Posts Tagged what-matters
6 Φεβρουαρίου, 2016 στις 6:59 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, Uncategorized ·Με ετικέτα Aegean, crazy, crisis, development, ethics, for-me, gardening, Greece, herbs, hiking, Ikaria, Ikarians, χαρά, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, ΟΠΣ Ικαρίας, αιγαίο, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, μονοπάτια, ξεθέωμα, lifestyle, migration, my world, my-kitchen, nature, patience, permaculture, rediscover-countryside, rural life, simple life, village life, what-matters, why-ikaria
.
Γεια σας
Είναι ένας καλός Φλεβάρης κι εγώ συνεχίζω να νιώθω δοτική, γεμάτη ευγνωμοσύνη για τούτο το νησί. Έλεγα πως ήταν ώρα να δημοσίε
υα κάτι πρακτικό όπως ας πούμε έναν καινούριο ψηφιακό χάρτη, π.χ. σαν αυτόν εδώ, όμως μαθαίνω ότι η έρευνα πεδίου δεν έχει τελειώσει ακόμα. Περιμένοντας, και μιας και έχω μεγάλη όρεξη να δημοσιεύσω κάτι, διάλεξα ένα άρθρο που έγραψε για το ikariamag μια γερμανίδα που ονομάζεται Birgit Urban η οποία προτ
ιμά να επισκέπτεται την Ικαρία το χειμώνα. Το αναδημοσιεύω γιατί είναι ένα κείμενο που με εκφράζει κι απ’ όσο ξέρω εκφράζει τη σκέψη και τη στάση πολλών ανθρώπων σαν κι εμένα που έχουν επιλέξει να ζουν μόνιμα στο νησί.
Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου, το ίδιο και για τις εμβόλιμες εικόνες είμαι υπεύθυνη εγώ. Παραπέμπουν σε σχετικές αναρτήσεις στο μπλογκ μου ή της Ελένης σχετικές με – ναι; να το πω; – τον επαναποικισμό της Ικαρίας.
.
Τα σέβη μου σ’εκείνους που επιμένουν
«Έχετε μάλλον βρεθεί σε παρόμοια θέση: Χριστούγεννα, η οικογένεια και οι φίλοι συγκεντρώνονται και όλοι προσπαθείτε να ενημερωθείτε για τα νέα των δικών σας, γύρω από το γιορταστικό τραπέζι.
Φέτος βρέθηκα αντιμέτωπη (σημ. στη Γερμανία) με πολλές περίεργες και «ελαφρώς ειρωνικές» ερωτήσεις: «Γειά σου Μπίργκιτ, πώς πάει η ελληνική σου περιπέτεια; Εξακολουθείς να ταξιδεύεις σ ’αυτό το μακρινό νησί – θύμισέ μου το όνομά του γιατί το ξέχασα – Δεν έχεις βαρεθεί να πηγαίνεις πάντα στο ίδιο μέρος και να βλέπεις τα ίδια πρόσωπα; Τι στο καλό κάνεις εκεί όλη την ημέρα;»»
«Πώς να απαντήσω; Πώς να βάλω τις εμπειρίες μου σ ’ένα σπιρτόκουτο; Πρώτον: το όνομα του νησιού είναι Ικαρία και, όχι δεν βαριέμαι να πηγαίνω εκεί συχνά. Τι κάνω; Είναι απλό: Γνωρίζω – και με γνωρίζουν διάφοροι άνθρωποι και, αν και τα ελληνικά μου είναι ακόμα φτωχά, μαθαίνω κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον:
Υπάρχει μια αυξανόμενη ομάδα ανθρώπων, γύρω στα 30 με 50 χρονών, που έχουν διαλέξει το νησί για μόνιμο τόπο κατοικίας και προσπαθούν να το αναπτύξουν. Καταλαβαίνω ότι προέρχονται από διάφορες κοινωνικές κατηγορίες και έχουν ποικίλα κίνητρα. Άλλοι κατάγονται από το νησί και ζούσαν κάπου μακριά ώσπου κάποια στιγμή στη ζωή τους αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω στις ρίζες τους. Υπάρχουν κι άλλοι, που διάλεξαν την Ικαρία για να μείνουν μόνιμα, αν και δεν είναι Ικαριώτες.»
«Φαίνεται ότι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι συμφωνούν σε κάτι βασικό:
Η Ικαρία τούς προσφέρει μια ευκαιρία να ζήσουν μια ζωή που επικεντρώνεται στις βασικές τους ανάγκες, ισορροπημένη, ακολουθώντας το ρυθμό της φύσης και με λιγότερο στρες. Όμως, ας μη κάνουμε το λάθος να χαρακτηρίσουμε αυτή την επιλογή ρομαντισμό ή αφέλεια. Τα άτομα που γνωρίζω εργάζονται σκληρά, γιατί η Ικαρία δεν προσφέρει αυτή την καλή ζωή αβασάνιστα.»
«Υπάρχουν μερικοί που ασχολούνται με τον τουρισμό και προσπαθούν να τον αναπτύξουν με διάφορους τρόπους, όπως π.χ. οργανώνοντας περιπάτους, που δείχνουν με διαφορετική οπτική τα κρυφά διαμάντια του νησιού, όπως τους αμπελώνες του, όπου μπορεί κάποιος να δοκιμάσει ένα εξαιρετικής ποιότητας ντόπιο κρασί. Άλλοι οργανώνουν περπάτημα στο βουνό, κάτι νέο για μερικούς καλοκαιρινούς τουρίστες, που ξέρουν μόνο τις ηλιόλουστες παραλίες και αγνοούν τις δυνατότητες μιας βόλτας στο εσωτερικό του νησιού ή τις χαρές που προσφέρουν τα πανάρχαια μονοπάτια που πρόσφατα συντηρήθηκαν.»
«Κάποιοι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν την Ικαρία έναν παράδεισο της γεύσης, ανοίγοντας μικρά εστιατόρια που προσφέρουν όλο το χρόνο μενού με παραδοσιακές συνταγές.
Κάποιοι άλλοι επικεντρώνονται σε βιολογικές καλλιέργειες, παράγουν εξαιρετικά κρασιά, λαχανικά, φρούτα και μέλι. Τέλος, μερικοί ξεκινούν μικρές επιχειρήσεις για την παραγωγή και πώληση καλλυντικών, κεραμικών κλπ. Όταν απαριθμώ όλες αυτές τις δραστηριότητες, βλέπω τα πρόσωπα γύρω από το τραπέζι μου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους. Δραστηριότητες, που θεωρούνται «συνηθισμένες» στη Βόρεια Ευρώπη παίρνουν μια διαφορετική προοπτική σε μια χώρα που έχει «στεγνώσει» από την οικονομική κρίση. Έτσι, με ακούνε πιο προσεκτικά όταν τους αποκαλύπτω τα υπόλοιπα ευρήματά μου.»
«Η Ικαρία μοιάζει σαν το κουτί των θησαυρών για τα δημιουργικά άτομα.
Συγκεντρώνει έναν μεγάλο αριθμό κινηματογραφιστών, φωτογράφων και ζωγράφων, οι οποίοι εμπνέονται από την ατμόσφαιρα του νησιού και προσπαθούν να τη συλλάβουν ο καθένας με τον τρόπο του. Συναντάει επίσης κάποιος φιλοσόφους και συγγραφείς, που βρίσκουν τη δημιουργική τους έμπνευση στις ακτές της Ικαρίας. Υπάρχουν ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί, που ανακαλύπτουν μεγάλη ποικιλία γεγονότων στις ιστορίες που αφηγούνται οι γέροντες του νησιού και μπορούν να τις εξερευνήσουν και να τις προσαρμόσουν για το μοντέρνο κοινό.»
«Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, αυτές οι καλλιτεχνικές παρουσιάσεις στοχεύουν στο να αποκαλύψουν και να συντηρήσουν την αυθεντικότητα, την ομορφιά και την μοναδικότητα του νησιού και όχι να τα εκμεταλλευτούν για ποταπούς διαφημιστικούς λόγους.»
«Πριν οι φίλοι γύρω από το τραπέζι μου παρακουραστούν από τις Ικαριώτικες ιστορίες μου, μπορώ να χωρέσω το 2015 μου σε μια φράση: σ’ ένα μακρινό νησί – που τ’ όνομά του δύσκολα το θυμούνται όσοι δεν το γνωρίζουν – μου έτυχε να γνωρίσω μερικούς ανθρώπους, που τους σέβομαι εξαιρετικά, επειδή σε μια περίοδο κρίσης και ενώ είναι εκτεθειμένοι στα αποτελέσματα μιας εξαιρετικά αυστηρής πολιτικής λιτότητας, προσπαθούν να παραμείνουν στο νησί, πιστοί στις ιδέες και τις αποφάσεις τους.»
«Τους εύχομαι τα καλύτερα για το 2016!»
.
Αγαπητή Μπίρκιτ, τα σέβη μας.
Καμιά φορά οι ξένοι βλέπουν πιο καθαρά απ’τους φίλους. Γι’ αυτό σ’ευχαριστούμε. Δεν χρειαζόταν να γράψεις όλ’ αυτά. Δεν ξέρω για τους Γερμανούς, αλλά για μας, θέλω να ξέρεις, μόνο που έρχεσαι χειμώνα στη Νικαριά, είσαι πολύ εντάξει. 🙂
Ήμεσσαν πολλοί ψυχεροί ελόου μας…
.
.κτλ., κτλ., κτλ.
.
⭐ ⭐ ⭐
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
10 Ιουλίου, 2015 στις 5:15 μμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Tourism, Travel ·Με ετικέτα august, camping, driving, freedom, hiking, hip, hitchhiking, Ikaria, ikaria-in-august, τουρισμός, Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας, Αύγουστος, Νας, ικαρία, μεσαχτή, οδηγίες, lifestyle, messakti, nas, panigiri, safety, summer, swimming, tourism, what-matters
.
[in English]
.
Το ‘χει η μοίρα μου, το θέλω κι εγώ, όταν κοντεύει ο Αύγουστος γίνομαι επικοινωνιακή και δημοσιεύω ή αναδημοσιεύω κάτι καλό για τον τουρισμό στην Ικαρία, όπως π.χ. το περσινό «Touristicon». Φέτος θέλω να προβάλω την πρωτοβουλία της «Αυτόνομης Συσπείρωσης Πολιτών Ικαρίας» να βγάλουν ένα κείμενο με τίτλο «Ικαρία τον Αύγουστο – Οδηγίες Χρήσης» που απευθύνεται στη ζωντανή νεολαία που γεμίζει το νησί τον Αύγουστο, καλωσορίζοντας τους σαν φίλους, εξηγώντας τα βασικά, δίνοντας λύσεις. Μου είπαν ότι θα βγει σε φυλλάδιο που θα μοιράζεται στα στέκια του καλοκαιριού, μακάρι, αυτό θα ήταν τέλειο. Τέλος πάντων, διαβάστε το. Εκτός από το καταπληκτικό εισαγωγικό σκίτσο που είναι δικό τους, οι άλλες εικόνες είναι δικές μου προσθήκες. Μερικές κρύβουν λινκς που οδηγούν σε διάφορες σχετικές αναρτήσεις, δικές μου ή της Ελένης. 
.
.
«Φίλοι μας, καλωσορίσατε
Το βλέπετε απ’το καράβι, η Ικαρία είναι ένα μακρόστενο ψηλό βουνό χωρίς πεδιάδες και πολλές παραλίες, ενώ τα πιο πολλά χωριά είναι κρυμμένα στο εσωτερικό. Από τη φύση της δεν είναι κατάλληλη για μαζικό τουρισμό. Το άγριο τοπίο της δεν προσφέρει την άνεση και τη βολική γραφικότητα που αναζητά ο τουρίστας-καταναλωτής. Παρόλα αυτά, από τότε που έγινε γνωστή σαν τουριστικός προορισμός, συμβαίνει το εξής παράδοξο: η διαφορετικότητα της Ικαρίας (όχι μόνο ως προς το τοπίο αλλά και τον τρόπο ζωής και τη βιοθεωρία των κατοίκων) προσελκύει αρκετό κόσμο, κυρίως νέους που θέλουν να δουν «τι παίζει εδώ»– να δοκιμάσουν, να πάρουν μια γεύση από αυτήν τη διαφορετικότητα. Επειδή όμως, θέλουν επίσης και να βρεθούν μαζί με άλλους ανθρώπους που αναζητούν το ίδιο πράγμα, καταφθάνουν όλοι μαζί τον Αύγουστο. Έτσι, εκείνες τις λίγες εβδομάδες η διαφορετική Ικαρία γίνεται «εναλλακτική Ικαρία». Γίνεται μια χαοτική (εναλλακτικά μαζική) ‘Αντιμύκονος’.»
.
«Κίνητρό μας η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας να περάσουμε καλά όλοι μαζί.»
«Είναι κρίμα, γιατί παρά τα πολλά ελαττώματα και τα λάθη μας, πιστεύουμε ότι η διαφορετικότητά μας έχει κάτι να δείξει (ίσως και να διδάξει) στους ανθρώπους της πόλης. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο να γίνει σε τόσο πολλούς ανθρώπους μαζί, όταν δηλαδή η πόλη μετακομίζει σε μας.
Είναι κρίμα επίσης γιατί είμαστε συνηθισμένοι να είμαστε λίγοι. Ενώ μας αρέσει πολύ που έχουμε κόσμο, είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε στη πολυκοσμία και να διαχειριστούμε τις καταστάσεις όπως θα έπρεπε.
Αυτό το κειμενάκι δεν είναι τουριστικός οδηγός.
Γράφτηκε από μια ομάδα φίλων, μελών της Αυτόνομης Συσπείρωσης Πολιτών Ικαρίας (*), με σκοπό να ενημερώσει για τα προβλήματα και τις ελλείψεις μας και να βοηθήσει τον νεανικό κόσμο που έρχεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις εβδομάδες ώστε να αποφύγει τις κακοτοπιές. Το κίνητρο μας είναι η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά όλοι μαζί. Ο τρελός μήνας Αύγουστος, ο Αύγουστος της Ικαρίας, αρέσει πολύ και σε μας όπως αρέσει και σε σας.»
.
.
Συγκοινωνία
Λ ε ω φ ο ρ ε ί α : Στην Ικαρία δεν υπάρχει οργανωμένο δίκτυο τύπου ΚΤΕΛ, με κεντρικό σταθμό, πίνακες δρομολογίων κτλ. Φυσικά, υπάρχουν λεωφορεία και τα δρομολόγια τους γίνονται συχνότερα τον Αύγουστο, πολλές φορές μάλιστα συνδυάζονται με τις ώρες άφιξης και αναχώρησης των καραβιών. Ανακοινώσεις των δρομολογίων μπαίνουν συνήθως σε διάφορα κεντρικά καταστήματα, δυστυχώς όμως χάνονται μέσα στην πληθωρική αφισοκόλληση του καλοκαιριού. Κι έτσι καταλήγουμε να τα μαθαίνουμε στόμα με στόμα ή ρωτώντας τους οδηγούς. Τ α ξ ί : υπάρχουν πολλά με εξυπηρετικούς οδηγούς και με μάλλον φτηνό κόμιστρο δεδομένων των αποστάσεων και των δύσκολων δρόμων. Ωστόσο τον Αύγουστο είναι δυσεύρετα. Ω τ ο σ τ ό π : τα ντόπια αυτοκίνητα (ΑΤ, ΜΟΑ ή ΜΟΒ), όταν έχουν χώρο, συχνά σταματούν και παίρνουν ωτοστοπατζήδες. Όμως τίποτα δεν είναι δωρεάν στη ζωή. Το αντίτιμο είναι η επικοινωνία με τον οδηγό. Χαιρετάτε, μιλάτε, πείτε τις εντυπώσεις και τις απορίες σας για το νησί. Π ο δ α ρ ό δ ρ ο μ ο ς : Κανείς στην Ικαρία δεν θα σας χαρακτηρίσει αλήτη ή φτωχό, επειδή περπατάτε. Όλα είναι δρόμος και κανένας δρόμος στο νησί δεν είναι βαρετός.
.
Διαμονή
«Δωμάτια: Υπάρχουν άπειρα, διάσπαρτα παντού, ακόμα και στα πιο μακρινά χωριά. Στα τελευταία μάλιστα, αν έχετε λύσει το θέμα της μετακίνησης, θα βρείτε καταπληκτικό περιβάλλον και χαμηλές τιμές ακόμα και τον Αύγουστο. Διαμονή στο ύπαιθρο: Τρία είναι τα βασικά δεδομένα. 1ον) Η Ικαρία εμπνέει και είναι ιδανική για κατασκήνωση, 2ον) η κατασκήνωση απαγορεύεται παντού, και 3ον) δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο κάμπινγκ. Η κατάσταση που προκύπτει, επομένως, είναι χαοτική και παράλογη. Όχι μόνο για να αποφύγετε διαμαρτυρίες και διώξεις (τα γνωστά «πεσίματα»), αλλά και γιατί, πολύ απλά, νομίζουμε ότι είναι καλύτερα έτσι, συνιστούμε να είστε λιτοί, ελαφρείς και ευέλικτοι (αλλά και «πιο νόμιμοι»), απορρίπτοντας τη λογική του κινούμενου εξοχικού σπιτιού (αντίσκηνο τύπου «βιλίτσα» με πλήρες νοικοκυριό, κουζινικά κτλ.). Μια ανοιχτή τέντα για σκιά τη μέρα και για ύπνο χωρίς υγρασία τη νύχτα, είναι αρκετή. Αν είναι δυνατόν, διαλέξτε μια θέση μακριά κι έξω από την αμμουδιά που είναι για όλους. Αν κατασκηνώσετε στο βουνό, αργά ή γρήγορα θα σας αντιληφθούν και θα σας διώξουν είτε οι κάτοικοι είτε οι δασοπυροσβέστες. Όσο για τις ιδιωτικές περιοχές (αυλές, χωράφια), μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μην έχουν πρόβλημα αν κατασκηνώσετε στις ιδιοκτησίες τους για λίγες μέρες. Αρκεί, φυσικά, να τους βρείτε και να ζητήσετε την άδειά τους. ‘Ο,τι και να κάνετε, όπου κι αν πάτε, ακόμα και στην πιο μακρινή ερημιά, μην έχετε νοοτροπία «καταληψία». Είναι λάθος.»
.
Σκουπίδια
«Κακά τα ψέματα, η Ικαρία μπορεί να έχει ζηλεμένη φύση όμως δεν φημίζεται για την καθαριότητα. Σαν να μην έφταναν «τα μόνιμα σκουπίδια» (παλιοσίδερα, μπάζα, χαλασμένα αυτοκίνητα κτλ.) που στοιχειώνουν τους δημόσιους χώρους και το φυσικό περιβάλλον, στις 3-4 εβδομάδες της σύντομης τουριστικής σεζόν παράγεται μια αληθινή σκουπιδοβόμβα! Τα σκουπιδιάρικα δεν φτάνουν, οι κάδοι κι οι χωματερές δεν φτάνουν, οι λίγοι εποχιακοί υπάλληλοι δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να είμαστε πιο καθαροί. Όμως χρειαζόμαστε και τη βοήθειά σας.»
.
Πανηγύρια
«Τα διάσημα πανηγύρια του νησιού δεν είναι ούτε «μαγαζιά» ούτε «τζάμπα πάρτι». Είναι ένας θεσμός (η λέξη δεν είναι υπερβολική) που εξυπηρετεί πολλαπλές, θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες των μικρών κοινοτήτων κάθε χωριού. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχουν μαζικοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί (με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον λόγω υπερπαραγωγής σκουπιδιών και υπερκατανάλωσης κρέατος), παρόλα αυτά διατηρούν το βασικό χαρακτήρα τους: γιορτή ισονομίας και γλέντι για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, καταγωγής, ενδυματολογικού στυλ και ιδεολογικού προφίλ. Το μυστικό είναι ότι οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές. Γι’αυτό, αν έχετε παράπονα, μην φερθείτε σαν «δυσαρεστημένοι πελάτες». Κουβεντιάστε μαζί τους. Το θέλουν κι αυτοί. Δεν είναι σκυλάδικο, ούτε «αρπαχτή». Είναι η γιορτή του χωριού.»
.
Οι δρόμοι
«Απορεί κανείς πολλές φορές πως έγιναν δρόμοι σε τέτοια βουνά και τέτοιους γκρεμούς. Και όμως το οδικό δίκτυο της Ικαρίας είναι τεράστιο και αφάνταστα πολύπλοκο. Από την άλλη πλευρά όμως οι πιο πολλοί από αυτούς τους δρόμους δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ακόμα και ο κεντρικός οδικός άξονας (Άγιος Κήρυκος – Εύδηλος – Ράχες – Καρκινάγρι) σε πολλά σημεία έχει τα χάλια του. Ανάποδες κλίσεις, ξαφνικές απότομες στροφές, εμπόδια, στενώματα, τρύπες κτλ. Οδηγείτε με ταχύτητες που δεν ξεπερνούν τα 30-40 χλμ., δένετε τη ζώνη, φοράτε κράνος. Αν πιείτε πολύ στο πανηγύρι, μην οδηγήσετε. Στρώστε κάπου και κοιμηθείτε μέχρι το πρωί.»
.
Η θάλασσα
«Συχνά όταν φυσάει μελτέμι, μεγάλα κύματα δέρνουν τις πιο γνωστές παραλίες στη βόρεια πλευρά του νησιού (Κυπαρίσσι, Κάμπος, Μεσαχτή, Λιβάδι, Νας). Μας αρέσει να τα βλέπουμε και να παίζουμε με τη δύναμή τους, δυστυχώς όμως έχουν γίνει αρκετοί πνιγμοί. Εκτός από τους γενικούς κανόνες ασφαλούς κολύμβησης, όταν παίζετε με τα κύματα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για άθλημα. Ακόμα και με τη μορφή απλού παιχνιδιού το bodysurfing απαιτεί αυτοσυνείδηση και στοιχειώδη φυσική κατάσταση. Επιπλέον να θυμάστε ότι τα δύσκολα είναι στο τέλος, όταν το αντιμάμαλο (το αθέατο, αντίθετο υποβρύχιο ρεύμα) εμποδίζει τον κολυμβητή να επιστρέψει στην παραλία. Μην ξεχαστείτε στην απόλαυση του παιχνιδιού. Πρέπει οπωσδήποτε να έχετε φυλάξετε δυνάμεις για να βγείτε στη στεριά. Κι αν κουραστείτε απ’ το σπορ, φυσικά υπάρχουν και οι νότιες, φιλόξενες και ήρεμες παραλίες, μην το ξεχνάτε αυτό.»
.
Το βουνό
«Ίσως το έχετε ακούσει, η Ικαρία θεωρείται κορυφαίος ορειβατικός προορισμός. Το δίκτυο των σηματοδοτημένων μονοπατιών της Ικαρίας είναι απέραντο. Δημιουργήθηκε στη διάρκεια πολλών χρόνων από εθελοντές χωρίς καμία απολύτως κυβερνητική βοήθεια. Συμβουλές: 1) Όταν φυσά δυνατό μελτέμι, αν και δεν βρέχει, στο βουνό έχει πυκνή ομίχλη, 2) Το Φαράγγι της Χάλαρης (αυτό που πολλοί ξέρουν ως «ποτάμι του Να») έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη, ωστόσο τον Αύγουστο δεν έχει πολύ νερό. Το εσωτερικό του είναι πολύ εντυπωσιακό, ωστόσο η πορεία είναι δύσκολη γιατί το μονοπάτι έχει σχεδόν καταστραφεί από τις πλημμύρες και τα αδέσποτα κατσίκια, 3) Μια πετυχημένη πεζοπορία στην Ικαρία είναι μια πεζοπορία που έχει ξεκινήσει νωρίς το πρωί. Το νησί έχει πολύ έντονο ανάγλυφο και το έδαφος είναι ανώμαλο. Γι’ αυτό οι αποστάσεις «βγαίνουν» πολύ μεγαλύτερες απ’ όσο φαίνονται στον χάρτη.»
.
Φαγητό και τοπικά προϊόντα
«Στην Ικαρία η γεωργία είναι τρόπος ζωής. Ψάχνουμε, βρίσκουμε και ψωνίζουμε ντόπιο κρασί, μέλι, τσίπουρο, τυρί, φρούτα, λαχανικά, βότανα και πολλά άλλα.»
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
«Διακοπές στην Ικαρία θα θέλαμε να σημαίνει διακοπές από τον μαζικό, καταναλωτικό τρόπο ζωής. Το ξέρουμε, είναι αστείο να ζητάμε τέτοιο πράγμα τον Αύγουστο που είναι ο πιο «χύμα κι ό,τι να ‘ναι» μήνας του χρόνου όσον αφορά τις διακοπές. Τότε όμως είναι που αξίζει να το ζητάμε. Δείτε τα έργα των προγόνων μας στα βουνά, τα σπίτια στους βράχους, τα πεζούλια στους γκρεμούς. Είναι στη φύση μας να ζητάμε το αδύνατο. Δεν ξέρουμε τι πετυχαίνουμε, γράφεται πάντως μια ωραία ιστορία, λίγη-λίγη, σιγά-σιγά, κάθε χρόνο. Είναι το παραμύθι της Ικαρίας. Μπείτε στο νόημα. Γίνετε κι εσείς μέρος της αφήγησης.»
Καλά να περάσετε!
37.630425
26.097590
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
25 Ιουνίου, 2014 στις 7:23 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, Sea, Uncategorized, wildlife ·Με ετικέτα Aegean, agriculturist, direct approach, farming, for nature in nature, gardening, Greece, housing, Ikaria, inside-story, φυσική καλλιέργεια, ικαρία, καλοκαίρι, ξεθέωμα, permaculture, philosophy, playful, rediscover-countryside, simple life, summer, village life, what-matters, why-ikaria
.
.
' ' '
Μεσοκαλόκαιρο κι ούτε ξέρω από που να αρχίσω ούτε τι
να βάλω για τίτλο, οπότε μια χαρά μου λέει να αρχίσω
μ'αυτό το αρχαίο καριώτικο κρασοπότηρο κι η επιγραφή
που έχει στον πάτο που τη διαβάζεις μόνο άμα πιεις το
κρασί, κάνει για τίτλο:
ΑΠΟΛΩΦΑ = λούφαξε, ησύχασε, ξεκουράσου, όλα εντάξει.
Είναι ο καιρός των κήπων κι αυτός από κάτω μοιάζει
μπορεί να είναι, ο δικός μου. Ωραίος είναι, δε λέω,
είναι όμως κουραστικό να το παίζω δικτάτορας ξανά
από την αρχή κάθε χρόνο.
Θέλει πάρα πολύ δουλειά για να φτάσουμε σε αυτή τη φάση
και να χαίρονται οι φίλοι τα λαδερά και τις σαλάτες όταν
γυρνάνε τελειωμένοι από τα πανηγύρια το καλοκαίρι.
Μήπως, αντί γι' αυτή τη δικτατορία, τη τσάπα και τον
ποτιστή σχεδόν κάθε μέρα, να εμπιστευτώ το χάος, να
αφεθώ στις άναρχες δυνάμεις της φύσης, όπως τις λένε;
Μήπως η Περμακουλτούρα είναι καλύτερη ιδέα;
Σίγουρα έχει ωραίες αρχές, Θαυμάσια φιλοσοφία:
Φαντάζεσαι ένα τέτοιο τοπίο που τόσο λατρεύω, να
γίνεται και να μας θρέψει "νυν και αεί";
Γίνεται ένα σεμινάριο στην Ικαρία και μπορεί να πάω
να δω τι θα πουν. Τέλος πάντων, δεν ξέρω...
Κάνει ζέστη στο μοναστήρι κι ακόμα και ο Μακριδάκης
απέναντι από τη Χίο γκρινιάζει. Εκείνος που πιστεύει
περισσότερο απ' όλους, λέει: "βαριά η καλογερική".
Για τούτο το λόγο του, τον αγάπησα.
Δε βαριέσαι. Για την ώρα να κάνουμε αυτό που
προστάζει το κρασοπότηρο κι απολωφούμε.
Π.χ. χτες πηδήξαμε τις φωτιές του Άη Γιάννη του Κλήδονα
με φούστες βέβαια, χωρίς εσώρουχο, για να μας πιάσει
η μαγεία κι ο αξαγνισμός.
Δεν μένει πια παρά να φυσήξει μελτέμι να πάμε για μπάνιο.
Απολώφα. Simplify.
Play. Relax.
Θα τα ξαναπούμε. Αν και μπορεί ν' αργήσω να γράψω.
Simplify. Play. Relax. Omnia Magica. Όλα είναι μαγικά.
.
.
Τετάρτη 25 Ιουνίου, 2014
.
.
.
37.596723
26.112308
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
6 Νοεμβρίου, 2012 στις 12:51 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, sport, Uncategorized ·Με ετικέτα Aegean, athina-sk., farming, gardening, good sport, Greece, human resources, Ikaria, χαρά, ελιές, ιδρώτας, ικαρία, ξεθέωμα, lifestyle, my world, November, olives, post traditional, respectful, rural life, simple life, traditional, tribal, village life, what-matters, why-ikaria, zen
37.596723
26.112308
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
22 Ιουλίου, 2011 στις 8:05 μμ · Filed under Ikaria, ικαρία, lifestyle, Personal, scouting, Sea, sport, wildlife ·Με ετικέτα Aegean, agrimi, Artemisia, bugs, experiment, for nature in nature, for-me, freedom, heatwave, herblore, herbs, Ikaria, insects, απειλές, ικαρία, skin, summer, sun, threats, what-matters
(6 απλές βδομάδες στην Ικαρία - 1 απλή εφεύρεση).
.
.
Saturday July 22, 2011
.
.
.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
12 Ιουλίου, 2011 στις 2:48 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, scouting, Sea, sport, Travel, wild humor ·Με ετικέτα Aegean, agrimi, attitude, escape, for-me, freedom, heatwave, Ikaria, ικαρία, philosophy, summer, swimming, waves, what-matters, why-ikaria
.
.
.
.
Tuesday July 12, 2011
.
.
.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
5 Ιουλίου, 2011 στις 4:33 μμ · Filed under aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, photography, sport, trekking, Uncategorized, wild humor ·Με ετικέτα artistic nude, freedom, Greece, groovy, heatwave, Ikaria, ικαρία, μονοπάτια, love in Ikaria, nakedness, nude on rocks, off-record, out-to-mountain-top, philosophy, rock climbing, summer, what-matters
.
.
Wednesday July 5, 2011
.
.
.
37.596723
26.112308
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
11 Μαΐου, 2009 στις 9:25 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, scouting, Sea, sport, trekking ·Με ετικέτα direct approach, free, free climbing, free expression, freedom, good sport, Greece, how, icare, Ikaria, limestone, Nikaris, no technical problem, nude bathing, philosophy, rock climbing, what-matters, wild camping, wild swimming
.
….
-
The title of this entry says everything. I found it under a picture by ‘Bill Balance’ in Flickr
As you can see it’s a book by Peter Block. Here you can read the excerpt. From this excerpt I am quoting a few phrases and sentences:–There is depth in the question «How do I do this?» that is worth exploring. The question is a defense against the action.–
There is something in the persistent question How? that expresses each person’s struggle between having confidence in their capacity to live a life of purpose and yielding to the daily demands of being practical.–
It has always struck me that I can write or speak the most radical thoughts imaginable. I can advocate revolution, the end of leadership, the abolition of appraising each other, the empowerment of the least among us, the end of life on the planet as we know it, and no one ever argues with me. The only questions I hear are «How do you get there from here? Where has this worked?–
We often avoid the question of whether something is worth doing by going straight to the question «How do we do it?»–
.
.
«What do you do when you find yourself in a hole?» His answer was, «The first thing you do is stop digging.»– …
to act as if we already knew how-we just have to figure out what is worth doing. It would give priority to aim over speed.–
In the face of the struggle to know what matters to us, and to act on it, we have to be gentle with ourselves. We live in a culture that lavishes all of its rewards on what works, a culture that seems to value what works more than it values what matters.–
The phrase «what matters» is shorthand for our capacity to dream, to reclaim our freedom, to be idealistic, and to give our lives to those things which are vague, hard to measure, and invisible.–
When we ask How? we are really making a statement: What we lack is the right tool. The right methodology. We are mechanics who cannot find the right wrench.–
There are more important questions, and How? should be asked later rather than sooner. We are at times so eager to get practical right away that we set limits on ourselves. We become imprisoned in our belief that we don’t know how and therefore need to keep asking the question. Also, in our search for tools, we become what we seek: a tool.We reduce ourselves to being primarily pragmatic and utilitarian.–
What is really interesting about How? is that we are asking a question to which we already have the answer–
One way of understanding the meaning of the question How? is to consider it as an expression of our wish for control and predictability.–
If knowing How? offers us the possibility of more control and predictability, then we may have to sacrifice them to pursue what matters.–
Choosing to act on «what matters» is the choice to live a passionate existence, which is anything but controlled and predictable.–
Acting on what matters is, ultimately, a political stance, one whereby we declare we are accountable for the world around us.–
Giving priority to what matters is the path of risk and adventure, but I also believe that the institutions and culture that surround us are waiting for us to transform them into a fuller expression of our own desires.–
We have the potential to reclaim and experience our freedom and put our helplessness behind us.–
We have the capacity to experience an intimate connection with other people and with all we come in contact with, rather than feeling that we exist in relationships born of barter and instrumentality.–
We also have the capacity and maturity to live a life of service and engagement, rather than the primary pursuit of entitlement and interests that focus on ourselves.
.
Monday May 11, 2009 – 01:44pm (EEST)
Next Post: No Technical Problem
Previous Post: Ραδιενεργές Βιταμίνες;
.
….
.
Comments
(12 total)
Couldn’t agree more.
– The phrase «what matters» is shorthand for our capacity to dream, to reclaim our freedom, to be idealistic, and to give our lives to those things which are vague, hard to measure, and invisible. – Choosing to act on «what matters» is the choice to live a passionate existence, which is anything but controlled and predictable. – One way of understanding the meaning of the question How? is to consider it as an expression of our wish for control and predictability. Well expressed. Thank you for sharing, agrimi ♥
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Once I wrote you about «going with the flow»… When you trust your emotions, you don’t need to know «how»… Decide what matters to you and the universe will provide the «how».
Thanks, Nana, for typing all this out and highlighting – I hadn’t come across it before.
Makes me think of how the «hero» in quest stories, like for instance Chihiro in «Spirited Away»…
http://www.youtube.com/watch?v=hTyJBfPX2mY
…has to start her quest without knowing the «how» of it all. The «how» would be too much to stomach, or to remember.
At last a theory to get away with all the «hows» and «wheres» that people ask you. But cuz I know you will never give up giving answers, according to this theory, which of the two is more important for finding the way? An mp3 player or a gps?
«The Answer to How is Yes» theory is an advanced combination of the «Just do it» and the «Follow your heart» theories. Let’s take the last one first. ‘Follow your heart and then just do it’ is cool. But what if you don’t know where your heart is? What if it’s cold? How (here is «how» :lol) do you kickstart it? You need stimulation for the heart. Yes, the mp3 player is the right gadget!
Young birds never ask how to fly, they don’t get a lecture on the theory of aviation or the bernoulli principle. When their feathers are long enough, mother gives them a rude kick in the rear and they are off the nest, flying.
Asking someone «How» is a human weakness, half of the how is our fear of the unknown, the other half is having this someone share the blame if we fail to execute the instructions right.
Agrimi, we all know where our heart is. We just need to stay alone from time to time and tune in with its beats.
Usually, there is so much noise around and we get distracted.
~~~The young bird’s mother has the «know-how» (rude kick in the rear) encoded in her genes 🙂 just like the young bird’s father knows how to build a nest.Looks like we «need something -> think about or experiment -> find the way how -> and the knowledge is being saved in DNA»Maybe that’s how the talent can become a heritage from generation to generation…Too many scattered thoughts coming to my mind. Nice entry, indeed!
«Just do it. Find and follow your heart. Find what matters and do it.»
Did I summarize it?
Somebody here is either a natural born leader or is just skillful in making rimes.
We don’t have the genes. We don’t have the ‘know how’. We don’t know and we don’t have the will to know. We do as we are told to do. But… oh come on, read the excerpt more carefully! ‘Simon G’ falls nearer to the point, as usual. It’s all about will power and in fact in some cases, having no second choice.
As you can see, I didn’t highlight any phrases in the comments. Though I was harsh («agrimi») in my last comment, I agree with everybody. After all there is no point in debating but living a life of service and engagement, rather than the primary pursuit of entitlement and interests that focus on ourselves.
37.596723
26.112308
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
14 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:19 μμ · Filed under aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, scouting, Sea, sport, trekking, wildlife ·Με ετικέτα Aegean, agrimi-mou, athens, environment, experiment, for nature in nature, for-eleni, for-me, forest-fires, global-warming, Ikaria, φαντασίωση, αγριότοποι, αγκαθότοποι, αθηνά-σκ., βοσκοπούλα, εξορία, ικαρία, land, land-use, longevity, rediscover-countryside, sheep, shepherfess, sightful, what-matters, wild fires
.
.
.
..
-
___________________________________________
Fire is the greatest calamity affecting forest management in three Mediterranean countries: Spain, France and Italy. On average, about 20000 fires sweep a total area of 160000 ha of woodland every year in these countries, causing severe losses. Of course, the severity of these fires varies from year to year, depending on the seasons, but the long and dry summers typical of the Mediterranean climate, with high temperatures, low relative humidity and heavy winds, especially in steep areas, provide ideal conditions for dangerous fires to break out. Although the summer is the peak fire season in most areas, another peak season occurs in winter and at the beginning of spring in high mountains and in colder regions, when a layer of small branches, dead leaves and dry grass covers the soil, providing highly combustible material.
A few fires are due to natural causes, notably lightning, but most are man-caused. Negligence is a frequent factor, and yet in many cases malicious intentions bear the main responsibility. The situation has worsened in recent years because of the development of industry and tourism, the rise in living standards and, above all, the urbanization of the rural population formerly exploiting the woods.
Thus, unexploited forests, neither thinned nor cleared, have become more and more exposed to fire because of the heavy accumulation of potential fuel. The increase in the number of tourists, campers and town-dwellers, unaware of environmental problems, is a direct cause of many fires. Furthermore, the absence of a rural population interested in forest conservation, familiar with ground conditions and skilled in the use of implements, has made quick local fire-fighting action either difficult or impossible.
______________________________________________
Για να καταλάβετε πόσο παλιό είναι αυτό το ντοκουμέντο, στη συνέχεια ο συγγραφέας προτείνει π.χ.
.
.
Θυμηθήκατε τη Βοσκοπούλα του Μπουγκερώ; 
Όμως και τα δυο συστήματα έχει αποδειχτεί πια σήμερα ότι δημιουργούν πρόβλημα. Οι αντιπυρικές ζώνες με μπλουντόζες, εκτός ότι προσφέρονται για να κτίζονται διάφορα αυθαίρετα, γίνονται επίσης και χώροι εναπόθεσης μπάζων και σκουπιδιών πάσης φύσεως, άρα κι άλλο
fuel for combustion. Όσο για τη βοσκή, εγώ μεν θα ήμουν μια «καλή βοσκοπούλα», όμως δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για το τι θα έκαναν άλλοι. Το πιθανότερο είναι ότι θα παράταγαν τα αιγοπρόβατα να διαλύσουν τα πάντα κι εκείνοι θα καθόντουσαν στο καφενείο. Στο καφενείο; Τι είπα; Ούτε αυτό δεν υπάρχει πια στα χωριά. Στο σπίτι θα ήταν και θα έβλεπαν σήριαλ (οι γυναίκες) ή ποδόσφαιρο (οι άντρες). Δεν είναι λύσεις αυτές. Λύση για μένα θα ήταν να κλείσει επιτέλους ο κύκλος της αστικοποίησης στην Ελλάδα.
Το είπα δύσκολα;
Το έκανα γιατί ξέρω ότι σας αρέσουν οι φιλολογίες και οι μακροσκελείς εισαγωγές.
Όμως στην ουσία είναι κάτι τρομερά απλό. 
.
Ποσο δικιο εχεις!Δυστυχως ομως και τα καφενεια στα χωρια υπαρχουν ακομα! Kαι τα σκουπιδια μεσα στο δασος,κατω απο τα κα(η)μμενα τα δεντρακια!στα καφενεια η Ελλαδα (μην πω τι κανει) εβλεπε τη φωτια διπλα και δεν αντιδρουσε!!στα ιδια χωρια που καηκαν!!ετυχε να ημουν διακοπες εκει και επαθα πλακα απο την απαθεια και την απραγεια των ντοπιων ανθρωπων,των καφενειων,δυστυχως!!
Friday September 14, 2007 – 11:22pm (EEST)
Για να κλείσει αυτός ο κύκλος πρέπει να βρεθεί κάποιος κυβερνήτης/πολιτικός με διάθεση να χάσει τις επόμενες εκλογές και να δουλέψει πραγματικά πάνω σε αυτό που λέγεται αποκέντρωση αλλά με την σωστή έννοια του όρου (όχι παίρνουμε το υπουργείο από το Σύνταγμα και το πάμε στο Μαρούσι). Να ρίξει χρήματα και να κάνει ουσιαστικά έργα στην επαρχία, να αναπτύξει τις δομές, να τα βάλει με το κατεστημένο… Ουτοπίες.
Πουθενά στον κόσμο εκτός από την Ινδία και κάποες παραπλήσιες της χώρες δεν κατοικεί το 50% του πληθυσμού στην πρωτεύουσα…
Γιατί? γιατί κάποιοι βαριούνται να σκεφτούν, να πράξουν, να φροντίσουν ουσιαστικά τον τόπο που «υπηρετούν»… Χάνονται στον ωχαδερφισμό, στην κονόμα, στην αρπαχτή, στην κακώς εννοούμενη ανάπτυξη, στο σήμερα και δεν ενδιαφέρονται για τις πληγές που δημιουργούν στο αύριο, το δικό μας και όσων έπονται…
Το τρομερά απλό είναι το δυσκολότερο γιατί απαιτεί αναλυτικό νου (ποιός τον έχασε, να το βρουν οι διοικούντες?)
Friday September 14, 2007 – 11:15pm (CEST)
Ξέρετε τι έκαναν οι Ρωμαίοι Καίσαρες στου βετεράνους μετά 20 χρόνια στο στρατό; Τους έδιναν ένα τσουβάλι σπόρους, μερικά εργαλεία, ένα βόδι και τίτλο ιδιοκτησίας για κάποιο κλήρο σε μια ερημιά. Η παράδοση -λίγο διαφοροποιημένη- συνεχίστηκε και στο βυζάντιο και -ξανά διαφοροποιημένη- στην τουρκοκρατία.
Αυτό το μέτρο πρέπει να επανέλθει.
Saturday September 15, 2007 – 10:14am (EEST)
I have done my time!!! I have done my 20 years in Cesar’s legions!!! It was not easy, I’m telling you. But it was full of experiences. Anyway now, I don’t know how exactly, I got my bagfull of seeds, tools and an ox (there was a slight problem with that). I also got a piece of land in a far way place. On the back of the title there is a list of obligations written with very small letters and in Latin! I can’t make out what Cesar expects from me to do for him after I settle. I may be a veteran but I know that I am not through with Cesar. Can you help me? I am afraid that if Cesar is not satisfied with me, he is going to put somebody else in my place. I couldn’t afford that because I have a family now and I am too old to go back thr legions.
What does the list «things to do for Cesar» say? Come on, you nerds. Give me a hand!
Saturday September 15, 2007 – 11:52am (PDT)
Eleni, are we starting a story here? I am in.
I have the Byzantine Greek version of the list of rights and obligations of the veterans who were given land and sent to the provinces. Believe it or not, it’s very close to a «senario» developped by the European Union to fight urbanization, pollution etc. Have you and Nana been aware of this already? Whatever it is, I am thrilled. I believe that in this matter the Union eventually tends to behave like the empires of the past. Decentralization had been the key factor of their longevity.
Sunday September 16, 2007 – 08:42pm (EEST)
Ναι είναι «το τρίτο σενάριο» και (μάγος είσαι;) το βρήκες!Απλά εμείς από σένα θέλουμε μια συνοπτική ιστορική τεκμηρίωση. (Στα Ελληνικά, εννοείται.) Ο λόγος που το ζητάμε αυτό είναι βασικά ψυχολογικός. Να νιώθουμε οτι ανήκουμε σε μια παράδοση, κάτι τέτοιο, πως το λένε. Έτσι που τα διατυπωνουν οι σοφοί της Ένωσης «στη γλώσσα του Καίσαρα», είναι τόσο ξερά τεχνοκρατικά. Και όμως πρόκειται για κεινο το παλιό: βλέπε, Περιπέτειες του Αστερίχ του Γαλάτη, «Το Δώρο του Καίσαρα».
Στις λεγεώνες από τα 16, σε 5-6 χρόνια βγαίνω βετεράνα. Ήδη το συμπαθητικό Πακιστανάκι που πήραμε στο μαγαζί, είναι άπαιχτος με τα σιδερικά. Είναι κι ένας Ινδός που κυκλοφορεί εδώ γύρω στη πιάτσα. Κι αυτός δεν παίζεται με τους αριθμούς. Μόλις φτιάξει τα χαρτιά του, μάθει καλύτερα Ελληνικά και λίγο κάπως τους νόμους, πάει… it’s over and I will be glad!
Ένα τσουβάλι σπόρους, λοιπόν, εργαλεία, ένα βόδι και κλήρο σε μια μακρινή ερημιά. Μόνιμη κατοικία. Πριν μας προλάβουν οι Αλβανοί και σ’ αυτό.
Α, να μη ξεχάσω. Να δούμε και τα ψιλά γράμματα της σύμβασης. Διότι, πολύ σωστά λέει η Λένη. «We are never through with Cesar».
Monday September 17, 2007 – 01:30pm (EEST)
Με προβληματίζετε, κορίτσια.
Τι ακριβώς ζητάτε;
1) μια καινούρια «Μεγάλη Ιδέα»;
2) έναν οδηγό επιβίωσης;
3) «μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»;
Tuesday September 18, 2007 – 10:31pm (EEST)
Άσε φιλάρα 😛 το 2ο είναι σε έκδοση «Οδηγός για να ζούμε» (με τον Καίσαρα, με λίγο Καίσαρα, χωρίς Καίσαρα, μόνο με τους βαρβάρους, φωτιές, σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς). Τα έχεις δώσει στην Ελένη -ούτε που θυμάσαι. Και σε μορφή storyboard, παρακαλώ. Τα φτιάξαμε και τα ανεβάσαμε όλα στο μπλογκ της Ελένης
Τρέχα να δεις και δεν θα πιστεύεις στα μάτια σου!
Wednesday September 19, 2007 – 10:40pm (EEST)
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Μόνιμος σύνδεσμος
elle
Lambrini
egotoagrimi
Apollonios
AKK
Offline IM
