Το μονοπάτι του Αθέρα και το ζεν 😚


.
.
«The Trail of Atheras» – painted on a wall of concrete blocks in Oxe village, Ikaria Χαίρετε και πάλι
αγαπητοί αναγνώστες
του μπλογκ του αγριμιού.
Είμαι ο Άγγελος και με κάλεσε ξανά η αγαπημένη μου Νανά για να γράψω τις εντυπώσεις μου από την πρόσφατη εθελοντική εργασία που κάναμε στο μεγάλο Μονοπάτι του Αθέρα που διασχίζει τη θεαματική επιμήκη κορυφογραμμή του νησιού μας από το ανατολικό ακρωτήριο Δράκανο ως το δυτικό ακρωτήριο, τον Κάβο Πάπα.
Φυσικά, και πάλι εφέτος, δεν δουλέψαμε παρά μόνο σε ένα κομμάτι αυτής της μεγάλης διάσχισης. Είναι όμως ένα κομμάτι που εγώ προσωπικά αγαπώ πολύ διότι η διαδρομή αυτή τη φορά περνάει μέσα από τα οροπέδια του Δυτικού Αθέρα πάνω από την περιοχή των Ραχών, δηλαδή, τον Ζηζόκαμπο, τα Αμμούδια, την Εριφή και το Πέζι, με τα οποία με συνδέει σχέση τόσο προγονική, καθώς είμαι Ραχιώτης, όσο και αισθητική, αφού μου αρέσει η ισιάδα κι η άπλα τους, οι πολύ εντυπωσιακές και ιδιαίτερες βραχοσυνθέσεις με τις οποίες είναι σπαρμένα τα τοπία τους, καθώς και οι συστάδες από βελανιδιές που βλέπει κανείς εδώ κι εκεί – απομεινάρια των πυκνών δρυοδασών που κάλυπταν άλλοτε το νησί από τα βουνά μέχρι τη θάλασσα.
Όπως και οι προηγούμενες, η φετινή εθελοντική εργασία στον Αθέρα αφορούσε κατά κύριο λόγο την καλή σηματοδότηση του μονοπατιού. Εγώ όμως τώρα εδώ δεν θα γράψω γι’ αυτό. Θα προσθέσω μόνο μερικές προσωπικές εντυπώσεις μου τις οποίες θα τις δείτε στις παρακάτω δημοσιεύσεις στο φέησμπουκ μετά από εκείνες του Ορειβατικού Πεζοπορικού Συλλόγου Ικαρίας.
Αντί για εισαγωγή σε αυτές (τις δικές μου) θα γράψω εδώ μόνο μία: την απάντηση που έδωσα σε μια καινούργια φίλη, την Έρση, που μας βοήθησε πολύ στη δουλειά, η οποία με ρώτησε κάποια στιγμή:

«Καθαρίζουμε, σηματοδοτούμε, αλλά κάποια στιγμή τα σημάδια θα σβήσουν, οι κούκοι θα πέσουν κι οι πινακίδες θα σαπίσουν. Τι κάνουμε; Πάμε πάλι και καθαρίζουμε και ξαναβάζουμε σημάδια, και ούτω καθεξής; Ωραίο είναι, ωραία περνάμε, αλλά έχει κάποιο νόημα αυτό; Το ίδιο πάλι ξανά και ξανά;»

«Όχι, δεν έχει νόημα» μου ήρθε επιφοίτηση και απάντησα:
«Είναι ζεν!»
Πανέξυπνη η φίλη μου κατάλαβε αμέσως τι ήθελα να πω και μου είπε:

«Δηλαδή, ναι, αν θέλαμε κάτι μόνιμο και λογικό, θα βάζαμε μπουλντόζες και μπετονιέρες και θα φτιάχναμε έναν δρόμο που θα κρατούσε για πολλές δεκαετίες. Αλλά τότε θα χάναμε την ουσία. Αυτό δεν θέλεις να πεις;»

Ναι, αυτό ήθελα να πω, Έρση. Θα χάναμε την ουσία, που είναι η δράση, η άμεση εμπειρία, η συμμετοχή, το κτίσιμο με τα χέρια μας απλών κατασκευών που μας συνδέουν με τον χώρο και με τους ανθρώπους που θα τις χρησιμοποιήσουν.
Ναι, θα πηγαίνουμε στον Αθέρα ξανά και ξανά, να μπήγουμε πασσάλους, να στήνουμε κούκους, να βάφουμε βούλες, γιατί ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ.
Αυτό που κάνουμε ταιριάζει με την ελευθερία και την άγρια ομορφιά του βουνού.
Αυτό που κάνουμε είναι επίσης ένα κάλεσμα από εμάς τους ίδιους προσωπικά (όχι από κάποιο πρόγραμμα ή μηχανισμό) προς τους ανθρώπους να έρθουν, να την γνωρίσουν και να την αισθανθούν.

Αυτή η συζήτηση με την Έρση την ώρα της δουλειάς ήταν για μένα η κυριότερη εντύπωση από τη φετινή εθελοντική εργασία στο Μονοπάτι του Αθέρα. Σε αυτό το καταπληκτικό ιστολόγιο θα βρείτε πολλά πολύ πιο συναρπαστικά άρθρα από αυτό το ελάχιστο που έγραψα εδώ, ωστόσο γι’ αυτό με κάλεσε η Νανά να πω, κι αυτό είπα. Δεν ξέρω πως θα σας φανεί…
.
Πατώντας σε αυτό το πορτρέτο που μου έβγαλε κάποτε η Νανά στου 'Καλού' στην Ικαρία, βλέπεις και άλλα δημοσιεύματά μου σε αυτό το ιστολόγιο Ευχαριστώ
Άγγ. Κ.
.
.
.
Παρακάτω βλέπετε δημοσιεύσεις του Συλλόγου μας στο φέησμπουκ σχετικά με την προσφατη δουλειά μας στον Αθέρα, ενώ πιο κάτω βλέπετε και δύο δικές μου:
.
.
.
.
.
.

.
Όποιος κατάφερε να φτάσει το διάβασμα μέχρι εδώ θα μπορούσε ενδεχομένως να δει και δύο παλαιότερα σχετικά άρθρα στο μπλογκ της Ελένης. Το ένα είναι για τον Σύλλογό μας και το άλλο είναι πολύ παλιό – μια δική μου «συνέντευξη» στη Νανά για τα μονοπάτια της Ικαρίας. Κάνοντας κλικ στις εικόνες, ανοίγουν και τα διαβάζετε:
.
Στο μπλογκ της Ελένης: Αχ, αυτός ο Συλλογος! 😚 Στο μπλογκ της Ελένης: ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ, μια συνέντευξη με τον Άγγελο
Πέμπτη, 11 Μαΐου 2023

Next post : «Τα βίντεο του ΟΠΣ Ικαρίας στο youtube ❤️»

Previous post : «Νότια Σκέψη»
.

Στις υγρές σχισμές της γης


.
.
Prehistoric stone disc representing a vulva Χαίρετε αγαπητοί αναγνώστες
του μπλογκ του αγριμιού.
Είμαι καλεσμένος σήμερα από την τόσο σεβαστή όσο και ωραία οικοδέσποινα για να εκπληρώσω μια δύσκολη αποστολή: να περιγράψω τα φαράγγια και τις βαθιές χαράδρες του πολύπλοκου νησιού μας χωρίς σχεδόν καθόλου λόγια, παρά μόνο με ένα τίτλο και μόνο μία όσο το δυνατόν, κατά τη γνώμη μου, πιο εύγλωττη εικόνα.
Ιδού ο τίτλος, ιδού και η εικόνα. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα, και εδώ κανονικά ολοκληρώθηκε η αποστολή μου.
Όμως, μόνο για χάρη των αναγνωστών, ώστε να έχει κάποιο μέγεθος το άρθρο, η οικοδέσποινα μου ζήτησε να παραθέσω μερικές φωτογραφίες από το facebook που δείχνουν αρκετά καλά – πάντα κατά τη γνώμη μου, εννοείται – αυτό που είχα σαν αποστολή να εκθέσω τόσο επιγραμματικά επί του θέματος.
.
Wild Greek man in Ikarian Canyon by angelos ka on Flickr Ευχαριστώ
Άγγ. Κ.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
APPROVED by Nana AgrimiΠαρακαλώ, τα σχόλιά σας, αν υπάρχουν, να είναι μόνο με εικόνες
Ευχαριστώ
Νανά
^^’
.
Ikaria by foten.tasen on Instagram Ikaria by foten.tasen on Instagram Ikaria by foten.tasen on Instagram
Σάββατο, 5 Σεπτεβρίου 2020

Next post : «Drop the top and free the nipples ⭕ ⭕»

Previous post : «OPERE IN NATURA»
.

Moments of Summer 2019 @ Ikaria


.
.
Ryakas canyon, southern Ikaria, 2019: Google Image Search Εκτός ότι πήγα στο Φαράγγι του Ρυάκα κοντά στον Μαγγανίτη και έμεινα στην περιοχή αρκετές μέρες γλυτώνοντας από τη φασαρία του Αυγούστου, δεν έχω άλλο ενδιαφέρον να σας πω δικό μου από το φετινό καλοκαίρι στο νησί. Πάντως, ήταν καλά, απ’ ό,τι έμαθα: ο κόσμος πέρασε καλά, κι οι ντόπιοι και οι ξένοι, όλα εντάξει, «ούτως ειπείν», που έλεγε ένας χαζός καθηγητής μου στο σχολείο ^^’
Δεν θα πω τίποτα, αλλά δεν μπορώ και να μείνω και βουβή. Ας γράψω και ας σας δείξω κάτι. Τι θα κάνω; Να, θα βάλω στην άκρη το hype για το οποίο όπως ξέρετε αδιαφορώ και θα διαλέξω να σας δείξω μερικές εξαιρετικές μικροστιγμές. Είναι μόνο πέντε. Όμως για μένα είναι αντιπροσωπευτικές. Αισθηματικές ή καλλιτεχνικές, αστείες ή πικρές, έχουν θάρρος κι αγάπη μέσα τους.

Η πρώτη έχει τίτλο:

«Waiting for green light» 😊

Waiting for green light, Messakti beach, Ikaria island Greece, summer 2019

.

Η δεύτερη είναι βιντεάκι με τίτλο:

«Poseidon’s blessings» 😌

Poseidon’s blessings, Nas Ikaria, summer 2020

.

Η τρίτη είναι ένα βιντεάκι του cha.vla από μια αυτοσχέδια διάσχιση του Φαραγγιού της Χάλαρης με τίτλο:

«Για το στρώμα των χιλίων ευρώ, και για τις απερίσκεπτες αποφάσεις που φτιάχνουν τις καλύτερες ιστορίες.» 😇

Για το στρώμα των χιλίων ευρώ, και για τις απερίσκεπτες αποφάσεις που φτιάχνουν τις καλύτερες ιστορίες by cha.vla on Instagram

.

Η τέταρτη είναι μια εικόνα με τίτλο:

«The cure, Ikaria, free camp, summer 2019» 😟

The cure, Ikaria, free camp, summer 2019

.

Και κλείνω με τον αυτοσχέδιο σόλο χορό της Vera Zubatova στο Φαράγγι της Χάλαρης. Τέλειο!
Ο τίτλος είναι:

«Improvs this summer 3» 😘

Improvs this summer 3 by Vera Zubatova on Instagram

.

Όχι! Λάθος! Δεν κλείνω! Είναι ακόμα και αυτό! Τώρα κλείνω. Τώρα είμαι οκ.

.

They're all trying to find her, creatures keep swimming around her, she must be giving them something, in this restless half dream, they sleep tight forever, and she only exists - by _levnt on instagram

.

Άντε, και μερικά σχετικά με τα παραπάνω 😛

.
Summer sea monsters: Nana on rocks in Nas, IkariaRiding the jumping goats: Freestyle bodysurfer, Ikaria 2015Τι θα κάνουμε το φετινό χειμώνα: The wet part of the trail in Chalares Canyon IkariaOff the record 2-2: Attachment 55Longer jumps 🏃 ↔Soul-powered Works & Co: Soul-power-co
.

Αυτά 👩

.
υ.γ. στο κάτω μέρος του ποστ φαίνεται ένα παλιό reblog που κι εγώ δεν ξέρω πως κόλησε εδώ και βαριέμαι να το σβήσω. Αγνοήστε το. Δεν ισχύει.
.
Nana Agrimi, Nas Ikaria on Google Image Search ^^’
Τετάρτη 18 Σεπτεβρίου 2019

Next post : «Two trees»

Previous post : «Longer jumps 🏃 ↔»
.

Eleni's Blog in Ikaria

Kanga : a group of friends sticking together, like one body·
(ancient Ikarian word from a story in Nana’s «Ήμεσσαν τρεις ψυχεροί ελόου μας»)
.

Hello readers! 😀

I haven’t blogged for long because I waited. I waited because it seems something good always comes up at this time of the year. In 2014 it was «The Day we took over the mountains». This year it was… KANGA! My friends Angelos, Xenia, Lefteris, Lina and Giorgos, all of them well-educated and experienced local guides, joined their forces and formed a collective. They are opening an agency of mountain tour guiding in Ikaria very soon. Hurray! 😀

.

Kanga Mountain tour Agency Trademark

.

Here they are! Do they look familiar to you? 🙂
When they establish the agency and set headquarters in Armenistis, the main tourist town of the island, there will be a joined e-mail address and phone number. But for…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 85 επιπλέον λέξεις


Longer jumps 🏃 ↔


~
Nana big on Google
~
~
Atheras Ikaria – dancing on the shark’s dorsal fin
~

~
~After the affluent rainfalls in winter,
summer in Ikaria will be beautiful.
I also wish for it to be active
and alive and free and
absolutely elastic!

😋 Like last year! 😋


Thank you for looking me up!
Thank you for reading me!



~

'Niña voladora en Ikaria' by A v r i l on Instagram
~
'Σαλτάροντας...' by hliaskost on Instagram
~
First Love Yourself ———-🚀, by George Kanakis on Instagram
~
Jumping in the canyon, Ikaria, August 2023, by Nasma Sefiyah on Facebook
~


In Eleni's blog in Ikaria, 'Keep it till last summer' an article reporting the adventures of last summer on the island through photos on Instagram In Eleni's blog in Ikaria, 'Keep it till last summer' an article reporting the adventures of last summer on the island through photos on Instagram In Eleni's blog in Ikaria, 'Keep it till last summer' an article reporting the adventures of last summer on the island through photos on Instagram In Eleni's blog in Ikaria, 'Keep it till last summer' an article reporting the adventures of last summer on the island through photos on Instagram In Eleni's blog in Ikaria, 'Keep it till last summer' an article reporting the adventures of last summer on the island through photos on Instagram

^^’

.
.
.
Saturday, February 16,, 2019
.
.
.
.

Soul Powered Works Co


~
Sturmvogel, by Nana agrimi on Flickr
~

Hello
Few weeks ago, I shared this photo, the “Sturmvogel”, on Flickr. I wanted to share it first of all as a gift to my island, and more particularly, if not more significantly, as a gift to a few special people, regardless if they will ever be able to see it.
I felt like I should share my Sturmvogel to show my gratitude.
My gratitude for all the moments, the actions, the initiatives, the performances, the interventions; for the dancing, the hiking, the photo-shooting, the exploring, the discovering; for the awkward moments, the embarrassments, the failures, the betrayals; for the endless debating, the jokes, the partying and the dancing; for the fight to make this small rock in the sea a better place to live.
Certainly, it’s not much. Certainly, most of it is erratic. But for me, just to know that these things happen, these people exist, makes my life on this island richer, happier and more liberating.
It makes the Sturmvogel put on her dream feathers and wings.
It makes the Sturmvogel run, take off and fly.
Making small changes, giving small examples, adding small touches of ingenuity, ephemeral flares of potential. Understanding the environment, communicating with the landscape. Studying history, culture and local lore. Being creative, sophisti-cated but un-technocratic. Enjoying the views, swimming naked, getting dehydrated, blazing lost trails across nowhere lands. Being small and big. Most of all, being un-materialistic, not funded, not subsided, not sponsored, non-profit.
Powered not by the odious “love for one’s home country” but by that primitive, shapeless yet powerful spirit, hidden in forests and rocks, known by poets and artists as genius loci.
Powered by soul power



~

The Sturmvogel is grateful
For the first time in her life she feels she belongs somewhere.
Even harder than that, for the first time in her life she feels attached and committed.

~
SLIDESHOW OF 'Soul powered works co', an album on Flickr. All you can see in this album is people! People who have helped in many ways and through various activities to make life in Ikaria more sustainable. It was created on request by our good old friend Nana to write an article about it in her blog. What an honour! Contents: Intelligent blazing and interconnecting trails to networks. Group hiking and climbing to exciting spots. View hunting and wild swimming. Building a dam (weir) on a fierce mountain torrent (for environmental and esthetic reasons). Digging to bring back a large natural pool to its original size before it was filled with rubble (because of overgrazing and the consequent land erosion). Rebuilding an old watermill and make it grind grain again. Leveling and cleaning forgotten trails through primeval oak forests. Dancing on the mountains to protest against wind turbines. Occupying and restoring an ancient mountain shelter. Supporting and guiding landscape photographers. Planting a long line of colored pylons on a vague old trail on the ridge. Helping set up work camps and outdoor theatricals and con-certs. Supporting and guiding trekkers, artists and performers. Building fences against goats. Planting roses in the desert.
~

The image above is a preview of an album (set on slideshow) on Flickr containing nearly 800 Soul Powered works co photos!!!
Taken in the course of 11 years, between 2007 and 2018, SPWC in Ikaria is a big baby today!
Finding myself by chance as a witness of the first expression of this gutsy active spirit in 2007, and being the first to blog about it, I felt I should do it again, more loudly. Because this time we have the whole thing. And because this time I am not a tourist anymore. I am a permanent resident, and as a Sturmvogel in this spirit I fly; as a Sturmvogel in this spirit I nest.
Soul Powered Works forever!



~
SLIDESHOW OF 'Soul powered works co', an album on Flickr. All you can see in this album is people! People who have helped in many ways and through various activities to make life in Ikaria more sustainable. It was created on request by our good old friend Nana to write an article about it in her blog. What an honour! Contents: Intelligent blazing and interconnecting trails to networks. Group hiking and climbing to exciting spots. View hunting and wild swimming. Building a dam (weir) on a fierce mountain torrent (for environmental and esthetic reasons). Digging to bring back a large natural pool to its original size before it was filled with rubble (because of overgrazing and the consequent land erosion). Rebuilding an old watermill and make it grind grain again. Leveling and cleaning forgotten trails through primeval oak forests. Dancing on the mountains to protest against wind turbines. Occupying and restoring an ancient mountain shelter. Supporting and guiding landscape photographers. Planting a long line of colored pylons on a vague old trail on the ridge. Helping set up work camps and outdoor theatricals and con-certs. Supporting and guiding trekkers, artists and performers. Building fences against goats. Planting roses in the desert.
~

~

related pages / soul power generators
~


Citizens' Mouvement of Rahes Ikaria - Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας στο facebook Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας - Επίσημη σελίδα στο Google+ Μουσικές Αυλές - Musical Yards on Facebook: posts to page

^^’

.
.
Sunday, October 21 2018
.
.
.
.

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία


.
hipawty-ikaria-011Έχω πολύ καιρό να γράψω. Τον χειμώνα που μας πέρασε, ήμουν κλεισμένη στα δικά μου, όμως από τα λίγα που είδα, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάτι που άξιζε τον κόπο να το γράψω. Ένα γεγονός, δηλαδή, πραγματικά αξιοσημείωτο, κάτι τρελό, που να ‘χει φάση, να ‘χει πνοή κι αέρα, ΠΟΛΥ ΑΕΡΑ, κάτι που να μην έχει σχέση με… τίποτα! Ούτε με πολιτική, ούτε με χρήμα, ούτε με το εγώ του καθενός. Κι αυτό το κάτι να γίνει σε τόπο που μόνο λίγοι πάνε, σε τόπο που οι πολλοί δεν τον καταλαβαίνουν.
Dance Atheras Ridge IkariaΚαι να ‘το, έγινε!
Αναδημοσιεύω εδώ άρθρο στο μπλογκ του Ορειβατικού Πεζοπορικού Συλλόγου Ικαρίας που λέει ότι πολλοί εθελοντές και σύλλογοι μαζί ξεκίνησαν δουλειά στο Μονοπάτι του Αθέρα κι αφού πρώτα Dance Kako Katavasidi Ikaria ξεδιάλυναν ποια πρέπει να ‘ναι η σωστή διαδρομή, σιγά-σιγά καθάρισαν και σηματοδότησαν τα πρώτα της χιλιόμετρα κι έχουν σκοπό να συνεχίσουν!
Πολύ καλογραμμένο κείμενο για ένα σπουδαίο θέμα, αλλά και να μην ήτανε καλό, πάλι θα το μπλογκάριζα. Γιατί Atheras Ikaria – dancing on the shark’s dorsal fin αρχίζει με το σωστό τρόπο – με δυο στίχους. Γιατί, γαμώτο, μια φορά κάποτε χόρεψα κι εγώ, τρελή κι αδέσποτη, επάνω στο «φτερό του καρχαρία»!
.
ΖΗΤΩ Ο ΑΘΕΡΑΣ
το ελεύθερο βουνό της Ικαρίας!
.
.

«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.»

.
Ikaria Atheras Ridge

«Μετά από πολλές πεζοπορίες και έρευνες που κατέληξαν στον καθορισμό της διαδρομής, μετά από μία επική επιχείρηση σηματοδότησης όπου συμμετείχαν πολλοί εθελοντές, ο Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας παρουσιάζει με υπερηφάνια τον ψηφιακό χάρτη»
.
Δράκανο – Φάρος – Καταφύγι (Ξύλινο)
Οξέ – Μαυράτο – Καψαλινό Κάστρο
.
.
«Τι να πούμε γι’ αυτό το μονοπάτι;
Ήταν όνειρο πολλών χρόνων. Πρώτη φορά ακούσαμε γι’ αυτό το 2004 όταν κάποιοι Ελβετοί έδειξαν ενδιαφέρον να το περπατήσουν, κατασκηνώνοντας σε διάφορα σημεία για ξεκούραση, όμως ποτέ δεν μάθαμε αν πράγματι το έκαναν. Λίγο αργότερα μια φίλη, δραπετεύοντας απ’ τη βουή μιας ξένης μεγαλούπολης, περπάτησε ένα μεγάλο μέρος του. Γοητεύτηκε και μέχρι και σήμερα γράφει πολλά άρθρα για τον Αθέρα στο μπλογκ της. Ταυτόχρονα σχεδόν ένας φίλος Σλοβένος περπάτησε κι αυτός το μεγαλύτερο μέρος αυτής της διαδρομής και έγραψε κι αυτός τις εντυπώσεις του στο μπλογκ του.
Έτσι άρχισαν όλα.
Το Μονοπάτι της Κορυφογραμμής του Αθέρα ή «Atheras Ridge Walk» ή «TransIkarian Trail» με μήκος γύρω στα 65 χλμ. από το ακρωτήριο «Δράκανο» μέχρι το ακρωτήριο «Κάβο Πάπας» της Ικαρίας έφτασε να γίνει θρυλικό.
Διάφοροι έμπειροι Έλληνες και ξένοι πεζοπόροι κι ορειβάτες το περπάτησαν, καθώς και αρκετές ομάδες και Σύλλογοι, ακόμα και Δημοτικές παρατάξεις το περιέλαβαν στις προεκλογικές εξαγγελίες τους, παρόλα αυτά, η χαρτογράφηση και η σηματοδότηση αυτής της τόσο δημοφιλούς διαδρομής παρέμενε μέχρι σήμερα πολύ ελλιπής, αν όχι εντελώς αποσπασματική.
Φυσικά, δεν είναι εύκολη δουλειά. «Αθέρας» πάει να πει «λεπίδα», κόψη του μαχαιριού, του ξυραφιού, του δρεπανιού. Κι αυτή η «λεπίδα» που πάνω και γύρω της φιδοσέρνεται το μονοπάτι, έχει μεγάλο μήκος. Επίσης έχει και μεγάλο ύψος, αφού το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής «τρέχει» σε μέσο υψόμετρο 800 μέτρων, ενώ σε ορισμένα σημεία οι κλίσεις του εδάφους ένθεν κακείθεν του μονοπατιού είναι συχνά ιλιγγιώδεις.
Επίσης, εκτός από τα μεγάλα υψόμετρα, τους ανοιχτούς θαλάσσιους ορίζοντες, τις ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες, το Μονοπάτι του Αθέρα διασχίζει πάμπολλα, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, φυσικά τοπία: φρυγανότοπους, ασβεστολιθικούς γκρεμούς, πρινοδάση, ανεμοδαρμένα, πετρώδη οροπέδια, αρχαία δάση βελανιδιάς, αμμώδεις «ερήμους» εξαιτίας της υπερβόσκησης, πυκνά πευκοδάση, παράξενα τοπία με στρογγυλούς γρανιτένιους βράχους, και τόσα άλλα.
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς σήμερα ότι αποτελούσε κάποτε «κεντρική λεωφόρο», γι’ αυτό και υπήρχαν τουλάχιστον δύο καταφύγια στη διαδρομή, το ένα από τα οποία -όπως ξέρετε- βρίσκεται σε φάση ανακατασκευής. Πολλά σημεία του συνδέονται επίσης με πολλές ιστορίες, θρύλους αλλά και διάφορα ιστορικά περιστατικά.
Όμως, για σταθείτε. Δεν θα γράψουμε εμείς το βιβλίο που θ’ άξιζε να γραφτεί κάποτε γι’ αυτό το συναρπαστικό, μεγάλο μονοπάτι. Εμείς μόνο θα πούμε ότι επιτέλους αρχίσαμε δουλειά και φιλοδοξούμε να το σηματοδοτήσουμε και να το χαρτογραφήσουμε μια μέρα όλο!
Όπως γράψαμε στην προηγούμενη ανάρτηση (βλ. 3 Φεβρουαρίου και 4 Μαΐου), σε συνεργασία όχι μόνο με τους «Friends of Ikaria», αλλά και με το Σύλλογο Φάρου και τον Σύλλογο Αρέθουσας, έχοντας προηγουμένως ερευνήσει και επιλέξει διάφορα καλύτερα «περάσματα», οριστικοποιήσαμε τα 14 πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής και καταφέραμε να την σηματοδοτήσουμε όλη!»
.
Depiction of the 1st part of the Trail of Atheras or Transikarian Trail
.

«Η μορφή της διαγράφεται καθαρά στον ψηφιακό χάρτη ο οποίος, μετά την δουλειά που κάναμε, επικαιροποιήθηκε, ενώ επίσης προστέθηκαν σε διάφορα σημεία οι πάρα πολλές φωτογραφίες που τράβηξαν οι εθελοντές. Δεν είναι καλλιτεχνικές εικόνες – σε άλλους πέφτει αυτό το έργο. Είναι εικόνες, οι περισσότερες, από διάφορες φάσεις της δουλειάς, από τα πρόσωπα της παρέας που δουλέψαμε μαζί, είναι αναμνήσεις.»

.
Trail of Atheras Volunteers Groupshot
.
«Γιατί το Μονοπάτι του Αθέρα, όπως μας το τόνισαν πολλοί εθελοντές, δεν είναι πεζοπορία, είναι εμπειρία!»
😇
.
Trail of Atheras Volunteers Groupshot
.

«Ενδιαφέρουσες αναρτήσεις στο γκρουπ των Πεζοπόρων της Ικαρίας στο φέησμπουκ που έγιναν στη διάρκεια της δουλειάς μπορείτε να δείτε εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ
«Οι πηγές των φωτογραφιών που περιέχονται στο χάρτη, αναγράφονται στη λεζάντα μέσα στον χάρτη. Τις νέες φωτογραφίες που προστέθηκαν, τις πήραμε κατόπιν αδείας από εδώ, εδώ κι εδώ

.
The big sign about the Trail of Atheras in Faros village
.
«Όπως γράφει και η μεγάλη πινακίδα που τοποθετήθηκε στο χωριό «Φάρος», εκεί που το μονοπάτι διασχίζει το δρόμο προς το Αεροδρόμιο Ικαρίας, το μήκος της διαδρομής είναι 13.374 χλμ., το μέγιστο ύψος είναι 865 μ., ο ελάχιστος χρόνος για να τη διανύσει κανείς είναι 6,5 ώρες περίπου, ενώ ο βαθμός δυσκολίας είναι γενικά μέτριος.
H διαδρομή χωρίζεται συμβατικά σε 5 μέρη.
1)Από το Δράκανο στο χωριό «Φάρος» ακολουθώντας διάφορους δρόμους και δρομάκια μέχρι την περιοχή «Έξω Φάρος» στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο Αεροδρόμιο Ικαρίας.
2)Από τον Φάρο στο χωριό «Καταφύγι», συγκεκριμένα στη γειτονιά «Ξύλινο», ακολουθώντας ένα ωραίο, πανάρχαιο μονοπάτι.
3)Από το Καταφύγι (Ξύλινο) στο χωριό «Οξέ» όπου η διαδρομή ακολουθεί το κεντρικό ασφαλτόδρομο.
4)Από την Οξέ στο χωριό «Μαυράτο», ακολουθώντας ένα πανάρχαιο μονοπάτι που διασχίζει πυκνό δάσος, κινούμενο παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο.
5)Από το Μαυράτο στο «Καψαλινό Κάστρο», λιθόστρωτο άλλοτε, σήμερα είναι ένα ανηφορικό ορειβατικό μονοπάτι που οδηγεί στις κορυφές του Αθέρα. Προς το παρόν η σηματοδότηση σταματάει εκεί, δηλαδή, κάτω από τους βράχους του μεσαιωνικού οχυρού.
Για όποιον δεν θέλει να επιστρέψει στο Μαυράτο, μια πολύ ενδιαφέρουσα προτεινόμενη διέξοδος είναι προς το χωριό «Αρέθουσα» στη βόρεια πλευρά του νησιού.
Προσοχή όμως στο «Κακό Καταβασίδι»!» 💀
.
.
.
Crossing the 'Kako Katavasidi' on Atheras Ridge, August 2017, photo by Stefanos Kranas
.
«Το πρώτο μέρος του Μονοπατιού του Αθέρα συνιστάται για όλους τους μήνες του χρόνου, ακόμα και το κατακαλόκαιρο, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής φυσούν θαλάσσιες αύρες, αλλά δεν λείπουν και περιοχές με δέντρα που προσφέρουν αρκετή σκιά στον πεζοπόρο.»

«Σας προσκαλούμε να δοκιμάσετε αυτή τη διαδρομή και να μας πείτε τις εντυπώσεις σας!»


😀😀😀


.

.


~*~
Πέμπτη 17 Μαίου 2018

.


.
.
Πέμπτη, 14 Μάη, 2018
.
.
.
.

Τα μύρα μας


Ikarianature Essential Oils στο Facebook: 'A small distillation of Rose Geranium from flowers picked from the land of Wim and Marina in Fytema. A very popular hydrosol and oil for it's aroma...'

 

Γεια σας
Το παρόν ποστ που είναι μια συνέντευξη περί αιθέριων ελαίων που απομαγνητοφώνησα από τη Φωνή της Ελλάδας και την ΕΡΤ Χανίων, δεν είναι διαφημιστικό σποτ. Για να σας εξηγήσω τι είναι, θα αρχίσω με μια παλιά ιστορία:
Λοιπόν, πριν πολλά χρόνια σε μια διαμάχη για τη χρησιμότητα, το μέγεθος κτλ. κάποιου τεχνικού έργου στην Ικαρία, είδα να παρεμβαίνει, ουρανοκατέβατος, ένας Αθηναίος καθηγητής πανεπιστημίου που αφού είπε τη γνώμη του για το έργο, κατάληξε λέγοντας ότι οι Ικαριώτες καλά θα έκαναν να ασχολούνταν και με άλλα πράγματα εκτός από τα τσιμέντα, όπως για παράδειγμα, την καλλιέργεια και συλλογή βοτάνων και την παρασκευή αιθέριων ελαίων!
Μου έκανε εντύπωση η πρόταση του καθηγητή, τόσο ξεκάρφωτη μέσα στο καυγά για τα τσιμέντα, και κάθισα και το σκέφτηκα, πως του ‘ρθε, και θυμήθηκα ότι Στο μπλογκ μου, 21 Μαρτίου 2009, 'Αβάδιστα και Πιτσικωτά' (Καυτά, ξερά, μυρωμένα και η παραλία να απέχει πάρα πολύ!) μερικούς μήνες πριν είχα δημοσιεύσει στο ταπεινό, μικρούλι τότε, μπλογκ μου το «Αβάδιστα και Πιτσικωτά», όπου βέβαια καμία πρόθεση δεν είχα να πάω κόντρα στα τσιμέντα· ήθελα μόνο να πω ότι μου άρεσαν τα βουνίσια τοπία και τα πλούσια αρώματα του νησιού. Όμως μερικοί άνθρωποι μπορούν και διαβάζουν πιο πέρα απ’ ό,τι βλέπουν. Έτσι μου φάνηκε ξεκάθαρο πως ο καθηγητής από εκείνο το ποστάκι ο δικό μου πήρε έμπνευση, την έκανε ιδέα και την πρότεινε.
Πόσο γραφική θα ακούστηκε η πρόταση του καθηγητή εκείνο τον καιρό! Σήμερα όμως τα πράγματα φαίνονται να έχουν αλλάξει αρκετά. Γι’ αυτό τώρα μπορώ κι εγώ να πω καθαρά και θαρρετά την άποψή μου: μετά από 40 χρόνια «έργα», ξεκινάμε επιτέλους και ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ. Ανάμεσα στα άλλα, ελιές, κήπους, αμπέλια, δασικά δέντρα, φυτεύουμε και βότανα και παράγουμε μύρα! ^^’

Bombus terrestris, Helichrysum flower by Theodore Kargas on Flickr

«μύρο το [míro]: 1. γενική ονομασία αρωμάτων συνήθ. με ελαιώδη σύσταση: Άλειψαν με μύρα το σώμα του Xριστού. Tο (Άγιο) Mύρο, που χρησιμοποιείται από την εκκλησία ιδίως στο μυστήριο του χρίσματος. 2. (λογοτ.) πολύ ευχάριστη οσμή. [αρχ. μύρον]»

Graphosoma lineatum, Daucus carota flower by Theodore Kargas on Flickr

Στις 8 του Μάη η εκπομπή της Μαρίας Κουτσιμπίρη «Ένα κλουβί κίνησε να βρει πουλί» ήταν αφιερωμένη στα βότανα και τη θεραπεία μέσω των βοτάνων και Her smile in the morning by angeloska on Flickrαιθέριων ελαίων. Στο πρώτο μέρος της εκπομπής μίλησε η Έλενα Χατζημιχάλη από την Τσαπουρνιά της βόρειας Εύβοιας και στο δεύτερο μέρος ο Θοδωρής Κάργας από την Ικαρία. Εδώ αναπαράγω μόνο το δεύτερο μέρος όχι μόνο γιατί αφορά το νησί μου, αλλά κυρίως γιατί ο Θοδωρής, παραμερίζοντας τη ρομαντική, επικεντρώνει στη βιώσιμη, πρακτική πλευρά του εγχειρήματος, ενώ συνάμα μοιράζεται πολλά «μυστικά» της δουλειάς του και της φιλοσοφίας του, ενθαρρύνοντας έτσι κι άλλους να έρθουν σε επαφή με τη φύση και ιδιαίτερα, την πρωτογενή παραγωγή μέσα στη φύση με τρόπο λίγο-πολύ ανάλογο με το δικό του.

— Θοδωρή, σε ποιο μέρος σε βρίσκουμε;
«Στις Ράχες»

— Σε καλωσορίζω.
«Σας ευχαριστώ. Γεια χαρά σε όλους.»

— Μόλις γύρισες από το μάζεμα βοτάνων.
«Θρούμπι, ναι.»

— Θρούμπι μάζευες; Έσκασε λοιπόν το θρούμπι στην Ικαρία; Γιατί μόλις λέγαμε ότι στην Εύβοια το θρούμπι τώρα πάει ν’ ανοίξει.
«Για την ακρίβεια ήταν και προχωρημένο. Προς τα τέλη του κοντά.»

IkariaNature Essential Oils 7

— Που; Προς το νότο;
«Προς το νότο, ναι.»

— Λοιπόν… Δωσ’ μας λοιπόν τη μυρωδιά απ’ το θρούμπι.
«Α, είναι παντού αυτή τη στιγμή και είναι πάρα πολύ έντονη, για την ακρίβεια υπερβολική.»

— Ριγανίζει λίγο. Είναι σ’ αυτή την κατηγορία, έτσι;
«Είναι μεταξύ ρίγανης και θυμαριού. Πιστεύω ότι αυτό το περιγράφει καλύτερα.»

— Τι ιδιότητες έχει το θρούμπι;
«Είναι πολύ παραπλήσιες και της ρίγανης και του θυμαριού γιατί και τα τρία είναι φυτά καρβακρόλης – είναι η ενεργή τους ουσία. Είναι πολύ ισχυρά αντιμυκητιασικά και αντιβακτηριακά –εννοώ τώρα για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες- οπότε κάνουνε ειδικά για το αναπνευστικό σύστημα, για λοιμώξεις, είναι πολύ καλά.»

— Ξέρεις, με θρούμπι, με αιθέριο θρούμπι, έχω ξεπεράσει πολύ δύσκολο coli, κολοβακτηρίδιο.
«Ναι. Γιατί είναι βακτηρίδιο, ναι.»

— Λοιπόν, έχεις ξεκινήσει μια προσπάθεια με αιθέρια έλαια στην Ικαρία, τα IkariaNature. Πες μας, είναι δύσκολη αυτή η προσπάθεια να ξεκινάς μόνος σου ένα τέτοιο εγχείρημα;
«Το να ξεκινάς μόνος σου, ναι είναι δύσκολο. Και να πρέπει να μάθεις από το μηδέν και να βρεις και τους τρόπους να κάνεις τα πράγματα, ειδικά όταν δεν υπάρχει έτοιμο το κεφάλαιο. Αλλά είναι πολύ ανταποδοτικό όμως. Δηλαδή στο τέλος η διαδικασία όλη αυτή που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για χρόνια, θέλω να πιστεύω, ανταποδίδει. Μόνο και μόνο η χαρά του να το κάνεις και να προσφέρεις κατιτίς ποιοτικό το οποίο μπορεί να θεραπεύσει ανθρώπους δεν ανταμείβεται ούτε οικονομικά ούτε με άλλους τρόπους.»

.

IkariaNature Essential Oils 1

— Φαντάζομαι όμως ότι και το οικονομικό όφελος, αν προχωρήσει αυτό, η επιχείρηση, θα είναι καλό.
«Αν προχωρήσει, ναι βέβαια, θα είναι καλό. Αλλά για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο χρειάζεται και αρκετή επένδυση και οικονομική. Δηλαδή πλέον αρχίζει και γίνεται συμφέρον απ’ τη στιγμή που έχεις τη δική σου καλλιέργεια και το δικό σου εργαστήριο.»

— Ναι, εκεί ήθελα να καταλήξω. Φαντάζομαι ότι δεν στηρίζεσαι μόνο στη γη της Ικαρίας. Γιατί δεν φτάνει. Θέλουν πολύ μεγάλες ποσότητες τα αιθέρια έλαια.
«Ναι βέβαια, είναι οι ποσότητες, είναι και το ηθικό ζήτημα, δηλ. ότι πρέπει πάντα να μαζεύεις και με πολλή προσοχή για το φυτό και για τη φύση και να μένει και αυτό το οποίο χρειάζεται, αλλά και εξ ορισμού το να μαζεύεις άγρια δεν μπορεί να γίνει αποδοτικό ποτέ γιατί είναι λίγο από δω λίγο από κει, σκαρφαλώνεις στα βουνά, ενώ μόνο όταν έχεις μία καλλιέργεια που είναι όλα καθαρά, μεγάλα, στη σειρά, μπορείς πραγματικά να γίνεις κερδοφόρος.»

.

IkariaNature Essential Oils 2

— Έχεις τη δυνατότητα να έχεις τόσο μεγάλες εκτάσεις όμως;
«Τώρα το πόσο μεγάλη έκταση χρειάζεσαι εξαρτάται λίγο κι απ’ τους στόχους σου. Δηλαδή, άμα θέλεις να στήσεις, όπως εγώ, μια οικογενειακή επιχείρηση, όπως το σκέφτομαι εγώ, δεν χρειάζεσαι τις τεράστιες εκτάσεις. Αν φτάσεις κάποια στιγμή να καλλιεργείς 40-50 στρέμματα, αρκεί. Δεν χρειάζεται να γίνουμε σαν τους Γάλλους που έχουνε χιλιάδες στρέμματα απαραίτητα και να κάνουμε πολυεθνικές εταιρείες, νομίζω.»

— Και 40-50 στρέμματα όμως δεν είναι λίγα…
«Δεν είναι λίγα. Και δεν τα κάνεις απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Στο βάθος χρόνου, στο βάθος μιας δεκαετίας είναι αυτό το πλάνο να συμβεί. Αλλά ξεκινάω από δέκα στρέμματα αυτή τη στιγμή που έχω νοικιάσει και σιγά-σιγά ανάλογα με τις δυνάμεις μου προχωράει…»

— Για πες μας λοιπόν για όλη τη χρονιά, πως ξεκινάς; Τώρα ας πούμε είναι η περίοδος που μαζεύεις. Πότε γίνεται το ξεκίνημα, η σπορά; Τι άλλο πρέπει να προσέξει κάποιος; Με τι άλλο πρέπει να ασχοληθεί;
«Είναι πολλά τα στάδια. Τώρα είναι η εποχή που μαζεύεις και κάνεις αποστάξεις. Βέβαια αυτό έχει πολλή λεπτομέρεια στο κάθε του βήμα, το πως θα γίνει…»

.

IkariaNature Essential Oils 3

— Αφού ξεκίνησες από την απόσταξη, πες μας λίγο γι’ αυτή τη μέθοδο, πως γίνεται.
«Εγώ χρησιμοποιώ τη μέθοδο της ατμοαπόσταξης μόνο, όπου δηλαδή απ’ το βότανο μέσα περνάει καυτός ατμός, συμπαρασύρει το αιθέριο και μετά ψύχεται το μίγμα αυτό και πέφτει σε ένα διαχωριστή που ξεχωρίζει το λάδι (επειδή είναι ελαφρύτερο, πάει πάνω) από το νερό. Έτσι πολύ συνοπτικά σας το περιγράφω τώρα…»

— Και το νερό όμως είναι ανθόνερο. Κι αυτό το κρατάς, έτσι δεν είναι;
«Ναι, βέβαια. Και μάλιστα όταν η διαδικασία γίνει σωστά, είναι και εμπορικό προϊόν και ποιοτικό κιόλας πολύ. Κάτι που ‘χω να πω είναι ένα πλεονέκτημα που ‘χουν οι μικροί παραγωγοί απέναντι στις μεγάλες εταιρίες, ότι το αιθέριο μπορείς να το αποσπάσεις τη στιγμή που μαζεύεις το βότανο, δηλαδή κατ’ ευθείαν. Να εγώ τώρα το πρωί το μάζεψα, τώρα θα μπει για απόσταξη. Αυτό δίνει πολύ-πολύ μεγαλύτερη ποιότητα στο προϊόν, και αυτό είναι το πλεονέκτημα που έχεις στην αγορά. Γιατί μία εταιρία θα το αγοράσει από μια άλλη τρίτη χώρα συνήθως, θα ‘ρθουν τα βότανα ξερά και θα αποσταχθούν μετά από καιρό, όταν έχουν χάσει ήδη, εκτός από ποσότητα, αρκετή απ’ την ποιότητά τους.»

.

IkariaNature Essential Oils 4

— Δηλαδή, γίνεται σε άλλη χώρα η καλλιέργεια και σε άλλη χώρα η απόσταξη;
«Ναι. Συνήθως, δηλαδή, οι μεγάλες εταιρίες έχουν δικές τους καλλιέργειες μεγάλες, αλλά για ένα-δύο βότανα, αυτά που είναι τα «αστέρια» τους, ας το πούμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι από χώρες που είναι και πιο φτηνά τα εργατικά και το να αγοράσουνε το βότανο. Αυτό όμως δεν μπορεί να ταξιδέψει ποτέ νωπό γιατί θα χάλαγε στην πορεία, οπότε αποξηραίνεται.»

— Οπότε μειώνεται και η επίδραση και η ποσότητα.
«Ναι βέβαια η ποσότητα μειώνεται όμως δεν τους πειράζει γιατί είναι πολύ φτηνό οπότε τους συμφέρει, όμως μετά απ’ όλα αυτά, πολλά από τα πτητικά του αιθέριου έχουν εξαφανιστεί τελείως. Δεν υπάρχουν πια αυτά τα συστατικά μέσα. Και είναι όλα αυτά, συνεργατικά, που λειτουργούν μέσα προκειμένου να φέρουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οπότε, όσο πιο πλούσιο είναι σε συστατικά, τόσο πιο δυνατό.»

.

IkariaNature Essential Oils 5

— Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι συνεργατικά με άλλους ανθρώπους σε άλλες περιοχές της Ελλάδας;
«Υπάρχουν τέτοιου είδους σκέψεις, απλά αυτή τη στιγμή προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, η αλήθεια είναι. Όμως μόλις καταφέρω και μπορώ (γιατί δεν ζω ακόμα απ’ αυτό το πράγμα), μόλις δηλαδή πάει καλύτερα, θέλω και έχω σκοπό να κάνω διάφορα πράγματα. Απ’ το να κάνω σεμινάρια γι’ αυτό το πράγμα εδώ πέρα και να ΄ρχεται κόσμος να βλέπει (γιατί χαίρομαι πάρα πολύ να το δείχνω αυτό σε άλλο κόσμο), μέχρι να συνεργαστώ με άλλους ανθρώπους ώστε να προωθήσουμε και τα βότανα της Ελλάδας.»

— Βέβαια, και των άλλων περιοχών, όχι μόνο της Ικαρίας. Αν και η Ικαρία είναι ένας τόπος που έχει πάρα πολλή μεγάλη ποικιλία βοτάνων.
«Έχει. Αν και ο κάθε τόπος έχει τις ιδιαιτερότητές του και την ιδιότητά του, οπότε νομίζω ότι όλοι μαζί έχουμε να δώσουμε κάτι.»

.

IkariaNature Essential Oils 6

— Κάποια οικονομική υποστήριξη από κάποιο Κοινοτικό Πρόγραμμα θα σε ενδιέφερε;
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι ήδη είχα μπει στο Πρόγραμμα του Νέου Αγρότη και έχω βοηθηθεί απ΄ αυτό σε ένα βαθμό. Κοιτάω συνέχεια τα νέα προγράμματα που ανοίγουν για να βρω κάτι που «να ταιριάζω» στους όρους του ώστε να με βοηθήσει.»

— Θοδωρή, είσαι κι ο άνθρωπος που έπαιζε στο «Little Land». Στο μπλογκ της Ελένης μια αλλιώτικη παρουσίαση του ντοκυμαντέρ 'Little Land' με τίτλο: 'φree αssoσiation' Είχαμε φιλοξενήσει τον σκηνοθέτη στην εκπομπή πριν δυο-τρία χρόνια. Πως αλλάξανε τα πράγματα από τότε; Παρέμεινες κατ’ αρχάς στην Ικαρία.
«Δεν νομίζω ότι από τη στιγμή που ήρθα και έχω επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν τέθηκε ξανά η επιλογή του να φύγω.»

— Δεν το σκέφτηκες καθόλου;
«Υπήρχανε δυσκολίες αλλά η σκέψη (ακόμα κι αν το σκέφτηκα για λίγο) του να πάω κάπου αλλού ήτανε τόσο απωθητική που μόνο και μόνο αυτό μου αρκούσε.»

.

Ag. Polikarpos, Ikaria, by Theodore Kargas on Flickr

— Δεν μπορούσες να βρεις κάποιο τόπο καλύτερο μάλλον…
«Δεν είναι ότι είναι ο τέλειος τόπος απαραίτητα, αλλά μου ταιριάζει κι έχω αρχίσει να βγάζω τις ρίζες μου εδώ. Το να γυρίσω σε αστικό περιβάλλον είναι εκτός συζήτησης πια, ενώ το να πάω σε ένα άλλο περιβάλλον της υπαίθρου σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι απ’ την αρχή. Οπότε, αφού έχω βάλει τόση ενέργεια εδώ πέρα, γιατί να το κάνω;»

— Πάντως, θα συμβούλευες τους νέους ανθρώπους να κάνουν αυτήν την κίνηση, να φύγουν από τις πόλεις;
«Σίγουρα, εφόσον το νιώθουνε. Όχι εξαναγκαστικά προφανώς, έτσι; Εγώ πιστεύω ότι η επαφή με τη φύση ταιριάζει πιο καλά στον άνθρωπο, είναι πιο κοντά στη φύση του ανθρώπου. Με αυτή μεγαλώσαμε. Οι πόλεις είναι κάτι των τελευταίων λίγων αιώνων, ενώ η εξέλιξή μας είναι κάτι πολύ παλιότερη μέσα στη φύση, και ειδικά σε σχέση με την πρωτογενή παραγωγή. Μπορεί να μην το κάνουν όλοι αυτό. Σίγουρα θα υπάρχουν ανάγκες και εδώ πέρα που είμαστε και για υπηρεσίες και για δεύτερα και τρίτα πράγματα, όμως η επαφή με τη φύση και το να είσαι κοντά στην πρωτογενή παραγωγή είναι σημαντική, πιστεύω, για τον άνθρωπο.»

— Ωραία. Θέλεις να μας πεις, πριν σε αποχαιρετήσουμε, που μπορούμε να σε βρούμε; Κατ’ αρχάς έχεις κάποια σελίδα στο facebook…
Ikarianature Essential Oils on Facebook«Ναι, υπάρχει σελίδα στο facebook προς το παρόν και σε λίγο θα υπάρχει και site που θα είναι δικό μας, το ikarianature.com, όπου μπορείτε να με βρείτε. Κυρίως όμως, άμα ‘ρθείτε από δω…»

— Ευχαριστούμε πάρα πολύ και τους χαιρετισμούς μας στην αγαπημένη Ικαριά.
«Ναι, ευχαρίστως. Γεια και χαρά.»

.

.

Τάρα και Θοδωρής Ο Θοδωρής εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ικαρία πριν 8 χρόνια και άμεσα γοητεύτηκε από τον πλούσιο κόσμο των βοτάνων και τη συνεχιζόμενη παράδοση στο νησί να χρησιμοποιούνται τα βότανα στην καθημερινότητα για θεραπευτικούς σκοπούς. Έτσι ξεκίνησε μία πορεία που τον οδήγησε στην παραγωγή ποιοτικών αιθερίων ελαίων και ανθόνερων για φαρμακευτική χρήση. Το εργαστήριό του βρίσκεται στο Πλατανίδι, μια συνοικία του χωριού Άγιος  Δημήτριος στις Ράχες της Ικαρίας. Εκεί, όπως λέει και στη συνέντευξη, ο Θοδωρής χαίρεται να διηγείται στους επισκέπτες την πορεία του και να παρουσιάζει όλα τα στάδια παραγωγής των προϊόντων ikarianature, δηλαδή, Αιθέρια Έλαια & Ανθόνερα από μελισσόχορτο, ελίχρυσο, άγριο καρότο, αρμπαρόριζα, φλισκούνι, βασιλικό, γαλλική λεβάντα, κρίταμο, φασκόμηλο, δενδρολίβανο, ρίγανη, θυμάρι, μέντα, ευκάλυπτο και θρούμπι. Στη δουλειά του τον βοηθάει η σύζυγός του, Tara Kane, μια γλυκύτατη Αγγλίδα που διατηρεί το Tara Kane Massage and Bodywork στο Χριστό Ραχών.


Two Long Traveling Visitors


.
'Role the World' - Chris and Sara May's blog about their trip from Greece to India by bicycle
.
Hi, we are Chris and Sara-may and we are going to travel to India by bike! On our way we are going to make stops to work on farms and volunteer in different projects to help local people a hand and get a great experience and a bed and food in return.Hello
In March 2016 Chris and Sara-May passed from our island on their way from Greece to India by bicycle! Isn’t it amazing? I am sharing Aside from the adventure, the freedom, and to get in good shape for summer – just kidding-, we both crave to learn life through practice after years of studying. In order to get a deeper understanding in who we are and what we want. Biking long distances can get you in a meditative state and gets you to places you otherwise might never end up.with you the part of their blog ‘Role the World’ related to Ikaria. It was a great pleasure for me to assemble this entry. I wish these two long traveling visitors all the good luck from the bottom of my heart!

Nana

😊
.

View of the Ikarian coast from the road

«Icaria turned out to be a whole different story. However the island is almost next to Mykonos it has a different climate and is therefore very foresty and has a lot of variety in the landscape. We could pick the food of the ground, and picked herbs like sage, rosemary, thyme, bay leaf, a camomille variety, malve, and vegetables like wild carrot for our dishes. But it is not only the climate that makes Icaria special. It is also the course of history that gave Icaria a special identity.»

1st night in Ikaria: camp in Fytema

«Icarian people did not had it easy in the course of history due to famines, the wars in the 1940s and constant piracy and Turkish occupation. These circumstances made them also innovative, brave and authentic. For example they destroyed their ports to protect themselves against pirates. Consequently this made them one of the best boat engineers in the Cyclades, because they needed to develop special trics to come on shore.»

Only Love

«In 1912 they also had their own revolution against the Turkish and declared independence for five months. These months they also had their own flag, national anthem, own stemps etc. However, they were occupied by Turkey again while the rest of Greece became a united country. During the Greek civil war (1946-1949) the exiled communists were send to the island which gave Icaria the nickname ‘the Red rock”.»

Idyllic camping spot in the mountains of Ikaria

«Anthony J. Papalas wrote an interesting book about the history of the island titled, «Rebels and Radicals». And somehow you can feel this identity when you wonder around the island. An island that for a long time did not have a lot of connections with the outside world, except for some trade with the neighbouring islands. In the 1970s the Greek government started to invest in the island to boost touristy industry. And however summer can be busy, Icaria remained under the radar of many tourists.»

«Icarian communities»

Campfire in Kiparissi beach north Ikaria

«The night we arrived it was rainy and stormy. We found a beach recommended by an Icarian we found through couchsurfing. Camping life started here, so we discovered that we had only a few tent pins and that our old tent was not waterproof. The tent got blown away almost two times, until we found an old building we could hide under. The next day was full of sunshine so we could dry our stuff and call our first contact: Lefteris from couchsurfing.»

Lefteris and Kaira

«Lefteris responded that we were welcome to stay at his house. We were very lucky to meet him and his girlfriend Irini and not only because we were save from story nights. After cycling some pretty challenging mountain Lefteris picked us up to bring us to a music jam session at his friends house. We arrived in a beautiful little cottage house. Niko the owner transformed four old walls into a cousy house filled with soul.»

Improvised fiesta gathering in Ikaria

«We were lucky to arrive that weekend because there were several fiestas before the Greek fasting period of 40 days. Friends gather together make delicious food, bring their own wine and their music instruments for some cousy evenings. We were offered some great food, wine and company. Thereby the music jam sessions with typical Greek instruments was amazing to experience.»

In the soup lab of our second couchsurfing hosts Lefteris and Irini (Icaria, Greece). Great people who showed us the nice icarian spirit with a lot of hospitality people.

«The night after we visited the second house where many people gathered and the table was filled with fava, the meat of their own pig, bulgur salads, rice, roasted bread, potatoes and of course local strong red wines. These fiesta gatherings were really amazing and we met many great people. We could stay three nights at Lefteris place. He showed us the area and Irini showed us her little soap factory. Which can be read here. We said goodbye and started our cycling journey around the island.»

Swimming in Seychelles beach in March.

«We camped at some amazing places. Also at the famous Seychelles beach with water so blue, you have to wear sunglasses. However at this beach we endured a very stormy night again where Sara was afraid we would get caught between the sea and the rocks. However everything turned out to be fine and we woke up at one of the most beautiful beaches of the islands.»

Camping at paradise but stormy “Seychelles” beach in south Icaria.

«During camping we built campfires and cook our vegetables with rice and bouillon: a delicious meal. We have breakfast with three different kind of fruits and oats. We need to stay healthy for the mountains we have to climb.»

Relaxing in the warm springs of Lefkada Ikaria in March.

«When we ask people to fill up our water we often get many treats. In ten days we cycled form north Icaria to south, to north again to pick up the forgotten phone at the post office and to south again where our ferry would leave. In the south we discovered the amazing hot springs: for free, nobody there, where you can chill in a hot bath in the sea.»

This cute lady invited us for pizza and shared her life story’s with us (Icaria, Greece).

«Near Agios Kerykos, the capital we met the 76-year old Helene in a dark street. A lonely lady who speaks English fluently because she lived and married in America for a while. She could not walk well but that did not keep her from giving us a tour and telling about her growing up on the island. A tough time. According to Helen the second world war was not such a bad period compared to the Greek civil war. And also the conservative climate and strict education made it hard for her, especially because she was an orphan. Her bad marriage with the American tha did not want to have children with an orthodox christian woman did not made it a lot easier afterwards.»

Windsafe camping spot in south Ikaria.

«She was so happy to meet us that she insisted to treat us ” the best pizza in Icaria”. We exchanged phone numbers and the next day we met Helene at restaurant Feloti. Where she told us she is a joker. She wants to make jokes all the time, but at night she cries in her bed she says. Being strucked by all kind of diseases like artritos. We enjoyed her stories so much and are very happy to meet this chatty and lively old lady in the dark streets of Icaria.»

We met this french guy in a old greek tavern with life music and shared food. He invited us for a night in his house (Icaria, Greece).

«In two days we managed to go from south to north to pick up our phone. It started to rain pretty bad and the way was longer than we imagined. However we did manage to see the Icarian carnaval parade in Evdilos. We contacted Yannis, a friend of Lefteris who saved us and took us on our last night to another fiesta with again great food, wine and people. A perfect goodbye to this special island. We could spend the night at a french guy we met a the party and after some nice breakfast we left for our way back to the other side of the island where we would leave by ferry to our third island: Chios.»

Additional pictures

a wonderful old lady who likes to gives cookies when blond strangers cycle in front of her house… (Icaria, Greece). Lefteris just started his own project with friends: He offers hiking tours and can tell about the islands and its ecological environment. Irini is a graduated sociologist. Since three years she moved from Athens to Icaria and is now busy with starting a soap business. Her hobby: making soaps got out of hand and she is now ready to start her Syneme soaps in shops. Syneme is Icarian slang for something like: if its meant to happen, it will happen. However it is very difficult to sell soaps without official papers. We were lucky to see her little working place next to the house where you can totally work in serenity with clean herbal smells. Couchsurfing at Lefteris place. With the supercute dog Kaira and a Rummikub session. Chris having breakfast in Seychelles beach. “Industrial style” in Icaria’s capital Ag. Kirikos.

.

.


.

People like Chris and Sara May who visited Ikaria:

In my blog: 'Jurgen the Nomad' In my blog: 'Adam, the wandering farmer and seed collector' In my blog: Two traveling marine scientists, Benjamin and Josephine, on a short holiday in Ikaria - photostory In Eleni's blog: 'Evan from Milwawkee Wisconsin USA rides his bicycle from Turkey to Greece and finds paradise in Ikaria'

.
.

.

⭐ ⭐ ⭐
.

.

Saturday, November 19 2016

Next post: «omnia magica»

Previous post: «Τι θα κάνουμε το φετινό χειμώνα»

.
k.