18 Δεκεμβρίου, 2019 στις 5:42 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, photography, Uncategorized ·Με ετικέτα capitalism, disaster, fascism, freedom, Greece, Ikaria, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, ΟΠΣ Ικαρίας, απειλές, ανεμογεννήτριες, ικαρία, κύκλος εργασιών, kills-you, petition, Save Atheras, Save Pramnos, wind turbines
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΘΕΡΑΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ!
.
«Δεν μας έφταναν τα χιλιάδες αδέσποτα των κατσικάδων, τώρα θα ΄χουμε και τα εκατόν δέκα τέρατα των ανεμογεννητριάδων. Το βουνό μας τελείωσε. Όλα μπάζα θα γίνουν. Πάνε και τα νερά. Το νησί μας τελείωσε..»
[κουβέντα στο καφενείο]
.
Φίλοι μου καλοί, λίγοι και πιστοί, για χάρη σας εδώ αναδημοσιεύω μια σύντομη αλλά σημαντική ανάρτηση από το ιστολόγιο του Ορειβατικού Πεζοπορικού Συλλόγου Ικαρίας. Έχω κλείσει τα σχόλια. Δεν χρειάζονται. Τα έχουμε πει τόσες φορές – τόσες φορές. Αντί για λόγια τώρα, υπογράψτε το ψήφισμα!
.
.
ΙΚΑΡΙΑ: ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ
ΚΑΤΑ ΤΩΝ 110 ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ
.
.
Αγαπητοί αναγνώστες,
σ’ αυτήν την ανάρτηση βλέπετε μερικές φωτογραφίες από την Πεζο-Πορεία Διαμαρτυρίας και Αντίστασης στις ΒΑΠΕ που οργάνωσε ο Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας την Τετάρτη 11 Δεκέμβ
ρη, Παγκόσμια Ημέρα Βουνού, συμμετέχοντας στην Πανελλήνια Διαμαρτυρία κατά των Βιομηχανικών Αιολικών Πάρκων που ήδη εγκαθίστανται με διαδικασίες fast track στα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών…
(βλ. περισσότερα στην ανακοίνωση της δράσης)
Ήταν μια ωραία μέρα και ο καιρός (παρά την νυκτερινή καταιγίδα) ήταν πολύ καλός! Ευχαριστούμε όσους συμμετείχαν αλλά και τους άλλους που δεν μπόρεσαν να έρθουν αλλά μας στήριξαν και μας ενθάρρυναν. Ήταν σαν να τους είχαμε μαζί μας!
Δείτε τις φωτογραφίες:
.
.
.
.
.
ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΜΑΣ
ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙΚΟ-ΚΤΟΝΙΑ!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΘΕΡΑΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ!
.
Δείτε τις φωτογραφίες τοποθετημένες
στον χάρτη Google
και διαβάστε επίσης τις συζητήσεις στο σχετικό
Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου, 2019.
.
. . .
Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2019
.
Next post:
.
.
37.566667
26.066667
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
7 Νοεμβρίου, 2019 στις 6:09 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, Personal, photography, Uncategorized ·Με ετικέτα action shots, Aegean, art, artful, artistic nude, for nature in nature, freedom, Greece, Ikaria, ικαρία, nakedness, natural movements, nude on rocks, outdoors, performance, photography, why-ikaria, wilderness
. .
. . .
.
.
.
. . .
All that because, as my closest friends know, a long time ago whe
n I was a skinny little girl I worked as a model for professionals in the wild outdoors of Creta, my island of origin, and later in Ikaria as well. In my poorest days I earned some good money and I was happy to see a good output from those exh
austing long hours under sun, wind, cloud and camera.
Through that experience, also, I saw that countless sites and sceneries of this island, wild and free by nature and culture, are very suitable for the genre. Beyond that, as it happens with art, the results, when exhibited, get back to the locations as an appraisal to their quality. I have pointed that out in 2014. I
t feels like my message has reached the proper recipients.
I am glad
Nana 👩
.
.
. . .
Thursday, November 7, 2019
.
.
.
37.596723
26.112308
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
18 Σεπτεμβρίου, 2019 στις 9:20 πμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Tourism, Travel, Uncategorized ·Με ετικέτα adventure, art, august, dance, direct approach, for nature in nature, Greece, hiking, Ikaria, ikaria-in-august, Instagram, Ικαρία μου όλα, ικαρία, μονοπάτια, love in Ikaria, nature, no technical problem, summer 2019, why-ikaria, young
.
.
Εκτός ότι πήγα στο Φαράγγι του Ρυάκα κοντά στον Μαγγανίτη και έμεινα στην περιοχή αρκετές μέρες γλυτώνοντας από τη φασαρία του Αυγούστου, δεν έχω άλλο ενδιαφέρον να σας πω δικό μου από το φετινό καλοκαίρι στο νησί. Πάντως, ήταν καλά, απ’ ό,τι έμαθα: ο κόσμος πέρασε καλά, κι οι ντόπιοι και οι ξένοι, όλα εντάξει, «
ούτως ειπείν», που έλεγε ένας χαζός καθηγητής μου στο σχολείο
Δεν θα πω τίποτα, αλλά δεν μπορώ και να μείνω και βουβή. Ας γράψω και ας σας δείξω κάτι. Τι θα κάνω; Να, θα βάλω στην άκρη το
hype για το οποίο όπως ξέρετε αδιαφορώ και θα διαλέξω να σας δείξω μερικές εξαιρετικές μικροστιγμές. Είναι μόνο πέντε. Όμως για μένα είναι αντιπροσωπευτικές. Αισθηματικές ή καλλιτεχνικές, αστείες ή πικρές, έχουν θάρρος κι αγάπη μέσα τους.
Η πρώτη από την CARPE NOCTEM στο Instagram έχει τίτλο:
«Waiting for green light» 😊
.
Η δεύτερη πάλι στο Instagram από τη Shakira Monamour είναι βιντεάκι με τίτλο:
.
Η
τρίτη είναι ένα βιντεάκι του
cha.vla από μια αυτοσχέδια διάσχιση του Φαραγγιού της Χάλαρης με τίτλο:
«Για το στρώμα των χιλίων ευρώ, και για τις απερίσκεπτες αποφάσεις που φτιάχνουν τις καλύτερες ιστορίες.» 😇
.
Η τέταρτη είναι του ίδιου instagramer, μια εικόνα με τίτλο:
«Μερικές φορές πονάω αλλά δεν φταίει αυτό.» 😟
.
Και κλείνω με τον αυτοσχέδιο σόλο χορό της Vera Zubatova στη Χάλαρη. Τέλειο!
Ο τίτλος είναι:
«Improvs this summer 3» 😘
.
Μερικά δικά μου, σχετικά με τα παραπάνω 😛
.
.
.
υ.γ. στο κάτω μέρος του ποστ φαίνεται ένα παλιό reblog που κι εγώ δεν ξέρω πως κόλησε εδώ και βαριέμαι να το σβήσω. Αγνοήστε το. Δεν ισχύει.
Eleni's Blog in Ikaria
- Kanga : a group of friends sticking together, like one body·
- (ancient Ikarian word from a story in Nana’s «Ήμεσσαν τρεις ψυχεροί ελόου μας»)
.
Hello readers! 😀
I haven’t blogged for long because I waited. I waited because it seems something good always comes up at this time of the year. In 2014 it was «The Day we took over the mountains». This year it was… KANGA! My friends Angelos, Xenia, Lefteris, Lina and Giorgos, all of them well-educated and experienced local guides, joined their forces and formed a collective. They are opening an agency of mountain tour guiding in Ikaria very soon. Hurray! 😀
.
.
Here they are! Do they look familiar to you? 🙂
When they establish the agency and set headquarters in Armenistis, the main tourist town of the island, there will be a joined e-mail address and phone number. But for…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 85 επιπλέον λέξεις
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
16 Φεβρουαρίου, 2019 στις 10:56 πμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, Sea, sport, Tourism, Travel, trekking, Uncategorized ·Με ετικέτα action shots, adventure, Aegean, Atheras, constructive vice, direct approach, for nature in nature, for-me, freedom, good sport, Google Image Search, Greece, hiking, Ikaria, χαρά, ικαρία, μονοπάτια, ξεθέωμα, outdoors, summer, Trail of Atheras, why-ikaria, work out
~
.
.
Saturday, February 16,, 2019
.
.
.
37.566667
26.066667
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
21 Οκτωβρίου, 2018 στις 4:33 μμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, music, Personal, scouting, Sea, sport, Uncategorized ·Με ετικέτα action shots, Aegean, art, artful, athina-sk., communities, direct approach, downshifting, environment, Flickr, for nature in nature, freedom, Greece, human resources, Ikaria, Ikarians, indigenous movement, intervention, χαρά, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, Μουσικές Αυλές, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, ικαρία, movement, my world, photography, politics, self-sustained, why-ikaria
~
~
Hello
Few weeks ago, I shared this photo, the “Sturmvogel”, on Flickr. I wanted to share it first of all as a gift to my island, and more particularly, if not more significantly, as a gift to a few special people, regardless if they will ever be able to see it.
I felt like I should share my Sturmvogel to show my gratitude.
My gratitude for all the moments, the actions, the initiatives, the performances, the interventions; for the dancing, the hiking, the photo-shooting, the exploring, the discovering; for the awkward moments, the embarrassments, the failures, the betrayals; for the endless debating, the jokes, the partying and the dancing; for the fight to make this small rock in the sea a better place to live.
Certainly, it’s not much. Certainly, most of it is erratic. But for me, just to know that these things happen, these people exist, makes my life on this island richer, happier and more liberating.
It makes the Sturmvogel put on her dream feathers and wings.
It makes the Sturmvogel run, take off and fly.
Making small changes, giving small examples, adding small touches of ingenuity, ephemeral flares of potential. Understanding the environment, communicating with the landscape. Studying history, culture and local lore. Being creative, sophisti-cated but un-technocratic. Enjoying the views, swimming naked, getting dehydrated, blazing lost trails across nowhere lands. Being small and big. Most of all, being un-materialistic, not funded, not subsided, not sponsored, non-profit.
Powered not by the odious “love for one’s home country” but by that primitive, shapeless yet powerful spirit, hidden in forests 
and rocks, known by poets and artists as genius loci.
Powered by soul power
❤
~
The Sturmvogel is grateful
For the first time in her life she feels she belongs somewhere.
Even harder than that, for the first time in her life she feels attached and committed.
~
~
~
~
~
related pages / soul power generators
~
.
.
Sunday, October 21 2018
.
.
.
37.632909
26.125563
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
27 Αυγούστου, 2018 στις 10:10 πμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Sea, Tourism, Travel, Uncategorized ·Με ετικέτα action shots, Aegean, artful, august, bikini, camping, dance, drunk, freedom, Greece, hip, hippies, holidays, Ikaria, ikaria-in-august, Ikarians, Instagram, γκρούβαλοι, ιδρώτας, ικαρία, ξεθέωμα, lifestyle, nakedness, nomads, panigiri, photography, portraits, seasonal hippies, summer, swimming, togetherness, why-ikaria, young
~
Γεια σας
Ακόμα ένας Αύγουστος κι ακόμα ένα hype και γενικό τσεκ-ιν στην Ικαρία αυτόν το μήνα. Πως το διασκεδάζω! Αυτό σου λέω μόνο, και ούτε κουβέντα δεν θα πω περί «κοινωνικού φαινομένου» ή περί «προβλημάτων». Συμβαίνει ό,τι συμβαίνει, τελεία και παύλα.
Όσο για μένα, δεν είναι μαθόν και λίγο πράγμα ο μικρός κόσμος μου να γίνεται μεγάλος – θαρρώ το έχω ξαναπεί κάπου αυτό – έστω και για 30 μέρες.
Να κοίτα τι έγινε προχτές.
Περίμενε όμως πρώτα να τσοντάρω δύο φωτογραφίες.
Η πρώτη είναι από τη σκόνη που σηκώναμε κάμποσα χρόνια πριν καθώς χορεύαμε στο Πανηγύρι της Λαγκάδας. Γ
ίππιιι!
Η δεύτερη είναι φρέσκια, δική μου, ένα στιγμιότυπο βουτιάς σε ερημικό βραχοκολπίσκο που πήγαμε μαζί με παλιό φίλο, να μου τον δείξει είπε που έκανε εκεί μικρός τον Ροβινσώνα. Ας είναι καλά αυτές οι καβάτζες, τέτοιες έχει πολλές η Ικαρία. Ακόμα κι αν γίνετ
αι κακός χαμός λίγο πιο πέρα, σε τέτοια μέρη βρίσκεις την ησυχία σου, ακούς μόνο τα κύματα και τα τζιτζίκια.
Λοιπόν προχτές τη νύχτα που γινόταν ένα πανηγύρι σε κάποιο χωριό όχι πολύ μακριά από εκεί που μένω, μπουκάρει στην αυλή ένα παπί κινέζικο, χωρίς φώτα, με χαλασμένη εξάτμιση και λάστιχα καμένα.
«Βρε καλώς τους», λέω, κι ανάβω τη μεγάλη λάμπα της αυλής.
Τρεις οι καβαλάρηδες, δυο κορίτσια κι ένα αγόρι, 22-24 χρονών τους έκοψα.
Κοκκίνησαν, άρχισαν τα ‘εεε’ και τα ‘αααα’ και ‘μας συχωρείτε’.
«Αφήστε τα αυτά κι ελάτε μέσα. Δεν είναι και τόσο καλό το πανηγύρι που πηγαίνετε».
Και ήρθαν στην αυλή και κάτσαμε και τα είπαμε και στάθηκα φιλόξενη, όχι μόνο σαν Καριωτίνα, αλλά σαν Κρητικιά – που είναι η καταγωγή μου – δηλαδή φιλόξενη σε βαθμό υστερίας. Ήταν τρεις κι εγώ έστρωσα τραπέζι – φαγητά, πιοτά – και κρεβάτια με στρωσίδια για δέκα.
Κοντολογίς στο πανηγύρι δεν πήγαν. Καθίσαμε μέχρι το πρωί – την ώρα που πήγα να ποτίσω – και τα ΄παμε. Δηλαδή εγώ έλεγα κι αυτοί άκουγαν. Πως μου ‘ρθε μάγκες σε κείνα τα κοπέλια ν’ ανοίξω τη ψυχή μου; Στους ξένους, στους κατάξενους, στους άγουρους, στους άπραγους, εμένα τη μπαρουτοκαπνισμένη πως μου ‘ρθε και τους είπα τη ζωή μου, τα πέντε χρόνια στο νησί, χειμώνα-καλοκαίρι, τη μοναξιά μου, τις τρέλες μου, τα γλέντια, τα βάσανά μου;
Πως μου ‘ρθε;
Αργότερα, ενώ κοιμούνταν, τους βόλεψα λίγο και το παπί (τα καταφέρνω με τα μηχανάκια), 
καλώδιο για τα φώτα, συρματάκι στην εξάτμιση, έφτιαξα πρωινό – φιλοξενία, μιλάμε. Και όταν ξύπνησαν, ντρεπόμουν σαν γκομενίτσα για τις εξομολογήσεις μου, έκατσα στον υπολογιστή, καμώθηκα πως δούλευα, σοβαρή-σοβαρή, λίγα τα λόγια μέχρι να φύγουν.
Αγαπώ τον Αύγουστο στην Ικαρία. Βλέπεις κι ακούς πολλά. Δείχνεις κι εσύ και λες πολλά. Ο Αύγουστος είναι μια γιορτή. Για κριτική κι ανάλυση θα έχουμε μπόλικο χρόνο το χειμώνα.
Άστο να κυλάει, λοιπόν,
νύχτα παπί τρικάβαλο
(πολλές φορές μισόγυμνο
και κατακαυλωμένο)
κι όπου σε πάει
😌 😋
~
~
~
~
~
Οι παραπάνω 120+ φωτογραφίες που ενσωμάτωσα εδώ όπως έκανα και σε περσινό άρθρο προέρχονται από το Instagram. Ανέβηκαν οι περισσότερες στη διάρκεια του τρέχοντος Αύγουστου και είναι τοποθετημένες λίγο-πολύ με χρονολογική σειρά, εκτός από μερικά flashback που ξεφύτρωσαν αιφνιδίως μέσα στο χάος αυτού του μέσου. Πατώντας πάνω τους, ανοίγουν κατευθείαν στην πηγή. Τα κριτήρια που τις διάλεξα ανάμεσα σε τόσες και τόσες, ελπίζω να τα καταλάβετε μόνοι σας.
Enjoy! Να ‘μαστε όλοι καλά κι εμείς και όλα τα παιδιά!
Ραντεβού του χρόνου!
Νανά
❤ ❤ ❤
.
.
Δευτέρα, 27 Αυγούστου, 2018
.
.
.
37.596723
26.112308
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
24 Μαΐου, 2018 στις 5:21 μμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, scouting, sport, Tourism, Travel, trekking, Uncategorized ·Με ετικέτα action shots, Aegean, Atheras, direct approach, for nature in nature, Greece, hiking, hiking trails, Ikaria, περιβάλλον, πεζοπορία, χαρά, Αθέρας, Μονοπάτι του Αθέρα, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, ΟΠΣ Ικαρίας, αγριότοποι, εθελοντές, ικαρία, μονοπάτια, ξεθέωμα, OPS Ikarias, Save Atheras, Trail of Atheras, trail running, TransIkarian Trail, volunteers, wilderness
.
Έχω πολύ καιρό να γράψω. Τον χειμώνα που μας πέρασε, ήμουν κλεισμένη στα δικά μου, όμως από τα λίγα που είδα, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάτι που άξιζε τον κόπο να το γράψω. Ένα γεγονός, δηλαδή, πραγματικά αξιοσημείωτο, κάτι τρελό, που να ‘χει φάση, να ‘χει πνοή κι αέρα, ΠΟΛΥ ΑΕΡΑ, κάτι που να μην έχει σχέση με… τίποτα! Ούτε με πολιτική, ούτε με χρήμα, ούτε με το εγώ του καθενός. Κι αυτό το κάτι να γίνει σε τόπο που μόνο λίγοι πάνε, σε τόπο που οι πολλοί δεν τον καταλαβαίνουν.
Και να ‘το, έγινε!
Αναδημοσιεύω εδώ άρθρο στο μπλογκ του Ορειβατικού Πεζοπορικού Συλλόγου Ικαρίας που λέει ότι πολλοί εθελοντές και σύλλογοι μαζί ξεκίνησαν δουλειά στο Μονοπάτι του Αθέρα κι αφού πρώτα 
ξεδιάλυναν ποια πρέπει να ‘ναι η σωστή διαδρομή, σιγά-σιγά καθάρισαν και σηματοδότησαν τα πρώτα της χιλιόμετρα κι έχουν σκοπό να συνεχίσουν!
Πολύ καλογραμμένο κείμενο για ένα σπουδαίο θέμα, αλλά και να μην ήτανε καλό, πάλι θα το μπλογκάριζα. Γιατί 
αρχίζει με το σωστό τρόπο – με δυο στίχους. Γιατί, γαμώτο, μια φορά κάποτε χόρεψα κι εγώ, τρελή κι αδέσποτη, επάνω στο «φτερό του καρχαρία»!
.
ΖΗΤΩ Ο ΑΘΕΡΑΣ
το ελεύθερο βουνό της Ικαρίας!
.
.
«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.»
.
«Μετά από πολλές πεζοπορίες και έρευνες που κατέληξαν στον καθορισμό της διαδρομής, μετά από μία επική επιχείρηση σηματοδότησης όπου συμμετείχαν πολλοί εθελοντές, ο Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας παρουσιάζει με υπερηφάνια τον ψηφιακό χάρτη»
.
Δράκανο – Φάρος – Καταφύγι (Ξύλινο)
Οξέ – Μαυράτο – Καψαλινό Κάστρο
.
.
«Τι να πούμε γι’ αυτό το μονοπάτι;
Ήταν όνειρο πολλών χρόνων. Πρώτη φορά ακούσαμε γι’ αυτό το 2004 όταν κάποιοι Ελβετοί έδειξαν ενδιαφέρον να το περπατήσουν, κατασκηνώνοντας σε διάφορα σημεία για ξεκούραση, όμως ποτέ δεν μάθαμε αν πράγματι το έκαναν. Λίγο αργότερα μια φίλη, δραπετεύοντας απ’ τη βουή μιας ξένης μεγαλούπολης, περπάτησε ένα μεγάλο μέρος του. Γοητεύτηκε και μέχρι και σήμερα γράφει πολλά άρθρα για τον Αθέρα στο μπλογκ της. Ταυτόχρονα σχεδόν ένας φίλος Σλοβένος περπάτησε κι αυτός το μεγαλύτερο μέρος αυτής της διαδρομής και έγραψε κι αυτός τις εντυπώσεις του στο μπλογκ του.
Έτσι άρχισαν όλα.
Το Μονοπάτι της Κορυφογραμμής του Αθέρα ή «Atheras Ridge Walk» ή «TransIkarian Trail» με μήκος γύρω στα 65 χλμ. από το ακρωτήριο «Δράκανο» μέχρι το ακρωτήριο «Κάβο Πάπας» της Ικαρίας έφτασε να γίνει θρυλικό.
Διάφοροι έμπειροι Έλληνες και ξένοι πεζοπόροι κι ορειβάτες το περπάτησαν, καθώς και αρκετές ομάδες και Σύλλογοι, ακόμα και Δημοτικές παρατάξεις το περιέλαβαν στις προεκλογικές εξαγγελίες τους, παρόλα αυτά, η χαρτογράφηση και η σηματοδότηση αυτής της τόσο δημοφιλούς διαδρομής παρέμενε μέχρι σήμερα πολύ ελλιπής, αν όχι εντελώς αποσπασματική.
Φυσικά, δεν είναι εύκολη δουλειά. «Αθέρας» πάει να πει «λεπίδα», κόψη του μαχαιριού, του ξυραφιού, του δρεπανιού. Κι αυτή η «λεπίδα» που πάνω και γύρω της φιδοσέρνεται το μονοπάτι, έχει μεγάλο μήκος. Επίσης έχει και μεγάλο ύψος, αφού το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής «τρέχει» σε μέσο υψόμετρο 800 μέτρων, ενώ σε ορισμένα σημεία οι κλίσεις του εδάφους ένθεν κακείθεν του μονοπατιού είναι συχνά ιλιγγιώδεις.
Επίσης, εκτός από τα μεγάλα υψόμετρα, τους ανοιχτούς θαλάσσιους ορίζοντες, τις ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες, το Μονοπάτι του Αθέρα διασχίζει πάμπολλα, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, φυσικά τοπία: φρυγανότοπους, ασβεστολιθικούς γκρεμούς, πρινοδάση, ανεμοδαρμένα, πετρώδη οροπέδια, αρχαία δάση βελανιδιάς, αμμώδεις «ερήμους» εξαιτίας της υπερβόσκησης, πυκνά πευκοδάση, παράξενα τοπία με στρογγυλούς γρανιτένιους βράχους, και τόσα άλλα.
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς σήμερα ότι αποτελούσε κάποτε «κεντρική λεωφόρο», γι’ αυτό και υπήρχαν τουλάχιστον δύο καταφύγια στη διαδρομή, το ένα από τα οποία -όπως ξέρετε- βρίσκεται σε φάση ανακατασκευής. Πολλά σημεία του συνδέονται επίσης με πολλές ιστορίες, θρύλους αλλά και διάφορα ιστορικά περιστατικά.
Όμως, για σταθείτε. Δεν θα γράψουμε εμείς το βιβλίο που θ’ άξιζε να γραφτεί κάποτε γι’ αυτό το συναρπαστικό, μεγάλο μονοπάτι. Εμείς μόνο θα πούμε ότι επιτέλους αρχίσαμε δουλειά και φιλοδοξούμε να το σηματοδοτήσουμε και να το χαρτογραφήσουμε μια μέρα όλο!
Όπως γράψαμε στην προηγούμενη ανάρτηση (βλ. 3 Φεβρουαρίου και 4 Μαΐου), σε συνεργασία όχι μόνο με τους «Friends of Ikaria», αλλά και με το Σύλλογο Φάρου και τον Σύλλογο Αρέθουσας, έχοντας προηγουμένως ερευνήσει και επιλέξει διάφορα καλύτερα «περάσματα», οριστικοποιήσαμε τα 14 πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής και καταφέραμε να την σηματοδοτήσουμε όλη!»
.
.
«Η μορφή της διαγράφεται καθαρά στον ψηφιακό χάρτη ο οποίος, μετά την δουλειά που κάναμε, επικαιροποιήθηκε, ενώ επίσης προστέθηκαν σε διάφορα σημεία οι πάρα πολλές φωτογραφίες που τράβηξαν οι εθελοντές. Δεν είναι καλλιτεχνικές εικόνες – σε άλλους πέφτει αυτό το έργο. Είναι εικόνες, οι περισσότερες, από διάφορες φάσεις της δουλειάς, από τα πρόσωπα της παρέας που δουλέψαμε μαζί, είναι αναμνήσεις.»
.
.
«Γιατί το Μονοπάτι του Αθέρα, όπως μας το τόνισαν πολλοί εθελοντές, δεν είναι πεζοπορία, είναι εμπειρία!»
😇
.
.
«Ενδιαφέρουσες αναρτήσεις στο γκρουπ των Πεζοπόρων της Ικαρίας στο φέησμπουκ που έγιναν στη διάρκεια της δουλειάς μπορείτε να δείτε εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ.»
«Οι πηγές των φωτογραφιών που περιέχονται στο χάρτη, αναγράφονται στη λεζάντα μέσα στον χάρτη. Τις νέες φωτογραφίες που προστέθηκαν, τις πήραμε κατόπιν αδείας από εδώ, εδώ κι εδώ.»
.
.
«Όπως γράφει και η μεγάλη πινακίδα που τοποθετήθηκε στο χωριό «Φάρος», εκεί που το μονοπάτι διασχίζει το δρόμο προς το Αεροδρόμιο Ικαρίας, το μήκος της διαδρομής είναι 13.374 χλμ., το μέγιστο ύψος είναι 865 μ., ο ελάχιστος χρόνος για να τη διανύσει κανείς είναι 6,5 ώρες περίπου, ενώ ο βαθμός δυσκολίας είναι γενικά μέτριος.
H διαδρομή χωρίζεται συμβατικά σε 5 μέρη.
1)Από το Δράκανο στο χωριό «Φάρος» ακολουθώντας διάφορους δρόμους και δρομάκια μέχρι την περιοχή «Έξω Φάρος» στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο Αεροδρόμιο Ικαρίας.
2)Από τον Φάρο στο χωριό «Καταφύγι», συγκεκριμένα στη γειτονιά «Ξύλινο», ακολουθώντας ένα ωραίο, πανάρχαιο μονοπάτι.
3)Από το Καταφύγι (Ξύλινο) στο χωριό «Οξέ» όπου η διαδρομή ακολουθεί το κεντρικό ασφαλτόδρομο.
4)Από την Οξέ στο χωριό «Μαυράτο», ακολουθώντας ένα πανάρχαιο μονοπάτι που διασχίζει πυκνό δάσος, κινούμενο παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο.
5)Από το Μαυράτο στο «Καψαλινό Κάστρο», λιθόστρωτο άλλοτε, σήμερα είναι ένα ανηφορικό ορειβατικό μονοπάτι που οδηγεί στις κορυφές του Αθέρα. Προς το παρόν η σηματοδότηση σταματάει εκεί, δηλαδή, κάτω από τους βράχους του μεσαιωνικού οχυρού.
Για όποιον δεν θέλει να επιστρέψει στο Μαυράτο, μια πολύ ενδιαφέρουσα προτεινόμενη διέξοδος είναι προς το χωριό «Αρέθουσα» στη βόρεια πλευρά του νησιού.
Προσοχή όμως στο «Κακό Καταβασίδι»!» 💀
.
.
«Το πρώτο μέρος του Μονοπατιού του Αθέρα συνιστάται για όλους τους μήνες του χρόνου, ακόμα και το κατακαλόκαιρο, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής φυσούν θαλάσσιες αύρες, αλλά δεν λείπουν και περιοχές με δέντρα που προσφέρουν αρκετή σκιά στον πεζοπόρο.»
«Σας προσκαλούμε να δοκιμάσετε αυτή τη διαδρομή και να μας πείτε τις εντυπώσεις σας!»
😀😀😀
.
~*~
Πέμπτη 17 Μαίου 2018
.
.
.
Πέμπτη, 14 Μάη, 2018
.
.
.
37.687213
26.361126
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
![[flashn' n' sparkln'] [Ikaria early morning August]](https://egotoagrimi.files.wordpress.com/2018/06/flashn-n-sparkln-ikaria-early-morning-august.jpg?w=156&h=156&crop=1 "[flashn' n' sparkln'] [Ikaria early morning August]")
