρώγων βράχων τις αιχμές, στις κορυφές του κόσμου μας – του μικρού μας κόσμου που όμως, εφόσον το
θελήσουμε, αλλάζοντας την οπτική και τη γωνία λήψης, τον κάνουμε μεγάλο.
Παρακάτω αντιγράφω περικοπές από το κείμενο που έλεγα και του κολλάω και φωτογραφίες που μερικές ήταν δικές μου. Στο τέλος προσθέτω κάποιες παρατηρήσεις για τις οποίες εγώ μόνη φέρνω την ευθύνη. Ο τίτλος του άρθρου είναι από μια παλιά Ικαριώτικη παροιμία που νομίζω ότι ορίζει σωστά τη σχέση του ανθρώπου με το χώρο.
.
.
.
«Στο οροπέδιο Αμμούδια, στην κορυφογραμμή του Αθέρα, σε υψόμετρο 900 μ. περίπου πάνω από τις Ράχες, βρίσκεται το γνωστό σε όλους τους Ικαριώτες «Σπιτάκι της Μαμής». Πρόκειται για ένα μικρό πέτρινο καταφύγιο που χτίστηκε το 1958-59 σ’ αυτό το κομβικό σημείο των μονοπατιών της Ικαρίας από τη μαία Όλγα Καβαρλίγγου. Σκοπός του καταφυγίου ήταν να φιλοξενεί την ίδια, αλλά και όλους τους διαβάτες (μεταξύ αυτών, ταχυδρόμους, γιατρούς κτλ.) για να ξεκουράζονται από την πολύωρη πεζοπορία που απαιτεί η διάσχιση του ψηλού βουνού της Ικαρίας, να προστατεύονται σε περίπτωση κακοκαιρίας και, αν ήταν ανάγκη, ειδικά τον χειμώνα που η μέρα είναι μικρή, να μπορούν να περάσουν εκεί τη νύχτα με ασφάλεια.»
«Μέχρι την δεκαετία του 1980 όταν το ορεινό οδικό δίκτυο του νησιού άρχισε να αναπτύσσεται, οι μετακινήσεις στα βουνά της Ικαρίας γίνονταν κυρίως με τα πόδια ή με ζώα. Έτσι μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο σημαντικό καταφύγιο ήταν αυτό το ταπεινό, μικρό σπιτάκι, αληθινά σωτήριο για όλους τους ανθρώπους, γι’ αυτό και το όνομά του συνδέεται με πολλά περιπετειώδη περιστατικά και ιστορίες, γνωστές σε όλη την Ικαριακή κοινωνία.»
«Τον καιρό εκείνο, τόσο η μαμή, όσο και άλλοι φιλότιμοι χρήστες, φρόντιζαν το κτίσμα να βρίσκεται πάντα σε άριστη κατάσταση, εφοδιασμένο με κουζινικά, στάμνα με νερό, ξύλα για το τζάκι, κονιάκ, καφέ, ζάχαρη, ρύζι κτλ. Επιπλέον, καθώς στην περιοχή πέφτει χιόνι το χειμώνα αλλά και συχνά πυκνή ομίχλη ακόμα και το καλοκαίρι, το σπιτάκι είχε στη σκεπή του κουδουνάκια που με τον ήχο τους όταν φυσούσε, καθοδηγούσαν τους πεζοπόρους.»
«Το «Σπιτάκι της Μαμής» (ή «Ορεινό Καταφύγιο Άγιος Παντελεήμων» όπως είναι το επίσημο όνομα του) ήταν μάλλον ένα από τα πιο παλιά καταφύγια αυτού του είδους στο χώρο του Αιγαίου. Παρόλα αυτά, σήμερα, η κατάσταση του ιστορικού αυτού κτίσματος είναι θλιβερή. Το κτίριο έχει βανδαλιστεί, έχουν κλαπεί τα πορτοπαράθυρα, οι τοίχοι έχουν ρωγμές, ενώ η σκεπή έχει τρύπες και είναι έτοιμη να καταρρεύσει.»
«Εκτός από την εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο, τίποτα δεν θυμίζει το παλιό καταφύγιο. Ούτε καν μπορεί να γίνει λόγος για φιλοξενία ανθρώπων εκεί. Η τελευταία του χρήση ήταν σαν αποθηκευτικός χώρος ζωοτροφών και τελευταία, αφού εξαφανίστηκε η πόρτα, καταπατήθηκε από τα κατσίκια του βουνού και έγινε κι αυτό, όπως όλα τα παλιά κτίσματα στα βουνά της Ικαρίας, πρόχειρη στάνη.»
«Η Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας σε συνεργασία με τον Ορειβατικό Πεζοπορικό Σύλλογο Ικαρίας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καρυδιών θεωρήσαμε καθήκον μας να διασώσουμε και να αναδείξουμε το Σπιτάκι της Μαμής όχι μόνο γιατί είναι σημαντικό στοιχείο της παράδοσης μας αλλά και σαν μνημείο αλληλεγγύης και φιλοξενίας. Θέλουμε να στέκει εκεί και να θυμίζει στις σημερινές και τις επόμενες γενιές Ικαριωτών τους δύσκολους παλιούς καιρούς, αλλά και να χρησιμεύσει ξανά σαν ορεινό καταφύγιο προς όφελος των πολλών ορειβατών και πεζοπόρων, Ελλήνων και ξένων, που επισκέπτονται το νησί μας κάθε χρόνο.»
«Έτσι, έπειτα από πολλή σκέψη και μελέτη, υποβάλαμε επίσημη και εμπεριστατωμένη αίτηση προς τον Δήμο Ικαρίας, η οποία έγινε ομόφωνα αποδεκτή από το Δημοτικό Συμβούλιο. Κατά συνέπεια, σε λίγο καιρό ξεκινάμε με δική μας εθελοντική εργασία και έξοδα το έργο της συντήρησης και ανακαίνισης του κτίσματος, καθώς και της βελτίωσης του γύρω χώρου (αυλή, βρύση, πεζούλια, στέγαστρο, παγκάκια κ.α.).»
«Παράλληλα, πάλι με δική μας εθελοντική δουλειά και έξοδα, έχουμε σκοπό να περιφράξουμε μια έκταση τουλάχιστον 8 στρεμμάτων γύρω από το κτίριο για την προστασία του χώρου από τα κατσίκια και την αναδάσωση, έστω μικρού μέρους αυτής της πολύ ταλαιπωρημένης από την υπερβόσκηση και σχεδόν ερημοποιημένης περιοχής.»
«Θεωρώντας ότι το βουνό μας, ο Αθέρας, είναι δημόσιο αγαθό, φροντίζοντας το Σπιτάκι της Μαμής θέλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τόσο των ντόπιων, όσο και των επισκεπτών του νησιού μας να επισκέπτονται τα οροπέδια και τις βουνοκορφές του με άνεση και ασφάλεια και εφόσον θέλουν, να υπάρχει στη διάθεσή τους για να διανυκτερεύσουν ένα μικρό, αλλά αξιοπρεπές καταφύγιο.»
«Ανάμεσα στα οφέλη που θα προκύψουν από τη συγκεκριμένη δράση είναι τα εξής:
• Ανάδειξη του μοναδικού βραχώδους τοπίου του οροπεδίου «Αμμούδια» με τους εντυπωσιακούς μονόλιθους που αποτελούν ένα πολύ ιδιαίτερο γεωλογικό φαινόμενο.
• Καλλιέργεια ορειβατικής και φυσιολατρικής κουλτούρας, αισθήματος ευθύνης και διάθεσης προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.
• Αφύπνιση τ
ης τοπικής κοινωνίας σχετικά με την ερημοποίηση του ορεινού όγκου της Ικαρίας μέσω της δημιουργίας ενός περιφραγμένου, επισκέψιμου δασικού χώρου όπου θα αναπτύσσονται ντόπια είδη χλωρίδας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η ερημοποίηση και οι καταστροφικές συνέπειές της (πλημμύρες, κατολισθήσεις, φτωχοποίηση του εδάφους, κτλ.) δεν είναι ένα φυσικό και αναπόφευκτο γεγονός, αλλά κάτι που, έτσι όπως ξεκίνησε κάποτε, έτσι υπάρχει και τρόπος να σταματήσει.»
«Περισσότερο απ’ όλα όμως εκείνο που θέλουμε να κάνουμε είναι να δείξουμε με ένα δικό μας έργο -έστω μικρό- τη μεγάλη αγάπη που έχουμε για το βουνό μας, την άγρια ομορφιά του και την ελευθερία του.»
.
Αυτά έγραψαν οι άνθρωποι και με έπεισαν. Με έπεισαν ότι το εννοούν και θα το κάνουν.
Κι εγώ (to agrimi) είπα μέσα μου ότι καλό αυτό αλλά χρειάζονται λεφτά. Και μόλις το ‘μαθα, πήγα να δώσω όσα είχα εκείνη τη στιγμή, αλλά ο άνθρωπος που πήγα να τα δώσω, δεν τα δέχτηκε. Έχω κάνει πολλά, είπε. Αλλά επειδή εμένα δεν μου αρέσει να μου λένε όχι, αντί για λεφτά έστησα αυτό το άρθρο υποστήριξης στο μπλογκ μου. Κι από πάνω δίνω τα e-mail που ξέρω, της ΚΠΡΙ που είναι kinisi.politon.ikaria@gmail.com και του ΟΠΣΙκαρίας που είναι opsikarias2008@gmail.com, αν θέλετε κι εσείς να τους υποστηρίξετε στο έργο τους ηθικά ή υλικά, γιατί δεν είναι πλούσιοι, πολιτικοί παράγοντες και τοπικοί αρχόντοι, αλλά απλοί άνθρωποι εργαζόμενοι που αγαπούν και πονούν τον τόπο τους κι είναι πάντα έτοιμοι να εργαστούν ομαδικά, εθελοντικά και αφιλοκερδώς για ό,τι πιστεύουν ότι είναι το καλό του.
Έτσι κάνω κι εγώ. 🙂
37.600971
26.080831
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
Μαΐου 16, 2017 στις 5:12 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Uncategorized, wildlife ·Με ετικέτα adventure, Aegean, agriculture, anointing oils, Arc of Noah, artful, attitude, direct approach, downshifting, ethics, floral waters, for nature in nature, Greece, hydrosols, island life, φρυγανότοπος, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, αιθέρια έλαια, ανθόνερα, βότανα, θυμάρι, ικαρία, οικονομία, land-use, medicinal plants, patience, post traditional, rediscover-countryside, rural life, simple life, sustainable, thyme, what to do in Ikaria
Γεια σας
Το παρόν ποστ που είναι μια συνέντευξη περί αιθέριων ελαίων που απομαγνητοφώνησα από τη Φωνή της Ελλάδας και την ΕΡΤ Χανίων, δεν είναι διαφημιστικό σποτ. Για να σας εξηγήσω τι είναι, θα αρχίσω με μια παλιά ιστορία:
Λοιπόν, πριν πολλά χρόνια σε μια διαμάχη για τη χρησιμότητα, το μέγεθος κτλ. κάποιου τεχνικού έργου στην Ικαρία, είδα να παρεμβαίνει, ουρανοκατέβατος, ένας Αθηναίος καθηγητής πανεπιστημίου που αφού είπε τη γνώμη του για το έργο, κατάληξε λέγοντας ότι οι Ικαριώτες καλά θα έκαναν να ασχολούνταν και με άλλα πράγματα εκτός από τα τσιμέντα, όπως για παράδειγμα, την καλλιέργεια και συλλογή βοτάνων και την παρασκευή αιθέριων ελαίων!
Μου έκανε εντύπωση η πρόταση του καθηγητή, τόσο ξεκάρφωτη μέσα στο καυγά για τα τσιμέντα, και κάθισα και το σκέφτηκα, πως του ‘ρθε, και θυμήθηκα ότι 
μερικούς μήνες πριν είχα δημοσιεύσει στο ταπεινό, μικρούλι τότε, μπλογκ μου το «Αβάδιστα και Πιτσικωτά», όπου βέβαια καμία πρόθεση δεν είχα να πάω κόντρα στα τσιμέντα· ήθελα μόνο να πω ότι μου άρεσαν τα βουνίσια τοπία και τα πλούσια αρώματα του νησιού. Όμως μερικοί άνθρωποι μπορούν και διαβάζουν πιο πέρα απ’ ό,τι βλέπουν. Έτσι μου φάνηκε ξεκάθαρο πως ο καθηγητής από εκείνο το ποστάκι ο δικό μου πήρε έμπνευση, την έκανε ιδέα και την πρότεινε.
Πόσο γραφική θα ακούστηκε η πρόταση του καθηγητή εκείνο τον καιρό! Σήμερα όμως τα πράγματα φαίνονται να έχουν αλλάξει αρκετά. Γι’ αυτό τώρα μπορώ κι εγώ να πω καθαρά και θαρρετά την άποψή μου: μετά από 40 χρόνια «έργα», ξεκινάμε επιτέλους και ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ. Ανάμεσα στα άλλα, ελιές, κήπους, αμπέλια, δασικά δέντρα, φυτεύουμε και βότανα και παράγουμε μύρα!
«μύρο το [míro]: 1. γενική ονομασία αρωμάτων συνήθ. με ελαιώδη σύσταση: Άλειψαν με μύρα το σώμα του Xριστού. Tο (Άγιο) Mύρο, που χρησιμοποιείται από την εκκλησία ιδίως στο μυστήριο του χρίσματος. 2. (λογοτ.) πολύ ευχάριστη οσμή. [αρχ. μύρον]»
Στις 8 του Μάη η εκπομπή της Μαρίας Κουτσιμπίρη «Ένα κλουβί κίνησε να βρει πουλί» ήταν αφιερωμένη στα βότανα και τη θεραπεία μέσω των βοτάνων και 
αιθέριων ελαίων. Στο πρώτο μέρος της εκπομπής μίλησε η Έλενα Χατζημιχάλη από την Τσαπουρνιά της βόρειας Εύβοιας και στο δεύτερο μέρος ο Θοδωρής Κάργας από την Ικαρία. Εδώ αναπαράγω μόνο το δεύτερο μέρος όχι μόνο γιατί αφορά το νησί μου, αλλά κυρίως γιατί ο Θοδωρής, παραμερίζοντας τη ρομαντική, επικεντρώνει στη βιώσιμη, πρακτική πλευρά του εγχειρήματος, ενώ συνάμα μοιράζεται πολλά «μυστικά» της δουλειάς του και της φιλοσοφίας του, ενθαρρύνοντας έτσι κι άλλους να έρθουν σε επαφή με τη φύση και ιδιαίτερα, την πρωτογενή παραγωγή μέσα στη φύση με τρόπο λίγο-πολύ ανάλογο με το δικό του.
— Θοδωρή, σε ποιο μέρος σε βρίσκουμε;
«Στις Ράχες»
— Σε καλωσορίζω.
«Σας ευχαριστώ. Γεια χαρά σε όλους.»
— Μόλις γύρισες από το μάζεμα βοτάνων.
«Θρούμπι, ναι.»
— Θρούμπι μάζευες; Έσκασε λοιπόν το θρούμπι στην Ικαρία; Γιατί μόλις λέγαμε ότι στην Εύβοια το θρούμπι τώρα πάει ν’ ανοίξει.
«Για την ακρίβεια ήταν και προχωρημένο. Προς τα τέλη του κοντά.»
— Που; Προς το νότο;
«Προς το νότο, ναι.»
— Λοιπόν… Δωσ’ μας λοιπόν τη μυρωδιά απ’ το θρούμπι.
«Α, είναι παντού αυτή τη στιγμή και είναι πάρα πολύ έντονη, για την ακρίβεια υπερβολική.»
— Ριγανίζει λίγο. Είναι σ’ αυτή την κατηγορία, έτσι;
«Είναι μεταξύ ρίγανης και θυμαριού. Πιστεύω ότι αυτό το περιγράφει καλύτερα.»
— Τι ιδιότητες έχει το θρούμπι;
«Είναι πολύ παραπλήσιες και της ρίγανης και του θυμαριού γιατί και τα τρία είναι φυτά καρβακρόλης – είναι η ενεργή τους ουσία. Είναι πολύ ισχυρά αντιμυκητιασικά και αντιβακτηριακά –εννοώ τώρα για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες- οπότε κάνουνε ειδικά για το αναπνευστικό σύστημα, για λοιμώξεις, είναι πολύ καλά.»
— Ξέρεις, με θρούμπι, με αιθέριο θρούμπι, έχω ξεπεράσει πολύ δύσκολο coli, κολοβακτηρίδιο.
«Ναι. Γιατί είναι βακτηρίδιο, ναι.»
— Λοιπόν, έχεις ξεκινήσει μια προσπάθεια με αιθέρια έλαια στην Ικαρία, τα IkariaNature. Πες μας, είναι δύσκολη αυτή η προσπάθεια να ξεκινάς μόνος σου ένα τέτοιο εγχείρημα;
«Το να ξεκινάς μόνος σου, ναι είναι δύσκολο. Και να πρέπει να μάθεις από το μηδέν και να βρεις και τους τρόπους να κάνεις τα πράγματα, ειδικά όταν δεν υπάρχει έτοιμο το κεφάλαιο. Αλλά είναι πολύ ανταποδοτικό όμως. Δηλαδή στο τέλος η διαδικασία όλη αυτή που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για χρόνια, θέλω να πιστεύω, ανταποδίδει. Μόνο και μόνο η χαρά του να το κάνεις και να προσφέρεις κατιτίς ποιοτικό το οποίο μπορεί να θεραπεύσει ανθρώπους δεν ανταμείβεται ούτε οικονομικά ούτε με άλλους τρόπους.»
.
— Φαντάζομαι όμως ότι και το οικονομικό όφελος, αν προχωρήσει αυτό, η επιχείρηση, θα είναι καλό.
«Αν προχωρήσει, ναι βέβαια, θα είναι καλό. Αλλά για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο χρειάζεται και αρκετή επένδυση και οικονομική. Δηλαδή πλέον αρχίζει και γίνεται συμφέρον απ’ τη στιγμή που έχεις τη δική σου καλλιέργεια και το δικό σου εργαστήριο.»
— Ναι, εκεί ήθελα να καταλήξω. Φαντάζομαι ότι δεν στηρίζεσαι μόνο στη γη της Ικαρίας. Γιατί δεν φτάνει. Θέλουν πολύ μεγάλες ποσότητες τα αιθέρια έλαια.
«Ναι βέβαια, είναι οι ποσότητες, είναι και το ηθικό ζήτημα, δηλ. ότι πρέπει πάντα να μαζεύεις και με πολλή προσοχή για το φυτό και για τη φύση και να μένει και αυτό το οποίο χρειάζεται, αλλά και εξ ορισμού το να μαζεύεις άγρια δεν μπορεί να γίνει αποδοτικό ποτέ γιατί είναι λίγο από δω λίγο από κει, σκαρφαλώνεις στα βουνά, ενώ μόνο όταν έχεις μία καλλιέργεια που είναι όλα καθαρά, μεγάλα, στη σειρά, μπορείς πραγματικά να γίνεις κερδοφόρος.»
.
— Έχεις τη δυνατότητα να έχεις τόσο μεγάλες εκτάσεις όμως;
«Τώρα το πόσο μεγάλη έκταση χρειάζεσαι εξαρτάται λίγο κι απ’ τους στόχους σου. Δηλαδή, άμα θέλεις να στήσεις, όπως εγώ, μια οικογενειακή επιχείρηση, όπως το σκέφτομαι εγώ, δεν χρειάζεσαι τις τεράστιες εκτάσεις. Αν φτάσεις κάποια στιγμή να καλλιεργείς 40-50 στρέμματα, αρκεί. Δεν χρειάζεται να γίνουμε σαν τους Γάλλους που έχουνε χιλιάδες στρέμματα απαραίτητα και να κάνουμε πολυεθνικές εταιρείες, νομίζω.»
— Και 40-50 στρέμματα όμως δεν είναι λίγα…
«Δεν είναι λίγα. Και δεν τα κάνεις απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Στο βάθος χρόνου, στο βάθος μιας δεκαετίας είναι αυτό το πλάνο να συμβεί. Αλλά ξεκινάω από δέκα στρέμματα αυτή τη στιγμή που έχω νοικιάσει και σιγά-σιγά ανάλογα με τις δυνάμεις μου προχωράει…»
— Για πες μας λοιπόν για όλη τη χρονιά, πως ξεκινάς; Τώρα ας πούμε είναι η περίοδος που μαζεύεις. Πότε γίνεται το ξεκίνημα, η σπορά; Τι άλλο πρέπει να προσέξει κάποιος; Με τι άλλο πρέπει να ασχοληθεί;
«Είναι πολλά τα στάδια. Τώρα είναι η εποχή που μαζεύεις και κάνεις αποστάξεις. Βέβαια αυτό έχει πολλή λεπτομέρεια στο κάθε του βήμα, το πως θα γίνει…»
.
— Αφού ξεκίνησες από την απόσταξη, πες μας λίγο γι’ αυτή τη μέθοδο, πως γίνεται.
«Εγώ χρησιμοποιώ τη μέθοδο της ατμοαπόσταξης μόνο, όπου δηλαδή απ’ το βότανο μέσα περνάει καυτός ατμός, συμπαρασύρει το αιθέριο και μετά ψύχεται το μίγμα αυτό και πέφτει σε ένα διαχωριστή που ξεχωρίζει το λάδι (επειδή είναι ελαφρύτερο, πάει πάνω) από το νερό. Έτσι πολύ συνοπτικά σας το περιγράφω τώρα…»
— Και το νερό όμως είναι ανθόνερο. Κι αυτό το κρατάς, έτσι δεν είναι;
«Ναι, βέβαια. Και μάλιστα όταν η διαδικασία γίνει σωστά, είναι και εμπορικό προϊόν και ποιοτικό κιόλας πολύ. Κάτι που ‘χω να πω είναι ένα πλεονέκτημα που ‘χουν οι μικροί παραγωγοί απέναντι στις μεγάλες εταιρίες, ότι το αιθέριο μπορείς να το αποσπάσεις τη στιγμή που μαζεύεις το βότανο, δηλαδή κατ’ ευθείαν. Να εγώ τώρα το πρωί το μάζεψα, τώρα θα μπει για απόσταξη. Αυτό δίνει πολύ-πολύ μεγαλύτερη ποιότητα στο προϊόν, και αυτό είναι το πλεονέκτημα που έχεις στην αγορά. Γιατί μία εταιρία θα το αγοράσει από μια άλλη τρίτη χώρα συνήθως, θα ‘ρθουν τα βότανα ξερά και θα αποσταχθούν μετά από καιρό, όταν έχουν χάσει ήδη, εκτός από ποσότητα, αρκετή απ’ την ποιότητά τους.»
.
— Δηλαδή, γίνεται σε άλλη χώρα η καλλιέργεια και σε άλλη χώρα η απόσταξη;
«Ναι. Συνήθως, δηλαδή, οι μεγάλες εταιρίες έχουν δικές τους καλλιέργειες μεγάλες, αλλά για ένα-δύο βότανα, αυτά που είναι τα «αστέρια» τους, ας το πούμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι από χώρες που είναι και πιο φτηνά τα εργατικά και το να αγοράσουνε το βότανο. Αυτό όμως δεν μπορεί να ταξιδέψει ποτέ νωπό γιατί θα χάλαγε στην πορεία, οπότε αποξηραίνεται.»
— Οπότε μειώνεται και η επίδραση και η ποσότητα.
«Ναι βέβαια η ποσότητα μειώνεται όμως δεν τους πειράζει γιατί είναι πολύ φτηνό οπότε τους συμφέρει, όμως μετά απ’ όλα αυτά, πολλά από τα πτητικά του αιθέριου έχουν εξαφανιστεί τελείως. Δεν υπάρχουν πια αυτά τα συστατικά μέσα. Και είναι όλα αυτά, συνεργατικά, που λειτουργούν μέσα προκειμένου να φέρουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οπότε, όσο πιο πλούσιο είναι σε συστατικά, τόσο πιο δυνατό.»
.
— Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι συνεργατικά με άλλους ανθρώπους σε άλλες περιοχές της Ελλάδας;
«Υπάρχουν τέτοιου είδους σκέψεις, απλά αυτή τη στιγμή προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, η αλήθεια είναι. Όμως μόλις καταφέρω και μπορώ (γιατί δεν ζω ακόμα απ’ αυτό το πράγμα), μόλις δηλαδή πάει καλύτερα, θέλω και έχω σκοπό να κάνω διάφορα πράγματα. Απ’ το να κάνω σεμινάρια γι’ αυτό το πράγμα εδώ πέρα και να ΄ρχεται κόσμος να βλέπει (γιατί χαίρομαι πάρα πολύ να το δείχνω αυτό σε άλλο κόσμο), μέχρι να συνεργαστώ με άλλους ανθρώπους ώστε να προωθήσουμε και τα βότανα της Ελλάδας.»
— Βέβαια, και των άλλων περιοχών, όχι μόνο της Ικαρίας. Αν και η Ικαρία είναι ένας τόπος που έχει πάρα πολλή μεγάλη ποικιλία βοτάνων.
«Έχει. Αν και ο κάθε τόπος έχει τις ιδιαιτερότητές του και την ιδιότητά του, οπότε νομίζω ότι όλοι μαζί έχουμε να δώσουμε κάτι.»
.
— Κάποια οικονομική υποστήριξη από κάποιο Κοινοτικό Πρόγραμμα θα σε ενδιέφερε;
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι ήδη είχα μπει στο Πρόγραμμα του Νέου Αγρότη και έχω βοηθηθεί απ΄ αυτό σε ένα βαθμό. Κοιτάω συνέχεια τα νέα προγράμματα που ανοίγουν για να βρω κάτι που «να ταιριάζω» στους όρους του ώστε να με βοηθήσει.»
— Θοδωρή, είσαι κι ο άνθρωπος που έπαιζε στο «Little Land». 
Είχαμε φιλοξενήσει τον σκηνοθέτη στην εκπομπή πριν δυο-τρία χρόνια. Πως αλλάξανε τα πράγματα από τότε; Παρέμεινες κατ’ αρχάς στην Ικαρία.
«Δεν νομίζω ότι από τη στιγμή που ήρθα και έχω επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν τέθηκε ξανά η επιλογή του να φύγω.»
— Δεν το σκέφτηκες καθόλου;
«Υπήρχανε δυσκολίες αλλά η σκέψη (ακόμα κι αν το σκέφτηκα για λίγο) του να πάω κάπου αλλού ήτανε τόσο απωθητική που μόνο και μόνο αυτό μου αρκούσε.»
.
— Δεν μπορούσες να βρεις κάποιο τόπο καλύτερο μάλλον…
«Δεν είναι ότι είναι ο τέλειος τόπος απαραίτητα, αλλά μου ταιριάζει κι έχω αρχίσει να βγάζω τις ρίζες μου εδώ. Το να γυρίσω σε αστικό περιβάλλον είναι εκτός συζήτησης πια, ενώ το να πάω σε ένα άλλο περιβάλλον της υπαίθρου σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι απ’ την αρχή. Οπότε, αφού έχω βάλει τόση ενέργεια εδώ πέρα, γιατί να το κάνω;»
— Πάντως, θα συμβούλευες τους νέους ανθρώπους να κάνουν αυτήν την κίνηση, να φύγουν από τις πόλεις;
«Σίγουρα, εφόσον το νιώθουνε. Όχι εξαναγκαστικά προφανώς, έτσι; Εγώ πιστεύω ότι η επαφή με τη φύση ταιριάζει πιο καλά στον άνθρωπο, είναι πιο κοντά στη φύση του ανθρώπου. Με αυτή μεγαλώσαμε. Οι πόλεις είναι κάτι των τελευταίων λίγων αιώνων, ενώ η εξέλιξή μας είναι κάτι πολύ παλιότερη μέσα στη φύση, και ειδικά σε σχέση με την πρωτογενή παραγωγή. Μπορεί να μην το κάνουν όλοι αυτό. Σίγουρα θα υπάρχουν ανάγκες και εδώ πέρα που είμαστε και για υπηρεσίες και για δεύτερα και τρίτα πράγματα, όμως η επαφή με τη φύση και το να είσαι κοντά στην πρωτογενή παραγωγή είναι σημαντική, πιστεύω, για τον άνθρωπο.»
— Ωραία. Θέλεις να μας πεις, πριν σε αποχαιρετήσουμε, που μπορούμε να σε βρούμε; Κατ’ αρχάς έχεις κάποια σελίδα στο facebook…
«Ναι, υπάρχει σελίδα στο facebook προς το παρόν και σε λίγο θα υπάρχει και site που θα είναι δικό μας, το ikarianature.com, όπου μπορείτε να με βρείτε. Κυρίως όμως, άμα ‘ρθείτε από δω…»
— Ευχαριστούμε πάρα πολύ και τους χαιρετισμούς μας στην αγαπημένη Ικαριά.
«Ναι, ευχαρίστως. Γεια και χαρά.»
.
.
Ο Θοδωρής εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ικαρία πριν 8 χρόνια και άμεσα γοητεύτηκε από τον πλούσιο κόσμο των βοτάνων και τη συνεχιζόμενη παράδοση στο νησί να χρησιμοποιούνται τα βότανα στην καθημερινότητα για θεραπευτικούς σκοπούς. Έτσι ξεκίνησε μία πορεία που τον οδήγησε στην παραγωγή ποιοτικών αιθερίων ελαίων και ανθόνερων για φαρμακευτική χρήση. Το εργαστήριό του βρίσκεται στο Πλατανίδι, μια συνοικία του χωριού Άγιος Δημήτριος στις Ράχες της Ικαρίας. Εκεί, όπως λέει και στη συνέντευξη, ο Θοδωρής χαίρεται να διηγείται στους επισκέπτες την πορεία του και να παρουσιάζει όλα τα στάδια παραγωγής των προϊόντων ikarianature, δηλαδή, Αιθέρια Έλαια & Ανθόνερα από μελισσόχορτο, ελίχρυσο, άγριο καρότο, αρμπαρόριζα, φλισκούνι, βασιλικό, γαλλική λεβάντα, κρίταμο, φασκόμηλο, δενδρολίβανο, ρίγανη, θυμάρι, μέντα, ευκάλυπτο και θρούμπι. Στη δουλειά του τον βοηθάει η σύζυγός του, Tara Kane, μια γλυκύτατη Αγγλίδα που διατηρεί το Tara Kane Massage and Bodywork στο Χριστό Ραχών.
.
⭐ ⭐ ⭐
Τρίτη, 16 Μάη, 2017
_
.
37.608239
26.082554
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
Μαρτίου 30, 2017 στις 4:19 μμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, Sea, sport, Uncategorized ·Με ετικέτα action shots, Aegean, artful, farming, for nature in nature, freedom, Greece, hiking, Ikaria, ικαρία, μονοπάτια, ξεθέωμα, Kavo Papas, lifestyle, Mavri, my world, photography, playful, rock climbing, rocks, swimming, why-ikaria, wild swimming, wild trekking, wilderness, wine
- .
Γεια σας εκεί έξω😋Τώρα κανονικά θα ‘πρεπε ν’ ανέβαζα 
χάρτες μονοπατιών στο μπλογκ, 
αλλά που καιρός;
Είναι σε εξέλιξη οι αγροτικές εργασίες της 
άνοιξης και συνάμα γίνονται πολλά πράγματα, καλά, κακά ή αδιάφορα, απορώ που γίνονται τόσα, τέλος πάντων, αυτό το ποστ είναι για να μη λένε οι φίλοι ότι τους ξέχασα και πιάνουν τα τηλέφωνα, καλά είμαι, ρε παιδιά, ορίστε και αυτές οι φανταστικές φωτογραφίες από μια εκδρομή 
που έγινε πριν δύο εβδομάδες, έτσι για να βλέπετε, να μη λέτε ότι δεν έχουμε κουλτούρα στο νησί, έχουμε και παραέχουμε.
Π.χ. έχουμε γλυπτική της φύσης, ζωγραφική του πελάγου, θεατρικά εμπνευσμένα απ’ το τοπίο κι 
εξερευνήσεις ερειπίων οικισμών που μοιάζουν σαν προϊστορικοί. Και έχουμε και σπορ, π.χ. ξυπόλητο τρέξιμο παιδιών στα μονοπάτια, κολύμπι σε άγρια νερά, σκαρφάλωμα σε βράχια και πότε-πότε άσκοπες περιπλανήσεις που είναι για μένα οι καλύτερες.
😋
Άντε γεια τώρα, σκάβαμε και μαγειρεύαμε όλη μέρα, ελπίζουμε να βρέξει λίγο αυτές τις μέρες, να ποτιστεί η
γη, να ξεκουραστούμε κι εμείς. Αυτά από μένα, πάτε στο μπλογκ της Ελένης να δείτε το ωραίο φωτο-ποστ που λέγεται: «A Day at an Exhibition» που πάει να πει «Μια Μέρα σε μια Έκθεση». Τι έκθεση; Μια έκθεση βραχομορφών και φυσικών θαυμάτων που βλέπει κανείς μόνο με τα πόδια και που αν είναι τολμηρός μπορεί να κάνει και μπάνιο!
Φιλιά💋
Νανά
..
⭐ ⭐ ⭐
Πέμπτη, 30 Μάρτη, 2017
_
.
37.516806
26.018245
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
Φεβρουαρίου 17, 2017 στις 7:51 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, Uncategorized, wild humor, wildlife ·Με ετικέτα Aegean, animals, environment, fauna, for nature in nature, friends, Greece, humor, Ikaria, πανίδα, περιβάλλον, φύση, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, ζώα, ικαρία, photography, spirits, wildlife
.
–.
Έχει πολλά άγρια ζώα στην Ικαρία;
– Έχει αλλά δεν τα βλέπεις.
– Γιατί δεν τα βλέπεις;
– Έτσι που ‘μαστε, καλά-καλά δεν βλέπεις τους αθρώπους και θες να δεις τις σέρφες;
(σέρφη: το άγριο ζωάκι, το ζουλάπι)
Είναι δύσκολο να πεις αν αγαπούν τα άγρια ζώα σε τούτο το νησί. Νομίζω ότι οι πιο πολλοι άνθρωποι εδώ τα αγαπούν, αλλά να τους ρωτήσεις, ντρέπονται να το παραδεχτούν. Μπορεί να φοβούνται πως είναι σημάδι αδυναμίας ή λοξάδας να δείξουν φανερά την αγάπη τους. Όμως εγώ που κυκλοφορώ αθέατη στις ερημιές και στα χωράφια, έχω δει μοναδικές στιγμές τρυφερότητας ανάμεσα σε ανθρώπους και ζώα: ατσίδες να ακολουθούν τους γεωργούς, πουλιά που κάθονταν στους ώμους γυναικών που τάιζαν κότες, ένας που είχε ένα φίδι και το ζέσταινε στην τσέπη του, ένας κάποιος 
-άκουσα- μιλούσε στα γεράκια και στους κορκόφιλες, κ.ά.
Ένα είναι αλήθεια. Τα ζώα της Ικαρίας (εκτός απ’ τα κατσίκια που δεν μετράνε) δεν φαίνονται εύκολα. Εί
ναι κι αυτά κρυμμένα όπως τα περισσότερα πράγματα σ΄αυτό το νησί, τουλάχιστον για τα μάτια του ανθρώπου της πόλης. Γι’ αυτό κι εγώ θα σας τα δείξω για να ξέρετε ποιά είναι.
Επειδή βαριέμαι να γράφω πολλά για το καθένα -δεν είμαι δα και εγκυκλοπαίδεια-, πίσω από κάθε εικόνα, αν ακουμπήσεις το ποντίκι θα διαβάσεις δυο λογάκια για το καθένα, δηλ. τι μου αρέσει στο κάθε πλάσμα, τι βρίσκω ενδιαφέρον στην προσωπικότητά του και τέτοια…
Ευχαριστώ πολύ
.
.
.
__
.
__
.
__
_
Αυτά.
Θα μπορούσα να γράψω χίλια-δυο.
Αλλά αυτά νομίζω είναι αρκετά.
Έγραψα για τα ζώα γιατί τα αγαπώ
και χαίρομαι που στο νησί που ζω έχει
αρκετά.
😌 😌 😌
_
__
_
Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου, 2017
_
Previous post: omnia magica
_
37.596723
26.112308
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
Δεκέμβριος 10, 2016 στις 8:08 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Uncategorized ·Με ετικέτα 2017, Aegean, artful, blog, christmas, everything, Ikaria, Ικαρία μου όλα, αγρίμι, ελένη-ικ, magic, New Year, photography, prayer, propaganda, ritual, wishful
~
~
~
A parallel reality: a collection of special moments recorded through the years and stored in our blogs and Flickr streams, from surreal alienation to oddity, from encounters with animals to performances and improvised rituals, from riddles and witchcraft to extravagance, provocation or simple pleasurable moments and postcard-like snapshots, that’s my way to celebrate Dodecaemeron, the Greek 12 festal days of Christmas and New Year, when earth and skies merge, as they say, and daily toilers like us should stop and rest and say to themselves:
~
«To have a good life you sometimes have to take a chill pill and trust the indecipherable and the unknown.»
This post is actually the prayer of an atheist.
😏
~
~
~
~
🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆 🎆
~
~
~
~
HAPPY and FRUITFUL 2017! 🎆
.
.
Saturday, December 10, 2016
.
.
.
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
Νοέμβριος 19, 2016 στις 5:14 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Travel, Uncategorized ·Με ετικέτα Aegean, constructive vice, couchsurfer, couchsurfing, direct approach, downshifting, freedom, Greece, Ikaria, island life, χαρά, ικαρία, ξεθέωμα, lifestyle, love, March, neo-nomad, travel, village life, wanderlust, warm-springs, wild camping, wild swimming
.
.
Hello
In March 2016 Chris and Sara-May passed from our island on their way from Greece to India by bicycle! Isn’t it amazing? I am sharing 
with you the part of their blog ‘Role the World’ related to Ikaria. It was a great pleasure for me to assemble this entry. I wish these two long traveling visitors all the good luck from the bottom of my heart!
❤
Nana
.
«Icaria turned out to be a whole different story. However the island is almost next to Mykonos it has a different climate and is therefore very foresty and has a lot of variety in the landscape. We could pick the food of the ground, and picked herbs like sage, rosemary, thyme, bay leaf, a camomille variety, malve, and vegetables like wild carrot for our dishes. But it is not only the climate that makes Icaria special. It is also the course of history that gave Icaria a special identity.»
«Icarian people did not had it easy in the course of history due to famines, the wars in the 1940s and constant piracy and Turkish occupation. These circumstances made them also innovative, brave and authentic. For example they destroyed their ports to protect themselves against pirates. Consequently this made them one of the best boat engineers in the Cyclades, because they needed to develop special trics to come on shore.»
«In 1912 they also had their own revolution against the Turkish and declared independence for five months. These months they also had their own flag, national anthem, own stemps etc. However, they were occupied by Turkey again while the rest of Greece became a united country. During the Greek civil war (1946-1949) the exiled communists were send to the island which gave Icaria the nickname ‘the Red rock”.»
«Anthony J. Papalas wrote an interesting book about the history of the island titled, «Rebels and Radicals». And somehow you can feel this identity when you wonder around the island. An island that for a long time did not have a lot of connections with the outside world, except for some trade with the neighbouring islands. In the 1970s the Greek government started to invest in the island to boost touristy industry. And however summer can be busy, Icaria remained under the radar of many tourists.»
«The night we arrived it was rainy and stormy. We found a beach recommended by an Icarian we found through couchsurfing. Camping life started here, so we discovered that we had only a few tent pins and that our old tent was not waterproof. The tent got blown away almost two times, until we found an old building we could hide under. The next day was full of sunshine so we could dry our stuff and call our first contact: Lefteris from couchsurfing.»
«Lefteris responded that we were welcome to stay at his house. We were very lucky to meet him and his girlfriend Irini and not only because we were save from story nights. After cycling some pretty challenging mountain Lefteris picked us up to bring us to a music jam session at his friends house. We arrived in a beautiful little cottage house. Niko the owner transformed four old walls into a cousy house filled with soul.»
«We were lucky to arrive that weekend because there were several fiestas before the Greek fasting period of 40 days. Friends gather together make delicious food, bring their own wine and their music instruments for some cousy evenings. We were offered some great food, wine and company. Thereby the music jam sessions with typical Greek instruments was amazing to experience.»
«The night after we visited the second house where many people gathered and the table was filled with fava, the meat of their own pig, bulgur salads, rice, roasted bread, potatoes and of course local strong red wines. These fiesta gatherings were really amazing and we met many great people. We could stay three nights at Lefteris place. He showed us the area and Irini showed us her little soap factory. Which can be read here. We said goodbye and started our cycling journey around the island.»
«We camped at some amazing places. Also at the famous Seychelles beach with water so blue, you have to wear sunglasses. However at this beach we endured a very stormy night again where Sara was afraid we would get caught between the sea and the rocks. However everything turned out to be fine and we woke up at one of the most beautiful beaches of the islands.»
«During camping we built campfires and cook our vegetables with rice and bouillon: a delicious meal. We have breakfast with three different kind of fruits and oats. We need to stay healthy for the mountains we have to climb.»
«When we ask people to fill up our water we often get many treats. In ten days we cycled form north Icaria to south, to north again to pick up the forgotten phone at the post office and to south again where our ferry would leave. In the south we discovered the amazing hot springs: for free, nobody there, where you can chill in a hot bath in the sea.»
«Near Agios Kerykos, the capital we met the 76-year old Helene in a dark street. A lonely lady who speaks English fluently because she lived and married in America for a while. She could not walk well but that did not keep her from giving us a tour and telling about her growing up on the island. A tough time. According to Helen the second world war was not such a bad period compared to the Greek civil war. And also the conservative climate and strict education made it hard for her, especially because she was an orphan. Her bad marriage with the American tha did not want to have children with an orthodox christian woman did not made it a lot easier afterwards.»
«She was so happy to meet us that she insisted to treat us ” the best pizza in Icaria”. We exchanged phone numbers and the next day we met Helene at restaurant Feloti. Where she told us she is a joker. She wants to make jokes all the time, but at night she cries in her bed she says. Being strucked by all kind of diseases like artritos. We enjoyed her stories so much and are very happy to meet this chatty and lively old lady in the dark streets of Icaria.»
«In two days we managed to go from south to north to pick up our phone. It started to rain pretty bad and the way was longer than we imagined. However we did manage to see the Icarian carnaval parade in Evdilos. We contacted Yannis, a friend of Lefteris who saved us and took us on our last night to another fiesta with again great food, wine and people. A perfect goodbye to this special island. We could spend the night at a french guy we met a the party and after some nice breakfast we left for our way back to the other side of the island where we would leave by ferry to our third island: Chios.»
.
.
People like Chris and Sara May who visited Ikaria:
37.608239
26.082554
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
Οκτώβριος 8, 2016 στις 5:16 μμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, music, scouting, sport, Tourism, Travel, Uncategorized ·Με ετικέτα "river trekking", Chalares, Erifi, χαρά, Μονοπάτι των Δύο Φαραγγιών, Νας, ΟΠΣ Ικαρίας, Ρυάκας, Χάλαρη, εριφή, ιδρώτας, ικαρία, μονοπάτια, mountain-gorge, out-to-mountain-top, photography, ryakas, swimming holes, thru-hiking, Trail2Canyons, Upper Chalares, wild camping, wild swimming
.
.«..πάντα είχαμε το όνειρο να φτιάξουμε μια μεγάλη πεζοπορική διαδρομή που θα συνδέει δύο από τα πιο εντυπωσιακά φαράγγια της Ικαρίας, της Χάλαρης στο βορρά και του Ρυάκα στο νότο. Το αποτέλεσμα θα ήταν μια μοναδική «ποταμίσια» διάσχιση του νησιού, από την παραλία του Να στη περιοχή των Ραχών μέχρι την παραλία του Ρυάκα στην περιοχή του Μαγγανίτη.»
Αναγνώστη, σπάνια είδες να γράφω στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Αλήθεια είναι, ποτέ μου δεν ένιωσα ότι ανήκω σε κάποιους ή σε κάτι, παρά μόνο -κι αυτό τώρα τελευταία- ότι ανήκω στο χώρο που ζω.
Εδώ λοιπόν στο νησί, εκτός από μια μοναδική κορυφογραμμή με κρυφές κοιλάδες και άγριες παραλίες, έχει μερικά πολύ εντυπωσιακά βαθιά φαράγγια. Τέτοια μέρη, όταν είμουν μικρή, όποτε τα έβρισκα, ήθελα να τα κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου. Αργότερα όμως κατσίκια, αγελάδες, σκουπίδια, τσιμέντα και μπάζα με έκαναν και κατάλαβα ότι αν και μοναχική από τη φύση μου, πρέπει να βοηθώ να γνωρίσουν οι άνθρωποι καλύτερα το περιβάλλον τους και να μην το καταστρέφουν, γιατί είναι ο μόνος αληθινός πλούτος που έχουμε
στην Ελλάδα.
Γι’ αυτό, τώρα όπως κι άλλες φορές, βοηθάω στην ιδέα του ΟΠΣ Ικαρίας που την κεντρική ιδέα της βρήκα κι έγραψα για εισαγωγή.
Θέλω λοιπόν να βοηθήσω να φτιαχτεί «το Μονοπάτι των Δύο Φαραγγιών» : να μαζευτούν φωτογραφίες και συντεταγμένες, να οριστούν σημεία για διανυκτέρευση, να μετρηθούν αποστάσεις και να ασφαλιστούν δύσκολα περάσματα.
Νας, Χάλαρη, Εριφή, Σελίνι, Γέλι, Ρυάκας – τα ξέρω καλά αυτά τα μέρη. Ένα λέω μόνο: άσχετα αν δεν έγινε τίποτα στην πράξη, δίκαια αυτή η έκταση κηρύχτηκε κάποτε «Περιοχή NATURA2000»!
Όσοι αγαπάτε τα άγρια τοπία με βράχια, δέντρα και νερά, δείτε τώρα μερικές φωτογραφίες που μάζεψα και συμφωνήστε μαζί μου. Αξίζει να γίνει το «Μονοπάτι των Δύο Φαραγγιών»!!!
.
.
37.596723
26.112308
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
