Που κρύβεται το σώμα της αγάπης
Δημοσιεύθηκε: 7 Μαρτίου, 2021 Filed under: Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, Personal, scouting, sport, Uncategorized | Tags: facebook, for nature in nature, Ikaria, Αύγουστος, Ικαρία, αγγελολιβάδες, ελευθερία, love, love in Ikaria, nakedness, natural pools, secret, vathres, water, wild camping, wild swimming Σχολιάστε![Natural pools and Swimming holes in Ikaria, a map on Google maps by Love Ikaria [Header Image opens to map]](https://doc-14-28-mymaps.googleusercontent.com/untrusted/hostedimage/0hp8s7vd3di6hu3huf6a7kvf5o/citbd7uj632fsprat32ig7snkg/1689093900000/eI3_oN59ItAUO2XAJzPUPLA3t30h3l-R/*/6ACnmet4g6uB-5ZRomJ0GyQkZi-7Hin_8TKSZ6f2IZ4jo_y-Z_yAAVhKu3UncfTM9vEJsdnnCJGqfNALEv2Pv6Jl1imN8Hv0EuVr3hUH9Ug7pW9HB4noh5XNFF4DNz-vdFNW7YpwIc4nC1SqwzcMQHKaCJer4WXRhLjk-TTAR_DWPJmofmrukFvXqSck07154TaH-glIuJBxiGddDTPG7S6LmGKAkTM0PCEHrnZM7j95x_EdDNqY?w=500)
Έχει μόνο Ικαρία, αγάπη και νερά,
γυμνά κορμιά, ελευθερία κι άγρια φύση.
Όμως εσύ διαβάτη του Αυγούστου, αν είσαι άνθρωπος που έχεις οπωσδήποτε ανάγκη από λόγια, θα τα βρεις εδώ.
Πάρε και ένα χάρτη που
έφτιαξε ένας φίλος και
τράβα στο καλό,
με σεβασμό…
Καλή τύχη! ☺️
Κυριακή, 7 Μαρτίου, 2021 Previous post : «Εικόνες μιας σύγχρονης λαογραφίας» Next post : «Our wild school of girls & newer pics ☺️»
Απόδραση απ’ την Κρίση
Δημοσιεύθηκε: 3 Νοεμβρίου, 2017 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, music, Sea, Tourism, Travel, Uncategorized | Tags: Aegean, artful, august, camping, crisis, dance, DIY, economy, for nature in nature, freedom, Greece, grouvaloi, hip, hippies, Ikaria, ikaria-in-august, πανηγύρι, χαρά, Αύγουστος, Ικαριώτικος χορός, αγριότοποι, ικαρία, lifestyle, my world, panigiri, photography, seasonal hippies, social anthropology, spiral-dance, summer, swimming, why-ikaria, wild swimming, wilderness 12 Σχόλια
Κοίτα τώρααυτόν τον καιρό μαζεύω ελιές και βασικά δεν ασχολούμαι με τίποτα πιο συγκλονιστικό από αυτήν τη μονότονη, ειρηνική εργασία. Όμως, από τη μέρα που μου έδειξαν το άρθρο που έγραψε ένας Εγγλέζος για τούτο το νησί
Επίσης ο Άλεξ προσπαθεί να δώσει ορισμούς σε ό,τι βλέπει, ορισμούς καθιερωμένους και κατανοητούς σε όλους. Όσο κι αν φαίνονται σε μας χοντροκομμένοι και στενοί, όπως π.χ. «χίπις» ή «ελευθεριακή κουλτούρα» (μετάφραση του “free culture”), περί αυτού πρόκειται. Αυτό είναι, είτε το θέλουμε είτε όχι. Δεν είναι κάτι διαφορετικό που στην Ελλάδα έχει άλλο όνομα, ή που πρέπει να λέγεται με τρόπο έμμεσο, πιο συγκαλυμμένο.
Είναι κάτι που το βρίσκω ανακουφιστικό. Δηλαδή το να μην υποκρινόμαστε πια. Επίσης το βρίσκω με έναν τρόπο κολακευτικό. Σ’ αυτό το μπλογκ έχω γράψει τόσες φορές για τον Αύγουστο πράγματα με ένα δικό μου τρόπο, πολλές φορές νιώθοντας αρκετά μόνη, μετέωρη κι αμήχανη. Να όμως που βρήκα δικαίωση κι εγώ. Και το νησί που ζω βρίσκει κι αυτό εκείνο που, κατά τη γνώμη μου, μέσα στην απομόνωση και τη διαφορετικότητά του, αναζητά διακαώς: σύνδεση με το κοινωνικό γίγνεσθαι και την παγκοσμιότητα.
Πολλά είπα.
Διαβάστε τώρα το άρθρο. Δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα στο ταξιδιωτικό περιοδικό adventure.com που είναι, όπως λέει:
«ένα σπίτι για ιστορίες που δεν λέγονται -ιστορίες που γεφυρώνουν και μπαίνουν βαθιά σε κόσμους πολύ πέρα από τον δικό μας».
«Στη μέση μιας από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που γνώρισε ποτέ η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι νέοι της Ελλάδας βρίσκουν ελευθερία στο πολυσυζητημένο νησί της Ικαρίας. Ο δημοσιογράφος Alex King που ζει στην Αθήνα, επισκέφθηκε αυτό το καινούριο χίπικο καταφύγιο αναζητώντας τους νέους ανθρώπους που αρνούνται να παίξουν το παιχνίδι με τα χαρτιά που τους δίνουν.»
«Ο χρόνος αποκτά εντελώς καινούριο νόημα στο Ελληνικό νησί της Ικαρίας. Για παράδειγμα, μπορεί να αργήσεις τρεις ώρες στο ραντεβού σου με έναν άγνωστο και τελικά να συναντηθείτε τα μεσάνυχτα, παρόλα αυτά εκείνος θα σε χαιρετήσει σαν παλιός φίλος, θα κεράσει ούζο και θα κάνετε μια πολύ κεφάτη κουβέντα μέχρι τις μικρές ώρες.»
«Τουλάχιστον, κάπως έτσι έγινε ένα βράδυ όταν πήραμε σιγά-σιγά το δρόμο για τα βουνά αναζητώντας τον Άγγελο Καλοκαιρινό ο οποίος είναι ίσως η πιο μεγάλη αυθεντία όσον αφορά την πλούσια ιστορία αυτού του πολύ ορεινού και πεισματικά ανεξάρτητου νησιού του Αιγαίου Πελάγους. ″Οι άνθρωποι αναζητούν την ελευθερία και ονειρεύονται ένα διαφορετικό κόσμο. Αναζητούν ένα μέρος όπου τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά″, μας είπε ο Άγγελος όταν τελικά τον βρήκαμε. ″Και εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά″.»
«Δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς μαθαίνοντας ότι η Ικαρία είναι μια από τις πέντε φημισμένες Μπλε Ζώνες -περιοχές με ιδιαίτερα υψηλό προσδόκιμο ζωής- όπου οι κάτοικοι συχνά φτάνουν τα ενενήντα ή ακόμα τα ξεπερνούν. Αλλά δεν είναι μόνο οι κανόνες του ρολογιού και της ηλικίας που ξεπερνιούνται εδώ. Μια σειρά από άλλους κανόνες δεν εφαρμόζονται επίσης· γεγονός που δελέασε πολλούς νέους, ελεύθερα σκεπτόμενους, ταξιδιώτες να έρχονται εδώ ήδη από τη δεκαετία του 1970.»
«Ο 20χρονος Πήτερ απολαμβάνει να επιμηκύνει το χρόνο· μια μορφή αλχημείας -επιτεύξιμη στην Ικαρία- που μετατρέπει μια χούφτα ευρώ σε εβδομάδες παράδεισου, αξέχαστων εμπειριών και μιας αίσθησης σύμπνοιας που άλλοι Ευρωπαίοι νέοι μόνο στα όνειρά τους θα μπορούσαν να δουν. Τον βρίσκουμε μαζί με τους φίλους του στην άγρια δυτική άκρη του νησιού να κάνει ελεύθερο κάμπινγκ ανάμεσα σε ογκόλιθους κάτω από ένα καταρράκτη. Είναι αποφασισμένος να μείνει εκεί μέχρι να του τελειώσουν τα χρήματα. ″Κοιτάξτε γύρω σας″, μας λέει. ″Δεν μπορώ να φανταστώ άλλους ανθρώπους να αντιδρούν σε μια εθνική κρίση μ’ αυτόν τον τρόπο»″.»
«Στην Ελλάδα λένε ότι το καλοκαίρι είναι ιερό»
«Όταν ξέσπασε η Ελληνική Κρίση το 2008, λίγο έλειψε να παρασύρει στη δίνη της ολόκληρη την Ευρωζώνη. Για τους νέους κάτω των 25 ετών η ανεργία είναι ακόμα σχεδόν 50% αφήνοντας στους περισσότερους από αυτούς μόνο δύο επιλογές: ή να μεταναστεύσουν ή να παραιτηθούν από τα όνειρά τους. Όμως οι νέοι της Ελλάδας αρνούνται να αφήσουν τη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τους στερήσει το δικαίωμα στην απόλαυση του γενέθλιου τόπου τους.»
«Ακολουθώντας το ρέμα που κυλάει δίπλα στο αντίσκηνο του Πήτερ, θα περάσεις μια σειρά από αυτοσχέδιες καλύβες, αιώρες και τέντες, έως ότου βρεθείς στο σεληνιακό σκηνικό της παραλίας του Να, τόπου τρικυμιών, αρχαίων ερειπίων και επιβλητικών γκρεμών.»
«Tην ώρα που πολυώροφα ξενοδοχεία και κακόγουστα εστιατόρια τείνουν να καταστρέψουν τις παραλίες πολλών Ελληνικών νησιών, εδώ, οι παρθένες ακτές δίνουν άσυλο στα μέλη μια ταξιδιάρικης, πολύχρωμης οικογένειας, που κολυμπούν και λιάζονται σε έναν ήλιο που μοιάζει παντοτινός, και όταν πέσει το σκοτάδι μαζεύονται και παίζουν μουσική γύρω από τη φωτιά της κατασκήνωσης.»
«Αυτοί οι αλλιώτικοι νέοι μάζεψαν τις ξηλωμένες κλωστές του χίπικου μονοπατιού της Ελλάδας. Βάζοντας ρεφενέ τα τελευταία ευρώ τους για το μακρύ ταξίδι με το καράβι, υφαίνουν τώρα ένα καινούριο πάπλωμα για την απόδραση, ραμμένο με πολύχρωμα κουρέλια technicolor: ελεύθερο κάμπινγκ, ωτοστόπ, επιβίωση χωρίς σχεδόν καθόλου λεφτά. Καθώς μαζεύονται κάθε φορά τα βράδια στα πανηγύρια, τις παραδοσιακές γιορτές που γίνονται προς τιμή του αγίου προστάτη κάθε χωριού στην Ελλάδα, αυτή η καινούρια γενιά προσθέτει σιγά-σιγά ένα δικό της κεφάλαιο στην πολυκύμαντη ιστορία της Ικαρίας.»
«Ιστορίες ελευθεριακής ζωής»
«Καθόμαστε στην αυλή του Άγγελου, κοιτάζοντας τη σκοτεινή κοιλάδα κάτω από τα σπίτια του Αγίου Πολυκάρπου. Τα ζεστά μάτια του σπιθιρίζουν καθώς ανάβει το τσιγάρο που εξέχει μέσα από τα φουντωτά, άσπρα γένια του. Αφού κεράσει άλλο ένα γύρο ούζο, είναι ώρα να αρχίσουν οι ιστορίες.»
«Οι σημερινοί χίπις μπορεί να δείχνουν διαφορετικοί από εκείνους του 1970, όμως ο Άγγελος λέει ότι είναι η ίδια λαχτάρα για απόδραση που τραβά τους νέους Έλληνες στην Ικαρία. ″Το πνεύμα της περιπέτειας είναι κάτι πολύ σημαντικό για τους νέους που ασπάζονται εκείνο που ονομάζουμε «ελευθεριακή κουλτούρα». Δεν είναι κάτι για όλους, ωστόσο αυτή η κουλτούρα φαίνεται ότι ταιριάζει στο νησί. Ταιριάζει με τη φύση, τη μορφή του εδάφους και το χαρακτήρα των ανθρώπων. Όλοι αναζητούν την απελευθέρωση μέσα στο σκληρό, άγριο τοπίο, τα ψηλά βουνά και τα πυκνά δάση″.»
«Οι ρίζες της ελευθεριακής κουλτούρας στην Ικαρία φυτεύτηκαν το 1971, εξηγεί ο Άγγελος, όταν κάποια νύχτα μια ομάδα Γερμανών ναυτοπροσκόπων κατέφτασαν στον Αρμενιστή με το πλοίο της γραμμής και αφού ξεφόρτωσαν τις φουσκωτές βάρκες τους, αποβιβάστηκαν με αυτές στην παραλία Λιβάδι. Εκείνο τον καιρό οι ντόπιοι προτιμούσαν να κολυμπούν και να βουτούν από τα βράχια και αδιαφορούσαν για τις αμμουδιές. Έτσι, δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην παράξενη κατασκήνωση των ξένων. Όταν όμως οι Γερμανοί γύρισαν στην πατρίδα τους, το γεγονός έγινε γνωστό σε μια αντιφασιστική ομάδα φοιτητών στη Φρανκφούρτη, οι οποίοι αποφάσισαν να μην επιτρέψουν σε αυτούς τους ″Ναζιστές προσκόπους″ να κάνουν θέρετρό τους εκείνη την ωραία αμμουδιά.»
«Το επόμενο καλοκαίρι η ήσυχη παραλία γνώρισε μια έντονη διαμάχη εξουσίας με νικητές τους Αριστερούς. Αυτοί ήταν που καθιέρωσαν το Λιβάδι ως χίπικο άσυλο – καπνίζοντας χόρτο, κολυμπώντας γυμνοί στα κρυστάλλινα, γαλανά νερά, και εισάγοντας στην Ικαρία τον χαλαρό τρόπο ζωής στην αμμουδιά.»
«Ο Άγγελος ήταν ένας από τους πρώτους ντόπιους που ήρθε σε επαφή με εκείνους τους ατημέλητους ξένους και τις ηδονιστικές τους απολαύσεις. Εκείνα ήταν χρόνια στρατιωτικής δικτατορίας, όταν και μόνο αν έβλεπαν κάποιον με μακριά μαλλιά στον δρόμο ήταν αρκετό για να τον μαζέψει η μυστική αστυνομία. Όμως η Ικαρία τότε χόρευε στον δικό της ρυθμό: θυελλώδεις άνεμοι, τρικυμιώδεις θάλασσες και η έλλειψη φυσικών λιμανιών απομόνωναν το νησί, αναγκάζοντας τους κατοίκους να είναι όσο το δυνατόν αυτάρκεις. Ήταν η απόσταση από την πολιτική εξουσία που πρόσφερε την αναγκαία κάλυψη για να εμφανιστεί σε εμβρυακή μορφή το Ελληνικό χίπικο μονοπάτι.»
«Εκεί που είναι τα άγρια πράγματα»
«Το κάλεσμα της φύσης γοητεύει όσους έχουν διάθεση για περιπέτεια και τους κάνει να επιστρέφουν στον ίδιο τόπο κάθε χρόνο, όπως η 25χρονη Έλενα που είναι φωτογράφος και ζει στην Αθήνα. Ο μαζικός τουρισμός που ανθεί στο γειτονικό νησί της Σάμου, που απέχει μόνο 12 χιλιόμετρα από την Ικαρία, δεν είναι καθόλου ελκυστικός
γι’ αυτήν· αντίθετα εδώ ζει για τρεις μήνες το χρόνο σαν ″πριγκίπισσα της ελευθεριακής κουλτούρας″ με χρήματα που κερδίζει δουλεύοντας σε ένα μπαρ στην παραλία Λιβάδι. ″Η ζωή στην Αθήνα είναι σκληρή″, λέει. ″Είναι αληθινός αγώνας, όμως μπορείς να έρθεις εδώ και να νιώσεις εντελώς ελεύθερος. Για λίγο καιρό, τουλάχιστον″.»
«Γύρω στα μεσάνυχτα, ‘οι γκρούβαλοι’ -όπως οι ντόπιοι ονομάζουν την απένταρη φυλή του Πήτερ και της Έλενας- βγαίνουν από τις σκηνές τους που βρίσκονται σε διάφορα μέρη στο νησί, για να κάνουν το προσκύνημα τους στα πανηγύρια.»
«Κάθε παραλιακός οικισμός και κάθε μικρό χωριό ψηλά στα βουνά οργανώνει τη δική του χορευτική γιορτή όπου η είσοδος είναι ελεύθερη, όμως οι οργανωτές οι οποίοι δουλεύουν εθελοντικά, πωλούν ντόπιο κρασί και φαγητό, με τα κέρδη από τις πωλήσεις να πηγαίνουν σε διάφορα κοινωφελή έργα της κοινότητας. Καθώς πολλές απ’ αυτές τις γιορτές γίνονται σε μακρινές τοποθεσίες, ο μόνος τρόπος να πάει κανείς εκεί είναι το ωτοστόπ -όπου κάθε τέτοιο ταξίδι με ωτοστόπ είναι μια ευκαιρία να κάνει κανείς νέους φίλους.»
«Απόψε το πανηγύρι γίνεται στο λιμάνι του Ευδήλου, όπου εκατοντάδες άνθρωποι έχουν ενώσει τα χέρια τους και ταλαντεύονται ρυθμικά μπρος και πίσω, σχηματίζοντας ολοένα πιο σφιχτούς ομόκεντρους κύκλους. Μετά από κάποια ώρα, όταν φεύγουν τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, πίσω τους μένει ένα πλήθος που βράζει ενωμένο στους ρυθμούς μιας παραδοσιακής μουσικής που έρχεται από τους αιώνες.»
«Για κάποιον σαν κι εμένα που έχει μεγαλώσει στο Λονδίνο με ένα σάουντρακ προ-ηχογραφημένης ηλεκτρονικής μουσικής, φαίνεται σουρεαλιστικό να βλέπει τους ανθρώπους του καιρού του να χορεύουν με κέφι στον ήχο λαϊκών κρουστών, βιολιού και λαούτου -σύντομα όμως υπνωτίζομαι κι εγώ, ενώνω τα χέρια μου με το πλήθος και σαρώνω την πίστα ακολουθώντας τη μουσική.»
«Αργότερα, ο Πήτερ βουτάει ένα κομμάτι ψωμί στο πιάτο μια σαλάτας που εδώ και πολλή ώρα είναι παρατημένη σε ένα τραπέζι, και πιάνουμε πάλι την κουβέντα. Μιλάει με μια ωριμότητα πέρα από την ηλικία του και τα Αγγλικά του έχουν πότε-πότε με έναν ένρινο Σκωτσέζικο τόνο που απόκτησε όταν σπούδαζε στη Γλασκόβη. ″Μπορεί οι προηγούμενες γενιές να έκαναν τα ίδια με εμάς, όχι όμως γιατί ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν», λέει. «Αν δεν φάω εδώ, θα πεθάνω της πείνας μέχρι να μπω στο καράβι για τον γυρισμό. Πραγματικά δεν μου έχουν μείνει πια καθόλου χρήματα. Αυτό που κάνω δεν είναι απλά lifestyle, είναι ένας τρόπος ζωής. Το να τρώω στο πανηγύρι είναι ένας τρόπος να παρατείνω το καλοκαίρι μου. Γι’ αυτό ακριβώς πρόκειται″.»
«Χορεύοντας όλη τη νύχτα, χαμογελώντας όλη τη μέρα»
«Αργότερα, η ορχήστρα αρχίζει να παίζει ακόμα έναν Ικαριώτικο· αυτός είναι ένας ιδιαίτερος χορός του νησιού και τα βήματά του είναι τραγικά δύσκολα. Τα επίπεδα ενέργειας ανεβαίνουν ακόμα πιο ψηλά, ενώ παλαμάκια και ιαχές αντηχούν μέσα το πλήθος. Κάθε βράδυ, το πανηγύρι τελειώνει με το Πιπέρι, ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο που συμβολίζει το διώξιμο του διαβόλου με το τρίψιμο πιπεριού, το οποίο εξαγνίζει τη γη και τη ψυχή.»
«Στην Ικαρία όμως, αυτό το έθιμο παίρνει έναν μοναδικά ισότιμο χαρακτήρα. Όποιος στέκεται ακόμα στα πόδια του στο τέλος της βραδιάς πρέπει να χρησιμοποιήσει όποιο μέλος του σώματός του, από γλώσσα μέχρι γεννητικά όργανα, προστάξει ο τραγουδιστής, και να τρίψει με αυτά το έδαφος της πίστας. Γελαστοί ‘επόπτες’ μαστιγώνουν με τις ζώνες τους όποιον δεν υπακούει στα προστάγματα, θέλοντας να δείξουν έτσι ότι κανένας δεν είναι ανώτερος.»
«Όταν οι πρώτες ακτίνες του πρωϊνού ήλιου διαλύουν το σκοτάδι, κοιτάζω γύρω μου και βλέπω μόνο φαρδιά-πλατιά χαμόγελα. Που αλλού στην Ευρώπη θα μπορούσε ένα τέτοιο πλήθος να γλεντάει μέχρι τις 10 το πρωί χωρίς τη ανάγκη χημικών διεγερτικών; Με εξαίρεση μερικά πλαστικά μπουκάλια με δυνατό, ντόπιο κρασί και λίγο χόρτο, αυτό είναι μια απόλυτα φυσική έκσταση -κάτι που ενώνει τους ανθρώπους και τους εξαγνίζει.»
«Καθώς γλύφω με τη γλώσσα μου το πάτωμα της πίστας που είναι ζεστό απ’ τον πρωϊνό ήλιο δίπλα-δίπλα με παρέες γελαστών Ελλήνων, ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι πολύ σύντομα όλοι θα επιστρέψουμε στα προγράμματά μας, στο άγχος μας και στον αγώνα της επιβίωσης μέσα στην οικονομική κρίση.»
«Όμως τώρα, όλα αυτά μοιάζουν πιο υποφερτά, αφού ξέρουμε ότι στην Ικαρία νιώσαμε την ελευθερία -έστω για μια στιγμή- και χαθήκαμε για τα καλά, όλοι μαζί, μέσα στη διαχρονική μουσική του Αιγαίου.»
Alex King for 
.
Τέλος εδώ από μένα. Αντί για τα συναφή που βάζω συνήθως,
δείτε μόνο 2 φωτογραφίες και 2 βίντεο της Niki Ntamati ❤
.
.
Παρασκευή, 3 Νοέμβρη 2017
Next post: «Ηip and with the youths»
Previous post: «Ήταν ένας Αύγουστος με πολλά λινκς»
Ήταν ένας Αύγουστος με πολλά λινκς
Δημοσιεύθηκε: 4 Σεπτεμβρίου, 2017 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, music, Personal, photography, Sea, Tourism, Travel, Uncategorized | Tags: Aegean, august, dance, freedom, Greece, Ikaria, ikaria-in-august, πανηγύρι, χαρά, Αύγουστος, Ικαρία, Ικαριώτικος χορός, ελευθερία, lifestyle, messakti, panigiri, photography, playful, seasonal hippies, summer, swimming, village festival, why-ikaria, young 12 Σχόλια«…έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου»
Α. Εμπειρίκος
~
~
~
Κι έ
τσι πέρασε κι αυτός ο Αύγουστος στην ΑντιΜύκονο [link] και ήταν το ίδιο καλά (και πιο καλά) σαν τους άλλους Αύγουστους [link] που έζησα στο νησί. Αυτό θυμάμαι μόνο, γιατί πλάκωσε πολλή δουλειά και πολλές συναναστροφές και πέρα-δώθε και όλα έχουν γίνει ένα κουβάρι στο μυαλό μου. Πιο καλά θυμάμαι τον Ιούλιο που ήταν πιο λίγο στριμωγμένα τα πράγματα και μόλο που έκανε ζέστη, μπόρεσα να κάνω 2-3 βόλτες στα βουνά και πήγα και σε ένα φεστιβάλ [link], το καλύτερο που γίνεται εδώ το καλοκαίρι και αφού τέλειωσε αυτό, πήγα σε ένα πανηγύρι και χόρεψα με τα νέα παιδιά.
~
~
~
Εγώ όμως το αγρίμι απ’ όλα αυτά δεν θα σας δείξω άλλο από τις τρεις ωραίες ζωγραφιές του Paul Lewis που έχω ξαναγράψει άρθρα μου γι’ αυτόν [link] και έχω δημοσιεύσει εικόνες [link], και που με το που είδα αυτές τις πρόσφατες, αμέσως σκέφτηκα τους παραπάνω στίχους του Α.Ε. από την Οκτάνα. Χαίρε βάθος αμέτρητο, μη με ρωτήσετε για ποίηση, η ποίηση είναι για μένα όπως ο Κρυπτονίτης για τον Σούπερμαν, εξασθενώ και παραλύω όταν κατά λάθος διαβάσω ένα ποίημα, παρόλα αυτά, νομίζω ότι αυτό ήταν το πνεύμα του φετινού καλοκαιριού, τουλάχιστον για μένα που είμαι πιο μεγάλη από τις τρελές πιτσιρικούδες του καλοκαιριού, τις λαμπερές μέσα στην απλυσιά τους, που χόρεψα μαζί τους και ένιωσα το σφυγμό και τον καημό τους και γέμισε η ψυχή μου συμπόνια, ελπίδα και χαρά.
~
~Αυτά είχα να πω, μη σας ζαλίζω άλλο, τι έγινε τον Αύγουστο, τέλος πάντων, μπορείτε να τα δείτε τεκμηριωμένα, εμπεριστατωμένα και σεβαστικά σε αυτή τη συλλογή φωτογραφιών [link] που τράβηξαν οι Άρης Οικονόμου και Γιώργος Βιτσαράς, επαγγελματίες, γνώστες κι οι δυο και λάτρεις του νησιού. Καμπόσες απ’ αυτές τις είδα και στη LIFO και μου φάνηκε πολύ τρελό κι αστείο που είμουν κι εγώ από ‘κει…
Παρακάτω βλέπετε μερικές απ’ αυτές, εκείνες που ήταν πιο πολύ του γούστου μου:
~
😚 😚 😚
~
~
~
~
~
~
~
~
Έτσι που λέτε ξεμπερδέψαμε με τον Αύγουστο. Φυσικά, όλα αυτά δεν ήταν τουρισμός. Η Ικαρία πάντα και τώρα δεν είναι τουριστικό νησί. Όλα αυτά δεν ήταν παρά μια σύντομη γιορτή που πάει, έγινε και πέρασε. Θα διαβάσετε κι άλλα για αυτό το φαινόμενο στο επόμενο ποστ, όμως τώρα πρέπει να κλείσω. Μου πέρασε η καλοκαιρινή γαστρεντερίτιδα και επιτέλους πάω να βρω τα αγαπημένα μου βατόμουρα!
Ικαρία τον Αύγουστο – Οδηγίες Χρήσης
Δημοσιεύθηκε: 10 Ιουλίου, 2015 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Tourism, Travel | Tags: august, camping, driving, freedom, hiking, hip, hitchhiking, Ikaria, ikaria-in-august, τουρισμός, Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας, Αύγουστος, Νας, ικαρία, μεσαχτή, οδηγίες, lifestyle, messakti, nas, panigiri, safety, summer, swimming, tourism, what-matters 6 Σχόλια[in English]
.
.
«Φίλοι μας, καλωσορίσατε
Το βλέπετε απ’το καράβι, η Ικαρία είναι ένα μακρόστενο ψηλό βουνό χωρίς πεδιάδες και πολλές παραλίες, ενώ τα πιο πολλά χωριά είναι κρυμμένα στο εσωτερικό. Από τη φύση της δεν είναι κατάλληλη για μαζικό τουρισμό. Το άγριο τοπίο της δεν προσφέρει την άνεση και τη βολική γραφικότητα που αναζητά ο τουρίστας-καταναλωτής. Παρόλα αυτά, από τότε που έγινε γνωστή σαν τουριστικός προορισμός, συμβαίνει το εξής παράδοξο: η διαφορετικότητα της Ικαρίας (όχι μόνο ως προς το τοπίο αλλά και τον τρόπο ζωής και τη βιοθεωρία των κατοίκων) προσελκύει αρκετό κόσμο, κυρίως νέους που θέλουν να δουν «τι παίζει εδώ»– να δοκιμάσουν, να πάρουν μια γεύση από αυτήν τη διαφορετικότητα. Επειδή όμως, θέλουν επίσης και να βρεθούν μαζί με άλλους ανθρώπους που αναζητούν το ίδιο πράγμα, καταφθάνουν όλοι μαζί τον Αύγουστο. Έτσι, εκείνες τις λίγες εβδομάδες η διαφορετική Ικαρία γίνεται «εναλλακτική Ικαρία». Γίνεται μια χαοτική (εναλλακτικά μαζική) ‘Αντιμύκονος’.»
.
«Κίνητρό μας η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας να περάσουμε καλά όλοι μαζί.»
«Είναι κρίμα, γιατί παρά τα πολλά ελαττώματα και τα λάθη μας, πιστεύουμε ότι η διαφορετικότητά μας έχει κάτι να δείξει (ίσως και να διδάξει) στους ανθρώπους της πόλης. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο να γίνει σε τόσο πολλούς ανθρώπους μαζί, όταν δηλαδή η πόλη μετακομίζει σε μας.
Είναι κρίμα επίσης γιατί είμαστε συνηθισμένοι να είμαστε λίγοι. Ενώ μας αρέσει πολύ που έχουμε κόσμο, είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε στη πολυκοσμία και να διαχειριστούμε τις καταστάσεις όπως θα έπρεπε.
Αυτό το κειμενάκι δεν είναι τουριστικός οδηγός.
Γράφτηκε από μια ομάδα φίλων, μελών της Αυτόνομης Συσπείρωσης Πολιτών Ικαρίας (*), με σκοπό να ενημερώσει για τα προβλήματα και τις ελλείψεις μας και να βοηθήσει τον νεανικό κόσμο που έρχεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις εβδομάδες ώστε να αποφύγει τις κακοτοπιές. Το κίνητρο μας είναι η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά όλοι μαζί. Ο τρελός μήνας Αύγουστος, ο Αύγουστος της Ικαρίας, αρέσει πολύ και σε μας όπως αρέσει και σε σας.»
.
.
Συγκοινωνία
Λ ε ω φ ο ρ ε ί α : Στην Ικαρία δεν υπάρχει οργανωμένο δίκτυο τύπου ΚΤΕΛ, με κεντρικό σταθμό, πίνακες δρομολογίων κτλ. Φυσικά, υπάρχουν λεωφορεία και τα δρομολόγια τους γίνονται συχνότερα τον Αύγουστο, πολλές φορές μάλιστα συνδυάζονται με τις ώρες άφιξης και αναχώρησης των καραβιών. Ανακοινώσεις των δρομολογίων μπαίνουν συνήθως σε διάφορα κεντρικά καταστήματα, δυστυχώς όμως χάνονται μέσα στην πληθωρική αφισοκόλληση του καλοκαιριού. Κι έτσι καταλήγουμε να τα μαθαίνουμε στόμα με στόμα ή ρωτώντας τους οδηγούς. Τ α ξ ί : υπάρχουν πολλά με εξυπηρετικούς οδηγούς και με μάλλον φτηνό κόμιστρο δεδομένων των αποστάσεων και των δύσκολων δρόμων. Ωστόσο τον Αύγουστο είναι δυσεύρετα. Ω τ ο σ τ ό π : τα ντόπια αυτοκίνητα (ΑΤ, ΜΟΑ ή ΜΟΒ), όταν έχουν χώρο, συχνά σταματούν και παίρνουν ωτοστοπατζήδες. Όμως τίποτα δεν είναι δωρεάν στη ζωή. Το αντίτιμο είναι η επικοινωνία με τον οδηγό. Χαιρετάτε, μιλάτε, πείτε τις εντυπώσεις και τις απορίες σας για το νησί. Π ο δ α ρ ό δ ρ ο μ ο ς : Κανείς στην Ικαρία δεν θα σας χαρακτηρίσει αλήτη ή φτωχό, επειδή περπατάτε. Όλα είναι δρόμος και κανένας δρόμος στο νησί δεν είναι βαρετός.
.
Διαμονή
«Δωμάτια: Υπάρχουν άπειρα, διάσπαρτα παντού, ακόμα και στα πιο μακρινά χωριά. Στα τελευταία μάλιστα, αν έχετε λύσει το θέμα της μετακίνησης, θα βρείτε καταπληκτικό περιβάλλον και χαμηλές τιμές ακόμα και τον Αύγουστο. Διαμονή στο ύπαιθρο: Τρία είναι τα βασικά δεδομένα. 1ον) Η Ικαρία εμπνέει και είναι ιδανική για κατασκήνωση, 2ον) η κατασκήνωση απαγορεύεται παντού, και 3ον) δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο κάμπινγκ. Η κατάσταση που προκύπτει, επομένως, είναι χαοτική και παράλογη. Όχι μόνο για να αποφύγετε διαμαρτυρίες και διώξεις (τα γνωστά «πεσίματα»), αλλά και γιατί, πολύ απλά, νομίζουμε ότι είναι καλύτερα έτσι, συνιστούμε να είστε λιτοί, ελαφρείς και ευέλικτοι (αλλά και «πιο νόμιμοι»), απορρίπτοντας τη λογική του κινούμενου εξοχικού σπιτιού (αντίσκηνο τύπου «βιλίτσα» με πλήρες νοικοκυριό, κουζινικά κτλ.). Μια ανοιχτή τέντα για σκιά τη μέρα και για ύπνο χωρίς υγρασία τη νύχτα, είναι αρκετή. Αν είναι δυνατόν, διαλέξτε μια θέση μακριά κι έξω από την αμμουδιά που είναι για όλους. Αν κατασκηνώσετε στο βουνό, αργά ή γρήγορα θα σας αντιληφθούν και θα σας διώξουν είτε οι κάτοικοι είτε οι δασοπυροσβέστες. Όσο για τις ιδιωτικές περιοχές (αυλές, χωράφια), μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μην έχουν πρόβλημα αν κατασκηνώσετε στις ιδιοκτησίες τους για λίγες μέρες. Αρκεί, φυσικά, να τους βρείτε και να ζητήσετε την άδειά τους. ‘Ο,τι και να κάνετε, όπου κι αν πάτε, ακόμα και στην πιο μακρινή ερημιά, μην έχετε νοοτροπία «καταληψία». Είναι λάθος.»
.
Σκουπίδια
«Κακά τα ψέματα, η Ικαρία μπορεί να έχει ζηλεμένη φύση όμως δεν φημίζεται για την καθαριότητα. Σαν να μην έφταναν «τα μόνιμα σκουπίδια» (παλιοσίδερα, μπάζα, χαλασμένα αυτοκίνητα κτλ.) που στοιχειώνουν τους δημόσιους χώρους και το φυσικό περιβάλλον, στις 3-4 εβδομάδες της σύντομης τουριστικής σεζόν παράγεται μια αληθινή σκουπιδοβόμβα! Τα σκουπιδιάρικα δεν φτάνουν, οι κάδοι κι οι χωματερές δεν φτάνουν, οι λίγοι εποχιακοί υπάλληλοι δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να είμαστε πιο καθαροί. Όμως χρειαζόμαστε και τη βοήθειά σας.»
.
Πανηγύρια
«Τα διάσημα πανηγύρια του νησιού δεν είναι ούτε «μαγαζιά» ούτε «τζάμπα πάρτι». Είναι ένας θεσμός (η λέξη δεν είναι υπερβολική) που εξυπηρετεί πολλαπλές, θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες των μικρών κοινοτήτων κάθε χωριού. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχουν μαζικοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί (με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον λόγω υπερπαραγωγής σκουπιδιών και υπερκατανάλωσης κρέατος), παρόλα αυτά διατηρούν το βασικό χαρακτήρα τους: γιορτή ισονομίας και γλέντι για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, καταγωγής, ενδυματολογικού στυλ και ιδεολογικού προφίλ. Το μυστικό είναι ότι οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές. Γι’αυτό, αν έχετε παράπονα, μην φερθείτε σαν «δυσαρεστημένοι πελάτες». Κουβεντιάστε μαζί τους. Το θέλουν κι αυτοί. Δεν είναι σκυλάδικο, ούτε «αρπαχτή». Είναι η γιορτή του χωριού.»
.
Οι δρόμοι
«Απορεί κανείς πολλές φορές πως έγιναν δρόμοι σε τέτοια βουνά και τέτοιους γκρεμούς. Και όμως το οδικό δίκτυο της Ικαρίας είναι τεράστιο και αφάνταστα πολύπλοκο. Από την άλλη πλευρά όμως οι πιο πολλοί από αυτούς τους δρόμους δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ακόμα και ο κεντρικός οδικός άξονας (Άγιος Κήρυκος – Εύδηλος – Ράχες – Καρκινάγρι) σε πολλά σημεία έχει τα χάλια του. Ανάποδες κλίσεις, ξαφνικές απότομες στροφές, εμπόδια, στενώματα, τρύπες κτλ. Οδηγείτε με ταχύτητες που δεν ξεπερνούν τα 30-40 χλμ., δένετε τη ζώνη, φοράτε κράνος. Αν πιείτε πολύ στο πανηγύρι, μην οδηγήσετε. Στρώστε κάπου και κοιμηθείτε μέχρι το πρωί.»
.
Η θάλασσα
«Συχνά όταν φυσάει μελτέμι, μεγάλα κύματα δέρνουν τις πιο γνωστές παραλίες στη βόρεια πλευρά του νησιού (Κυπαρίσσι, Κάμπος, Μεσαχτή, Λιβάδι, Νας). Μας αρέσει να τα βλέπουμε και να παίζουμε με τη δύναμή τους, δυστυχώς όμως έχουν γίνει αρκετοί πνιγμοί. Εκτός από τους γενικούς κανόνες ασφαλούς κολύμβησης, όταν παίζετε με τα κύματα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για άθλημα. Ακόμα και με τη μορφή απλού παιχνιδιού το bodysurfing απαιτεί αυτοσυνείδηση και στοιχειώδη φυσική κατάσταση. Επιπλέον να θυμάστε ότι τα δύσκολα είναι στο τέλος, όταν το αντιμάμαλο (το αθέατο, αντίθετο υποβρύχιο ρεύμα) εμποδίζει τον κολυμβητή να επιστρέψει στην παραλία. Μην ξεχαστείτε στην απόλαυση του παιχνιδιού. Πρέπει οπωσδήποτε να έχετε φυλάξετε δυνάμεις για να βγείτε στη στεριά. Κι αν κουραστείτε απ’ το σπορ, φυσικά υπάρχουν και οι νότιες, φιλόξενες και ήρεμες παραλίες, μην το ξεχνάτε αυτό.»
.
Το βουνό
«Ίσως το έχετε ακούσει, η Ικαρία θεωρείται κορυφαίος ορειβατικός προορισμός. Το δίκτυο των σηματοδοτημένων μονοπατιών της Ικαρίας είναι απέραντο. Δημιουργήθηκε στη διάρκεια πολλών χρόνων από εθελοντές χωρίς καμία απολύτως κυβερνητική βοήθεια. Συμβουλές: 1) Όταν φυσά δυνατό μελτέμι, αν και δεν βρέχει, στο βουνό έχει πυκνή ομίχλη, 2) Το Φαράγγι της Χάλαρης (αυτό που πολλοί ξέρουν ως «ποτάμι του Να») έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη, ωστόσο τον Αύγουστο δεν έχει πολύ νερό. Το εσωτερικό του είναι πολύ εντυπωσιακό, ωστόσο η πορεία είναι δύσκολη γιατί το μονοπάτι έχει σχεδόν καταστραφεί από τις πλημμύρες και τα αδέσποτα κατσίκια, 3) Μια πετυχημένη πεζοπορία στην Ικαρία είναι μια πεζοπορία που έχει ξεκινήσει νωρίς το πρωί. Το νησί έχει πολύ έντονο ανάγλυφο και το έδαφος είναι ανώμαλο. Γι’ αυτό οι αποστάσεις «βγαίνουν» πολύ μεγαλύτερες απ’ όσο φαίνονται στον χάρτη.»
.
Φαγητό και τοπικά προϊόντα
«Στην Ικαρία η γεωργία είναι τρόπος ζωής. Ψάχνουμε, βρίσκουμε και ψωνίζουμε ντόπιο κρασί, μέλι, τσίπουρο, τυρί, φρούτα, λαχανικά, βότανα και πολλά άλλα.»
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
«Διακοπές στην Ικαρία θα θέλαμε να σημαίνει διακοπές από τον μαζικό, καταναλωτικό τρόπο ζωής. Το ξέρουμε, είναι αστείο να ζητάμε τέτοιο πράγμα τον Αύγουστο που είναι ο πιο «χύμα κι ό,τι να ‘ναι» μήνας του χρόνου όσον αφορά τις διακοπές. Τότε όμως είναι που αξίζει να το ζητάμε. Δείτε τα έργα των προγόνων μας στα βουνά, τα σπίτια στους βράχους, τα πεζούλια στους γκρεμούς. Είναι στη φύση μας να ζητάμε το αδύνατο. Δεν ξέρουμε τι πετυχαίνουμε, γράφεται πάντως μια ωραία ιστορία, λίγη-λίγη, σιγά-σιγά, κάθε χρόνο. Είναι το παραμύθι της Ικαρίας. Μπείτε στο νόημα. Γίνετε κι εσείς μέρος της αφήγησης.»
Καλά να περάσετε!
(*) Η Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας είναι μία αυτόνομη παράταξη στο Δήμο Ικαρίας. Ιδρύθηκε το 2010. Ιστοσελίδα: aspik.gr Φέησμπουκ: https://www.facebook.com/groups/290700171092825/
.
.
Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015
Next Post: Break on through to the other side ☀ yeah !
Previous Post: Giving it all : Wild coves & beaches in northern Ikaria
Touristicon
Δημοσιεύθηκε: 4 Αυγούστου, 2014 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Sea, Tourism, Travel | Tags: adventure, advice, Aegean, athenian-invasion, august, Greece, Ikaria, ikaria-in-august, information, πανηγύρι, πεζοπορία, τουρισμός, Αύγουστος, αξιοθέατα, ικαρία, κολύμπι, μονοπάτια, playful, summer, swimming, tourism, why-ikaria 7 Σχόλια.
Γεια σας
μέρες του Αυγούστου και νιώθω καλή
γι’ αυτό, ενώ θα ‘πρεπε να λουφάζω, το θέμα μου σήμερα είναι ο «οδηγός επιβίωσης» που για 5ο συνεχόμενο καλοκαίρι δημοσιεύει το ikariamag.gr για τις διακοπές στην Ικαρία. Εγώ (to agrimi) δεν έχω σχέση με τον τουρισμό, όμως -νησί είναι- όλοι ήμαστε αλληλένδετοι και ό,τι συμβαίνει μας αφορά όλους με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Έχει και πλάκα, γιατί ο τουρισμός είναι βασικά μια μορφή επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Δεδομένου μάλιστα ότι στην Ικαρία δεν κινδυνεύουμε από μαζικότητα. Ποτέ δεν μας έκατσε αυτό το σιχαμένο φαινόμενο, ας είναι καλά οι βραχώδεις ακτές μας που όπως παλιά, έτσι και τώρα μας προστατεύουν απ’ τους κουρσάρους. Άσε που είναι χρήσιμος αυτός ο οδηγός, πρώτα γιατί ο τουρισμός πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος κι ύστερα για να μη βλέπω σαστισμένες φάτσες στους δρόμους τον Αύγουστο, τα βρίσκουν βέβαια όλα στο τέλος, όμως στην αρχή τους λυπάμαι, ιδίως τα νέα παιδιά, έτσι που είναι φτιαγμένο αυτό το νησί και κλείνει προς τα έξω κι ανοίγει προς τα μέσα… 🙄
.
.
Τέλος πάντων, ίσως τώρα είναι αργά για συμβουλές. Το καλοκαίρι προχωράει ακάθεκτο, όμως δεν πειράζει, ας μείνουν να βρίσκονται εδώ για του χρόνου. Διάλεξα μερικές, όχι γιατί κι οι άλλες δεν είναι καλές, απλά αυτές μου άρεσαν πιο προσωπικά κι είναι περίπου κι αυτές που λέω στους φίλους μου. Οι υποσημειώσεις, τα ενδιάμεσα λινκς και μπλογκς και πικς δεν είναι του Οδηγού, είναι κολημένα από μένα (to agrimi).
Πάμε λοιπόν. Λένε οι συντάκτες και οι αναγνώστες του περιοδικού:
Αυτό το καλοκαίρι (ή το επόμενο ή το μεθεπόμενο) στην Ικαρία οπωσδήποτε να…
.
…να κολυμπήσεις στα Νεάγια, που είναι η πρώτη παραλία στη διαδρομή προς Φάρο μετά τα Θέρμα.
* χωρίς κύμματα και πιο πριβέ από τα Θέρμα και το Φάρο.
.
…να περπατήσεις μέχρι τον Φάρο του Πάπα για να δεις το πιο συγκλονιστικό ηλιοβασίλεμα.
* αρκεί να βρεις το χωματόδρομο και το μονοπάτι… 😛
.
…να ζήσεις την εμπειρία του αγροτουρισμού που σιγά-σιγά αναπτύσσεται σε διάφορα σημεία στην Ικαρία.
* να δεις τη δουλειά στους κήπους και τα χτήματα.
.
…να φας σουφικό.
.
…να κάνεις μαζί με τους πυροσβέστες βάρδια πυροπροστασίας σε κάποιο από τα φυλάκια της Ικαρίας. Ή τους εθελοντές.
.
…να πας για βεγγέρα στους παππούδες, στις αυλές με τις ορτανσίες, το φούλι και τις ιστορίες!
.
…να περπατήσεις στην παραλία του Φάρου, με βασικό προβληματισμό αν πρώτα θα βουτήξεις από τον μικρό προβλήτα για δροσιά ή θα πιεις μια παγωμένη μπύρα, με ένα τοστάκι και μια μπύρα ακόμα…
.
…να περάσεις απο τα μάρμαρα του Ίκαρη, εκεί που κατά τον μύθο έπεσε ο Ίκαρος. Είναι ένα παραθαλάσσιο μαγικό σημειο λίγο πιο πέρα από του Σκουρδιουλιάρη.
.
…να δοκιμάσεις οπωσδήποτε καθούρα με παξιμάδια μαζί με καφέ ελληνικό και κρύο νερό.
.
…να «προδώσεις» για μια μέρα τις αγαπημένες σου παραλίες και να τρυπώσεις σε ένα μονοπάτι μέσα στη Χάλαρη για αυθεντική, άγρια φύση.
.
…να πας στο Κάστρο του Κοσκινά και να απολαύσεις τη θέα.
.
…να μαζεύεις τα αποτσίγαρα σου και γενικά τα σκουπίδια σου.
.
…να δείξεις την ευγνωμοσύνη σου αλλά και κατανόηση στους ανθρώπους που εθελοντικά προσφέρουν στο πανηγύρι για να βοηθήσουν το χωριό τους και για να περάσεις εσύ καλά.
* μη νομίζεις ότι το πανηγύρι είναι «μαγαζί».
.
…να χαλαρώσεις λίγο. Μην τρέχεις από πανηγύρι σε πανηγύρι, θα πάθεις υπερκόπωση!
.
…να πάρεις το αμόρε σου και να χορέψετε βαλσάκι σε πανηγύρι. Και αν δεν έχεις αμόρε, εν πειράζει. Σε πανηγύρι είσαι…
.
…να εφοδιαστείς κρεμούλα για τα τσιμπήματα, ειδικά αν μετακινείσαι με δίτροχο.
.
…να προσέχεις τη θάλασσα. Μην το παίξεις θαρραλέος.
.
…να σεβαστείς τη φύση και τα ζώα. Είναι αυτά που κάνουν τα βουνά της Ικαρίας τόσο μοναδικά.
.
…να βοηθήσεις στην οργάνωση ενός πανηγυριού ή ενός γάμου! Να κουβαλήσεις και κάνα τραπέζι.
* αν είχαμε και πιο πολλά χέρια για βοήθεια, τα πανηγύρια μας θα ήταν ακόμα πιο ωραία, πιο προσοδοφόρα και πιο περιβαλλοντικά σωστά.
.
…να πας για μπάνιο στα Μικρά Κεραμέ που έχει ησυχία και τα πιο όμορφα βότσαλα.
.
…να χαμογελάς συνέχεια ρε μουντρούχο. Όλο το χειμώνα περίμενα που θα σ’ ανταμώσω.
.
…να βουτήξεις αξημέρωτα στο Ιερό και να δεηθείς στον Διόνυσο για τις χαρές της ζωής!
.
…να πας στην παραλία και την ταβέρνα στο Τραπάλου. Και μετά έλα να μου ξαναπείς…
* προσοχή στον παλιόδρομο απ’ το Καρκινάγρι 😳
.
…να χασομερήσεις! Ο χρόνος είναι χρήμα κι εμείς δε γουστάρουμε τα πολλά λεφτά…
.
…να περπατήσεις όσο βαστάν τα ποδάρια σου. Υπάρχουν μοναδικά μονοπάτια σηματοδοτημένα με πορτοκαλί βουλίτσες, ακολουθήστε τες, ο παράδεισος μας περιμένει και εν ζωή και είναι καλό να μην το ρισκάρουμε, γιατί μετά…πού ξέρεις, Θεός είναι, μπορεί και να μας έχει πολλά μαζεμένα…
.
…να πας όπου είναι ανοιχτά και να παραγγείλεις ό,τι έχει. Οι παραξενιές χαλάν το κέφι και αυτών που τις έχουν και αυτών που δεν έχουν κανένα σοβαρό λόγο να τις ικανοποιήσουν.
.
…να πας για ζεστό μπανάκι και να ζήσεις τη μυσταγωγία στο ‘Σπήλαιο’ στα Θέρμα. Δε χρειάζεται να είσαι άρρωστος! Τι κι αν είναι καλοκαίρι!
.
…να ερωτευθείς, δυνατά όμως με πάθος, με ένταση…(μόνο τότε υπάρχει ελπίς!) Το νησί διαθέτει κατάλληλα απόμερα αμμουδάκια και ο αέρας του βοηθά ιδιαίτερα τις πολύ βαθιές ανάσες…
.
Όλα Τέντα τον Αύγουστο
Δημοσιεύθηκε: 15 Ιουλίου, 2013 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, Sea, sport, Tourism, Travel, Uncategorized | Tags: Aegean, Aegean Sea, agrimi, athenian-invasion, august, beach, bodysurfing, camping, free camping, freedom, freedom camping, Greece, Greeks, heatwave, Ikaria, ikaria-in-august, χαρά, Αύγουστος, αγαλλίαση, ικαρία, καταναλωτές, καλοκαίρι, lifestyle, messakti, no technical problem, photography, real-απειλές, robbers'-island, safety, saves-you, summer, surfing, swimming, tent, threats, tourism, tourists, waves 8 Σχόλια
∩ αγαπημένε
νεόφτωχε αστέ πρόσεχε φέτος σκέψου οργανώσου
∩ εγώ η αρχαία σου εύχομαι να περάσεις καλά
Αύγουστος χωρίς λόγια
Δημοσιεύθηκε: 29 Αυγούστου, 2012 Filed under: Ikaria, ικαρία, lifestyle, Personal, scouting, Sea, sport, trekking | Tags: Aegean, august, bodysurfing, camping, heatwave, hiking, Ikaria, ikaria-in-august, φιλοξενία, Αύγουστος, αγριότοπος, αγριότοποι, ικαρία, μονοπάτια, ξεθέωμα, ξεκούραση, meltemi, messakti, night trekking, out-to-mountain-top, photography, refuge, scouting, surfing, trekking, waterfall, waves, wilderness 5 Σχόλια-
____
.
Wednesday August 29, 2012
Next post: Ο Άγνωστος Τρίπατος Ράτσος στη Χάλαρη
Previous post: Φωτο που μου λέει
.
____
«Limani», «Potami», «Chorio», «Panigiri», «Paralia»
Δημοσιεύθηκε: 4 Μαρτίου, 2009 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, sport, trekking | Tags: Aegean, august, campers, camping, coordinates, eleni-ik, geography tourism, Greece, Greeks, holidays, hotspots, Ikaria, ikaria-in-august, χάρτης, Αύγουστος, ικαρία, map, maps, my world, outdoors, rediscover-countryside, summer, tourists, travel, vocabulary 3 Σχόλια- .
-
.
.That’s the basic outdoor vocabulary for a young Greek tourist (usually a
free camper) in Ikaria. Port, River, Village, Festival, Beach. It’s seems enough. I use the same to communicate. Why bother with elaborate details. It won’t help. The only thing it will get me is questions like «Are you from Ikaria?» and bring everything down to the level of family origins. No. Better leave it like this. Did you go to the «Potami«? I was at the «Paralia«. I had coffee in the «Chorio«. What time is the ferry from the «Limani«? The basic geography. I am no better. It’s long since I presented a map of my world in Ikaria. The one I am giving you here is by a Slovenian, yes a Slovenian from Lubliana who for several months has walked and driven all around Ikaria! Here is the link:.When you open the map, the blue pins open to boxes containing lots of information.
A similar in concept but very primitive thing was drawn by a storyteller years ago.
Primitive but that’s cool too. Well done Eleni!
.
Update 1.This entry would be lacking if I didn’t add this map –the most viewed of all maps of Ikaria because it’s a tablecloth!!!.
.Update 2.Yet, no matter how good or not a map may be, I doubt whether they are useful to a clueless summer hiker(like a bored camper perhaps).
.to find our private, secret places.
.
.But if they do, I am sure they won’t be too many so I would gladly share..°.Wednesday March 4, 2009 – 08:04pm (EET)Next Post: Αβάδιστα και Πιτσικωτά
Previous Post: Το Μισοκωλάκι και άλλες
τρομακτικές ιστορίες από την Ικαρία σε κόμικς
.
..Comments
(11 total)
Mazi sou!
Wednesday March 4, 2009 – 08:05pm (CET)
.I hated it when I was younger and picked up hitchikers who said, «We are going to the Potami. Where is the Potami dude?»
Great entry. Up to the point of vocabulary and map making.Thursday March 5, 2009 – 12:49pm (EET)
Efxaristo, Dharma!
AKK : must have felt like you were a department store assistant : «Hey dude, where is the stuff for the beach?»
Friday March 6, 2009 – 11:00am (EET)
.Exactly as you say! Like a servant!
One of the reasons I got into map making was self-pride. No more «Take us to the Potami dude»!Friday March 6, 2009 – 07:22pm (EET)
.For the record I say that I made that map out of a «leave me alone» motivation so that my friends and go-bys remembered my instructions and ‘what-to-dos’ and I didn’t have to go with them.
I scanned the map I found in the original «Ancient Icaria» and typed and painted on it what I wanted to show. There were no trail network back then. Only the small «Round of Rahes» and … I had noted down «Trachilas» as a «nudist beach»!!!!!!!!!
Saturday March 7, 2009 – 03:31am (PST)
.- Lambrini
Offline
What I read in both maps is love for the place.
Saturday March 7, 2009 – 08:18pm (EET)
The place loved them. What they do is loving back.
Saturday March 7, 2009 – 08:29pm (EET)
.I suppose that an accountant knows everything about balance sheets.
Sunday March 8, 2009 – 03:00pm (EET)
That’s all we know in fact. Thank you 🙂 You are trained to credits, deficits -that stuff.
Sunday March 8, 2009 – 08:19pm (EET)
.Hey, good job to update and save those two «tablecloth maps». Besides their value as photos, we have added many hilarious comments about tablecloth map making! Yes of course, this map is the most viewed and it gives a great subject for conversations at dinner time!
Tuesday March 17, 2009 – 09:49pm (EET)
Nana to agrimi's blog 
Our backs tell stories no books have the spine to carry - rupi kaur https://www.instagram.com/p/C0RdZ-PNet_/?taken-by=schwickertt/