Τα μύρα μας
Δημοσιεύθηκε: 16 Μαΐου, 2017 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Uncategorized, wildlife | Tags: adventure, Aegean, agriculture, anointing oils, Arc of Noah, artful, attitude, direct approach, downshifting, ethics, floral waters, for nature in nature, Greece, hydrosols, island life, φρυγανότοπος, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, αιθέρια έλαια, ανθόνερα, βότανα, θυμάρι, ικαρία, οικονομία, land-use, medicinal plants, patience, post traditional, rediscover-countryside, rural life, simple life, sustainable, thyme, what to do in Ikaria 5 Σχόλια
Γεια σας
Το παρόν ποστ που είναι μια συνέντευξη περί αιθέριων ελαίων που απομαγνητοφώνησα από τη Φωνή της Ελλάδας και την ΕΡΤ Χανίων, δεν είναι διαφημιστικό σποτ. Για να σας εξηγήσω τι είναι, θα αρχίσω με μια παλιά ιστορία:
Λοιπόν, πριν πολλά χρόνια σε μια διαμάχη για τη χρησιμότητα, το μέγεθος κτλ. κάποιου τεχνικού έργου στην Ικαρία, είδα να παρεμβαίνει, ουρανοκατέβατος, ένας Αθηναίος καθηγητής πανεπιστημίου που αφού είπε τη γνώμη του για το έργο, κατάληξε λέγοντας ότι οι Ικαριώτες καλά θα έκαναν να ασχολούνταν και με άλλα πράγματα εκτός από τα τσιμέντα, όπως για παράδειγμα, την καλλιέργεια και συλλογή βοτάνων και την παρασκευή αιθέριων ελαίων!
Μου έκανε εντύπωση η πρόταση του καθηγητή, τόσο ξεκάρφωτη μέσα στο καυγά για τα τσιμέντα, και κάθισα και το σκέφτηκα, πως του ‘ρθε, και θυμήθηκα ότι 
μερικούς μήνες πριν είχα δημοσιεύσει στο ταπεινό, μικρούλι τότε, μπλογκ μου το «Αβάδιστα και Πιτσικωτά», όπου βέβαια καμία πρόθεση δεν είχα να πάω κόντρα στα τσιμέντα· ήθελα μόνο να πω ότι μου άρεσαν τα βουνίσια τοπία και τα πλούσια αρώματα του νησιού. Όμως μερικοί άνθρωποι μπορούν και διαβάζουν πιο πέρα απ’ ό,τι βλέπουν. Έτσι μου φάνηκε ξεκάθαρο πως ο καθηγητής από εκείνο το ποστάκι ο δικό μου πήρε έμπνευση, την έκανε ιδέα και την πρότεινε.
Πόσο γραφική θα ακούστηκε η πρόταση του καθηγητή εκείνο τον καιρό! Σήμερα όμως τα πράγματα φαίνονται να έχουν αλλάξει αρκετά. Γι’ αυτό τώρα μπορώ κι εγώ να πω καθαρά και θαρρετά την άποψή μου: μετά από 40 χρόνια «έργα», ξεκινάμε επιτέλους και ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ. Ανάμεσα στα άλλα, ελιές, κήπους, αμπέλια, δασικά δέντρα, φυτεύουμε και βότανα και παράγουμε μύρα! 
«μύρο το [míro]: 1. γενική ονομασία αρωμάτων συνήθ. με ελαιώδη σύσταση: Άλειψαν με μύρα το σώμα του Xριστού. Tο (Άγιο) Mύρο, που χρησιμοποιείται από την εκκλησία ιδίως στο μυστήριο του χρίσματος. 2. (λογοτ.) πολύ ευχάριστη οσμή. [αρχ. μύρον]»
Στις 8 του Μάη η εκπομπή της Μαρίας Κουτσιμπίρη «Ένα κλουβί κίνησε να βρει πουλί» ήταν αφιερωμένη στα βότανα και τη θεραπεία μέσω των βοτάνων και 
αιθέριων ελαίων. Στο πρώτο μέρος της εκπομπής μίλησε η Έλενα Χατζημιχάλη από την Τσαπουρνιά της βόρειας Εύβοιας και στο δεύτερο μέρος ο Θοδωρής Κάργας από την Ικαρία. Εδώ αναπαράγω μόνο το δεύτερο μέρος όχι μόνο γιατί αφορά το νησί μου, αλλά κυρίως γιατί ο Θοδωρής, παραμερίζοντας τη ρομαντική, επικεντρώνει στη βιώσιμη, πρακτική πλευρά του εγχειρήματος, ενώ συνάμα μοιράζεται πολλά «μυστικά» της δουλειάς του και της φιλοσοφίας του, ενθαρρύνοντας έτσι κι άλλους να έρθουν σε επαφή με τη φύση και ιδιαίτερα, την πρωτογενή παραγωγή μέσα στη φύση με τρόπο λίγο-πολύ ανάλογο με το δικό του.
— Θοδωρή, σε ποιο μέρος σε βρίσκουμε;
«Στις Ράχες»
— Σε καλωσορίζω.
«Σας ευχαριστώ. Γεια χαρά σε όλους.»
— Μόλις γύρισες από το μάζεμα βοτάνων.
«Θρούμπι, ναι.»
— Θρούμπι μάζευες; Έσκασε λοιπόν το θρούμπι στην Ικαρία; Γιατί μόλις λέγαμε ότι στην Εύβοια το θρούμπι τώρα πάει ν’ ανοίξει.
«Για την ακρίβεια ήταν και προχωρημένο. Προς τα τέλη του κοντά.»
— Που; Προς το νότο;
«Προς το νότο, ναι.»
— Λοιπόν… Δωσ’ μας λοιπόν τη μυρωδιά απ’ το θρούμπι.
«Α, είναι παντού αυτή τη στιγμή και είναι πάρα πολύ έντονη, για την ακρίβεια υπερβολική.»
— Ριγανίζει λίγο. Είναι σ’ αυτή την κατηγορία, έτσι;
«Είναι μεταξύ ρίγανης και θυμαριού. Πιστεύω ότι αυτό το περιγράφει καλύτερα.»
— Τι ιδιότητες έχει το θρούμπι;
«Είναι πολύ παραπλήσιες και της ρίγανης και του θυμαριού γιατί και τα τρία είναι φυτά καρβακρόλης – είναι η ενεργή τους ουσία. Είναι πολύ ισχυρά αντιμυκητιασικά και αντιβακτηριακά –εννοώ τώρα για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες- οπότε κάνουνε ειδικά για το αναπνευστικό σύστημα, για λοιμώξεις, είναι πολύ καλά.»
— Ξέρεις, με θρούμπι, με αιθέριο θρούμπι, έχω ξεπεράσει πολύ δύσκολο coli, κολοβακτηρίδιο.
«Ναι. Γιατί είναι βακτηρίδιο, ναι.»
— Λοιπόν, έχεις ξεκινήσει μια προσπάθεια με αιθέρια έλαια στην Ικαρία, τα IkariaNature. Πες μας, είναι δύσκολη αυτή η προσπάθεια να ξεκινάς μόνος σου ένα τέτοιο εγχείρημα;
«Το να ξεκινάς μόνος σου, ναι είναι δύσκολο. Και να πρέπει να μάθεις από το μηδέν και να βρεις και τους τρόπους να κάνεις τα πράγματα, ειδικά όταν δεν υπάρχει έτοιμο το κεφάλαιο. Αλλά είναι πολύ ανταποδοτικό όμως. Δηλαδή στο τέλος η διαδικασία όλη αυτή που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για χρόνια, θέλω να πιστεύω, ανταποδίδει. Μόνο και μόνο η χαρά του να το κάνεις και να προσφέρεις κατιτίς ποιοτικό το οποίο μπορεί να θεραπεύσει ανθρώπους δεν ανταμείβεται ούτε οικονομικά ούτε με άλλους τρόπους.»
.
— Φαντάζομαι όμως ότι και το οικονομικό όφελος, αν προχωρήσει αυτό, η επιχείρηση, θα είναι καλό.
«Αν προχωρήσει, ναι βέβαια, θα είναι καλό. Αλλά για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο χρειάζεται και αρκετή επένδυση και οικονομική. Δηλαδή πλέον αρχίζει και γίνεται συμφέρον απ’ τη στιγμή που έχεις τη δική σου καλλιέργεια και το δικό σου εργαστήριο.»
— Ναι, εκεί ήθελα να καταλήξω. Φαντάζομαι ότι δεν στηρίζεσαι μόνο στη γη της Ικαρίας. Γιατί δεν φτάνει. Θέλουν πολύ μεγάλες ποσότητες τα αιθέρια έλαια.
«Ναι βέβαια, είναι οι ποσότητες, είναι και το ηθικό ζήτημα, δηλ. ότι πρέπει πάντα να μαζεύεις και με πολλή προσοχή για το φυτό και για τη φύση και να μένει και αυτό το οποίο χρειάζεται, αλλά και εξ ορισμού το να μαζεύεις άγρια δεν μπορεί να γίνει αποδοτικό ποτέ γιατί είναι λίγο από δω λίγο από κει, σκαρφαλώνεις στα βουνά, ενώ μόνο όταν έχεις μία καλλιέργεια που είναι όλα καθαρά, μεγάλα, στη σειρά, μπορείς πραγματικά να γίνεις κερδοφόρος.»
.
— Έχεις τη δυνατότητα να έχεις τόσο μεγάλες εκτάσεις όμως;
«Τώρα το πόσο μεγάλη έκταση χρειάζεσαι εξαρτάται λίγο κι απ’ τους στόχους σου. Δηλαδή, άμα θέλεις να στήσεις, όπως εγώ, μια οικογενειακή επιχείρηση, όπως το σκέφτομαι εγώ, δεν χρειάζεσαι τις τεράστιες εκτάσεις. Αν φτάσεις κάποια στιγμή να καλλιεργείς 40-50 στρέμματα, αρκεί. Δεν χρειάζεται να γίνουμε σαν τους Γάλλους που έχουνε χιλιάδες στρέμματα απαραίτητα και να κάνουμε πολυεθνικές εταιρείες, νομίζω.»
— Και 40-50 στρέμματα όμως δεν είναι λίγα…
«Δεν είναι λίγα. Και δεν τα κάνεις απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Στο βάθος χρόνου, στο βάθος μιας δεκαετίας είναι αυτό το πλάνο να συμβεί. Αλλά ξεκινάω από δέκα στρέμματα αυτή τη στιγμή που έχω νοικιάσει και σιγά-σιγά ανάλογα με τις δυνάμεις μου προχωράει…»
— Για πες μας λοιπόν για όλη τη χρονιά, πως ξεκινάς; Τώρα ας πούμε είναι η περίοδος που μαζεύεις. Πότε γίνεται το ξεκίνημα, η σπορά; Τι άλλο πρέπει να προσέξει κάποιος; Με τι άλλο πρέπει να ασχοληθεί;
«Είναι πολλά τα στάδια. Τώρα είναι η εποχή που μαζεύεις και κάνεις αποστάξεις. Βέβαια αυτό έχει πολλή λεπτομέρεια στο κάθε του βήμα, το πως θα γίνει…»
.
— Αφού ξεκίνησες από την απόσταξη, πες μας λίγο γι’ αυτή τη μέθοδο, πως γίνεται.
«Εγώ χρησιμοποιώ τη μέθοδο της ατμοαπόσταξης μόνο, όπου δηλαδή απ’ το βότανο μέσα περνάει καυτός ατμός, συμπαρασύρει το αιθέριο και μετά ψύχεται το μίγμα αυτό και πέφτει σε ένα διαχωριστή που ξεχωρίζει το λάδι (επειδή είναι ελαφρύτερο, πάει πάνω) από το νερό. Έτσι πολύ συνοπτικά σας το περιγράφω τώρα…»
— Και το νερό όμως είναι ανθόνερο. Κι αυτό το κρατάς, έτσι δεν είναι;
«Ναι, βέβαια. Και μάλιστα όταν η διαδικασία γίνει σωστά, είναι και εμπορικό προϊόν και ποιοτικό κιόλας πολύ. Κάτι που ‘χω να πω είναι ένα πλεονέκτημα που ‘χουν οι μικροί παραγωγοί απέναντι στις μεγάλες εταιρίες, ότι το αιθέριο μπορείς να το αποσπάσεις τη στιγμή που μαζεύεις το βότανο, δηλαδή κατ’ ευθείαν. Να εγώ τώρα το πρωί το μάζεψα, τώρα θα μπει για απόσταξη. Αυτό δίνει πολύ-πολύ μεγαλύτερη ποιότητα στο προϊόν, και αυτό είναι το πλεονέκτημα που έχεις στην αγορά. Γιατί μία εταιρία θα το αγοράσει από μια άλλη τρίτη χώρα συνήθως, θα ‘ρθουν τα βότανα ξερά και θα αποσταχθούν μετά από καιρό, όταν έχουν χάσει ήδη, εκτός από ποσότητα, αρκετή απ’ την ποιότητά τους.»
.
— Δηλαδή, γίνεται σε άλλη χώρα η καλλιέργεια και σε άλλη χώρα η απόσταξη;
«Ναι. Συνήθως, δηλαδή, οι μεγάλες εταιρίες έχουν δικές τους καλλιέργειες μεγάλες, αλλά για ένα-δύο βότανα, αυτά που είναι τα «αστέρια» τους, ας το πούμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι από χώρες που είναι και πιο φτηνά τα εργατικά και το να αγοράσουνε το βότανο. Αυτό όμως δεν μπορεί να ταξιδέψει ποτέ νωπό γιατί θα χάλαγε στην πορεία, οπότε αποξηραίνεται.»
— Οπότε μειώνεται και η επίδραση και η ποσότητα.
«Ναι βέβαια η ποσότητα μειώνεται όμως δεν τους πειράζει γιατί είναι πολύ φτηνό οπότε τους συμφέρει, όμως μετά απ’ όλα αυτά, πολλά από τα πτητικά του αιθέριου έχουν εξαφανιστεί τελείως. Δεν υπάρχουν πια αυτά τα συστατικά μέσα. Και είναι όλα αυτά, συνεργατικά, που λειτουργούν μέσα προκειμένου να φέρουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οπότε, όσο πιο πλούσιο είναι σε συστατικά, τόσο πιο δυνατό.»
.
— Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι συνεργατικά με άλλους ανθρώπους σε άλλες περιοχές της Ελλάδας;
«Υπάρχουν τέτοιου είδους σκέψεις, απλά αυτή τη στιγμή προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, η αλήθεια είναι. Όμως μόλις καταφέρω και μπορώ (γιατί δεν ζω ακόμα απ’ αυτό το πράγμα), μόλις δηλαδή πάει καλύτερα, θέλω και έχω σκοπό να κάνω διάφορα πράγματα. Απ’ το να κάνω σεμινάρια γι’ αυτό το πράγμα εδώ πέρα και να ΄ρχεται κόσμος να βλέπει (γιατί χαίρομαι πάρα πολύ να το δείχνω αυτό σε άλλο κόσμο), μέχρι να συνεργαστώ με άλλους ανθρώπους ώστε να προωθήσουμε και τα βότανα της Ελλάδας.»
— Βέβαια, και των άλλων περιοχών, όχι μόνο της Ικαρίας. Αν και η Ικαρία είναι ένας τόπος που έχει πάρα πολλή μεγάλη ποικιλία βοτάνων.
«Έχει. Αν και ο κάθε τόπος έχει τις ιδιαιτερότητές του και την ιδιότητά του, οπότε νομίζω ότι όλοι μαζί έχουμε να δώσουμε κάτι.»
.
— Κάποια οικονομική υποστήριξη από κάποιο Κοινοτικό Πρόγραμμα θα σε ενδιέφερε;
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι ήδη είχα μπει στο Πρόγραμμα του Νέου Αγρότη και έχω βοηθηθεί απ΄ αυτό σε ένα βαθμό. Κοιτάω συνέχεια τα νέα προγράμματα που ανοίγουν για να βρω κάτι που «να ταιριάζω» στους όρους του ώστε να με βοηθήσει.»
— Θοδωρή, είσαι κι ο άνθρωπος που έπαιζε στο «Little Land». 
Είχαμε φιλοξενήσει τον σκηνοθέτη στην εκπομπή πριν δυο-τρία χρόνια. Πως αλλάξανε τα πράγματα από τότε; Παρέμεινες κατ’ αρχάς στην Ικαρία.
«Δεν νομίζω ότι από τη στιγμή που ήρθα και έχω επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν τέθηκε ξανά η επιλογή του να φύγω.»
— Δεν το σκέφτηκες καθόλου;
«Υπήρχανε δυσκολίες αλλά η σκέψη (ακόμα κι αν το σκέφτηκα για λίγο) του να πάω κάπου αλλού ήτανε τόσο απωθητική που μόνο και μόνο αυτό μου αρκούσε.»
.
— Δεν μπορούσες να βρεις κάποιο τόπο καλύτερο μάλλον…
«Δεν είναι ότι είναι ο τέλειος τόπος απαραίτητα, αλλά μου ταιριάζει κι έχω αρχίσει να βγάζω τις ρίζες μου εδώ. Το να γυρίσω σε αστικό περιβάλλον είναι εκτός συζήτησης πια, ενώ το να πάω σε ένα άλλο περιβάλλον της υπαίθρου σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι απ’ την αρχή. Οπότε, αφού έχω βάλει τόση ενέργεια εδώ πέρα, γιατί να το κάνω;»
— Πάντως, θα συμβούλευες τους νέους ανθρώπους να κάνουν αυτήν την κίνηση, να φύγουν από τις πόλεις;
«Σίγουρα, εφόσον το νιώθουνε. Όχι εξαναγκαστικά προφανώς, έτσι; Εγώ πιστεύω ότι η επαφή με τη φύση ταιριάζει πιο καλά στον άνθρωπο, είναι πιο κοντά στη φύση του ανθρώπου. Με αυτή μεγαλώσαμε. Οι πόλεις είναι κάτι των τελευταίων λίγων αιώνων, ενώ η εξέλιξή μας είναι κάτι πολύ παλιότερη μέσα στη φύση, και ειδικά σε σχέση με την πρωτογενή παραγωγή. Μπορεί να μην το κάνουν όλοι αυτό. Σίγουρα θα υπάρχουν ανάγκες και εδώ πέρα που είμαστε και για υπηρεσίες και για δεύτερα και τρίτα πράγματα, όμως η επαφή με τη φύση και το να είσαι κοντά στην πρωτογενή παραγωγή είναι σημαντική, πιστεύω, για τον άνθρωπο.»
— Ωραία. Θέλεις να μας πεις, πριν σε αποχαιρετήσουμε, που μπορούμε να σε βρούμε; Κατ’ αρχάς έχεις κάποια σελίδα στο facebook…
«Ναι, υπάρχει σελίδα στο facebook προς το παρόν και σε λίγο θα υπάρχει και site που θα είναι δικό μας, το ikarianature.com, όπου μπορείτε να με βρείτε. Κυρίως όμως, άμα ‘ρθείτε από δω…»
— Ευχαριστούμε πάρα πολύ και τους χαιρετισμούς μας στην αγαπημένη Ικαριά.
«Ναι, ευχαρίστως. Γεια και χαρά.»
.
.
Ο Θοδωρής εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ικαρία πριν 8 χρόνια και άμεσα γοητεύτηκε από τον πλούσιο κόσμο των βοτάνων και τη συνεχιζόμενη παράδοση στο νησί να χρησιμοποιούνται τα βότανα στην καθημερινότητα για θεραπευτικούς σκοπούς. Έτσι ξεκίνησε μία πορεία που τον οδήγησε στην παραγωγή ποιοτικών αιθερίων ελαίων και ανθόνερων για φαρμακευτική χρήση. Το εργαστήριό του βρίσκεται στο Πλατανίδι, μια συνοικία του χωριού Άγιος Δημήτριος στις Ράχες της Ικαρίας. Εκεί, όπως λέει και στη συνέντευξη, ο Θοδωρής χαίρεται να διηγείται στους επισκέπτες την πορεία του και να παρουσιάζει όλα τα στάδια παραγωγής των προϊόντων ikarianature, δηλαδή, Αιθέρια Έλαια & Ανθόνερα από μελισσόχορτο, ελίχρυσο, άγριο καρότο, αρμπαρόριζα, φλισκούνι, βασιλικό, γαλλική λεβάντα, κρίταμο, φασκόμηλο, δενδρολίβανο, ρίγανη, θυμάρι, μέντα, ευκάλυπτο και θρούμπι. Στη δουλειά του τον βοηθάει η σύζυγός του, Tara Kane, μια γλυκύτατη Αγγλίδα που διατηρεί το Tara Kane Massage and Bodywork στο Χριστό Ραχών.
.
_
τα ζώα μου
Δημοσιεύθηκε: 17 Φεβρουαρίου, 2017 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, Uncategorized, wild humor, wildlife | Tags: Aegean, animals, environment, fauna, for nature in nature, friends, Greece, humor, Ikaria, Ikarian fauna, πανίδα, περιβάλλον, φύση, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, ζώα, ικαρία, photography, spirits, wildlife 9 Σχόλια
–.Έχει πολλά άγρια ζώα στην Ικαρία;
– Έχει αλλά δεν τα βλέπεις.
– Γιατί δεν τα βλέπεις;
– Έτσι που ‘μαστε, καλά-καλά δεν βλέπεις τους αθρώπους και θες να δεις τις σέρφες;
(σέρφη: το άγριο ζωάκι, το ζουλάπι)
Είναι δύσκολο να πεις αν αγαπούν τα άγρια ζώα σε τούτο το νησί. Νομίζω ότι οι πιο πολλοι άνθρωποι εδώ τα αγαπούν, αλλά να τους ρωτήσεις, ντρέπονται να το παραδεχτούν. Μπορεί να φοβούνται πως είναι σημάδι αδυναμίας ή λοξάδας να δείξουν φανερά την αγάπη τους. Όμως εγώ που κυκλοφορώ αθέατη στις ερημιές και στα χωράφια, έχω δει μοναδικές στιγμές τρυφερότητας ανάμεσα σε ανθρώπους και ζώα: ατσίδες να ακολουθούν τους γεωργούς, πουλιά που κάθονταν στους ώμους γυναικών που τάιζαν κότες, ένας που είχε ένα φίδι και το ζέσταινε στην τσέπη του, ένας κάποιος 
-άκουσα- μιλούσε στα γεράκια και στους κορκόφιλες, κ.ά.
Ένα είναι αλήθεια. Τα ζώα της Ικαρίας (εκτός απ’ τα κατσίκια που δεν μετράνε) δεν φαίνονται εύκολα. Εί
ναι κι αυτά κρυμμένα όπως τα περισσότερα πράγματα σ΄αυτό το νησί, τουλάχιστον για τα μάτια του ανθρώπου της πόλης. Γι’ αυτό κι εγώ θα σας τα δείξω για να ξέρετε ποιά είναι.
Επειδή βαριέμαι να γράφω πολλά για το καθένα -δεν είμαι δα και εγκυκλοπαίδεια-, πίσω από κάθε εικόνα, αν ακουμπήσεις το ποντίκι θα διαβάσεις δυο λογάκια για το καθένα, δηλ. τι μου αρέσει στο κάθε πλάσμα, τι βρίσκω ενδιαφέρον στην προσωπικότητά του και τέτοια…
Ευχαριστώ πολύ
.
.
__
__
_
Αυτά.
Θα μπορούσα να γράψω χίλια-δυο.
Αλλά αυτά νομίζω είναι αρκετά.
Έγραψα για τα ζώα γιατί τα αγαπώ
και χαίρομαι που στο νησί που ζω έχει
αρκετά.
Παρακάτω δείτε τι έγραψε ένας φίλος
για τα ζώα του χωριού του στην Ικαρία
αναδημοσιεύοντας το δικό μου άρθρο!
Ευχαριστώ ♥ ♥ ♥
😌 😌 😌
_
_
Σήμερα 1 Φλεβάρη 2023, πάρτε και ένα update από τη σελίδα
του Ορειβατικού Πεζοπορικού Συλλόγου Ικαρίας.
Καταπληκτικά βίντεο με όλα τα ζωάκια μας!
♥ ♥ ♥
😌 😌 😌
_
__
_
_
Previous post: omnia magica
_
Κολυμπότρυπες ☺ στην Ικαρία
Δημοσιεύθηκε: 3 Ιουνίου, 2016 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, Tourism, Travel, trekking, Uncategorized, wild humor | Tags: "river trekking", direct approach, for nature in nature, freedom, hiking, Ikaria, χαρά, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, αγριότοποι, αγαλλίαση, αγγελολιβάδες, βάθρες, ικαρία, μονοπάτια, nude bathing, swimming holes, water, well-being, why-ikaria, wild swimming 14 Σχόλια
Γύρισα από τη Λέσβο πολύ κουρασμένη όπως και τις προηγούμενες φορές και ευτυχώς εδώ τα βρήκα όλα ήρεμα και πολύ αγροτικά. Παρόλα αυτά είμαι ακόμα ταραγμένη γι’ αυτό σκεφτόμουν π.χ. να γράψω για θέματα αρχαία και αλλόκοτα όπως α
ς πούμε τα ΑΝΕΜΟΤΑΦΙΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ που ήταν ένα μαγικό εθιμικό που έθαβαν τους ανέμους που έκαναν ζημιές και που γι’ αυτό το 
εθιμικό βρήκα εδώ ένα καταπληκτικό καρτούν.
‘Η να έγραφα για κάτι πιο σημερινό, π.χ. τους ρομαντικούς «αγριάνθρωπους» που πότε-πότε συναντά κανείς στην Ικαρία όπως τους φωτογράφησε και έγραψε γι’ αυτούς ένας που το έψαξε το θέμα…Κολυμπότρυπες
και κολύμπι σε κολυμπότρυπες
«Μια κολυμπότρυπα είναι ένα σημείο σε ένα ποταμό, χείμαρρο, ρέμα ή πηγή που είναι αρκετά μεγάλο και βαθύ για να κολυμπήσει ένας άνθρωπος. Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για γλυκά, τρεχούμενα νερά και όχι για θάλασσες και λίμνες. Ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο η κολύμβηση σε κολυμπότρυπες έχει μακρά ιστορία και εκεί μάλιστα εφευρέθηκε πρόσφατα ο όρος «wild swimming» ειδικά μετά την κυκλοφορία βιβλίων πάνω στο θέμα τα οποία έγιναν bestsellers όπως το Waterlog του Roger Deakin.»
«Σε κάποιες απομακρυσμένες κολυμπότρυπες συνηθίζεται η γυμνή κολύμβηση που έχει πολλούς οπαδούς. Ιστορικά μιλώντας, οι κολυμπότρυπες, αν και πολύ αγαπητές στην Ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, ανακαλύφθηκαν ξανά από μια νέα γενιά Ευρωπαίων καλλιτεχνών στις αυγές του 19ου αιώνα. Οι καταρράκτες και οι λίμνες, με γύρω τους βουνά και δέντρα, θεωρήθηκαν από αυτούς ως η πεμπτουσία της φυσικής ομορφιάς.»
«»Άγρια κολύμβηση» θεωρείται η «φυσική κολύμβηση», δηλαδή το κολύμπι σε μια περιοχή απόλυτα φυσική, μακριά από ανθρωπογενείς δομές. Παρόλα αυτά, δεν πρόκειται για σπορ ή αθλητική δραστηριότητα. Η φυσική κολύμβηση επιδιώκει την επανασύνδεση του ατόμου με τη φύση και το βίωμα του κόσμου μέσα από μια μοναδική και ασυνήθιστη οπτική.»
«Όταν κολυμπά γυμνός σε τέτοια μέρη, βλέπει και αισθάνεται κανείς τα πράγματα με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό. Βυθίζεται στη φύση και γίνεται μέρος της με ένα τρόπο πολύ πιο έντονο και ολοκληρωμένο απ’ ότι στο στεγνό έδαφος, ενώ μια ιδιαίτερη «αίσθηση της παρούσας στιγμής» απλώνεται και κατακλύζει τον κολυμβητή.»
«Τα ύδατα αυτού του είδους ανέκαθεν θεωρούνταν ότι έχουν τη μαγική ικανότητα να θεραπεύουν. Ότι, δηλαδή, με κάποιο τρόπο μπορούν να μεταδώσουν τις δικές τους αυτο-αναγεννητικές ικανότητες στον κολυμβητή. Το βέβαιο είναι ότι δημιουργούν μία αίσθηση απόλυτης ελευθερίας και φυσικότητας εξαιτίας της γυμνότητας και της ελαφράδας που αισθάνεται ο κολυμβητής και πολύ συχνά προκαλεί σ’ αυτόν ένα βαθύ συναισθηματικό δεσμό με τα συγκεκριμένα κολυμβητικά σημεία.»
«Εκτός από τα γενικό όφελος για την υγεία που οφείλεται στο κρύο νερό, η «φυσική κολύμβηση» έχει αποδειχθεί ότι καταπραΰνει τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Έστω και στιγμιαία βουτιά σε ένα σώμα φυσικού ψυχρού νερού ενδυναμώνει και αφήνει μία ιδιαίτερη αίσθηση ευεξίας μακράς διάρκειας, κάτι που οι άλλοι αντιλαμβάνονται σαν μια «ρόδινη λάμψη».»
«Η φυσική («άγρια») κολύμβηση δεν είναι περίπλοκο ζήτημα. Αρκεί κανείς να βρει μια ωραία κολυμπότρυπα, να γδυθεί και να μπει μέσα. Φυσικά υπάρχουν κάποιοι κανόνες ασφάλειας, όμως αυτοί είναι πολύ λιγότεροι απ’ όσο θα περίμενε κανείς.»
«Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι το να γδύνεσαι δημόσια και να βουτάς σε μια κολυμπότρυπα είναι αλλόκοτο και ανάρμοστο. Κατά μία έννοια έχουν δίκιο. Ασφαλώς αισθάνεται κανείς παράξενα τις πρώτες φορές που το επιχειρεί, όμως όταν ξεπεραστεί αυτό το αίσθημα, τότε αυτή η ελαφράς μορφής εκτροπή απ’ τους κανόνες κάνει την όλη εμπειρία ακόμα πιο συναρπαστική.»
«Πρέπει να θυμόμαστε ότι κανείς δεν θεωρεί παράξενο το κολύμπι στη θάλασσα. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η («άγρια») κολύμβηση μας επιτρέπει να ξανακερδίσουμε μία αίσθηση του τι είναι πραγματικά παλιό, παρθένο κι άγριο, αφήνοντας την πεπατημένη οδό και ξεκόβοντας από την επίσημη, κατεστημένη άποψη για τα πράγματα.»
.
Τα καλύτερα από τα παραπάνω αποσπάσματα έγραψε ο φυσιολάτρης συγγραφέας, ποδηλάτης και κολυμβητής, Roger Deakin στο διάσημο βιβλίο του «Waterlog». Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο. Επίσης θεωρώ πολύ συμβατικό να γράψω κάτι για την προστασία του περιβάλλοντος στις κολυμπότρυπες και για τους κανόνες ασφαλείας στην φυσική κολύμβηση. Η φύση είναι βίωμα. Ό,τι χρειάζεται κανείς πρέπει να το μάθει σιγά-σιγά μόνος του μέσα στην ίδια τη φύση, ανοίγοντας το μυαλό και τις αισθήσεις, αλλάζοντας τις οπτικές γωνίες, απελευθερώνοντας για λίγο τον καταπιεσμένο «άγριο άνθρωπο» που όλοι έχουμε κρυμένο μέσα μας. Αλλιώς δεν αξίζει. 🙂
.
.
LINKS:
.
.
Παρασκευή, 3 Ιουνίου 2016
Next post: «An U/W shot from Ikaria in TSDR Calendar 2016»
Previous post: «Simply ♡ Ikarian»
Τα σέβη μου σ’εκείνους που επιμένουν
Δημοσιεύθηκε: 6 Φεβρουαρίου, 2016 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, Uncategorized | Tags: Aegean, crazy, crisis, development, ethics, for-me, gardening, Greece, herbs, hiking, Ikaria, Ikarians, χαρά, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, ΟΠΣ Ικαρίας, αιγαίο, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, μονοπάτια, ξεθέωμα, lifestyle, migration, my world, my-kitchen, nature, patience, permaculture, rediscover-countryside, rural life, simple life, village life, what-matters, why-ikaria 10 Σχόλια
Γεια σαςΕίναι ένας καλός Φλεβάρης κι εγώ συνεχίζω να νιώθω δοτική, γεμάτη ευγνωμοσύνη για τούτο το νησί. Έλεγα πως ήταν ώρα να δημοσίε
υα κάτι πρακτικό όπως ας πούμε έναν καινούριο ψηφιακό χάρτη, π.χ. σαν αυτόν εδώ, όμως μαθαίνω ότι η έρευνα πεδίου δεν έχει τελειώσει ακόμα.
ιμά να επισκέπτεται την Ικαρία το χειμώνα. Το αναδημοσιεύω γιατί είναι ένα κείμενο που με εκφράζει κι απ’ όσο ξέρω εκφράζει τη σκέψη και τη στάση πολλών ανθρώπων σαν κι εμένα που έχουν επιλέξει να ζουν μόνιμα στο νησί.Τα σέβη μου σ’εκείνους που επιμένουν
«Έχετε μάλλον βρεθεί σε παρόμοια θέση: Χριστούγεννα, η οικογένεια και οι φίλοι συγκεντρώνονται και όλοι προσπαθείτε να ενημερωθείτε για τα νέα των δικών σας, γύρω από το γιορταστικό τραπέζι.
Φέτος βρέθηκα αντιμέτωπη (σημ. στη Γερμανία) με πολλές περίεργες και «ελαφρώς ειρωνικές» ερωτήσεις: «Γειά σου Μπίργκιτ, πώς πάει η ελληνική σου περιπέτεια; Εξακολουθείς να ταξιδεύεις σ ’αυτό το μακρινό νησί – θύμισέ μου το όνομά του γιατί το ξέχασα – Δεν έχεις βαρεθεί να πηγαίνεις πάντα στο ίδιο μέρος και να βλέπεις τα ίδια πρόσωπα; Τι στο καλό κάνεις εκεί όλη την ημέρα;»»
«Πώς να απαντήσω; Πώς να βάλω τις εμπειρίες μου σ ’ένα σπιρτόκουτο; Πρώτον: το όνομα του νησιού είναι Ικαρία και, όχι δεν βαριέμαι να πηγαίνω εκεί συχνά. Τι κάνω; Είναι απλό: Γνωρίζω – και με γνωρίζουν διάφοροι άνθρωποι και, αν και τα ελληνικά μου είναι ακόμα φτωχά, μαθαίνω κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον:
Υπάρχει μια αυξανόμενη ομάδα ανθρώπων, γύρω στα 30 με 50 χρονών, που έχουν διαλέξει το νησί για μόνιμο τόπο κατοικίας και προσπαθούν να το αναπτύξουν. Καταλαβαίνω ότι προέρχονται από διάφορες κοινωνικές κατηγορίες και έχουν ποικίλα κίνητρα. Άλλοι κατάγονται από το νησί και ζούσαν κάπου μακριά ώσπου κάποια στιγμή στη ζωή τους αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω στις ρίζες τους. Υπάρχουν κι άλλοι, που διάλεξαν την Ικαρία για να μείνουν μόνιμα, αν και δεν είναι Ικαριώτες.»
«Φαίνεται ότι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι συμφωνούν σε κάτι βασικό:
Η Ικαρία τούς προσφέρει μια ευκαιρία να ζήσουν μια ζωή που επικεντρώνεται στις βασικές τους ανάγκες, ισορροπημένη, ακολουθώντας το ρυθμό της φύσης και με λιγότερο στρες. Όμως, ας μη κάνουμε το λάθος να χαρακτηρίσουμε αυτή την επιλογή ρομαντισμό ή αφέλεια. Τα άτομα που γνωρίζω εργάζονται σκληρά, γιατί η Ικαρία δεν προσφέρει αυτή την καλή ζωή αβασάνιστα.»
«Υπάρχουν μερικοί που ασχολούνται με τον τουρισμό και προσπαθούν να τον αναπτύξουν με διάφορους τρόπους, όπως π.χ. οργανώνοντας περιπάτους, που δείχνουν με διαφορετική οπτική τα κρυφά διαμάντια του νησιού, όπως τους αμπελώνες του, όπου μπορεί κάποιος να δοκιμάσει ένα εξαιρετικής ποιότητας ντόπιο κρασί. Άλλοι οργανώνουν περπάτημα στο βουνό, κάτι νέο για μερικούς καλοκαιρινούς τουρίστες, που ξέρουν μόνο τις ηλιόλουστες παραλίες και αγνοούν τις δυνατότητες μιας βόλτας στο εσωτερικό του νησιού ή τις χαρές που προσφέρουν τα πανάρχαια μονοπάτια που πρόσφατα συντηρήθηκαν.»
«Κάποιοι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν την Ικαρία έναν παράδεισο της γεύσης, ανοίγοντας μικρά εστιατόρια που προσφέρουν όλο το χρόνο μενού με παραδοσιακές συνταγές.
Κάποιοι άλλοι επικεντρώνονται σε βιολογικές καλλιέργειες, παράγουν εξαιρετικά κρασιά, λαχανικά, φρούτα και μέλι. Τέλος, μερικοί ξεκινούν μικρές επιχειρήσεις για την παραγωγή και πώληση καλλυντικών, κεραμικών κλπ. Όταν απαριθμώ όλες αυτές τις δραστηριότητες, βλέπω τα πρόσωπα γύρω από το τραπέζι μου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους. Δραστηριότητες, που θεωρούνται «συνηθισμένες» στη Βόρεια Ευρώπη παίρνουν μια διαφορετική προοπτική σε μια χώρα που έχει «στεγνώσει» από την οικονομική κρίση. Έτσι, με ακούνε πιο προσεκτικά όταν τους αποκαλύπτω τα υπόλοιπα ευρήματά μου.»
«Η Ικαρία μοιάζει σαν το κουτί των θησαυρών για τα δημιουργικά άτομα.
Συγκεντρώνει έναν μεγάλο αριθμό κινηματογραφιστών, φωτογράφων και ζωγράφων, οι οποίοι εμπνέονται από την ατμόσφαιρα του νησιού και προσπαθούν να τη συλλάβουν ο καθένας με τον τρόπο του. Συναντάει επίσης κάποιος φιλοσόφους και συγγραφείς, που βρίσκουν τη δημιουργική τους έμπνευση στις ακτές της Ικαρίας. Υπάρχουν ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί, που ανακαλύπτουν μεγάλη ποικιλία γεγονότων στις ιστορίες που αφηγούνται οι γέροντες του νησιού και μπορούν να τις εξερευνήσουν και να τις προσαρμόσουν για το μοντέρνο κοινό.»
«Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, αυτές οι καλλιτεχνικές παρουσιάσεις στοχεύουν στο να αποκαλύψουν και να συντηρήσουν την αυθεντικότητα, την ομορφιά και την μοναδικότητα του νησιού και όχι να τα εκμεταλλευτούν για ποταπούς διαφημιστικούς λόγους.»
«Πριν οι φίλοι γύρω από το τραπέζι μου παρακουραστούν από τις Ικαριώτικες ιστορίες μου, μπορώ να χωρέσω το 2015 μου σε μια φράση: σ’ ένα μακρινό νησί – που τ’ όνομά του δύσκολα το θυμούνται όσοι δεν το γνωρίζουν – μου έτυχε να γνωρίσω μερικούς ανθρώπους, που τους σέβομαι εξαιρετικά, επειδή σε μια περίοδο κρίσης και ενώ είναι εκτεθειμένοι στα αποτελέσματα μιας εξαιρετικά αυστηρής πολιτικής λιτότητας, προσπαθούν να παραμείνουν στο νησί, πιστοί στις ιδέες και τις αποφάσεις τους.»
«Τους εύχομαι τα καλύτερα για το 2016!»
Birgit Urban, για το ikariamag, 01/02/2016
.
Αγαπητή Μπίρκιτ, τα σέβη μας.
Καμιά φορά οι ξένοι βλέπουν πιο καθαρά απ’τους φίλους. Γι’ αυτό σ’ευχαριστούμε. Δεν χρειαζόταν να γράψεις όλ’ αυτά. Δεν ξέρω για τους Γερμανούς, αλλά για μας, θέλω να ξέρεις, μόνο που έρχεσαι χειμώνα στη Νικαριά, είσαι πολύ εντάξει. 🙂
Ήμεσσαν πολλοί ψυχεροί ελόου μας…
.
Σάββατο, 6 Φεβρουαρίου 2016
Next post: «Hiking routes by OPS Ikarias in Google maps»
Previous post: «Το 2015 μου στην Ικαρία»
Φτιάχνοντας μια Λίμνη στο Φαράγγι (3)
Δημοσιεύθηκε: 22 Δεκεμβρίου, 2007 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, Personal, scouting, sport, trekking, Uncategorized, wildlife | Tags: Aegean, agrimi-mou, angel's-pool, artful, Chalares, constructive vice, dam, experiment, faragi-mou, farangi mou, hydrodynamics, Ikaria, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, αγαλλίαση, αγγελολιβάδα, ικαρία, mountain-gorge, no technical problem, November, otter's pool, project-otter, SCI Hellas, volunteers, wier, winter Σχολιάστε-
-
ИБЇҸ ☺ Pàpàpà ИБЇҸ ☺ Pòpòpò
Δ Ο Υ Λ Ε Υ Ε Ι J
το φράγμα….
.
.
.Άντεξε όταν –όπως έμαθα- άνοιξαν το μεγάλο φράγμα στα βουνά για να το καθαρίσουν τον Οκτώβρη. Άντεξε και στις δυνατές βροχές του Νοέμβρη. Περιμένοντας να προστεθούν κι άλλες φωτογραφίες, ας παρατηρήσουμε εδώ τη δύναμη του στροβιλισμού. Δεν είναι μια ψηλή υδατόπτωση, αλλά μόνο ένα «σκαλοπάτι» ύψους 30-80 εκατοστών. Όμως έχει μεγάλο μήκος -16 μέτρα περίπου. Με ένα πολύ πρόχειρο υπολογισμό σε όρους που καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος (που διαβάζει το blog μου, wow, ole, οέο και σίγουρα ναι), αυτός ο «κινητήρας», ειδικά μετά από βροχή, δίνει δύναμη όσο μια μηχανή φορτηγού 4 τόνων!
Θ’ αντέξει άραγε την πίεση του νερού το δίκλωνο πλατάνι που βλέπουμε σε πρώτο πλάνο; Σίγουρα ναι. Τα δέντρα και ειδικά τα υδροχαρή είναι τρομερές μηχανές. (Βλέπε Lothlorien κτλ. στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.) Μόνο που δεν μπορώ να σας πω έτσι πρόχειρα (και αμισθί) πόσα φορτηγά μας κάνει ένα πλατάνι. Comeonnow! ⭐
p.s. Τι; Βαρεθήκατε; Μα δεν τα ‘χουμε πει; Γρήγορα quick link σε Miss Aniela να δείτε τι κάνει.
Ευχαριστώ.
Comments
(4 total)
Βρε, κοριτσάκι… με το συμπάθειο, δηλαδή… Νομίζεις ότι ως άλιεν καταλαβαίνω από τεχνικούς όρους και κινητήρες; Έρχομαι, σε βλέπω, σε διαβάζω, χαίρομαι τα blog σου, λέω και γιούπι-κοίτα-τι-μπορεί-να φτιάξει-κανείς, θαυμάζω και τις ωραίες φωτογραφίες και φαντασιώνομαι. (Και σκορδοκαϊλα μου για τη Miss Aniela).Thursday December 22, 2007 – 12:58am (PST)Λοιπόν, απόψε φορτώνω και τις υπόλοιπες στο Φλικρ. Εκείνες όμως που βγήκαν ψυχεδελικές λόγω λανθανσμένων ρυθμίσεων που έβαλα στη σουπερσόνικ γκουμούτσα φωτ. μηχανή, δεν θα τις βάλω στο Φλικρ γιατί θα με κράξουν. Θα τις στείλω σε σένα, αν θέλεις για το μπλογκ σου. Είναι μπλογκιάρες φωτογραφίες.υ.γ. Σήμερα ένας γνωστός μου που είδε αυτό το entry, είπε: «Κρίμα τέτοια κουκλίτσα και μάλλον είναι λεσβία, ε;» 🙂 🙂.Thursday December 22, 2007 – 10:51pm (EET)Ώπα! Ευχαριστώ ωρε!
Όσο για τη Miss Aniela δράττομαι της ευκαιρίας για να πω ότι, στέκοντας στον αντίθετο πόλο από μένα, αυτή η κυρία με ελκύει αφάνταστα (ως concept, όχι σαν γυναίκα). Είναι το τέλειο (υπερβολικά καλοδουλεμένο) urban pin up. Στους χώρους που συχνάζω λόγω δουλειάς πέταξα τα κιτς ημερολόγια με τις σιλικονάτες γκόμενες και κόλλησα στη θέση τους δικές της φωτογραφίες! Τα μαστοράκια κοιτούν με θαυμασμό και σεβασμό. Κάπου (πέρα μακριά) καταλαβαίνουν τι πάει να πει τέχνη. Κι επειδή ξέρουν από δουλειά, νιώθουν πόσο σκληρή δουλειά χρειάζεται η τέχνη για να γίνει. Αντί για τις αλλόκοτες βυζούδες που με αγριεύουν, τι να ‘βαζα δηλαδή; Τις ξεπέτες του Φασιανού; Πάνω από τους τόρνους; Άχα ! Με τίποτα! They couldn’t stand a chance!Χα χα χα !.. ☺☺☺ Να πεις του γνωστού σου να διαβάζει και τα άλλα posts κι αν είναι επιμελής να χρησιμοποιεί τα tags. Αλλιώς άστον να ψάχνεται.
Χωρίς πλάκα και Μις Ανιέλες τώρα, αλήθεια γράφεις πως ζητάν να γίνουν κι άλλα τέτοια φράγματα; Και τα περί βίδρας; Στείλε τις φωτογραφίες άμεσα.Friday December 23, 2007 – 11:33am (EET) -
Φτιάχνοντας μια Λίμνη στο Φαράγγι (2)
Δημοσιεύθηκε: 12 Αυγούστου, 2007 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, photography, scouting, Uncategorized, wildlife | Tags: Aegean, angel's-pool, Chalares, constructive vice, dam, environment, expreriment, faragi-mou, Greece, hydrodynamics, Ikaria, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, Χάλαρη, αγριότοποι, αγγελολιβάδα, ιδρώτας, ικαρία, ξεθέωμα, otter's pool, playful, project-otter, SCI Hellas, volunteers, weir, wild swimming 1 σχόλιο.
The Making of (2) της Λίμνης
.
Ευχαριστώ..
.
Αντίθετα με τα μεγάλα φράγματα που είναι φτιαγμένα από αδιαπέραστα υλικά και σκοπό έχουν να σταματούν το νερό, η λογική ενός «αναχώμ
ατος» είναι –στην αρχή τουλάχιστον- να έχει διαρροή –για την ακρίβεια, πολλές μικρές διαρροές. Είναι όπως όταν κάνεις ντους και σου πέσει το σφουγγάρι στο δάπεδο της μπανιέρας. Πίσω από το σφουγγάρι γίνεται μια λιμνούλα. Το πιο πολύ νερό κυλάει από πάνω κι από κάτω και φεύγει στο σιφόνι. Όμως ένα μέρος καθυστερεί πίσω από το σφουγγάρι κι εκεί -επειδή η βρώμα επιπλέει- βλέπουμε να μαζεύεται το βρώμικο νερό καθώς πλενόμαστε.
Θεωρητικά τώρα, αν αφήσουμε το σφουγγάρι στην ίδια θέση εγκάρσια στη μπανιέρα και περάσουν και πλυθούν –ας πούμε- 200 άτομα, το αποτέλεσμα θα είναι το σφουγγάρι να στομώσει από τη βρώμα (ανθρώπινο λίπος και νεκρά κύτταρα, σκόνη κτλ.) και να γίνεται κάθε φορά όλο και λιγότερο διαπερατό. Το ανάχωμα θα γίνει φράγμα.
Η λογική του σφουγγαριού στη μπανιέρα χρησιμοποιήθηκε για το μικρό φράγμα που έφτιαξαν η Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας και οι εθελοντές της SCIστο χείμαρρο Χάλαρη της Ικαρίας. Σε μήκος 16 μέτρων περίπου, χρησιμοποίησαν ξερούς κορμούς και κλαδιά σαν σκ
ελετό, τον γέμισαν με βράχια και μικρότερες πέτρες και μετά με άμμο και βότσαλα. Ευτυχώς σε εκείνο το σημείο υπήρχαν κάποια μεγάλα δέντρα (πλατάνια, ιτιές) μέσα στην κοίτη κι αυτά χρησίμευσαν για «κόντρες». Πάνω τους στηρίχτηκε ο σκελετός της κατασκευής.
να μεταφερθούν από μακριά (μέσα σε σάκους στην πλάτη) κι έτσι οι προτάσεις απορρίφθηκαν. Άλλωστε έπρεπε να γίνει κάτι όσο το δυνατόν πιο απλό. Ώστε να γίνει παράδειγμα προς μίμηση, ότι, δηλαδή, θα μπορούσαν κι άλλοι άνθρωποι αλλού να κάνουν το ίδιο πράγμα χωρίς μεγάλα μέσα.Αν, αντίθετα, αρχίσεις και περιπλέκεις τα πράγματα (φέρε το ‘να, φέρε τ’ άλλο),
1ον κινδυνεύεις να χαθείς στη διαδικασία και στο τέλος να μην γίνει τίποτα, και
2ον ανοίγεις το δρόμο στους εργολάβους. Σου λέει ο άλλος
(και θα έχει δίκιο): Τι κάθεσαι ρε και βασανίζεσαι; Άσε θα το κάνουμε επαγγελματικά. Θα κατεβάσουμε δρόμο, θα πάμε τη μπετονιέρα και τα υλικά και θα γίνει ένα φράγμα μούρλια!» Κι άντε μετά εσύ να πεις όχι. Γι’ αυτό δεν πρέπει να περιπλέκουμε τα πράγματα.
ωσης. Π.χ. στα μικρά φράγματα του Μανώλη Γλέζου στη Νάξο είχαν χρησιμοποιήσει φύλλα νάιλον. Αυτή ήταν μια καλή ιδέα. Όμως το νάιλον αποσυντίθεται γρήγορα, σκίζεται και γίνεται «νιφάδες» -σκέτη μόλυνση, εντελώς ακατάλληλη για ποτάμι..
ς ελιές, ή για να κάνουν τέντες ή για να καλύπτουν τις οικοδομές κτλ. Φτηνό και αποτελεσματικό υλικό κι αυτό προκρίθηκε να γίνει. Το πράσινο ανθεκτικό γεο-ύφασμα τοποθετήθηκε σαν ενδιάμεσος «στεγανωτής» ανάμεσα στις πέτρες σε όλο το μήκος του αναχώματος.
τητά του θα παίρνει το σχήμα του αναχώματος και θα γίνεται πιο ανθεκτικό στη πίεση του νερού..
Στο τέλος –όπως και με το βρώμικο σφουγγάρι- το γεο-ύφασμα θα γίνει τόσο αδιαπέραστο όσο και το νάιλον. Μόνο που το γεο-ύφασμα δεν αποσυντίθεται από τον ήλιο, το πέρασμα του χρόνου και τις αλλαγές τις θερμοκρασίας όπως το κοινό πλαστικό.
.
ίναι υδροδυναμικό. Είναι βασικό αυτό –όπως και στο τζούντο. Το νερό να μπορεί να υπερπηδά με ομαλό τρόπο το ανάχωμα. Με απλά λόγια, «υδροδυναμικό» σημαίνει ότι το ανάχωμα πρέπει να μοιάζει «σαν να ήταν πάντα εκεί», σαν να ήταν φυσικό –όπως οι προσχώσεις που φτιάχνει μόνος του ο ποταμός (και περδουκλώνεται μόνος του όπως συχνά το παθαίνουν οι γίγαντες)...
Και τα λοιπά. Και τα λοιπά. Θα μπορούσα να γράφουμε για αυτά ο Άπιστος Θωμάς κι εγώ για ώρες. Καλύτερα να πούμε όμως ποιος είναι ο σκοπός του εγχειρήματος. Σε τι θα βοηθήσει;
.
Εν συντομία:
1ον με το να καθυστερεί η ροή του νερού, το έδαφος κάτω από τη κοίτη του χειμάρρου «ενυδατώνεται». Ανεβάζοντας τη στάθμη μιας ανοιχτής φυσικής λίμνης, ταυτόχρονα μεγαλώνεις την έκτασή της και επιπλέον αυξάνεις το βάρος του νερού που πιέζει τον πυθμένα. Αποτέλεσμα: Το έδαφος υγραίνεται σε μεγάλη έκταση και βάθος. Ανοίγουν πόροι και ρωγμές, δημιουργούνται μικρές υδάτινες φλέβες και υπόγειοι θύλακοι νερού. Ξεφράζουν οι κλειστές παλιές πηγές. Μισοπεθαμένες ρίζες δέντρων ξαφνικά βρίσκουν νερό, ξεδιψάνε και ξαναζωντανεύουν. Σπρώχνουν τότε κι αυτές με τη σειρά τους
τα βράχια (ναι οι ρίζες μπορούν και το κάνουν αυτό) κι ανοίγουν κι άλλες ρωγμές κτλ. Είναι αυτό που λένε «εμπλουτισμός του υδροφόρου ορίζοντα».
2ον καθυστερώντας η ροή του νερού, ποτίζονται τα φυτά. That simple. Σαν το αυτόματο πότισμα. Ας μην επεκταθ
ώ. Είναι αυτό που λένε «υποβοήθηση της αναγέννησης της βλάστησης». Για ένα φαράγγι σαν τη Χάλαρη, ταλαιπωρημένο από την υπερβόσκηση, τις φωτιές και τη παράνομη υδροληψία, αυτό είναι πού βασικό.
3ον η ίδια η λίμνη en soi ως αυταξία.
η ίδια η λίμνη *en soi*
ως αυταξία
.
ολονότι η υδροληψία είναι παράνομη και παρ’ όλο που αυτά τα σπασμένα λάστιχα δεν ήταν έτσι κι αλλιώς σε χρήση, χρειάστηκε να το κάνουμε κρυφά τότε.Μόνο χρόνια αργότερα έγινε επίσημη ανοιχτή επιχείρηση αποκομιδής όλων αυτών των σκουπιδιών όταν πλέον το ποτάμι είχε πάθει μεγάλη ζημιά από μια τρομερή πλημμύρα.
Sunday August 12, 2007
.
Next post: The Ikarian Dance actually
Pervious post: Το καλύτερο μπεγλέρι είναι…
Comments
(8 total)
Αυτό θα φανεί με τις πρώτες βροχές. Τότε θα κατέβουν βρώμικα νερά με χώματα και φύλλα και σαπίλες που θα σωρευτούν στο ανάχωμα και θα αρχίσουν να κλείνουν τα ανοίγματα ανάμεσα στα ξύλα στην άμμο και τις πέτρες, αλλά και θα βουλώνουν «τα μάτια του γεω-υφάσματος». Έτσι το ανάχωμα θα γίνεται όλο και λιγότερο διαπερατό (φαινόμενο του σφουγγαριού). Ταυτόχρονα, η πίεση του νερού θα στερεώνει όλο και καλύτερα το φράγμα στη θέση του (φαινόμενο «τζούντο»).υ.γ Ρε ~nan, δε μου λες, τέτοια πράγματα σκέφτεσαι όταν κάνεις μπάνιο; Τέτοιες εμπνεύσεις έχεις; Μήπως θα έχουμε κάποτε τη τύχη να σε δούμε να τρέχεις γυμνή στους δρόμους φωνάζοντας «εύρηκα!» σαν τον Αρχιμήδη;
Ο παλιόφιλος ο Michel Rossier ο αρχιτέκτονας που ήρθε και μας είδε, μας συμβούλεψε να κάνουμε το ανάχωμα όσο το δυνατόν πιο λείο και από τις δυο μεριές (σαν «σαμάρι») ώστε να νερό μην βρίσκει αντίσταση. Να μην στροβιλίζεται, δημιουργώντας κραδασμούς και δονήσεις. Δεν είμαι σίγουρος ότι το κάναμε καλά αυτό. Θα έπρεπε να αφιερώσουμε πολύ περισσότερο χρόνο και ιδιαίτερη προσοχή στο χτίσιμο της πέτρας –να γίνει δηλ. σαν ξερολιθιά. Αν και οι εθελοντές γρήγορα έμαθαν να χτίζουν καλά τις πέτρες (σαν puzzle), δεν προλάβαμε να βάλουμε ανάμεσά τους αρκετά «κλειδιά» όπως με τις ξερολιθιές. Ήταν μια σοβαρή παράλειψη. Ελπίζουμε να μην έχει σοβαρές επιπτώσεις.
Ελπίζουμε επίσης η πρώτη βροχή να μην είναι πολύ δυνατή και η Χάλαρη να μην κάνει καμιά ξαφνική «κατεβασιά». Δηλαδή η λίμνη πίσω από το ανάχωμα να γεμίσει σιγά-σιγά και να ξεχειλίσει ομαλά. Έτσι όταν αργότερα, στο καταχείμωνο, αγριέψει ο χείμαρρος και κουβαλήσει ξύλα, χώμα και πέτρες, αυτά είτε να περάσουν από πάνω (τα ελαφρύτερα), είτε (τα βαρύτερα) να κατακάτσουν στον πυθμένα ή να ακουμπήσουν ομαλά στο ανάχωμα και να το ενισχύσουν.
Θα δούμε… Πείραμα είναι άλλωστε.
Από όσο μπορώ να ξέρω, άλλο τέτοιο πείραμα δεν έχει γίνει σε ορεινό χείμαρρο στην Ελλάδα. Τα μικρά φράγματα του Μανώλη Γλέζου γύρω από τον Απείρανθο της Νάξου είναι ανασχετικά σε ρυάκια και ξεροπόταμα, και ανακατασκευές σε παλαιών παραδοσιακών γιστερνών, πηγαδιών και υδραγωγείων. Έγιναν κι αυτά με εθελοντική εργασία (επιστρατεύοντας τη νεολαία το καλοκαίρι) και έχουν το ίδιο σκοπό, δηλ. τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα και την αποφυγή των καταστροφικών γεωτρήσεων. Όμως πέρα από αυτά τα δύο, δεν υπάρχει άλλη ομοιότητα. Αν το φραγματάκι μας στη Χάλαρη αντέξει, θα ήμαστε πρωτοπόροι.
Και ενώ γίνονταν αυτά τα σπουδαία, τη 2η μέρα ενώ παλεύαμε με τα ξύλα και τις πέτρες, ξαφνικά μάθαμε ότι μας κατηγορούσαν ότι είχαμε –λέει- κόψει τα λάστιχα που μεταφέρουν το νερό στο Να για λόγους –λέει- οικολογικούς!!! Εκεί χρειάστηκε να συγκρατήσω τον Γιώργο, τον αρχηγό της επιχείρησης, να μην τον πιάσει απελπισία και τα παρατήσει. Πόσες και πόσες φορές κι αν έχω δει και έχω διαβάσει, να κάνουν κάποιοι τις βρωμοδουλειές τους και να τα φορτώνουν μετά στους «οικολόγους». Πράγματι κάποιοι είχαν κόψει κάποια λάστιχα σε κάποια μακρινή περιοχή. Γρήγορα όμως φάνηκε ότι ήταν «εσωτερική υπόθεση» -οι γνωστές διαμάχες ανάμεσα στους οικισμούς για τη διανομή του νερού.υ.γ. δεν ξέρω για τη «Κίνηση Πολιτών» (στην οποία, όπως ξέρεις, δεν ανήκω επίσημα, ας πούμε), εγώ πάντως δεν είμαι «οικολόγος». Άκου «οικολόγος» -χα χα!
Ok then, foreign readers, this post was about builidng a wier in the river. Until the first rains, let’s say that we are through with this business. Let’s move on.(pst= I have already jumped out of the bath tab naked and yelling: EUREKA!)
Tuesday August 14, 2007 – 11:22pm (EEST)
φτιάχνουν σένια φραγματάκια.
Δες τώρα αγάπη μου τι έγινε εκεί αργότερα…
.
Φτιάχνοντας μια Λίμνη στο Φαράγγι (1)
Δημοσιεύθηκε: 25 Ιουλίου, 2007 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, Personal, photography, scouting, wildlife | Tags: Aegean, angel's-pool, Chalares, dam, direct approach, for nature in nature, Greece, Ikaria, χαρά, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, Χάλαρη, αγαλλίαση, αγγελολιβάδα, εθελοντές, ιδρώτας, ικαρία, μονοπάτια, mountain-gorge, nature, no technical problem, otter's pool, photography, project-otter, volunteers, zen 2 Σχόλια
The Making Of (της Λίμνης)
.
Το πρώτο είναι να έχεις έναν καλό τύπο για αρχηγό.
Το δεύτερο είναι να κατέβεις στο φαράγγι.
Το τρίτο είναι να διαλέξεις μια καλή (υπάρχουσα) λίμνη.
Το μέρος πρέπει να είναι ωραίο για ένα λόγο παραπάνω: για να εμπνέει τους δουλευτές. Ως γνωστόν, ο σωστός χώρος και οι καλές συνθήκες εργασίας ανεβάζουν την παραγωγικότητα. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει μισθός κι οι δουλευτές δουλεύουν τζάμπα (εθελοντές), ο χώρος πρέπει να είναι και γαμώ.
Το τέταρτο είναι να μην κολλήσετε στα «τεχνικά προβλήματα». Όταν υπάρχουν χέρια κι άνθρωποι, ΤΕΧΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Το πέμπτο είναι να βάλετε ξερούς κορμούς εγκάρσια στο ρεύμα.
Το έκτο είναι να βάλετε πέτρες και βράχια ανάμεσα στους κορμούς
Το έβδομο είναι να μαζεύετε από το βυθό άμμο και βότσαλα για να μπουν μετά ανάμεσα στους βράχους και τους κορμούς σαν «γέμιση».
Το όγδοο είναι… να έχετε τη βοήθεια των ξωτικών που θα σας φέρουν μερικές μαγικές «πέτρες-κλειδιά»
Να κι εγώ (to agrimi) εδώ από κάτω, ενώ περιμένω
να ανέβουν καινούριες φωτογραφίες στο Φλικρ.
UPDATE:
.
Wednesday July 25, 2007 – 11:49pm (EEST)
Next Post: Το καλύτερο μπεγλέρι είναι…
Previous Post: Φτιάχνοντας ένα Μονοπάτι στο Βουνό
.
Comments
(8 total)
Κρύψου καλά.
Σε φιλώ
Ε.
@guadalkivir: Σ’ ευχαριστώ! Με μια φράση συνοψισες ένα μεγάλο κομάτι του περιεχομένου αυτού εδώ του μπλογκ.
Tέλειο! Not bad at all for a Doorgirl 🙂
Μπράβο για το πρώτο. Για το τρίτο να εξηγήσεις asap το λόγο που φτάξαμε μια τεχνητή λίμνη. Μεγάλο ~τεράστιο~ ΜΠΡΑΒΟ για το τέταρτο. Και βέβαια όλα τα λεφτά είναι στο όγδοο. Πραγματικά τον αγάπησα τον Φοίβο. Και πραγματικά «η άλλη διάσταση» είναι πολύ σημαντική για τέτοια έργα.
Αχ, τρέχω τώρα να φορτώσω φωτογραφίες στο Φλικρ.
Πολύ καλή δουλειά! Αν θέλετε βοήθεια πάντως εγώ είμαι διαθέσιμη να ψάχνω να βρω τα ξωτικά. Τρία καλοκαίρια έζησα τις πιο πολλές ώρες κι εγώ κι η παρέα μου όλοι μαζί γυμνοί σε κείνο κει το μέρος. 😳
.
@ elmamelenia : Σε ξέρω, σ’ έχω δει και έχεις ειδικότητα. Είσαι πανέμορφη. Τα ξωτικά σε θέλουν.
Πριν από μερικές μέρες που έμεινα στο ποτάμι γνώρισα τον Φοίβο. Απίστευτο παιδί με ακόρεστη δίψα για τα πάντα! Ελπίζω αν καταφέρω και ξανακατέβω Ικαρία φέτος να τον βρώ πάλι..
.
.
Φτιάχνοντας ένα Μονοπάτι στο Βουνό
Δημοσιεύθηκε: 25 Ιουλίου, 2007 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, trekking, Uncategorized | Tags: Aegean, boys, for nature in nature, girls, Greece, hiking trails, Ikaria, πεζοπορία, χάρτης, χαρά, Για τη Φύση Μέσα στη Φύση, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, εθελοντές, ιδρώτας, ικαρία, καλοκαίρι, μονοπάτια, Karkinagri, map, volunteers, work out 2 Σχόλια-
.
.
Για τη Φύση Μέσα στη Φύση
Μια πετυχημένη αποστολή εθελοντών
στην Ικαρία
Η Ντορότα και ο Ζέχερυν από την Πολωνία, η Ντήνα από την Ιρλανδία, η Ντοόυν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Πιέτρο από την Ιταλία, ο Πέδρο από την Ισπανία, η Νατάλια από τη Τσεχία, ο Φοίβος κι εγώ (to agrimi) από την Ελλάδα, και ο Δημήτρης ο ομαδάρχης, μόνιμο μέλος της SCI Hellas, βρεθήκαμε στην Ικαρία από τις 10 έως τις 24 Ιουλίου μετά από πρόσκληση της Κίνησης Πολιτών Ραχών Ικαρίας για να βοηθήσουμε να γίνουν δύο έργα περιβαλλοντικού χαρακτήρα. Μολονότι το χρονικό διάστημα της παραμονής μας ήταν σύντομο αλλά και οι ώρες εργασίας ήταν λίγες λόγω ζέστης, καταφέραμε μαζί με τα μέλη της Κίνησης και άλλους φίλους να ολοκληρώσουμε και τα δύο έργα δουλεύοντας με ομαδικό πνεύμα, πάθος, κέφι και επιμονή.
.
Το πρώτο έργο ήταν καθαρισμός και επισκευή του παραδοσιακού λιθόστρωτου μονοπατιού μήκους περίπου 4 χιλιομέτρων που ξεκινά απότο παραλιακό χωριό Καρκινάγρι και καταλήγει στο μικρό μοναστηράκι στο βουνό, τον Άγιο Ισίδωρο.
Ήταν μια μονότονη δουλειά μέσα σε ένα δραματικό τοπίο κάτω από τη σκιά της βουνοκορφής «Μέλισσα», με συντροφιά τα βράχια, τα σύννεφα και το πέλαγος. Μόνο οι «κούκοι» που υψώνουν οι ορειβάτες φανερώνουν ότι στις μέρες μας κάποιοι αγαπούν αυτή τη παλιά διαδρομή. Δεν μπορούν να συντηρήσουν το μονοπάτι, όμως φροντίζουν τουλάχιστον να στήνουν τα πετραδάκια τους όσο γίνεται πιο καλλιτεχνικά. Είναι σαν να λένε στον διαβάτη «Γειά σου. Καλά πας. Από εδώ πέρασα κι εγώ. Καλό δρόμο»
.
.
«Τσαπ-τσαπ» η τσάπα, «τσουκ-τσουκ» το κλαδευτήρι, «χρατς-χρατς» η τσουγκράνα, μελαχρινά χέρια, ξανθά χέρια, κόκκινα χέρια, πολλές λαλιές, σπασμένα Αγγλικά, μεγάλα διαλείμματα και ψιλή κουβέντα, τέλος πάντων το μονοπάτι αυτό ξανάγινε. Για ποιόν; Για τι; Για ποιόν σκοπό; Μήπως για τα δωμάτια και τις ταβέρνες στο Καρκινάγρι; Μήπως για τον αθλητισμό και την υγεία –ότι πρέπει σώνει και καλά να περπατάμε; Μήπως γιατί είναι το μονοπάτι ένα μνημείο αρχιτεκτονικής που πρέπει να συντηρηθεί; Πρέπει… Πρέπει… Πρέπει… Ουφ πια.
Θα σας πω εγώ (το αγρίμι) τον λόγο.
Γιατί είναι ωραία.
.
..
Το τοπίο, το βουνό, οι πρίνοι, τα τζιτζίκια, το μυστήριο, η θάλασσα που λάμπει, ο ιδρώτας στο στέρνο, το μούδιασμα από την κούραση στα γόνατα και στα νεφρά, οι κουβέντες που κάνεις με τους διπλανούς σου που, δεν ξέρω πως, τέτοιες κουβέντες γίνονται μόνο πάνω στη δουλειά, η αίσθηση του σκοπού και η γνώση ότι δεν θα εκμεταλλευτεί το αποτέλεσμα κάποιος μαλάκας. Εγγύηση μια πινακίδα που μοιάζει βγαλμένη από καρτούν.
.
Επίσης και η τρέλα μας. Να μη πάει χαμένο το αίμα που βράζει. Για να ξαπλώσουμε μετά ικανοποιημένοι στη παραλία και να κοιτάμε τους κοινούς τουρίστες «αφ’ υψηλού».
.
Χα χα χα!.. Είναι ωραία.
Σας αφήνω τώρα. Ξανά πάλι σήμερα είμαι κουρασμένη. Ξανά πάλι όλη μέρα σήμερα παλεύαμε εγώ και ο Θωμάς με τα υδραυλικά της Περαμεριάς και γενικώς της Ικαρίας.
Comments
(1 total)
Nana to agrimi's blog 
. . Υπέροχες πληροφορίες στα "κουτάκια"! Επική δουλειά μέσα στη "θάλασσα των βράχων" που λέει σε ένα ... κουτάκι. .…