Reblog: Κρασάκι στην Ικαρία…
Δημοσιεύθηκε: 3 Σεπτεμβρίου, 2015 Filed under: aegean, Ikaria, Ικαρία, lifestyle, Personal | Tags: Aegean, agriculture, artful, athina-sk., direct approach, economy, farming, for-me, Greece, φυσική καλλιέργεια, χαρά, αγαλλίαση, ιδρώτας, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, μεθύσι, ξεθέωμα, lifestyle, monastery, my world, no technical problem, old things, rediscover-countryside, robbers'-island, September, traditional, village life, what-if, why-ikaria, wine 5 Σχόλια
«Με αυτά και με εκείνα έκατσα πάνω από μήνα στην Ικαρία. Έπειτα με φιλοξένησε ένας φίλος που ζούσε μέχρι πρότινος στην Αθήνα ως «υπερκαταναλώτης». Πήρε όμως ανάποδες, την κοπέλα του και τράβηξε μακριά από τη μεγαλούπολη. Εκεί δεν ήταν μόνος του. Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί νεαροί που θέλουν να ανακαλύψουν τις ευεργετικές ικανότητες της αποκέντρωσης. Και ευτυχώς η νεολαία της Ικαρίας δεν παρατάει τον τόπο της. Μπορεί να απομακρύνεται για σπουδές ή κάποια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία αλλά όλοι αργά η γρήγορα επιστρέφουν στη θέρμη της. Υγεία για αυτούς δεν είναι το γυμναστήριο και το ρεντμπουλ αλλά να τρώνε κάθε πράγμα στον καιρό του και να βιώνουν τις εποχές.»
Αυτά που λέτε, ξεμπερδέψαμε με την τρέλα του Αυγούστου όπου αλλού θέλαμε να πάμε κι αλλού μας πήγαινε το ρεύμα, πολύς κόσμος, καλός κόσμος στο νησί γαρ, κι εμείς πολύ φιλότιμο γμτ μας και ήρθε η ώρα κι αραιώσαμε να κάνουμε καμιά δουλειά, εν προκειμένω να φτιάξουμε κρασί, για μια φορά, πρώτη φορά, ολοδικό μας!
Τα προηγούμενα χρόνια, όταν προλαβαίναμε μαζεύαμε σταφύλια απ’ όπου να ΄ναι, είχε και κλεμμένα, και τα δίναμε σε φίλους που είχαν πολλά και εγκαταστάσεις και τα πατούσαμε, αλλά εμείς επειδή είχαμε λίγα και υπάρχει και μια πρόληψη των αμπελουργών ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να ασχολούνται με το κρασοκάμωμα (κι ας αντέχουμε τη ζέστη στον τρύγο – κι ας κουβαλάμε σαν γομάρια – κι ας έχουμε πανθομολογουμένως τα καλύτερα πόδια για πάτημα) μας έκαναν πέρα διακριτικά και καταλήγαμε στη κουζίνα και μαγειρεύαμε για τους τρυγητές και τους πατητάδες, τέλος πάντων παίρναμε το μερτικό μας, καμπόσα κιλά να βγει ο χειμώνας, άξια κερδισμένο όμως δεν το ‘λεγες δικό μας κρασί.
Αλλά, αλλά, και τρισαλλά, εφέτος έκατσε αλλιώς καλύτερα, είδε τα βάσανά μας ένας παππούς, ήπιε κι ένα ποτηράκι απ’ το περσινό και τ’ άρεσε, είδε την προκοπή μας και μας έστειλε… στου διαόλου τη μαμά, 3/4 με τα πόδια, να βρούμε ένα αμπέλι μισοπαρατημένο, μισο-άγριο, έχει όμως πολλά σταφύλια και τώρα… το τρυγούμε! Σα να ‘μασταν αφεντικά, σαν να ‘τανε δικό μας!
Από κει και πέρα η ιστορία είναι εκπληκτικά σχεδόν ίδια με όσα έγραψαν οι Παριανοί «χωριάτες» που πέρασαν από Ικαρία το 2014 και είμαι πολύ τυχερή που τους βρήκα και κάνω reblog την αφήγησή τους γιατί α) δεν έχω πια φωτ. μηχανή, β) φοβάμαι μη μου ματιάσετε το κρασί, και γ) δεν θέλω να μας βρει κανένας μουστερής.
Πάντως είναι η ίδια ιστορία. Μόνο τα πρόσωπα είναι κάπως διαφορετικά και κάπως διαφορετική κι η διαρύθμιση του χώρου. Διαβάστε το άρθρο… ➡ ➡ ➡
και
Χαίρε Βάκχε
που αγαπάς
τα μεθυσμένα
γεωργικά κορίτσια!
.
Το μπλε και το κόκκινο
Δημοσιεύθηκε: 30 Ιανουαρίου, 2015 Filed under: aegean, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Personal, Uncategorized | Tags: Aegean, agriculturist, economy, elections, Greece, human resources, Ikaria, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, life, lifestyle, monastery, my world, mysteries, political history, profile, red island, robbers'-island, semiotics, why-ikaria 6 Σχόλια
Έτσι λοιπόν που λέτε αναγνώστες…
-
.Με τις βροχές καθάρισε ο ορίζοντας στα πέλαγα και βλέπουμε ολοκάθαρα απέναντι την αρχόντισσα Χίο. Αρχόντισσα και δούλα μαζί.🙄.
Να κοίτα, παλιά όταν οι Γενοβέζοι ήταν αφέντες μας, η Χίος ήταν το κέντρο του κόσμου μας. Στο μέγαρο της δυναστείας Τζουστινιάνι στη Γένοβα είχαν βάλει να ζωγραφίσουν στο ταβάνι τους πολέμους και τις κατακτήσεις τους. Είναι μια σύνθεση που ξέρω από μια παλιά καταχώρηση στο μπλογκ της Ελένης. Ο τεράστιος πίνακας λέγεται «Αποθέωση των Τζουστινιάνι». Αν κοιτάξεις καλά τις φιγούρες, ανάμεσα σε παχουλές Χιώτισσες και Σμυρνιές, Ιταλούς και Τούρκους, βλέπεις και ένα-δύο ξαπλωτούς βρακοφόρους Καριώτες. Έχει πολύ πλάκα. 🙂 Τέλος πάντων, πάλι παρασύρθηκα. Ίσως φταίει ο αέρας… Επιστρέφοντας στο θέμα μου, ήθελα να πω ότι στη Χίο τώρα ζει ο καλός μου, ο καλλιεργημένος καλλιεργητής, Μακριδάκης ο οποίος έγραψε πρόσφατα στο μπλογκ του για τους πατριώτες του ότι είναι, λέει, χαμαιλέοντες. Ότι στις βουλευτικές εκλογές υπερψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία κι ότι της έδωσαν ένα τεράστιο 40% κι ότι πάντα έτσι κάνουν, πάνε με τους κρατούντες, όποιοι κι αν είναι, ακόμα κι αν χάνουν. Κι ότι αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους που αναλύει σύντομα και περιεκτικά, κυρίως γιατί έχουν ένα βαθύ αθεράπευτο τραύμα από τη μεγάλη Σφαγή της Χίου του 1822 που μάλιστα την ονομάζει, εύστοχα νομίζω, «γενοκτονία». Η ανάλυσή του για τους Χιώτες μου έκανε εντύπωση. Γιατί; Γιατί εμείς εδώ, μόνο δύο ώρες με το καράβι πιο κάτω, ήμαστε αλλιώς. Δεν ξέρω αν έχετε πάει στη Χίο, είναι ένα ήμερο, σχεδόν πεδινό, πολύ μεγάλο νησί, τόσο μεγάλο και τόσο κοντινό στα παράλια της Ασίας που νομίζεις πως δεν είναι νησί αλλά μια στεριανή επαρχία της περιφέρειας Αιγαίου που ‘χει κέντρο τη Σμύρνη.Ενώ εμείς εδώ ήμαστε νησί, νησί μάλιστα με την πλήρη έννοια της λέξης, ορεινό και βραχώδες, προστατευμένο από άγριες θάλασσες, μακριά από μεγάλες στεριές. Μέσα στις βουνίσιες κοιλάδες του ζούμε, κρυμμένοι, δεν φοβόμαστε τίποτα, δεν ελπίζουμε τίποτα, ψηφίζουμε ό,τι γουστάρει η ψυχή μας, να κι αν βγει, να κι αν δεν βγει, άνθρωπος να ‘ναι και όχι αφέντης..
Αυτά..
.
.
Περίπου το 30 π.Χ.
Δημοσιεύθηκε: 30 Μαΐου, 2014 Filed under: aegean, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Personal, Uncategorized, wild humor | Tags: Aegean, elections, farming, for-me, freedom, Greece, humor, Ikaria, φυσική καλλιέργεια, Αιγαίο Πέλαγος, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, monastery, my world, poem, poetry, tales, why-ikaria 9 Σχόλια____
.
Εδώ λοιπόν που λέτε είχαμε εκλογές και κυκλοφόρησε κόσμος και αν και δεν δυσαρεστήθηκα με τα αποτελέσματα, δεν την γλύτωσα και μελαγχόλησα όπως πάντα το παθαίνω με την πολλή πολιτικούρα. Ευτυχώς όμως γελάσαμε με το Καριώτικο Παξιμάδι. Μου φαίνεται πως τελικά, καλά το λένε, η τρέλα μας είναι που μας σώζει. 🙂
Αν όμως εσύ θέλεις κάτι τι πιο σοβαρό, πήγαινε διάβασε τον Μακριδάκη, τον γείτονα απ’ τη Χίο, ένα κείμενο της αλληνής μέρας των εκλογών, που δίνει το γενικό πλαίσιο, και που μια αποστροφή του την λάτρεψα.
⭐ ⭐ ⭐
«Όσο το καταναλωτικό σύστημα θα πνέει τα λοίσθια λόγω αδυναμίας πλέον του οικοσυστήματος να το υποστηρίζει, τόσο θα αυξάνεται ο εθνικισμός και τόσο θα καλπάζει ο κανιβαλισμός μεταξύ των ανθρώπων.»
.
Βασικά δεν έχω τίποτα άλλο να πω αλλά για να μην τελειώσει εδώ η καταχώρηση, ας αντιγράψω ένα ποίημα που βρήκα, του Μιχάλη Κατσαρού από τη συλλογή «Ενδύματα», άλλο ένα απ’ τα βιβλία που βουτάω κάθε τόσο απ’ την Ελένη και που αυτός ο ποιητής είναι απ’ τους αγαπημένους της. Γενικά βρίσκω πολύ απελευθερωτικό το γράψιμό του, αλλά και ειδικά γι’ αυτό το ποίημα, το ξέρετε καλά, μ’ αρέσει η κουνημένη καλογερίστικη ατμόσφαιρα και γύρω-γύρω να ‘ναι πλάτανοι, βουνά και περιβόλια.
____
Περίπου το 30 π.Χ.
ҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖ
Χάιντα αριστερού Μητροπόλεως
Ευαγγελίστριας ψάλτου -και αναλόγια
Μονών ερημητηρίων ειδημόνων.
περιστροφικόν
το άλλο όπου
με προδοσία αιώνος
σαν χθες ήτο όπου έψαλον
σαν χθες όπου ποιμένες ευαγγελίζοντο.
Ǒ κυνηγός ήρθε είδεν τα σκάγια του όπλου
τσάγκρα ή δικάνου
έβγαλε τη σούμα μπαρουτιού
και έριψεν επί του πτηνού.
.
Й ψαλμωδία διεκόπη
ο Φλαράκης φώναζε
ο Γεώργιος εξαπλούτο
ο Φώτιος εβάφετο στη συκομωρέα
ως ινδιάνος πλέον τριγυρίζει
αι κόραι έραπτον
κι ο Μιχαήλ έπαιζε με πηλούς
δέντρα εικόνες εμμανουάλια.
.
Ŧο περιλάλητον ντρες του 95
είχαν φύγει-ετερμάτισεν
μεταφραζόμενον ένδυμα.
.
Ŧο περιλάλητον εκ βαθέως όρθρου
της Ελένης προδοσία
ερίπτετο εις νέαν μάχην.
.
Ŧον Ιωάννην εφώναζον
τον στίβοντα ενδύματα ανάποδα
και βολτάροντα εις πλατάνους.
.
Й ψαλμωδία ξανάρχισεν
κόντευαν τα χαράματα
το ρυάκιον έτρεχεν εκεί
όπου ο Ευστάθιος γυμνός
ως Αδάμ
ελούζετο.
.
Қαι ελάβαμεν γράμμα εξ Αθηνών
«Αγαπημένη μου θεία είμεθα
καλά το αυτό επιθυμούμεν δι’ υμάς.
Σοφία».
.
Қ άποιος προσπαθούσε να καταλάβει.
.
Μιχάλη Κατσαρού,
ποιητική συλλογή «Ενδύματα» (1977)
ҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖ
Τι πιστεύουμε
Δημοσιεύθηκε: 18 Μαρτίου, 2014 Filed under: aegean, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Personal | Tags: Aegean, agrimi, economy, elections, freedom, gardening, Greece, home, Ikaria, inside-story, χαρά, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, ιδρώτας, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, ξεθέωμα, lifestyle, loneliness, love, migration, monastery, my world, news, photography, profile, robbers'-island, rural life, spring, vagabond, why-ikaria 4 Σχόλια~
Αν θες να το μάθεις, βρίσκεται στο «What I believe» της Ελένης.
…… 
…….
Αν θες να μάθεις τα νέα μας, ήμαστε καλά, διάγουμε περίπου στην ίδια ατμόσφαιρα
…….. 
………
Καλύτερα δες slideshow γιατί βαριέμαι να γράφω κι εσύ να διαβάζεις
-
- the old stone-paved lane outside the house
-
- the stone-paved lane to the house
-
- pur terraced gardens below
Αν θες, γράψε σχόλιο να με ρωτήσεις.Για την ώρα η είδηση είναι ότι αποφασίσαμε να ψηφίσουμε στις δημοτικές εκλογές
παράταξη αυτόνομη τοπική που έχει σήμα τη σπείρα
Επίσης μπήκε και η άνοιξη. Αυτά ήταν τα νέα μας. Σας χαιρετούμε.
~
Mountain camping Easter
Δημοσιεύθηκε: 29 Απριλίου, 2013 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, sport, trekking | Tags: adventure, Aegean, cairns, campers, camping, constructive vice, direct approach, DT, Easter, elias-kampos, Erifi, for nature in nature, friends, Greece, hiking, holidays, Ikaria, χαρά, αγριότοποι, ικαρία, μονοπάτια, May, monastery, out-to-mountain-top, Personal, signs, spring, why-ikaria, wild camping, wild swimming, wild trekking, wilderness 4 ΣχόλιαIt’s Greek Easter and our reverent monastic community will be staying on the mountain for rituals and well-earned relaxation
tsiou..
.Cozied Up
Δημοσιεύθηκε: 10 Φεβρουαρίου, 2008 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, trekking, wild humor | Tags: 2012, abstinence, Aegean, agrimi, artful, ascetism, cat, cozied-up, fantasy, floormat, Greece, home, house, housing, Ikaria, παραμύθι, παραμύθια, χειμώνας, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, miss-aniela, monastery, November, nun, olives, Personal, religion, sleep, tales, Theoktisti, update, winter, work out 9 Σχόλια
Old entry updated on November 10, 2012.
The same things over again, just a few newer thoughts…
-
- Drawing our cat coziedup
About the old convent that those bones were kept (until they disappeared and probably hidden somewhere for safety) Eleni has written a few lines in her blog long ago but they are still valid:(At Theoskepasti, the old mushroom shaped chapel of St Theoktisti in Ikaria) «…the natural, human and divine connect and there are some typical Ikarian concepts involved too, such as balance (the rock), poverty (obvious), economy (obvious too), integration and harmony with nature (though it’s by no means small, you can’t see it until you are actually there). So I’d call this a “lowlight” an Ikarian highlight!«
Ποιος Έγλυψε το Δάχτυλο της Μοναχής Καλλίστης
Δημοσιεύθηκε: 28 Νοεμβρίου, 2007 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, wild humor | Tags: Aegean, artful, capra-aegagrus, fantasy, goat, goats, Ikaria, τράγος, χαρά, ικαρία, μεγάλο μοναστήρι, joke, jokes, licks you, monastery, performance, playful, poetry, religion, rpg, sexy, sister-aliena, stings-you, tales, wild stories 1 σχόλιο- .
-
..
_
__Η αδελφή Αλιένα, μητέρα Ηγουμένη μεγάλου και πλούσιου Μοναστηριού, έγραψε και αφιέρωσε στη φτωχική μας σκήτη που δέρνεται από τους πειρασμούς το ακόλουθο περιπετειώδες, ψυχωφελές και σωματοφελές ποίημα.ҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖ
Й ταν πρωί τ’Αυγούστου μετά τη ροδαυγή
κι η μοναχή Καλλίστη μετά την αγρυπνίαν
μετά τον Όρθρον κι έπειτα από την Λειτουργίαν
ησθάνθη μίαν φούντωσιν καθώς και μίαν λάβρα
που ίσως της προκάλεσαν τα ράσα της τα μαύρα
ή ίσως και ο καύσων συνήθης εις το θέρος
ή ακόμη κι ο διακαής εις Κύριόν μας έρως….Й καλογραία εκοίταξε τριγύρω της με τρόμον
μην κι η ηγουμένη πάνω της το βλέμμα της γυρίσει
και όπως δεν εδύνατο να εύρη άλλη λύση
διά την μαύρην φούντωσιν που ένοιωθε στο στήθος
-καθώς απαγορεύεται εις μοναχάς ο ζύθος-
εσκέφθη να ξεφύγει με ελαφράν την πίστη
ακόμη κι απ’ την νεαράν δόκιμον Θεοπίστη..Єβίασε το βήμα της και το ‘καμε ταχύ
κι εδιάβη τον αυλόγυρον με μύριες προφυλάξεις
καίτοι ο γέρων –ως γνωστόν- δεν επαινεί τοιαύτες πράξεις.
Τρέχει γοργά εις σύδεντρα πέρα απ’ τις βατουλιές
επάτησε και κάποιων πτηνών τις κουτσουλιές
κι ευρέθη αίφνης εις του δάσους το κέντρον
όπου και πέφτει πυκνή η σκιά των δέντρων..
Ŧ ο βλέμμα της υπέπεσεν εις ένα ποταμάκι
όπου κυλούσε λαγαρόν και δροσερόν νεράκι…
κι ευθύς τα ράσα της πετά κι αμέσως τσιτσιδώνεται
και πέφτει βουρ εις το νερόν και λέει κι «άχου, άχου»
καθώς αισίως κολυμβά πλησίον ενός βράχου
και χαίρει άκρως κι αρχινά να ψέλνει και τροπάρια
ύμνους, πολλά κοντάκια, καθώς και εξαποστειλάρια..
Ǒ ταν δροσίστη επαρκώς εβγήκε απ’ το ποτάμι
και εξαπλώθη παρευθύς εις στο χλωρόν χορτάρι
και κλείουσα τους οφθαλμούς εσκέφθη με καμάρι
πως ήτο η κολύμβησις εις όποιαν έχει χρείαν
μεγίστη ωσαύτως ηδονή περί την μεσημβρίαν..
Қ αθώς αυτές αι σκέψεις περνούν απ’ μυαλό της
εις αίγαγρος βοών το «μπε» γλύφει το δάχτυλό της..
__ҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖҖ
..
Saturday November 28, 2007 – 12:51pm (EET)
Next Post: Master Scolopendra keeps my blog safe
Previous Post: Simply Arbutus
Comments
(6 total)
η Μονή μας να σας στείλει εγκάρδιες του Κυρίου ευχάς διά την γενναιόδωρον προσφορά σας. Εις εκ των προσκυνητών διαβεβαίωσε την ταπεινότητά μας ότι θα μας αποστείλλει επωφελή διά την σωτηρίαν της αθλίας ψυχής μας φυλλάδια περί του βίου της Οσίας Θεοκτίστης της Λεσβίας.
Ασπάζομαι την δεξιάν σας
Γερόντισσα Αλιένα, δούλη Κυρίου.
.
Ναι ναι τρέχω η ευλογημένη!.. Οι άλλοι λένε τα λόγια τα παχιά κι εγώ μετά πρέπει να αντιγράφω και να ιστορώ τα χειρόγραφα! Βαριά η καλογερική…(ας μην έβρεχε καρεκλοπόδαρα και θα σας έλεγα που θα ‘μουν τώρα…)
Ασπάζομαι το μέγα δάχτυλο της δεξιάς σας πόδας. Τι ωραίο βερνικάκι αλήθεια!
.
Saturday November 28, 2007 – 01:11pm (EET)
– Γ** τα bugs του blog 😛
– Soulsister Eliena?
Τι να κάνουμε; Στη ζωή είναι αλλιώς.
Nana to agrimi's blog 
. . Υπέροχες πληροφορίες στα "κουτάκια"! Επική δουλειά μέσα στη "θάλασσα των βράχων" που λέει σε ένα ... κουτάκι. .…