Που κρύβεται το σώμα της αγάπης


.
.
.

Natural pools and Swimming holes in Ikaria, a map on Google maps by Love Ikaria [Header Image opens to map]

Αυτό το άρθρο δεν έχει λόγια. Στη χώρα του (μ)ποτέ: Original image by Αναστασία Λάμδα on facebook, © All rights reserved
Έχει μόνο Ικαρία, αγάπη και νερά,
γυμνά κορμιά, ελευθερία κι άγρια φύση.
Όμως εσύ διαβάτη του Αυγούστου, αν είσαι άνθρωπος που έχεις οπωσδήποτε ανάγκη από λόγια, θα τα βρεις εδώ.
Πάρε και ένα χάρτη που
έφτιαξε ένας φίλος και
τράβα στο καλό,
με σεβασμό…
Καλή τύχη! ☺️


.
.
Καλοκαίρι στη χαράδρα του Μηλιωπού. Εικόνα από τον χάρτη με τις κολυμπότρυπες της Ικαρίας στο Google maps
.
No comments, please. Thanks for viewing ♥️♥️♥️

Κολυμπότρυπες ☺ στην Ικαρία


.
The most known swimming hole in Ikaria, click to view larger in Flickr
.
Γεια σας
Γύρισα από τη Λέσβο πολύ κουρασμένη όπως και τις προηγούμενες φορές και ευτυχώς εδώ τα βρήκα όλα ήρεμα και πολύ αγροτικά. Παρόλα αυτά είμαι ακόμα ταραγμένη γι’ αυτό σκεφτόμουν π.χ. να γράψω για θέματα αρχαία και αλλόκοτα όπως αThe Wind Burials, a comic by Kostas Kiriakakis: The “wind burials” (Anemotafia) is an old ritual performed hundreds of years before in the Greek island of Icaria. They would “bury” the strong winds so their fishermen could go back into the open sea. Here is a representation of how that ritual was performed according to local folklore.ς πούμε τα ΑΝΕΜΟΤΑΦΙΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ που ήταν ένα μαγικό εθιμικό που έθαβαν τους ανέμους που έκαναν ζημιές και που γι’ αυτό το Άρθρο στο ikariamag: ΞΕΝΑΓΗΣΗ στο ΝΑ της Ικαρίαςεθιμικό βρήκα εδώ ένα καταπληκτικό καρτούν.
‘Η για την τελετή ΤΑΥΡΟΠΟΛΙΟΝ που έκαναν στο Να στην αρχαιότητα, που άρχισε σαν μια απλή, σεβαστική θυσία στην Αρτέμιδα αλλά έγινε αργότερα μια άγρια και αιματοβαμένη τελετή στα χρόνια των Ρωμαίων.
Antonis THEODORIDIS photographer, The Caravan Project: 'Ικαρία: το ουράνιο νησί'‘Η να έγραφα για κάτι πιο σημερινό, π.χ. τους ρομαντικούς «αγριάνθρωπους» που πότε-πότε συναντά κανείς στην Ικαρία όπως τους φωτογράφησε και έγραψε γι’ αυτούς ένας που το έψαξε το θέμα…
Στο τέλος όμως αποφάσισα να γράψω για κάτι πιο ευχάριστο και πιο φωτογενές, για κάτι που κάναμε ανέκαθεν και στη Σαμοθράκη και στην Ικαρία, δηλαδή να ψάχνουμε και να βρίσκουμε… «κολυμπότρυπες» («swimming holes») και να κάνουμε… «άγριο μπάνιο» («wild swimming»). Κι αφού δανείστηκα τη ξένη ορολογία, θα δανειστώ επίσης και τους ξένους ορισμούς τους οποίους μεταφράζω και παραθέτω παρακάτω. 🙂
Και μιας και έλεγα προτήτερα για τελετές, θεωρείστε, φίλοι αναγνώστες, τούτο το ποστ σαν τη δική μου τελετή για να βρέξει επιτέλους για να γεμίσουν οι πηγές κι οι ποταμοί. Δυστυχώς γιατί είχαμε πολύ αναβροχιά εφέτος στο Αιγαίο…
Πάμε λοιπόν να δούμε μερικά από αυτά που λένε οι ξένοι για τις «βάθρες» και τις «αγγελολιβάδες» και για το κολύμπι σε νερά αυτού του είδους. Τα κείμενα προέρχονται από ειδικευμένα σάιτ που βρήκα στο web. Οι πιο πολλές φωτογραφίες είναι δικές μου αλλά έβαλα και μερικές καλών μου φίλων.
.

Κολυμπότρυπες
και κολύμπι σε κολυμπότρυπες

Cold showers for all (1) by Nana agrimi | Flickr

«Μια κολυμπότρυπα είναι ένα σημείο σε ένα ποταμό, χείμαρρο, ρέμα ή πηγή που είναι αρκετά μεγάλο και βαθύ για να κολυμπήσει ένας άνθρωπος. Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για γλυκά, τρεχούμενα νερά και όχι για θάλασσες και λίμνες. Ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο η κολύμβηση σε κολυμπότρυπες έχει μακρά ιστορία και εκεί μάλιστα εφευρέθηκε πρόσφατα ο όρος «wild swimming» ειδικά μετά την κυκλοφορία βιβλίων πάνω στο θέμα τα οποία έγιναν bestsellers όπως το Waterlog του Roger Deakin.»

Trio at the green pool by Nana agrimi | Flickr

«Σε κάποιες απομακρυσμένες κολυμπότρυπες συνηθίζεται η γυμνή κολύμβηση που έχει πολλούς οπαδούς. Ιστορικά μιλώντας, οι κολυμπότρυπες, αν και πολύ αγαπητές στην Ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, ανακαλύφθηκαν ξανά από μια νέα γενιά Ευρωπαίων καλλιτεχνών στις αυγές του 19ου αιώνα. Οι καταρράκτες και οι λίμνες, με γύρω τους βουνά και δέντρα, θεωρήθηκαν από αυτούς ως η πεμπτουσία της φυσικής ομορφιάς.»

nακεd & unemployed by Nana agrimi | Flickr

«»Άγρια κολύμβηση» θεωρείται η «φυσική κολύμβηση», δηλαδή το κολύμπι σε μια περιοχή απόλυτα φυσική, μακριά από ανθρωπογενείς δομές. Παρόλα αυτά, δεν πρόκειται για σπορ ή αθλητική δραστηριότητα. Η φυσική κολύμβηση επιδιώκει την επανασύνδεση του ατόμου με τη φύση και το βίωμα του κόσμου μέσα από μια μοναδική και ασυνήθιστη οπτική.»

Μια φορά μια καβάτζα τον Αύγουστο by Nana agrimi | Flickr

«Όταν κολυμπά γυμνός σε τέτοια μέρη, βλέπει και αισθάνεται κανείς τα πράγματα με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό. Βυθίζεται στη φύση και γίνεται μέρος της με ένα τρόπο πολύ πιο έντονο και ολοκληρωμένο απ’ ότι στο στεγνό έδαφος, ενώ μια ιδιαίτερη «αίσθηση της παρούσας στιγμής» απλώνεται και κατακλύζει τον κολυμβητή.»

Girl in my gorge by Nana agrimi | Flickr

«Τα ύδατα αυτού του είδους ανέκαθεν θεωρούνταν ότι έχουν τη μαγική ικανότητα να θεραπεύουν. Ότι, δηλαδή, με κάποιο τρόπο μπορούν να μεταδώσουν τις δικές τους αυτο-αναγεννητικές ικανότητες στον κολυμβητή. Το βέβαιο είναι ότι δημιουργούν μία αίσθηση απόλυτης ελευθερίας και φυσικότητας εξαιτίας της γυμνότητας και της ελαφράδας που αισθάνεται ο κολυμβητής και πολύ συχνά προκαλεί σ’ αυτόν ένα βαθύ συναισθηματικό δεσμό με τα συγκεκριμένα κολυμβητικά σημεία.»

Upstream trekking by Nana agrimi | Flickr

«Εκτός από τα γενικό όφελος για την υγεία που οφείλεται στο κρύο νερό, η «φυσική κολύμβηση» έχει αποδειχθεί ότι καταπραΰνει τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Έστω και στιγμιαία βουτιά σε ένα σώμα φυσικού ψυχρού νερού ενδυναμώνει και αφήνει μία ιδιαίτερη αίσθηση ευεξίας μακράς διάρκειας, κάτι που οι άλλοι αντιλαμβάνονται σαν μια «ρόδινη λάμψη».»

A Noon in the River by angelos ka | Flickr

«Η φυσική («άγρια») κολύμβηση δεν είναι περίπλοκο ζήτημα. Αρκεί κανείς να βρει μια ωραία κολυμπότρυπα, να γδυθεί και να μπει μέσα. Φυσικά υπάρχουν κάποιοι κανόνες ασφάλειας, όμως αυτοί είναι πολύ λιγότεροι απ’ όσο θα περίμενε κανείς.»

x37 by angelos ka | Flickr

«Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι το να γδύνεσαι δημόσια και να βουτάς σε μια κολυμπότρυπα είναι αλλόκοτο και ανάρμοστο. Κατά μία έννοια έχουν δίκιο. Ασφαλώς αισθάνεται κανείς παράξενα τις πρώτες φορές που το επιχειρεί, όμως όταν ξεπεραστεί αυτό το αίσθημα, τότε αυτή η ελαφράς μορφής εκτροπή απ’ τους κανόνες κάνει την όλη εμπειρία ακόμα πιο συναρπαστική.»

wild canyon ride 25 by angelos ka | Flickr

«Πρέπει να θυμόμαστε ότι κανείς δεν θεωρεί παράξενο το κολύμπι στη θάλασσα. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η («άγρια») κολύμβηση μας επιτρέπει να ξανακερδίσουμε μία αίσθηση του τι είναι πραγματικά παλιό, παρθένο κι άγριο, αφήνοντας την πεπατημένη οδό και ξεκόβοντας από την επίσημη, κατεστημένη άποψη για τα πράγματα.»

.

.

Τα καλύτερα από τα παραπάνω αποσπάσματα έγραψε ο φυσιολάτρης συγγραφέας, ποδηλάτης και κολυμβητής, Roger Deakin στο διάσημο βιβλίο του «Waterlog». Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο. Επίσης θεωρώ πολύ συμβατικό να γράψω κάτι για την προστασία του περιβάλλοντος στις κολυμπότρυπες και για τους κανόνες ασφαλείας στην φυσική κολύμβηση. Η φύση είναι βίωμα. Ό,τι χρειάζεται κανείς πρέπει να το μάθει σιγά-σιγά μόνος του μέσα στην ίδια τη φύση, ανοίγοντας το μυαλό και τις αισθήσεις, αλλάζοντας τις οπτικές γωνίες, απελευθερώνοντας για λίγο τον καταπιεσμένο «άγριο άνθρωπο» που όλοι έχουμε κρυμένο μέσα μας. Αλλιώς δεν αξίζει. 🙂

.

.

LINKS:

In Eleni's blog: *2 uUNdrowned Ophelias* In Eleni's blog: 'No Nature without Culture' Στο δικό μου μπλογκ: 'Helping Hands' In my blog: 'Always back to angels’ pools in spring!'

.

.

⭐ ⭐ ⭐
.
.

.
Παρασκευή, 3 Ιουνίου 2016

Next post: «An U/W shot from Ikaria in TSDR Calendar 2016»

Previous post: «Simply ♡ Ikarian»

.
.


Ο Άγνωστος Τρίπατος Ράτσος στη Χάλαρη


Μην ενοχλείστε.
Ασχέτως ότι είχα μια μακρινή πλην κρίσιμη ανάμιξη ως scout στα δρώμενα που εμφανίζονται στην καταχώρηση, κι ασχέτως που κολακεύτηκα που ο συντάκτης ακολούθησε τις συμβουλές μου για το format, ασχέτως εντέλει ότι το θέμα αναφέρεται στον περασμένο Ιούνη ενώ τώρα έχουμε αρχές φθινοπώρου, βασικά τούτο δω είναι τεστ στο reblogging από wordpress σε blogpost.
Ευχαριστώ.

Original post:

Ο Άγνωστος Τρίπατος Ράτσος στη Χάλαρη

http://opsikarias.blogspot.gr/


Χαίρετε followers και φίλοι αναγνώστες
 Η σημερινή καταχώρηση είχε προαναγγελθεί στο προηγούμενο που ήταν όλο βουνά. Αυτή εδώ είναι όλο νερά αν και τέτοια εποχή δεν έχει ακόμα βρέξει σταγόνα στα νησιά. Ωστόσο, όπως έγραψε σε σχόλιο στο Φλικρ μια φίλη, “Τι θα φορεθεί την επόμενη άνοιξη βγαίνει στην πασαρέλα το φθινόπωρο της προηγούμενης χρονιάς”. ΄Έτσι λοιπόν αυτή η καταχώρηση είναι για να ξέρετε ποια είναι ‘η τάση’ -καλά να ‘μαστε- την ερχόμενη άνοιξη και νωρίς το καλοκαίρι.
 Η εκδρομή για την ανακάλυψη του ‘Ράτσου’ έγινε στις 12 Ιούνη και δεν ήταν ‘επίσημη εκδρομή του Συλλόγου’ αλλά προέκυψε σαν έμπνευση της στιγμής.Tο είχαμε ξαναπροσπαθήσει χωρίς επιτυχία σε παλιότερη πορεία στην ‘Ανω Χάλαρη’
 
 

κι έτσι και φέτος πάλι συζητάγαμε “είναι καιρός να πάμε”, “πότε θα πάμε;”, ποιοί θα ΄ρθουν”, “ποιός μπορεί;”, “ποιός δεν μπορεί;”, τελικά μια μέρα η Ξένια βρήκε στην πλατεία δυο φίλους της και αντί να κάθονται για καφέ, απλά ξεκίνησαν για τη Χάλαρη.

Κατέβηκαν στο φαράγγι από την είσοδο στον Προφήτη Ηλία (λίγο μετά το Οινοποιείο Αφιανέ) με αρχικό προορισμό τα “Διπόταμα” (ή “Διπλοπόταμα”).

 
 
Το μόνο γνωστό (από προηγούμενη πορεία) ήταν ότι δεν υπήρχε μονοπάτι για τον Ράτσο, αλλά θα έπρεπε αφού έφταναν στα Διπόταμα να σκαρφαλώσουν μέσα στην κοίτη του ποταμού για να φτάσουν στον καταρράκτη. Και η μόνη βοήθεια -η αν θέλετε, “ενθάρρυνση”- ήταν μια πινακίδα (πορτοκαλί βέλος) καρφωμένη σε δέντρο στην αρχή της διαδρομής (δηλαδή, στα Διπόταμα) που δείχνει τη σωστή κατεύθυνση (δεξιά, στον δυτικό παραπόταμο).
 
 
Τέλος πάντων, στην αρχή, περπατώντας στη σηματοδοτημένη διαδρομή από τον Προφήτη Ηλία με πορεία για τα Διπόταμα, πρώτα έφτασαν στο γνωστό καταρράκτη ‘Ραξούνια’ όπου οι φίλοι ενθουσιάστηκαν καταλαβαίνοντας τι τους περιμένει παραπέρα. Οι φωτογραφίες μιλούν.
 
 
 
 
Ωστόσο, πριν κατέβουν στα Διπόταμα, έγινε άλλη μια φιλότιμη προσπάθεια να βρεθεί μονοπάτι απευθείας για το Ράτσο κι έτσι να αποφύγουν το δύσκολο “river trekking”, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Οι φωτογραφίες μιλούν.
 
 
Κι έτσι, από τα Διπόταμα και πέρα, άρχισε το “river trekking”.
 
Η απόσταση που έπρεπε να διανυθεί είναι αυτή που φαίνεται με μωβ σημάδια στο ζωγραφιστό χάρτη:
 
 
Δεν είναι μεγάλη όμως στην περιοχή αυτή η Χάλαρη δεν σχηματίζει απλώς τι γνωστές λιβάδες, αλλά κανονικές “βάθρες”, δηλαδή “σκαλιά” γεμάτα νερό που για να προχωρήσει κανείς από το ένα στο άλλο χρειάζεται σκαρφάλωμα, μερικές φορές τύπου “canyoning” αν και -ευτυχώς- όχι τόσο δύσκολο ώστε να χρειάζονται σκοινιά. Ο λόγος που δεν υπάρχουν φωτογραφίες από αυτό το κομμάτι είναι νομίζουμε προφανής.
 
Εντέλει έφτασαν στο Ράτσο.
 
(zoom γενική λήψη που τον αδικεί)
 
Είναι αδύνατον να μη τον ξεχωρίσεις. Είναι ψηλός τρίπατος καταρράκτης και πιο μπροστά του, καθώς ανεβαίνει κανείς, συναντά μια μακρόστενη λίμνη, τη “μακρύστενη”.
 

Ωστόσο, για χάρη των τεχνοφρικιών και καθώς η διαδρομή (πέρα από το βελάκι στην αρχή) δεν πρόκειται να σηματοδοτηθεί αφού ουσιαστικά είναι μέσα στο νερό, θα δώσουμε τις συντεταγμένες στο χάρτη Google:
 


Για τα υπόλοιπα ο φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Θα πούμε μόνο για ‘κείνο που δεν φαίνεται καλά στις φωτογραφίες. Καθώς πρόκειται για τρεις αλλεπάλληλες υδατοπτώσεις, τα νερά αναπηδούν παντού μέσα στο μικρό βάραθρο λούζοντας τα πάντα με νέφη σταγονιδίων και ωραίους ιριδισμούς. Εξαιρετικά δροσιστικό ακόμα κι αν κανείς δεν κάνει μπάνιο! Προσθέσετε με τη φαντασία σας λοιπόν αυτό το εφέ στις υπόλοιπες φωτογραφίες:

 
 
 
 
 
 
 
 
Συμπέρασμα: ο Ράτσος άξιζε τον κόπο και ήταν άξιος της φήμης του. Εις το επανιδείν!
Σημειώσεις:
α) η τελευταία φωτογραφική αναφορά που είχαμε από το Ράτσο ήταν όταν φίλοι έκαναν canyoning στηνπεριοχή από το Φράγμα της Χάλαρης μέχρι τα Διπόταμα. Όμως χρόνια μετά, τα καρφιά δεν εντοπίστηκαν. Ποιός ξέρει;

 
β) λόγω του φράγματος αλλά και εξαιτίας της ανομβρίας των καλοκαιριών, ας μην ελπίζει κανείς αναγνώστης ότι θα βρει τον Ράτσο όπως φαίνεται σ’ αυτές τις φωτογραφίες σε μήνες όπως ο Ιούλιος, ο Αύγουστος ή ο Σεπτέμβριος. Το καλοκαίρι αυτό το κομμάτι της Χάλαρης ξεραίνεται τόσο ώστε η περιοχή γίνεται αγνώριστη.
γ) για το χειμώνα δεν το συζητάμε, canyoning και river trekking σε βάθρες πλημμυρισμένες με ορμητικό νερό είναι απολύτως απαγορευτικά.
.
.
Previous post : Αύγουστος χωρίς λόγια
Next post : Up on the trees + Down on our knees

Noris Bania Fetos


... 


Ποολλές, πάαρα πολλές βδομάδες στην Ικαρία…

Ήρθε η άνοιξη πια και μετά τόσο κρύο χειμώνα,

φαίνεται σαν καλοκαίρι. Ara Noris Bania Fetos.

Noris Bania Fetos

Εξάλλου, λένε ότι…

... 

Τι άλλο να κάνεις; Οι πατάτες φυτεύτηκαν

κι οι λεμονιές είν’ εντάξει, αλλάζουν φύλλα, τον άλλο μήνα θ’ ανθίσουν.

Πλάκα έχουμε. Να η στέρνα για πότισμα μαζί κι η πισίνα με ντους.

Για βουνό για σε θάλασσα Pola Bania Fetos!

River pool in Ikaria to irrigate and to swim
. . .
.
Saturday April 1, 2012
.
.
Previous post: Satyricon
.
. . .

You have the right to remain silent


 

~

 Anything you say can and will be used against you in a court of law.

~

Ikaria by 40c taliban

~

~
.
.
.
.
Sunday February 21, 2012
.
.
Previous post: We love her blog
.

The New Savages


.
.
.
Simply better than the Rainbow people
This post is a sequel of «Sliding Ikarian Impressions»
There is no money but indeed. art flourishes in times of crisis.
• • • • • • • • • • • • • • • • • •
Annamaria and Doria crossing the River 1  Annamaria and Doria crossing the River 2

Atalandi by the River Kate Sorin and Marte by the River

Maria by the River Kate Sorin and Marte by the River
Atalandi by the Sea  Holm Oak, Ikaria 2

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

  Studio paintings in acrylic on board and canvas
Jan/Feb 2011  by Paul Lewis (all rights reserved)
Note: Being connected to Paul in Flickr, again one of my photos
inspired one of his paintings.
I'm proud again!
 
New Savages, Nas, Ikaria
Rainbow people Elina in a secret cove, Ikaria Nana in a secret cove, Ikaria 1 Nana in a secret cove, Ikaria 3 Nana in a secret cove, Ikaria 4
.
.
Thursday May 13, 2011
Next post: It’s true
Previous post: Sliding Ikarian Impressions

It’s true


.
~ true that we sometimes do what they say we do ~
.

 Moonrise over Nas

 
.
.
photo
..
.
Love, come shine over the mountains
.
.

 

.
 
 
.

Sunday May 1, 2011

Next post: Summer window

Previous post: The New Savages

.

.

Sliding Ikarian Impressions


.
Ikaria Impressions, a slideshow by Paul Lewis on Flickr

.
.
I think that watercolors have enough inner motion anyway and the addition of a slideshow was eventually unneeded but what do you want? Slideshows are the trend in blogging. I suggest, though, that you take a look of the paintings one by one. Every image opens in a new window.
.
Nas 1 by Paul  LewisNas 2 by Paul  LewisNas 3 by Paul  LewisNas 4 by Paul  LewisNas 5 by Paul  Lewis
Chalares 1 by Paul  LewisChalares 2 by Paul  LewisHolm Oak, Ikaria by Paul  LewisWild Olive, Ikaria by Paul  LewisAgios Isidoros 1 by Paul  Lewis
Agios Isidoros 2 by Paul  LewisAgios Isidoros 4 by Paul  Lewis
Agios Isidoros 3 by Paul  Lewis
Studio paintings in acrylic on board and canvas
Jan/Feb 2011  by Paul Lewis (all rights reserved)
Note: Being connected to Paul in Flickr, it happened that one of my photos
inspired one of his paintings. Got to say I was proud.

one Holm Oak, Ikaria

Miss Mao

.
.

Monday March 24, 2011

Next post: The New Savages

Previous post: My Blythe doll is in Ikaria