Που κρύβεται το σώμα της αγάπης
Δημοσιεύθηκε: 7 Μαρτίου, 2021 Filed under: Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, Personal, scouting, sport, Uncategorized | Tags: facebook, for nature in nature, Ikaria, Αύγουστος, Ικαρία, αγγελολιβάδες, ελευθερία, love, love in Ikaria, nakedness, natural pools, secret, vathres, water, wild camping, wild swimming ΣχολιάστεΈχει μόνο Ικαρία, αγάπη και νερά,
γυμνά κορμιά, ελευθερία κι άγρια φύση.
Όμως εσύ διαβάτη του Αυγούστου, αν είσαι άνθρωπος που έχεις οπωσδήποτε ανάγκη από λόγια, θα τα βρεις εδώ.
Πάρε και ένα χάρτη που
έφτιαξε ένας φίλος και
τράβα στο καλό,
με σεβασμό…
Καλή τύχη! ☺️
Κυριακή, 7 Μαρτίου, 2021 Previous post : «Εικόνες μιας σύγχρονης λαογραφίας» Next post : «Our wild school of girls & newer pics ☺️»
Ηip and with the youths
Δημοσιεύθηκε: 10 Δεκεμβρίου, 2017 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Sea, sport, Tourism, Travel, Uncategorized, wild humor | Tags: action shots, adventure, Aegean, august, DIY, freedom, Greece, holidays, Ikaria, ikaria-in-august, Ikarians, Instagram, Ικαρία μου όλα, ικαρία, ξεθέωμα, nomads, people in landscape, photography, playful, portraits, seasonal hippies, summer, summer 2017, swimming, well-being, why-ikaria, wild camping, young 7 Σχόλια
~
Hip and with the youths: Βeing hip and with it, understanding slang, keeping up with the ever changing terms the youths use and find hilarious even though they will still look at you funny for understanding their language.
[Urban Dictionary]
Γεια σας
λοιπόν, καθώς σκεφτόμουν να κάνω reblog τα δύο πρόσφατα, απανωτά και μεγαλειώδη ποστ της Ελένης, μίλησα για το θέμα με ένα ξένο παιδί και μου είπε αυτή την Αγγλική φράση που σημαίνει ότι παρόλο που ανήκω σε άλλη γενιά, παρακολουθώ και καταλαβαίνω τη νεανική αντικουλτούρα. Δεν είμαι σίγουρη αν είναι ακριβώς κολακευτικό, μάλλον έχει διπλή σημασία, π.χ. μπορεί και να σημαίνει «μη μας τα πρήζεις παλιόγρια». Όπως και να ΄ναι, εμένα μου άρεσε. Θεώρησα ότι με χαρακτηρίζει, χαρακτηρίζει και τούτο το ποστ, συνάμα ταιριάζει και με τη θεώρηση της Ελένης, γι’ αυτό και έβαλα αυτή τη φράση για τίτλο.
Λοιπόν, να μην πολυλογώ, το θέμα της Ελένης, άρα και το δικό μου, είναι η Ικαρία, οι νέοι, το καλοκαίρι, κι αυτά τα τρία μαζί όπως βγαίνουν στο Ίνσταγκραμ. Αυτό.
Αν κάνεις κλικ στα δύο κολάζ που βλέπεις, θα οδηγήθείς στα ποστ της Ελένης. Πιο κάτω πρόσθεσα κι εγώ καμιά 100αριά επιλέον εικόνες που βρήκα. Φυσικά δεν τις έκλεψα, αλλά τις ενσωμάτωσα. Προκύπτουν δηλαδή κατευθείαν από την πηγή -το Ίνσταγκραμ- και τα δικαιώματα ανήκουν στους/τις δημιουργούς. Κάπου ανάμεσά τους, έτσι για πλάκα, έκρυψα και δύο από μένα, μια παλιά και μια πιο παλιά, που λόγω θολούρας, φίλτρων και θέματος, θα μπορούσαν να είναι Ίνσταγκραμ, αν είχα. Αλλά δεν έχω. Μόνο καμιά φορά πάω εκεί και χαζεύω. Δείτε κι εσείς. Be hip with the youths
😏 😏 😏
~
~
~
~
~
~
~
~
Αυτά αγαπητοί φίλοι αναγνώστες.
Και όπως φαίνεται ολοκάθαρα στα παραπάνω, ο καλός μας Θεοδώριχος στο σχόλιό του σε ένα από τα δύο άρθρα της Ελένης που αναπαράγω εδώ πέρα, είχε μεγάλο δίκιο:
«Το πιο τέλειο πράγμα!
100+100 εικόνες και ούτε λέξη για μακροζωία!»
😌 😋
Σπίτι όσο να χωρείς, τόπο όσο να θωρείς
Δημοσιεύθηκε: 15 Ιουλίου, 2017 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, Tourism, Travel, Uncategorized | Tags: Aegean, desertification, freedom, Greece, hiking, Ikaria, Αθέρας, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, Ορεινό Καταφύγιο, εθελοντές, ικαρία, oasification, out-to-mountain-top, trail running, wild camping 10 ΣχόλιαΚαι το πρωί-πρωί, την ώρα που οι διαβόλοι του βουνού κρύβονται στις σπηλιές τους, να βγεις απ’ το σπιτάκι, να τρέξεις στην πεδιάδα, να πας να δεις το χάραμα στων απορρώγων βράχων τις αιχμές, στις κορυφές του κόσμου μας – του μικρού μας κόσμου που όμως, εφόσον το θελήσουμε, αλλάζοντας την οπτική και τη γωνία λήψης, τον κάνουμε μεγάλο.
Παρακάτω αντιγράφω περικοπές από το κείμενο που έλεγα και του κολλάω και φωτογραφίες που μερικές ήταν δικές μου. Στο τέλος προσθέτω κάποιες παρατηρήσεις για τις οποίες εγώ μόνη φέρνω την ευθύνη. Ο τίτλος του άρθρου είναι από μια παλιά Ικαριώτικη παροιμία που νομίζω ότι ορίζει σωστά τη σχέση του ανθρώπου με το χώρο.
Το Σπιτάκι της Μαμής
«Στο οροπέδιο Αμμούδια, στην κορυφογραμμή του Αθέρα, σε υψόμετρο 900 μ. περίπου πάνω από τις Ράχες, βρίσκεται το γνωστό σε όλους τους Ικαριώτες «Σπιτάκι της Μαμής». Πρόκειται για ένα μικρό πέτρινο καταφύγιο που χτίστηκε το 1958-59 σ’ αυτό το κομβικό σημείο των μονοπατιών της Ικαρίας από τη μαία Όλγα Καβαρλίγγου. Σκοπός του καταφυγίου ήταν να φιλοξενεί την ίδια, αλλά και όλους τους διαβάτες (μεταξύ αυτών, ταχυδρόμους, γιατρούς κτλ.) για να ξεκουράζονται από την πολύωρη πεζοπορία που απαιτεί η διάσχιση του ψηλού βουνού της Ικαρίας, να προστατεύονται σε περίπτωση κακοκαιρίας και, αν ήταν ανάγκη, ειδικά τον χειμώνα που η μέρα είναι μικρή, να μπορούν να περάσουν εκεί τη νύχτα με ασφάλεια.»
«Μέχρι την δεκαετία του 1980 όταν το ορεινό οδικό δίκτυο του νησιού άρχισε να αναπτύσσεται, οι μετακινήσεις στα βουνά της Ικαρίας γίνονταν κυρίως με τα πόδια ή με ζώα. Έτσι μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο σημαντικό καταφύγιο ήταν αυτό το ταπεινό, μικρό σπιτάκι, αληθινά σωτήριο για όλους τους ανθρώπους, γι’ αυτό και το όνομά του συνδέεται με πολλά περιπετειώδη περιστατικά και ιστορίες, γνωστές σε όλη την Ικαριακή κοινωνία.»
«Τον καιρό εκείνο, τόσο η μαμή, όσο και άλλοι φιλότιμοι χρήστες, φρόντιζαν το κτίσμα να βρίσκεται πάντα σε άριστη κατάσταση, εφοδιασμένο με κουζινικά, στάμνα με νερό, ξύλα για το τζάκι, κονιάκ, καφέ, ζάχαρη, ρύζι κτλ. Επιπλέον, καθώς στην περιοχή πέφτει χιόνι το χειμώνα αλλά και συχνά πυκνή ομίχλη ακόμα και το καλοκαίρι, το σπιτάκι είχε στη σκεπή του κουδουνάκια που με τον ήχο τους όταν φυσούσε, καθοδηγούσαν τους πεζοπόρους.»
«Το «Σπιτάκι της Μαμής» (ή «Ορεινό Καταφύγιο Άγιος Παντελεήμων» όπως είναι το επίσημο όνομα του) ήταν μάλλον ένα από τα πιο παλιά καταφύγια αυτού του είδους στο χώρο του Αιγαίου. Παρόλα αυτά, σήμερα, η κατάσταση του ιστορικού αυτού κτίσματος είναι θλιβερή. Το κτίριο έχει βανδαλιστεί, έχουν κλαπεί τα πορτοπαράθυρα, οι τοίχοι έχουν ρωγμές, ενώ η σκεπή έχει τρύπες και είναι έτοιμη να καταρρεύσει.»
«Εκτός από την εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο, τίποτα δεν θυμίζει το παλιό καταφύγιο. Ούτε καν μπορεί να γίνει λόγος για φιλοξενία ανθρώπων εκεί. Η τελευταία του χρήση ήταν σαν αποθηκευτικός χώρος ζωοτροφών και τελευταία, αφού εξαφανίστηκε η πόρτα, καταπατήθηκε από τα κατσίκια του βουνού και έγινε κι αυτό, όπως όλα τα παλιά κτίσματα στα βουνά της Ικαρίας, πρόχειρη στάνη.»
«Η Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας σε συνεργασία με τον Ορειβατικό Πεζοπορικό Σύλλογο Ικαρίας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καρυδιών θεωρήσαμε καθήκον μας να διασώσουμε και να αναδείξουμε το Σπιτάκι της Μαμής όχι μόνο γιατί είναι σημαντικό στοιχείο της παράδοσης μας αλλά και σαν μνημείο αλληλεγγύης και φιλοξενίας. Θέλουμε να στέκει εκεί και να θυμίζει στις σημερινές και τις επόμενες γενιές Ικαριωτών τους δύσκολους παλιούς καιρούς, αλλά και να χρησιμεύσει ξανά σαν ορεινό καταφύγιο προς όφελος των πολλών ορειβατών και πεζοπόρων, Ελλήνων και ξένων, που επισκέπτονται το νησί μας κάθε χρόνο.»
«Έτσι, έπειτα από πολλή σκέψη και μελέτη, υποβάλαμε επίσημη και εμπεριστατωμένη αίτηση προς τον Δήμο Ικαρίας, η οποία έγινε ομόφωνα αποδεκτή από το Δημοτικό Συμβούλιο. Κατά συνέπεια, σε λίγο καιρό ξεκινάμε με δική μας εθελοντική εργασία και έξοδα το έργο της συντήρησης και ανακαίνισης του κτίσματος, καθώς και της βελτίωσης του γύρω χώρου (αυλή, βρύση, πεζούλια, στέγαστρο, παγκάκια κ.α.).»
«Παράλληλα, πάλι με δική μας εθελοντική δουλειά και έξοδα, έχουμε σκοπό να περιφράξουμε μια έκταση τουλάχιστον 8 στρεμμάτων γύρω από το κτίριο για την προστασία του χώρου από τα κατσίκια και την αναδάσωση, έστω μικρού μέρους αυτής της πολύ ταλαιπωρημένης από την υπερβόσκηση και σχεδόν ερημοποιημένης περιοχής.»
«Θεωρώντας ότι το βουνό μας, ο Αθέρας, είναι δημόσιο αγαθό, φροντίζοντας το Σπιτάκι της Μαμής θέλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τόσο των ντόπιων, όσο και των επισκεπτών του νησιού μας να επισκέπτονται τα οροπέδια και τις βουνοκορφές του με άνεση και ασφάλεια και εφόσον θέλουν, να υπάρχει στη διάθεσή τους για να διανυκτερεύσουν ένα μικρό, αλλά αξιοπρεπές καταφύγιο.»
«Ανάμεσα στα οφέλη που θα προκύψουν από τη συγκεκριμένη δράση είναι τα εξής:
• Ανάδειξη του μοναδικού βραχώδους τοπίου του οροπεδίου «Αμμούδια» με τους εντυπωσιακούς μονόλιθους που αποτελούν ένα πολύ ιδιαίτερο γεωλογικό φαινόμενο.
• Καλλιέργεια ορειβατικής και φυσιολατρικής κουλτούρας, αισθήματος ευθύνης και διάθεσης προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.
• Αφύπνιση της τοπικής κοινωνίας σχετικά με την ερημοποίηση του ορεινού όγκου της Ικαρίας μέσω της δημιουργίας ενός περιφραγμένου, επισκέψιμου δασικού χώρου όπου θα αναπτύσσονται ντόπια είδη χλωρίδας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η ερημοποίηση και οι καταστροφικές συνέπειές της (πλημμύρες, κατολισθήσεις, φτωχοποίηση του εδάφους, κτλ.) δεν είναι ένα φυσικό και αναπόφευκτο γεγονός, αλλά κάτι που, έτσι όπως ξεκίνησε κάποτε, έτσι υπάρχει και τρόπος να σταματήσει.»
«Περισσότερο απ’ όλα όμως εκείνο που θέλουμε να κάνουμε είναι να δείξουμε με ένα δικό μας έργο -έστω μικρό- τη μεγάλη αγάπη που έχουμε για το βουνό μας, την άγρια ομορφιά του και την ελευθερία του.»
Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας
Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Πολιτιστικός Σύλλογος Καρυδιών
.
Αυτά έγραψαν οι άνθρωποι και με έπεισαν. Με έπεισαν ότι το εννοούν και θα το κάνουν.
Κι εγώ (to agrimi) είπα μέσα μου ότι καλό αυτό αλλά χρειάζονται λεφτά. Και μόλις το ‘μαθα, πήγα να δώσω όσα είχα εκείνη τη στιγμή, αλλά ο άνθρωπος που πήγα να τα δώσω, δεν τα δέχτηκε. Έχω κάνει πολλά, είπε. Αλλά επειδή εμένα δεν μου αρέσει να μου λένε όχι, αντί για λεφτά έστησα αυτό το άρθρο υποστήριξης στο μπλογκ μου. Κι από πάνω δίνω τα e-mail που ξέρω, της ΚΠΡΙ που είναι kinisi.politon.ikaria@gmail.com και του ΟΠΣΙκαρίας που είναι opsikarias2008@gmail.com, αν θέλετε κι εσείς να τους υποστηρίξετε στο έργο τους ηθικά ή υλικά, γιατί δεν είναι πλούσιοι, πολιτικοί παράγοντες και τοπικοί αρχόντοι, αλλά απλοί άνθρωποι εργαζόμενοι που αγαπούν και πονούν τον τόπο τους κι είναι πάντα έτοιμοι να εργαστούν ομαδικά, εθελοντικά και αφιλοκερδώς για ό,τι πιστεύουν ότι είναι το καλό του.
Έτσι κάνω κι εγώ. 🙂
Σάββατο, 15 Ιουλίου 2015
Next post: «Ήταν ένας Αύγουστος με πολλά λινκς»
Previous post: «Τα μύρα μας»
Two Long Traveling Visitors
Δημοσιεύθηκε: 19 Νοεμβρίου, 2016 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Travel, Uncategorized | Tags: Aegean, constructive vice, couchsurfer, couchsurfing, direct approach, downshifting, freedom, Greece, Ikaria, island life, χαρά, ικαρία, ξεθέωμα, lifestyle, love, March, neo-nomad, travel, village life, wanderlust, warm-springs, wild camping, wild swimming 5 ΣχόλιαIn March 2016 Chris and Sara-May passed from our island on their way from Greece to India by bicycle! Isn’t it amazing? I am sharing with you the part of their blog ‘Role the World’ related to Ikaria. It was a great pleasure for me to assemble this entry. I wish these two long traveling visitors all the good luck from the bottom of my heart!
❤ Nana
The Greek Islands: Mykonos, Icaria, Chios
«Wild & Stormy Icaria»
«Icaria turned out to be a whole different story. However the island is almost next to Mykonos it has a different climate and is therefore very foresty and has a lot of variety in the landscape. We could pick the food of the ground, and picked herbs like sage, rosemary, thyme, bay leaf, a camomille variety, malve, and vegetables like wild carrot for our dishes. But it is not only the climate that makes Icaria special. It is also the course of history that gave Icaria a special identity.»
«Icarian people did not had it easy in the course of history due to famines, the wars in the 1940s and constant piracy and Turkish occupation. These circumstances made them also innovative, brave and authentic. For example they destroyed their ports to protect themselves against pirates. Consequently this made them one of the best boat engineers in the Cyclades, because they needed to develop special trics to come on shore.»
«In 1912 they also had their own revolution against the Turkish and declared independence for five months. These months they also had their own flag, national anthem, own stemps etc. However, they were occupied by Turkey again while the rest of Greece became a united country. During the Greek civil war (1946-1949) the exiled communists were send to the island which gave Icaria the nickname ‘the Red rock”.»
«Anthony J. Papalas wrote an interesting book about the history of the island titled, «Rebels and Radicals». And somehow you can feel this identity when you wonder around the island. An island that for a long time did not have a lot of connections with the outside world, except for some trade with the neighbouring islands. In the 1970s the Greek government started to invest in the island to boost touristy industry. And however summer can be busy, Icaria remained under the radar of many tourists.»
«Icarian communities»
«The night we arrived it was rainy and stormy. We found a beach recommended by an Icarian we found through couchsurfing. Camping life started here, so we discovered that we had only a few tent pins and that our old tent was not waterproof. The tent got blown away almost two times, until we found an old building we could hide under. The next day was full of sunshine so we could dry our stuff and call our first contact: Lefteris from couchsurfing.»
«Lefteris responded that we were welcome to stay at his house. We were very lucky to meet him and his girlfriend Irini and not only because we were save from story nights. After cycling some pretty challenging mountain Lefteris picked us up to bring us to a music jam session at his friends house. We arrived in a beautiful little cottage house. Niko the owner transformed four old walls into a cousy house filled with soul.»
«We were lucky to arrive that weekend because there were several fiestas before the Greek fasting period of 40 days. Friends gather together make delicious food, bring their own wine and their music instruments for some cousy evenings. We were offered some great food, wine and company. Thereby the music jam sessions with typical Greek instruments was amazing to experience.»
«The night after we visited the second house where many people gathered and the table was filled with fava, the meat of their own pig, bulgur salads, rice, roasted bread, potatoes and of course local strong red wines. These fiesta gatherings were really amazing and we met many great people. We could stay three nights at Lefteris place. He showed us the area and Irini showed us her little soap factory. Which can be read here. We said goodbye and started our cycling journey around the island.»
«We camped at some amazing places. Also at the famous Seychelles beach with water so blue, you have to wear sunglasses. However at this beach we endured a very stormy night again where Sara was afraid we would get caught between the sea and the rocks. However everything turned out to be fine and we woke up at one of the most beautiful beaches of the islands.»
«During camping we built campfires and cook our vegetables with rice and bouillon: a delicious meal. We have breakfast with three different kind of fruits and oats. We need to stay healthy for the mountains we have to climb.»
«When we ask people to fill up our water we often get many treats. In ten days we cycled form north Icaria to south, to north again to pick up the forgotten phone at the post office and to south again where our ferry would leave. In the south we discovered the amazing hot springs: for free, nobody there, where you can chill in a hot bath in the sea.»
«Near Agios Kerykos, the capital we met the 76-year old Helene in a dark street. A lonely lady who speaks English fluently because she lived and married in America for a while. She could not walk well but that did not keep her from giving us a tour and telling about her growing up on the island. A tough time. According to Helen the second world war was not such a bad period compared to the Greek civil war. And also the conservative climate and strict education made it hard for her, especially because she was an orphan. Her bad marriage with the American tha did not want to have children with an orthodox christian woman did not made it a lot easier afterwards.»
«She was so happy to meet us that she insisted to treat us ” the best pizza in Icaria”. We exchanged phone numbers and the next day we met Helene at restaurant Feloti. Where she told us she is a joker. She wants to make jokes all the time, but at night she cries in her bed she says. Being strucked by all kind of diseases like artritos. We enjoyed her stories so much and are very happy to meet this chatty and lively old lady in the dark streets of Icaria.»
«In two days we managed to go from south to north to pick up our phone. It started to rain pretty bad and the way was longer than we imagined. However we did manage to see the Icarian carnaval parade in Evdilos. We contacted Yannis, a friend of Lefteris who saved us and took us on our last night to another fiesta with again great food, wine and people. A perfect goodbye to this special island. We could spend the night at a french guy we met a the party and after some nice breakfast we left for our way back to the other side of the island where we would leave by ferry to our third island: Chios.»
Additional pictures
.
Saturday, November 19 2016
Next post: «omnia magica»
Previous post: «Τι θα κάνουμε το φετινό χειμώνα»
Τι θα κάνουμε το φετινό χειμώνα
Δημοσιεύθηκε: 8 Οκτωβρίου, 2016 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, music, scouting, sport, Tourism, Travel, Uncategorized | Tags: "river trekking", Chalares, Erifi, χαρά, Μονοπάτι των Δύο Φαραγγιών, Νας, ΟΠΣ Ικαρίας, Ρυάκας, Χάλαρη, εριφή, ιδρώτας, ικαρία, μονοπάτια, mountain-gorge, out-to-mountain-top, photography, ryakas, swimming holes, thru-hiking, Trail2Canyons, Upper Chalares, wild camping, wild swimming 8 ΣχόλιαΑναγνώστη, σπάνια είδες να γράφω στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Αλήθεια είναι, ποτέ μου δεν ένιωσα ότι ανήκω σε κάποιους ή σε κάτι, παρά μόνο -κι αυτό τώρα τελευταία- ότι ανήκω στο χώρο που ζω.
Εδώ λοιπόν στο νησί, εκτός από μια μοναδική κορυφογραμμή με κρυφές κοιλάδες και άγριες παραλίες, έχει μερικά πολύ εντυπωσιακά βαθιά φαράγγια. Τέτοια μέρη, όταν είμουν μικρή, όποτε τα έβρισκα, ήθελα να τα κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου. Αργότερα όμως κατσίκια, αγελάδες, σκουπίδια, τσιμέντα και μπάζα με έκαναν και κατάλαβα ότι αν και μοναχική από τη φύση μου, πρέπει να βοηθώ να γνωρίσουν οι άνθρωποι καλύτερα το περιβάλλον τους και να μην το καταστρέφουν, γιατί είναι ο μόνος αληθινός πλούτος που έχουμε στην Ελλάδα.
Γι’ αυτό, τώρα όπως κι άλλες φορές, βοηθάω στην ιδέα του ΟΠΣ Ικαρίας που την κεντρική ιδέα της βρήκα κι έγραψα για εισαγωγή.
Θέλω λοιπόν να βοηθήσω να φτιαχτεί «το Μονοπάτι των Δύο Φαραγγιών» : να μαζευτούν φωτογραφίες και συντεταγμένες, να οριστούν σημεία για διανυκτέρευση, να μετρηθούν αποστάσεις και να ασφαλιστούν δύσκολα περάσματα.
Νας, Χάλαρη, Εριφή, Σελίνι, Γέλι, Ρυάκας – τα ξέρω καλά αυτά τα μέρη. Ένα λέω μόνο: άσχετα αν δεν έγινε τίποτα στην πράξη, δίκαια αυτή η έκταση κηρύχτηκε κάποτε «Περιοχή NATURA2000»!
Όσοι αγαπάτε τα άγρια τοπία με βράχια, δέντρα και νερά, δείτε τώρα μερικές φωτογραφίες που μάζεψα και συμφωνήστε μαζί μου. Αξίζει να γίνει το «Μονοπάτι των Δύο Φαραγγιών»!!!
.
Φαράγγι της Χάλαρης : Νας – Πέζι__
Αθέρας : Πέζι – Εριφή – Γέλι__
Φαράγγι Ρυάκα : Γέλι – παραλία Ρυάκα__
_
Αυτά.
Στοιχεία άλλα δεν δίνω.
Είναι νωρίς και ξέρω ότι προτρέχω
και είμαι βιαστική κι αυθαίρετη ως συνήθως.
Αλλά άμα γουστάρεις, αναγνώστη, γενικά για τα φαράγγια της Ικαρίας
μπορείς να δεις πολλές εικόνες στο: Google Image Search: «Ikaria+canyon»
👣 👍 ♑ 🌄
_
__
_
_
_
Giving it all : Wild coves & beaches in northern Ikaria
Δημοσιεύθηκε: 18 Ιουνίου, 2015 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, Sea, sport, Tourism, Travel, trekking | Tags: adventure, advice, Aegean, beach, camping, diversity, diving, Greece, Ikaria, information, πεζοπορία, τουρισμός, ιδρώτας, ικαρία, κολύμπι, μονοπάτια, ξεθέωμα, loneliness, nudism, photography, playful, rock climbing, skin, summer, swimming, tourism, wild camping, wild swimming, wilderness 8 Σχόλια…..
«Oh, what mortal place have I reached this time? Are they cruel and merciless savages, or god-fearing people, generous to strangers? The noise in my ears sounded like girls shouting, nymphs who haunt the high mountain passes, tributary streams, and grassy meadows. Am I near creatures with human speech? Let me look, and see.»
(The Odyssey) ⭐ ⭐ ⭐ ⭐
Source: tripinview.com
© all rights reserved
…..
. . .
. . .
There you are, I’m done with my secret Ikarian coves. Some say I shouldn’t have given them out, that I should have kept the secret etc. I thought so myself years ago. But I have changed my mind. Though these places are marked in the latest map as «swimming spots» ≅ the fact is that they are hardly accessible to the average summer visitor So I doubt if you meet anybody there but an occasional cow or goat. Nevertheless, be respectful and careful and let others enjoy them too. Check out a few related old entries of our blogs if you wish. We have been going there since 2007 and as long as we can, we will still go! Who knows, some day a shipwrecked Odysseus may land at our feet.
..🙂
⭐ ⭐ ⭐ ⭐
Next post: Ικαρία τον Αύγουστο – Οδηγίες Χρήσης
Previous post: Giving it all: Wild coves & beaches in southern Ikaria
.
Giving it all : Wild coves & beaches in southern Ikaria
Δημοσιεύθηκε: 3 Ιουνίου, 2015 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, Sea, sport, Tourism, Travel, trekking, Uncategorized | Tags: adventure, advice, Aegean, beach, camping, Greece, Ikaria, information, πεζοπορία, τουρισμός, ιδρώτας, ικαρία, κολύμπι, μονοπάτια, ξεθέωμα, loneliness, nudism, photography, playful, rock climbing, skin, summer, swimming, tourism, wild camping, wild swimming, wilderness 10 Σχόλια…..
«To be on your own, with no direction home. A complete unknown, like a rolling stone…»
(Bob Dylan) ⭐ ⭐ ⭐ ⭐
Source: tripinview.com
© all rights reserved
…..
. . .
. . .
Côte de Naufragés Sauvés
Wild Shots
The Answer to How is Yes!
.
…
⭐ ⭐ ⭐ ⭐
Next post: «Giving it all: Wild coves and beaches in northern Ikaria»
Previous post: «Περπατώντας με τη φίλη μας την Ξένια»
.
Mountain camping Easter
Δημοσιεύθηκε: 29 Απριλίου, 2013 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Personal, sport, trekking | Tags: adventure, Aegean, cairns, campers, camping, constructive vice, direct approach, DT, Easter, elias-kampos, Erifi, for nature in nature, friends, Greece, hiking, holidays, Ikaria, χαρά, αγριότοποι, ικαρία, μονοπάτια, May, monastery, out-to-mountain-top, Personal, signs, spring, why-ikaria, wild camping, wild swimming, wild trekking, wilderness 4 ΣχόλιαIt’s Greek Easter and our reverent monastic community will be staying on the mountain for rituals and well-earned relaxation
Our backs tell stories no books have the spine to carry - rupi kaur https://www.instagram.com/p/C0RdZ-PNet_/?taken-by=schwickertt/