Ευημερία χωρίς Ανάπτυξη
Δημοσιεύθηκε: 23 Οκτωβρίου, 2015 Filed under: Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Uncategorized | Tags: direct approach, economy, farming, for nature in nature, freedom, Greece, Ikaria, island life, φυσική καλλιέργεια, χαρά, Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας, ικαρία, lifestyle, my world, permaculture, red island, rediscover-countryside, rural life, why-ikaria 7 Σχόλια«Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η τόσο δημοφιλής κουλτούρα της ελευθερίας είναι ακριβώς αυτό που δέχεται επίθεση από την ευρωπαϊκή τρόικα και τις καταστροφικές πολιτικές της λιτότητας. Αισθανόμαστε ότι χωρίς αυτή την προσέγγιση — το όνειρο είναι άδειο και η ιστορία είναι χωρίς νόημα.»
..
' ' '
Τα έχω πει τόσες φορές, π.χ. εδώ, κι εδώ, έχει γράψει κι η Ελένη μια κορυφαία δημοσίευση εδώ (διαβάστε τα σχόλια), αυτά τα χρόνια στην Ικαρία κάποιοι φίλοι μου λένε πως είμαι η ενσάρκωση αυτών των ιδεών, ας γελάσω, όσο κι αν τρομπάρουν, δεν μασάω, το εγώ μου δεν φουσκώνει. Είναι όμως μια δικαίωση που θα γίνει αυτή η εκδήλωση στο «νησί των οραμάτων» 🙄 όπου ζω. Κι επίσης χάρηκα πολύ που είδα ότι για να ανακοινώσουν την εκδήλωση κυκλοφόρησαν τρία πολύ καλά κείμενα. Τα αναδημοσιεύω και τα τρία γιατί με βολεύουν για να ξαποστέλνω παραπέμπω – όσους ενδιαφέρονται για μένα, για τους φίλους μου, τι σκατά κάνουμε εδώ, και γενικώς έχουν περιέργεια να μάθουν για άλλα μοντέλα ζωής. Το πρώτο, το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, είναι η πρόσκληση της ΑΣΠΙ. Αρχίζει έτσι:
«Ζούμε σε έναν πλανήτη με πεπερασμένους πόρους και δυνατότητες. Σε αυτό τον κόσμο ωστόσο το καθεστώτος λυσσάει για συνεχή ανάπτυξη υποσχόμενο κοινωνική ευημερία. Αυτή η λύσσα προκάλεσε άλλη μια οικονομική φούσκα, που έσκασε πάνω μας, εντείνοντας την εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης. Η δε μαγική λύση που το σύστημα ξαναπροτείνει είναι το ίδιο αδιέξοδο…
' ' '
Το δεύτερο κείμενο είναι ενός από τους ομιλητές, του γείτονα Γιάννη Μακριδάκη. Έχει τίτλο «Απλεπιστήμιο: Εργαστήριο φυσικής καλλιέργειας και μετακαταναλωτικής προσέγγισης – Πρόταση που απηύθυνα στον τοπικό δήμο αλλά μπορεί να οργανωθεί σε κάθε δήμο». Αρχίζει έτσι:
«Η ιστορική περίοδος που διανύουμε ως ανθρωπότητα έχει ως βασικό χαρακτηριστικό της τον καταναλωτισμό και τον άνθρωπο-καταναλωτή, ο οποίος έχει αποκοπεί από το φυσικό του περίβλημα και διαβιεί έγκλειστος στο χρηματοοικονομικό σύστημα, εντός αφύσικου, τεχνητού περιβάλλοντος, μακριά από τον πραγματικό πλούτο των φυσικών πόρων, μακριά και από τις συνέπειες που έχουν στο οικοσύστημα, άρα στον εαυτό του, οι μικρές και μεγάλες καθημερινές του δραστηριότητες. Αποτέλεσμα αυτού το τρόπου ζωής είναι να…
' ' '
Το τρίτο κείμενο ανέβηκε στο ikariamag από τον Γ. Βιτσαρά, πιο βιωματικό, σε καθημερινή Καριώτικη γλώσσα με ύφος και άποψη που, απ’ όσο ξέρω, εκφράζει πολλούς ανθρώπους που ζουν μόνιμα στο νησί, ανεξάρτητα από ηλικία και πολιτική τοποθέτηση. Πηδάει από το γενικό στο προσωπικό, απ’ το παρόν στο παρελθόν, μπερδεύεται, αμφιβάλλει, τα αφήνει όλα ανοιχτά, με δυο λέξεις είναι για μένα κατάθεση σκέψης αληθινού Ελευθεροπολίτη Ικαριώτη Έχει τίτλο «Ευημερία χωρίς ανάπτυξη… στην Ικαρία» κι αρχίζει έτσι:
«Βρε παιδιά, γίνεται να υπάρξει ευημερία μια κοινωνίας χωρίς ανάπτυξη; Για ποια ανάπτυξη μιλάμε; Τι είναι η από-ανάπτυξη; Τι σημαίνει ευημερία; Ποιος αναπτύσσει ποιόν; Λοιπόν, δυο λόγια θα απλώσω στο «χαρτί» που εκφράζουν εμένα…
' ' '
Τελειώνοντας, δεν χρειάζεται να το πείτε, το ξέρω, αυτές οι εκδηλώσεις δεν έχουν φοβερή προσέλευση, ακόμα και στην Ικαρία ο κόσμος θέλει μασημένα, απολυτίκια, δοξαστικά και πολιτικούρες – θέλουν παραμύθια όχι όνειρα. Όμως είμαι σίγουρη ότι, σε σχέση με το μικρό πληθυσμό που έχει το νησί το χειμώνα, σίγουρα θα έρθουν πολλοί. Αν δεν τρέχω να σώσω πρόσφυγες σε Λέρο ή Σάμο, μάλλον θα είμαι κι εγώ. Ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικό με την καλλιέργεια σε πεζούλια. Αλλά αυτό είναι κάτι τεχνικό που δεν σας αφορά εκτός αν κάνετε γεωργικά πειράματα σε πολύ ορεινό και μάλλον άγονο νησί.
Φιλάκια 🙂
Reblog: Κρασάκι στην Ικαρία…
Δημοσιεύθηκε: 3 Σεπτεμβρίου, 2015 Filed under: aegean, Ikaria, Ικαρία, lifestyle, Personal | Tags: Aegean, agriculture, artful, athina-sk., direct approach, economy, farming, for-me, Greece, φυσική καλλιέργεια, χαρά, αγαλλίαση, ιδρώτας, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, μεθύσι, ξεθέωμα, lifestyle, monastery, my world, no technical problem, old things, rediscover-countryside, robbers'-island, September, traditional, village life, what-if, why-ikaria, wine 5 Σχόλια«Με αυτά και με εκείνα έκατσα πάνω από μήνα στην Ικαρία. Έπειτα με φιλοξένησε ένας φίλος που ζούσε μέχρι πρότινος στην Αθήνα ως «υπερκαταναλώτης». Πήρε όμως ανάποδες, την κοπέλα του και τράβηξε μακριά από τη μεγαλούπολη. Εκεί δεν ήταν μόνος του. Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί νεαροί που θέλουν να ανακαλύψουν τις ευεργετικές ικανότητες της αποκέντρωσης. Και ευτυχώς η νεολαία της Ικαρίας δεν παρατάει τον τόπο της. Μπορεί να απομακρύνεται για σπουδές ή κάποια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία αλλά όλοι αργά η γρήγορα επιστρέφουν στη θέρμη της. Υγεία για αυτούς δεν είναι το γυμναστήριο και το ρεντμπουλ αλλά να τρώνε κάθε πράγμα στον καιρό του και να βιώνουν τις εποχές.»
Αυτά που λέτε, ξεμπερδέψαμε με την τρέλα του Αυγούστου όπου αλλού θέλαμε να πάμε κι αλλού μας πήγαινε το ρεύμα, πολύς κόσμος, καλός κόσμος στο νησί γαρ, κι εμείς πολύ φιλότιμο γμτ μας και ήρθε η ώρα κι αραιώσαμε να κάνουμε καμιά δουλειά, εν προκειμένω να φτιάξουμε κρασί, για μια φορά, πρώτη φορά, ολοδικό μας!
Τα προηγούμενα χρόνια, όταν προλαβαίναμε μαζεύαμε σταφύλια απ’ όπου να ΄ναι, είχε και κλεμμένα, και τα δίναμε σε φίλους που είχαν πολλά και εγκαταστάσεις και τα πατούσαμε, αλλά εμείς επειδή είχαμε λίγα και υπάρχει και μια πρόληψη των αμπελουργών ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να ασχολούνται με το κρασοκάμωμα (κι ας αντέχουμε τη ζέστη στον τρύγο – κι ας κουβαλάμε σαν γομάρια – κι ας έχουμε πανθομολογουμένως τα καλύτερα πόδια για πάτημα) μας έκαναν πέρα διακριτικά και καταλήγαμε στη κουζίνα και μαγειρεύαμε για τους τρυγητές και τους πατητάδες, τέλος πάντων παίρναμε το μερτικό μας, καμπόσα κιλά να βγει ο χειμώνας, άξια κερδισμένο όμως δεν το ‘λεγες δικό μας κρασί.
Αλλά, αλλά, και τρισαλλά, εφέτος έκατσε αλλιώς καλύτερα, είδε τα βάσανά μας ένας παππούς, ήπιε κι ένα ποτηράκι απ’ το περσινό και τ’ άρεσε, είδε την προκοπή μας και μας έστειλε… στου διαόλου τη μαμά, 3/4 με τα πόδια, να βρούμε ένα αμπέλι μισοπαρατημένο, μισο-άγριο, έχει όμως πολλά σταφύλια και τώρα… το τρυγούμε! Σα να ‘μασταν αφεντικά, σαν να ‘τανε δικό μας!
Από κει και πέρα η ιστορία είναι εκπληκτικά σχεδόν ίδια με όσα έγραψαν οι Παριανοί «χωριάτες» που πέρασαν από Ικαρία το 2014 και είμαι πολύ τυχερή που τους βρήκα και κάνω reblog την αφήγησή τους γιατί α) δεν έχω πια φωτ. μηχανή, β) φοβάμαι μη μου ματιάσετε το κρασί, και γ) δεν θέλω να μας βρει κανένας μουστερής.
Πάντως είναι η ίδια ιστορία. Μόνο τα πρόσωπα είναι κάπως διαφορετικά και κάπως διαφορετική κι η διαρύθμιση του χώρου. Διαβάστε το άρθρο… ➡ ➡ ➡
και
Χαίρε Βάκχε
που αγαπάς
τα μεθυσμένα
γεωργικά κορίτσια!
.
Το μπλε και το κόκκινο
Δημοσιεύθηκε: 30 Ιανουαρίου, 2015 Filed under: aegean, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Personal, Uncategorized | Tags: Aegean, agriculturist, economy, elections, Greece, human resources, Ikaria, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, life, lifestyle, monastery, my world, mysteries, political history, profile, red island, robbers'-island, semiotics, why-ikaria 6 Σχόλια-
.Με τις βροχές καθάρισε ο ορίζοντας στα πέλαγα και βλέπουμε ολοκάθαρα απέναντι την αρχόντισσα Χίο. Αρχόντισσα και δούλα μαζί.🙄.Να κοίτα, παλιά όταν οι Γενοβέζοι ήταν αφέντες μας, η Χίος ήταν το κέντρο του κόσμου μας. Στο μέγαρο της δυναστείας Τζουστινιάνι στη Γένοβα είχαν βάλει να ζωγραφίσουν στο ταβάνι τους πολέμους και τις κατακτήσεις τους. Είναι μια σύνθεση που ξέρω από μια παλιά καταχώρηση στο μπλογκ της Ελένης. Ο τεράστιος πίνακας λέγεται «Αποθέωση των Τζουστινιάνι». Αν κοιτάξεις καλά τις φιγούρες, ανάμεσα σε παχουλές Χιώτισσες και Σμυρνιές, Ιταλούς και Τούρκους, βλέπεις και ένα-δύο ξαπλωτούς βρακοφόρους Καριώτες. Έχει πολύ πλάκα. 🙂 Τέλος πάντων, πάλι παρασύρθηκα. Ίσως φταίει ο αέρας… Επιστρέφοντας στο θέμα μου, ήθελα να πω ότι στη Χίο τώρα ζει ο καλός μου, ο καλλιεργημένος καλλιεργητής, Μακριδάκης ο οποίος έγραψε πρόσφατα στο μπλογκ του για τους πατριώτες του ότι είναι, λέει, χαμαιλέοντες. Ότι στις βουλευτικές εκλογές υπερψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία κι ότι της έδωσαν ένα τεράστιο 40% κι ότι πάντα έτσι κάνουν, πάνε με τους κρατούντες, όποιοι κι αν είναι, ακόμα κι αν χάνουν. Κι ότι αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους που αναλύει σύντομα και περιεκτικά, κυρίως γιατί έχουν ένα βαθύ αθεράπευτο τραύμα από τη μεγάλη Σφαγή της Χίου του 1822 που μάλιστα την ονομάζει, εύστοχα νομίζω, «γενοκτονία». Η ανάλυσή του για τους Χιώτες μου έκανε εντύπωση. Γιατί; Γιατί εμείς εδώ, μόνο δύο ώρες με το καράβι πιο κάτω, ήμαστε αλλιώς. Δεν ξέρω αν έχετε πάει στη Χίο, είναι ένα ήμερο, σχεδόν πεδινό, πολύ μεγάλο νησί, τόσο μεγάλο και τόσο κοντινό στα παράλια της Ασίας που νομίζεις πως δεν είναι νησί αλλά μια στεριανή επαρχία της περιφέρειας Αιγαίου που ‘χει κέντρο τη Σμύρνη.Ενώ εμείς εδώ ήμαστε νησί, νησί μάλιστα με την πλήρη έννοια της λέξης, ορεινό και βραχώδες, προστατευμένο από άγριες θάλασσες, μακριά από μεγάλες στεριές. Μέσα στις βουνίσιες κοιλάδες του ζούμε, κρυμμένοι, δεν φοβόμαστε τίποτα, δεν ελπίζουμε τίποτα, ψηφίζουμε ό,τι γουστάρει η ψυχή μας, να κι αν βγει, να κι αν δεν βγει, άνθρωπος να ‘ναι και όχι αφέντης.
.
Αυτά..
.
.
Will we ever be bored in this place?
Δημοσιεύθηκε: 16 Απριλίου, 2014 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, Tourism, Travel, Uncategorized, wild humor | Tags: action shots, adventure, Aegean, April, artful, beer, circle, drunk, economy, Erifi, goatland, Greece, groovy, hare-site, hip, Ikaria, χαρά, αγριότοποι, ικαρία, ξεθέωμα, myths, panigiri, people in landscape, photography, plateau, playful, spiral-dance, spring, why-ikaria, wilderness 6 Σχόλια-
.
Saint Beer the Mythos day 😀
-
..
Only in Ikaria…
Last week lots of us local people
(the fat and the slim, the young and the old)
were hired to take part in the shooting
(well-paid, everything provided)
for an ad of a beer.
(who cares? could be anything)
..Shooting on for two days on the mountain plateau.
(chilly desert in April but plenty of space to dance)
Asked to act as if in a real village festival.
(fake hipsters & hippies, fake rain in a fake panigiri)
«More passion!», the director shouted,
«We do it again with more passion this time!»
(ok boss, as long as there is plenty of fuel)
.
-
.
Photos and video via
Mythos Beer Official Fan Page.
Music by Palyrria.Cheers to the next one!
(because)
Like the ancient Assyrians were saying:
«War is bad, beer is good» 💡
....Next entry : Έμπρακτη Θέση και Άποψη
Previous entry : Τι πιστεύουμε
.
Τι πιστεύουμε
Δημοσιεύθηκε: 18 Μαρτίου, 2014 Filed under: aegean, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Personal | Tags: Aegean, agrimi, economy, elections, freedom, gardening, Greece, home, Ikaria, inside-story, χαρά, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, ιδρώτας, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, ξεθέωμα, lifestyle, loneliness, love, migration, monastery, my world, news, photography, profile, robbers'-island, rural life, spring, vagabond, why-ikaria 4 Σχόλια~
Αν θες να το μάθεις, βρίσκεται στο «What I believe» της Ελένης.
Αν θες να μάθεις τα νέα μας, ήμαστε καλά, διάγουμε περίπου στην ίδια ατμόσφαιρα
…….. ………
Καλύτερα δες slideshow γιατί βαριέμαι να γράφω κι εσύ να διαβάζεις
Αν θες, γράψε σχόλιο να με ρωτήσεις.Για την ώρα η είδηση είναι ότι αποφασίσαμε να ψηφίσουμε στις δημοτικές εκλογές
παράταξη αυτόνομη τοπική που έχει σήμα τη σπείρα
Επίσης μπήκε και η άνοιξη. Αυτά ήταν τα νέα μας. Σας χαιρετούμε.
~
Satyricon
Δημοσιεύθηκε: 18 Μαρτίου, 2012 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, sport, Uncategorized, wild humor | Tags: action shots, comics, crisis, development, economic neoliberalism, economy, environment, farangi mou, Greece, Greeks, human resources, humor, Ikaria, αστεία, joke, jokes, political history, rock climbing, satire, tourism, trilogy 3 Σχόλια.
"Tragedy, then, is an imitation of an action that is serious,
complete, and of a certain magnitude; in language embellished
with each kind of artistic ornament, the several kinds being
found in separate parts of the play; in the form of action,
not of narrative; through pity and fear effecting the proper
purgation of these emotions."
.
Our backs tell stories no books have the spine to carry - rupi kaur https://www.instagram.com/p/C0RdZ-PNet_/?taken-by=schwickertt/