Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
Δημοσιεύθηκε: 25 Δεκεμβρίου, 2021 Filed under: aegean, Greece, Ikaria, Ικαρία, Uncategorized, wild humor | Tags: demons, Greece, humor, Ikaria, island life, παράδοση, παραμύθια, Αθέρας, Αιγαίο Πέλαγος, Ικαρία, Χριστούγεννα, δαίμονες, ιδρώτας, μονοπάτια, old things, tradition, vampire, wild running, wild stories 9 ΣχόλιαΟ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
Χρωστάω την παρακάτω παλιά ιστορία στην μητέρα της φίλης Ι.Κ., που την άκουσε από τη μαμά της, που τότε ήταν μικρό κορίτσι περίπου 11 χρονών. Την άκουσα στο φιλόξενο σπίτι τους στον Αρμενιστή το έτος 1995, και άρα, μετρώντας τις γενιές προς τα πίσω, υπολογίζω ότι η ιστορία αυτή συνέβη στα 1915- 1920.
Εκείνη τη εποχή ακόμα, σε κάποιες μακρινές περιοχές της Ελλάδας, και ιδιαίτερα στα νησιά, οι άνθρωποι πίστευαν ότι τα έρημα βουνά κατοικούνται από δαίμονες που βγαίνουν τη νύχτα – δαίμονες επικίνδυνους, εκμαυλιστές, άρπαγες, απατεώνες, σκανδαλιστές, όργανα του σατανά.
Γι’ αυτόν τον λόγο, αν έχετε προσέξει, τα χωριά π.χ. της Ικαρίας, είναι κυκλωμένα από διάφορα μικρά ξωκλήσια. Αυτά βρίσκονται πάντα πάνω στα μονοπάτια στις εισόδους/εξόδους των οικισμών και των καλλιεργημένων εκτάσεων γύρω τους, ενώ τα μακρινά χωράφια είχαν κι αυτά το ξωκλήσι τους το οποίο συνήθως βρισκόταν στο κέντρο τους ή σε άλλη περίοπτη θέση κοντά τους.
Ο λόγος της ύπαρξης τους ήταν μαγικο/θρησκευτικός: οι δαίμονες, πλησιάζοντας και βλέποντας τον σταυρό, τρέπονταν σε φυγή κι έτσι τα δόλια νυκτερινά σχέδιά τους εναντίον π.χ. της σοδειάς, των ζώων ή των ανθρώπων, ματαιώνονταν.
Μιλάμε για μια εποχή που οι άνθρωποι πήγαιναν παντού με τα πόδια και συχνά νύχτωναν στις ερημιές, είτε γυρίζοντας από τους αγρούς, είτε επιστρέφοντας από δουλειές ή ταξίδι. Επίσης πολύ συχνά, όταν ήταν να κάνουν κάποια μεγάλη διαδρομή, έφευγαν από τα σπίτια τους αρκετές ώρες πριν χαράξει – βαθιά νύχτα – όταν οι δαίμονες ήταν ακόμα ξαπολυτοί και ασύδοτοι στα βουνά.
Μια τέτοια ώρα, μαύρα μεσάνυχτα, ξεκίνησε η προγιαγιά της Ι.Κ. από το χωριό Μ. της βόρειας Ικαρίας για να πάει στον Άγιο (*) στην άλλη άκρη του νησιού για να προλάβει το δικαστήριο που θα δικαζόταν μια υπόθεσή της. Πολλοί άλλοι από πολλά χωριά θα πήγαιναν εκείνη τη μέρα στην πρωτεύουσα διότι το δικαστήριο, βλέπετε, ήταν περιοδεύον και οι ημερομηνίες των συνεδριάσεων ήταν αποκλειστικές. Όποιος δεν πήγαινε, έχανε τη δίκη, ή έπαιρνε αναβολή, δηλαδή, πάλι έχανε.
Ήταν μια κρύα αλλά ήσυχη νύχτα του Δεκέμβρη. Οι θύελλες της ισημερίας είχαν περάσει ενώ σε λίγες μέρες άρχιζε το 12ήμερο (*) των Χριστουγέννων. Αρκετοί χωριανοί είχαν ξεκινήσει ήδη να πάνε κι αυτοί στο δικαστήριο, κι έτσι η γυναίκα δεν ένιωθε φόβο. Μάλιστα σήκωσε και πήρε μαζί της την κόρη της για παρέα. Ήθελε κιόλας, όπως έλεγε, “να της δείξει τον κόσμο”, δηλαδή, την πρωτεύουσα και το πλήθος απ’ όλα τα μέρη του νησιού, που θα μαζευόταν εκεί για το δικαστήριο.
Μάνα και κόρη πήραν τον δρόμο λοιπόν στο φως της άστρων, κι ανηφόριζαν, όλο ανηφόριζαν για το βουνό. Περνώντας από τις τελευταίες αγροικίες, έκαναν τον σταυρό τους στο εκκλησάκι του Ταξιάρχη – τελευταίο φύλακα της χριστιανικής επικράτειας – και μπήκαν στα βαθορούμανα που έζωναν τις βουνοκορφές. Στην κορυφή ενός λόφου, στάθηκαν μαζί με άλλους στο ξέφωτο, μίλησαν λίγο – ένα μικροσκοπικό αλλά κατάμαυρο συννεφάκι στον ουρανό ήταν κάπως ανησυχητικό – σταυροκοπήθηκαν πάλι και ξαναξεκίνησαν.
Στον δρόμο, άλλοι βαδίζοντας γρήγορα, άλλοι πιο αργά, η αρχική ομάδα διαλύθηκε λίγο-λίγο, κι οι δυο γυναίκες βρέθηκαν να βαδίζουν μοναχές τους. Κανένας λόγος, όμως, ανησυχίας. Μόνο αυτό το μικρό μαύρο συννεφάκι που έμοιαζε κολλημένο στο ίδιο σημείο από πάνω τους, τι σημάδι να ήταν; Ευτυχώς, από τη μεριά της Σάμου, στην ανατολή, το σκοτάδι της νύχτας είχε σπάσει – μόλις αχνόφεγγε μια χαρακιά. Σε δύο ώρες θα ξημέρωνε.
Φτάνοντας στα οροπέδια, κατάκορφα στον Αθέρα, έφεξε τόσο ώστε άρχισαν επιτέλους να βλέπουν λίγο το δρόμο μπροστά τους. Ωστόσο, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το συννεφάκι μεγάλωσε, μεγάλωσε κι άλλο, τα αστέρια χάθηκαν, χάθηκε και το χάραμα, έγινε πίσσα σκοτάδι.
Η πρώτη αστραπή ήταν ξερή. Η δεύτερη όμως έφερε μια μονοκόμματη γερή βροχή – νερό με τους κουβάδες.
Η μάνα, ξέροντας τα κατατόπια, τραβήχτηκε με την κόρη της και κρύφτηκαν κάτω από μια καμάρα – θολωτό βράχο σαν σπηλιά, γνωστό σε όλους τους διαβάτες. Έβλεπαν το νερό απ’ έξω να πέφτει σαν κουρτίνα, τις αστραπές, τους κεραυνούς…
– Μάνα, τι να γίναν οι άλλοι;
– Σε κάποια καμάρα θα είναι κι αυτοί.
– Θα χάσεις το δικαστήριο, μάνα.
– Μόλις κόψει θα ξεκινήσουμε. Δεν θ’ αργήσει.
Πραγματικά, όσο γρήγορα κι άγρια είχε ξεκινήσει η μπόρα, τόσο γρήγορα έκοψε, κι έγινε μια ήσυχη σταθερή βροχή. Μάνα και κόρη ξεμύτισαν από την καμάρα, όμως εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσαν δυνατό ποδοβολητό. Κάποιος ερχόταν τρέχοντας.
Στο φως της χαραυγής, και πότε-πότε, μιας μακρινής αστραπής, φάνηκε μια σκοτεινή αντρική φιγούρα που πλησιάζει γοργά, βγάζοντας ήχους σαν βογγητά, με το περίγραμμά της να φέγγει με κάτι σαν λαμπερή άχνη που γυάλιζε.
– Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά!
– Μάνα, τι είναι; Ποιος είναι;
– Δαίμονας! Κρύψου!
Η κόρη όμως δεν υπάκουσε αλλά έμενε να κοιτάζει έκθαμβη τον δαίμονα που ερχόταν καταπάνω τους αχνιστός. Μέσα στο μούχρωμα η μορφή του φαινόταν πια καθαρά. Κράταγε κάτω από τη μασχάλη του ένα πακέτο και ήταν γυμνός – ολόγυμνος!
Η μάνα σκέπασε τα μάτια της κόρης της με τα χέρια της. Πες την προσευχή σου, την διέταξε, και σάωσε. Είναι σίγουρα οξαποδώς, κάτι έχει κλέψει, το πάει στην τρύπα του. Αν δεν μας πάρει χαμπάρι, θα πάει στον αγύριστο, θα φύγουμε κι εμείς, να βρούμε τους άλλους.
– Μάνα, γιατί είναι γυμνός; Γιατί φέγγει έτσι;
– Σάωσε, λέω! Δεν είδες τίποτα. Λέγε την προσευχή σου!
Τέλος πάντων, χάθηκε ο δαίμονας πίσω απ’ τα βράχια, πέρασε λίγη ώρα, κι η μάνα κι η κόρη ξεκίνησαν δειλά-δειλά να περπατούν μέσα στο ψιλόβροχο. Άλλωστε είχε πια σχεδόν ξημερώσει. Έτσι πηγαίνοντας, βρεγμένες, λασπωμένες, τρέμοντας από το κρύο, αλλά κι απ’ τη φρίκη, έφτασαν στ’ Απερίχου κι είδαν από μακριά τα εκκλησάκια των χωριών ίσα κάτω. Εκεί στάθηκαν κι έκαναν τον σταυρό τους κι ήρθε λιγάκι η καρδιά τους στη θέση της. Στο μεταξύ η βροχή σταμάτησε κι ένας λαμπρός πρωινός ήλιος φώτισε το χειμωνιάτικο τοπίο των βουνών και το ήρεμο βαθυγάλανο πέλαγος.
Κι έτσι έφτασαν στον Άγιο – και μάλιστα στην ώρα τους. Στο Διοικητήριο ο κόσμος είχε μαζευτεί και ο γραμματέας διάβαζε τον κατάλογο των υποθέσεων της ημέρας. Όμως τι εμφάνιση ήταν αυτή που είχαν όλοι; Οι πάντες βρεγμένοι ως το κόκκαλο, λασπωμένοι, βρώμικοι, άλλοι σκεπασμένοι με τσουβάλια, άλλοι ξυπόλητοι με τα καλά τους παπούτσια στο χέρι – είχαν βλέπεις φάει όλη τη βροχή στον δρόμο. Κανείς δεν είχε κάνει πίσω, να βρει απάγκιο, να γυρίσει στο σπίτι του. Δεν έμπαινε θέμα να χαθεί μια δικάσιμος! Το περιοδεύον δικαστήριο, εξάλλου, ήταν και ένα σπουδαιότατο κοινωνικό γεγονός. Εκεί μάθαινες όλα τα νέα – “μάθαινες τον κόσμο”.
Εκεί λοιπόν που περίμεναν τη σειρά τους η μάνα κι η κόρη, βλέπουν να βγαίνει από το κτίριο ο πρώτος που δικάστηκε η υπόθεσή του. Ήταν γνωστός τους, γείτονας από το ίδιο χωριό – χαρούμενος διότι, ως φαίνεται, η δίκη του πήγε καλά. Ήταν νέος, μεγαλόσωμος, στιβαρός, και πράγμα πολύ παράξενο, δεδομένων των περιστάσεων, έδειχνε άψογα ντυμένος με το κυριακάτικο κοστούμι του σιδερωμένο και τα παπούτσια του γυαλισμένα, τέλεια, σαν καινούρια.
“Καλημέρα κουμπάρε” του λέει η μάνα. “Ήρθες στον Άγιο αποβραδίς; Εδώ ξημερώθηκες;”
“Όχι δα” λέει αυτός. “Ξεκίνησα κι εγώ σαν κι εσάς – νύχτα ήταν ακόμα. Όμως άργησα λίγο και δεν σας βρήκα στον δρόμο”.
“Και πως και δεν βράχηκες; Κοίτα εμάς, τα χάλια μας…”
“Α, ναι. Που λες, εκεί που περπατούσα κι άρχισε να βρέχει, λέω, πάει το καλό μου κοστούμι, πάνε τα παπούτσια. Κοιτάζω γύρω μου, μόνος μου είμουν, τα βγάζω όλα, τα κάνω πακέτο κι αρχίζω να τρέχω. Τρέχοντας, λέω, θα φτάσω πιο γρήγορα και θα μένω και ζεστός. Έτσι, σου λέω, έπεφτε και έφευγε η βροχή από πάνω μου σαν σύννεφο καθώς έτρεχα. Μόνο που στον ανήφορο, λίγο πριν το διάσελο, εκεί που είναι η καμάρα – την ξέρεις – λαχάνιασα κι άρχισα να κοντανασαίνω. Κι ο ιδρώτας πολύς, πάρα πολύς. Σαν καπνός έβγαινε απ’ το δέρμα μου. Μα που να σταματήσω; Είχα, βλέπεις, φοβηθεί και λιγάκι. Μου είχε φανεί σαν να έφεγγα, ένα πράγμα, σαν να έβγαζα φως (*).
Οι δαίμονες, λέω, θα ΄ναι, με βάζουν σε πειρασμό. Έκανα τον σταυρό μου και συνέχισα. Στα χωριά τ’ Απερίχου έβαλα τα ρούχα μου, στη Λευκάδα έβαλα τα παπούτσια μου, και να ‘μαι!”
– Να χαίρεσαι κουμπάρε, έχεις μυαλό! Αλλά να φοβάσαι τους δαίμονες, δεν το δέχομαι, κοτζάμ άντρας! Αυτά είναι ψέματα που λένε οι κατσικοκλέφτες για να κάνουν τις δουλειές τους με την ησυχία τους τη νύχτα…
Εκείνη τη μέρα στο καφενείο της πρωτεύουσας η εντεκάχρονη τότε γιαγιά της φίλης μου Ι.Κ. ήπιε το πρώτο της κονιάκ. Την ίδια ώρα η μάνα της κοπάνησε μονορούφι ένα τριπλό!
Άγγ. Κ.
(*) Το διάστημα μεταξύ της Γέννησης και των Επιφανείων, όπου πλήθος μεγάλων Χριστιανικών εορτών, θεωρείται επίσης περίοδος μαγείας και θαυμάτων.
(*) Δυσεξήγητο ηλεκτρικό φαινόμενο, όχι όμως σπάνιο σε νύχτες καταιγίδων. Βλέπε, π.χ. “Φωτιές του Αγίου Έλμου”.
Σάββατο, 25 Δεκεμβρίου 2021 Next post : «Νότια Σκέψη» Previous post : «Drapetomania or Paradise invented»
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
Δημοσιεύθηκε: 24 Μαΐου, 2018 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, photography, scouting, sport, Tourism, Travel, trekking, Uncategorized | Tags: action shots, Aegean, Atheras, direct approach, for nature in nature, Greece, hiking, hiking trails, Ikaria, περιβάλλον, πεζοπορία, χαρά, Αθέρας, Μονοπάτι του Αθέρα, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, ΟΠΣ Ικαρίας, αγριότοποι, εθελοντές, ικαρία, μονοπάτια, ξεθέωμα, OPS Ikarias, Save Atheras, Trail of Atheras, trail running, TransIkarian Trail, volunteers, wilderness 9 Σχόλια
Έχω πολύ καιρό να γράψω. Τον χειμώνα που μας πέρασε, ήμουν κλεισμένη στα δικά μου, όμως από τα λίγα που είδα, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάτι που άξιζε τον κόπο να το γράψω. Ένα γεγονός, δηλαδή, πραγματικά αξιοσημείωτο, κάτι τρελό, που να ‘χει φάση, να ‘χει πνοή κι αέρα, ΠΟΛΥ ΑΕΡΑ, κάτι που να μην έχει σχέση με… τίποτα! Ούτε με πολιτική, ούτε με χρήμα, ούτε με το εγώ του καθενός. Κι αυτό το κάτι να γίνει σε τόπο που μόνο λίγοι πάνε, σε τόπο που οι πολλοί δεν τον καταλαβαίνουν.
Και να ‘το, έγινε!Αναδημοσιεύω εδώ άρθρο στο μπλογκ του Ορειβατικού Πεζοπορικού Συλλόγου Ικαρίας που λέει ότι πολλοί εθελοντές και σύλλογοι μαζί ξεκίνησαν δουλειά στο Μονοπάτι του Αθέρα κι αφού πρώτα
ξεδιάλυναν ποια πρέπει να ‘ναι η σωστή διαδρομή, σιγά-σιγά καθάρισαν και σηματοδότησαν τα πρώτα της χιλιόμετρα κι έχουν σκοπό να συνεχίσουν!Πολύ καλογραμμένο κείμενο για ένα σπουδαίο θέμα, αλλά και να μην ήτανε καλό, πάλι θα το μπλογκάριζα. Γιατί
αρχίζει με το σωστό τρόπο – με δυο στίχους. Γιατί, γαμώτο, μια φορά κάποτε χόρεψα κι εγώ, τρελή κι αδέσποτη, επάνω στο «φτερό του καρχαρία»!το ελεύθερο βουνό της Ικαρίας!
«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.»
«Μετά από πολλές πεζοπορίες και έρευνες που κατέληξαν στον καθορισμό της διαδρομής, μετά από μία επική επιχείρηση σηματοδότησης όπου συμμετείχαν πολλοί εθελοντές, ο Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας παρουσιάζει με υπερηφάνια τον ψηφιακό χάρτη»
Οξέ – Μαυράτο – Καψαλινό Κάστρο
Ήταν όνειρο πολλών χρόνων. Πρώτη φορά ακούσαμε γι’ αυτό το 2004 όταν κάποιοι Ελβετοί έδειξαν ενδιαφέρον να το περπατήσουν, κατασκηνώνοντας σε διάφορα σημεία για ξεκούραση, όμως ποτέ δεν μάθαμε αν πράγματι το έκαναν. Λίγο αργότερα μια φίλη, δραπετεύοντας απ’ τη βουή μιας ξένης μεγαλούπολης, περπάτησε ένα μεγάλο μέρος του. Γοητεύτηκε και μέχρι και σήμερα γράφει πολλά άρθρα για τον Αθέρα στο μπλογκ της. Ταυτόχρονα σχεδόν ένας φίλος Σλοβένος περπάτησε κι αυτός το μεγαλύτερο μέρος αυτής της διαδρομής και έγραψε κι αυτός τις εντυπώσεις του στο μπλογκ του.
Έτσι άρχισαν όλα.
Το Μονοπάτι της Κορυφογραμμής του Αθέρα ή «Atheras Ridge Walk» ή «TransIkarian Trail» με μήκος γύρω στα 65 χλμ. από το ακρωτήριο «Δράκανο» μέχρι το ακρωτήριο «Κάβο Πάπας» της Ικαρίας έφτασε να γίνει θρυλικό.
Διάφοροι έμπειροι Έλληνες και ξένοι πεζοπόροι κι ορειβάτες το περπάτησαν, καθώς και αρκετές ομάδες και Σύλλογοι, ακόμα και Δημοτικές παρατάξεις το περιέλαβαν στις προεκλογικές εξαγγελίες τους, παρόλα αυτά, η χαρτογράφηση και η σηματοδότηση αυτής της τόσο δημοφιλούς διαδρομής παρέμενε μέχρι σήμερα πολύ ελλιπής, αν όχι εντελώς αποσπασματική.
Φυσικά, δεν είναι εύκολη δουλειά. «Αθέρας» πάει να πει «λεπίδα», κόψη του μαχαιριού, του ξυραφιού, του δρεπανιού. Κι αυτή η «λεπίδα» που πάνω και γύρω της φιδοσέρνεται το μονοπάτι, έχει μεγάλο μήκος. Επίσης έχει και μεγάλο ύψος, αφού το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής «τρέχει» σε μέσο υψόμετρο 800 μέτρων, ενώ σε ορισμένα σημεία οι κλίσεις του εδάφους ένθεν κακείθεν του μονοπατιού είναι συχνά ιλιγγιώδεις.
Επίσης, εκτός από τα μεγάλα υψόμετρα, τους ανοιχτούς θαλάσσιους ορίζοντες, τις ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες, το Μονοπάτι του Αθέρα διασχίζει πάμπολλα, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, φυσικά τοπία: φρυγανότοπους, ασβεστολιθικούς γκρεμούς, πρινοδάση, ανεμοδαρμένα, πετρώδη οροπέδια, αρχαία δάση βελανιδιάς, αμμώδεις «ερήμους» εξαιτίας της υπερβόσκησης, πυκνά πευκοδάση, παράξενα τοπία με στρογγυλούς γρανιτένιους βράχους, και τόσα άλλα.
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς σήμερα ότι αποτελούσε κάποτε «κεντρική λεωφόρο», γι’ αυτό και υπήρχαν τουλάχιστον δύο καταφύγια στη διαδρομή, το ένα από τα οποία -όπως ξέρετε- βρίσκεται σε φάση ανακατασκευής. Πολλά σημεία του συνδέονται επίσης με πολλές ιστορίες, θρύλους αλλά και διάφορα ιστορικά περιστατικά.
Όμως, για σταθείτε. Δεν θα γράψουμε εμείς το βιβλίο που θ’ άξιζε να γραφτεί κάποτε γι’ αυτό το συναρπαστικό, μεγάλο μονοπάτι. Εμείς μόνο θα πούμε ότι επιτέλους αρχίσαμε δουλειά και φιλοδοξούμε να το σηματοδοτήσουμε και να το χαρτογραφήσουμε μια μέρα όλο!
Όπως γράψαμε στην προηγούμενη ανάρτηση (βλ. 3 Φεβρουαρίου και 4 Μαΐου), σε συνεργασία όχι μόνο με τους «Friends of Ikaria», αλλά και με το Σύλλογο Φάρου και τον Σύλλογο Αρέθουσας, έχοντας προηγουμένως ερευνήσει και επιλέξει διάφορα καλύτερα «περάσματα», οριστικοποιήσαμε τα 14 πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής και καταφέραμε να την σηματοδοτήσουμε όλη!»
«Η μορφή της διαγράφεται καθαρά στον ψηφιακό χάρτη ο οποίος, μετά την δουλειά που κάναμε, επικαιροποιήθηκε, ενώ επίσης προστέθηκαν σε διάφορα σημεία οι πάρα πολλές φωτογραφίες που τράβηξαν οι εθελοντές. Δεν είναι καλλιτεχνικές εικόνες – σε άλλους πέφτει αυτό το έργο. Είναι εικόνες, οι περισσότερες, από διάφορες φάσεις της δουλειάς, από τα πρόσωπα της παρέας που δουλέψαμε μαζί, είναι αναμνήσεις.»
«Γιατί το Μονοπάτι του Αθέρα, όπως μας το τόνισαν πολλοί εθελοντές, δεν είναι πεζοπορία, είναι εμπειρία!»
😇
«Ενδιαφέρουσες αναρτήσεις στο γκρουπ των Πεζοπόρων της Ικαρίας στο φέησμπουκ που έγιναν στη διάρκεια της δουλειάς μπορείτε να δείτε εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ.»
«Οι πηγές των φωτογραφιών που περιέχονται στο χάρτη, αναγράφονται στη λεζάντα μέσα στον χάρτη. Τις νέες φωτογραφίες που προστέθηκαν, τις πήραμε κατόπιν αδείας από εδώ, εδώ κι εδώ.»
H διαδρομή χωρίζεται συμβατικά σε 5 μέρη.
2)Από τον Φάρο στο χωριό «Καταφύγι», συγκεκριμένα στη γειτονιά «Ξύλινο», ακολουθώντας ένα ωραίο, πανάρχαιο μονοπάτι.
3)Από το Καταφύγι (Ξύλινο) στο χωριό «Οξέ» όπου η διαδρομή ακολουθεί το κεντρικό ασφαλτόδρομο.
4)Από την Οξέ στο χωριό «Μαυράτο», ακολουθώντας ένα πανάρχαιο μονοπάτι που διασχίζει πυκνό δάσος, κινούμενο παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο.
5)Από το Μαυράτο στο «Καψαλινό Κάστρο», λιθόστρωτο άλλοτε, σήμερα είναι ένα ανηφορικό ορειβατικό μονοπάτι που οδηγεί στις κορυφές του Αθέρα. Προς το παρόν η σηματοδότηση σταματάει εκεί, δηλαδή, κάτω από τους βράχους του μεσαιωνικού οχυρού.
Για όποιον δεν θέλει να επιστρέψει στο Μαυράτο, μια πολύ ενδιαφέρουσα προτεινόμενη διέξοδος είναι προς το χωριό «Αρέθουσα» στη βόρεια πλευρά του νησιού.
Προσοχή όμως στο «Κακό Καταβασίδι»!» 💀
«Το πρώτο μέρος του Μονοπατιού του Αθέρα συνιστάται για όλους τους μήνες του χρόνου, ακόμα και το κατακαλόκαιρο, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής φυσούν θαλάσσιες αύρες, αλλά δεν λείπουν και περιοχές με δέντρα που προσφέρουν αρκετή σκιά στον πεζοπόρο.»
«Σας προσκαλούμε να δοκιμάσετε αυτή τη διαδρομή και να μας πείτε τις εντυπώσεις σας!»
😀😀😀
.
.«Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας»
.
Facebook page:
«Ορειβάτες Πεζοπόροι Ικαρίας».
~*~
Πέμπτη 17 Μαίου 2018
.
Σπίτι όσο να χωρείς, τόπο όσο να θωρείς
Δημοσιεύθηκε: 15 Ιουλίου, 2017 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, Tourism, Travel, Uncategorized | Tags: Aegean, desertification, freedom, Greece, hiking, Ikaria, Αθέρας, Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας, Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας, Ορεινό Καταφύγιο, εθελοντές, ικαρία, oasification, out-to-mountain-top, trail running, wild camping 10 Σχόλια
διάβασα αυτό το κείμενο που έβγαλαν επίσημα οι τρεις Σύλλογοι που ανακατεύονται σ’ αυτή τη δουλειά. Και έτσι πείστηκα. Άλλαξα γνώμη και πιστεύω ότι αυτό το άσχετο πραγματάκι, το ρημάδι, το Σπιτάκι της Μαμής, μπορεί να ξαναφτιαχτεί και λειτουργώντας πάλι, να γίνει ορμητήριο για την ανακατάληψη του Αθέρα απ’ τους ανθρώπους ενάντια στα κατσίκια και τις ανεμογγεννήτριες, υπέρ της άγριας ομορφιάς και της ελευθερίας, υπέρ της ανατριχίλας που προκαλεί η ερημιά, του φόβου στις σκιές των βράχων, της άμμου που δέρνει τα κορμιά, του ήλιου που τα ψήνει, της κρύας νύχτας που τα ενώνει και τα σφίγγει. 
Και το πρωί-πρωί, την ώρα που οι διαβόλοι του βουνού κρύβονται στις σπηλιές τους, να βγεις απ’ το σπιτάκι, να τρέξεις στην πεδιάδα, να πας να δεις το χάραμα στων απορρώγων βράχων τις αιχμές, στις κορυφές του κόσμου μας – του μικρού μας κόσμου που όμως, εφόσον το
θελήσουμε, αλλάζοντας την οπτική και τη γωνία λήψης, τον κάνουμε μεγάλο.Παρακάτω αντιγράφω περικοπές από το κείμενο που έλεγα και του κολλάω και φωτογραφίες που μερικές ήταν δικές μου. Στο τέλος προσθέτω κάποιες παρατηρήσεις για τις οποίες εγώ μόνη φέρνω την ευθύνη. Ο τίτλος του άρθρου είναι από μια παλιά Ικαριώτικη παροιμία που νομίζω ότι ορίζει σωστά τη σχέση του ανθρώπου με το χώρο.
Το Σπιτάκι της Μαμής
«Στο οροπέδιο Αμμούδια, στην κορυφογραμμή του Αθέρα, σε υψόμετρο 900 μ. περίπου πάνω από τις Ράχες, βρίσκεται το γνωστό σε όλους τους Ικαριώτες «Σπιτάκι της Μαμής». Πρόκειται για ένα μικρό πέτρινο καταφύγιο που χτίστηκε το 1958-59 σ’ αυτό το κομβικό σημείο των μονοπατιών της Ικαρίας από τη μαία Όλγα Καβαρλίγγου. Σκοπός του καταφυγίου ήταν να φιλοξενεί την ίδια, αλλά και όλους τους διαβάτες (μεταξύ αυτών, ταχυδρόμους, γιατρούς κτλ.) για να ξεκουράζονται από την πολύωρη πεζοπορία που απαιτεί η διάσχιση του ψηλού βουνού της Ικαρίας, να προστατεύονται σε περίπτωση κακοκαιρίας και, αν ήταν ανάγκη, ειδικά τον χειμώνα που η μέρα είναι μικρή, να μπορούν να περάσουν εκεί τη νύχτα με ασφάλεια.»
«Μέχρι την δεκαετία του 1980 όταν το ορεινό οδικό δίκτυο του νησιού άρχισε να αναπτύσσεται, οι μετακινήσεις στα βουνά της Ικαρίας γίνονταν κυρίως με τα πόδια ή με ζώα. Έτσι μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο σημαντικό καταφύγιο ήταν αυτό το ταπεινό, μικρό σπιτάκι, αληθινά σωτήριο για όλους τους ανθρώπους, γι’ αυτό και το όνομά του συνδέεται με πολλά περιπετειώδη περιστατικά και ιστορίες, γνωστές σε όλη την Ικαριακή κοινωνία.»
«Τον καιρό εκείνο, τόσο η μαμή, όσο και άλλοι φιλότιμοι χρήστες, φρόντιζαν το κτίσμα να βρίσκεται πάντα σε άριστη κατάσταση, εφοδιασμένο με κουζινικά, στάμνα με νερό, ξύλα για το τζάκι, κονιάκ, καφέ, ζάχαρη, ρύζι κτλ. Επιπλέον, καθώς στην περιοχή πέφτει χιόνι το χειμώνα αλλά και συχνά πυκνή ομίχλη ακόμα και το καλοκαίρι, το σπιτάκι είχε στη σκεπή του κουδουνάκια που με τον ήχο τους όταν φυσούσε, καθοδηγούσαν τους πεζοπόρους.»
«Το «Σπιτάκι της Μαμής» (ή «Ορεινό Καταφύγιο Άγιος Παντελεήμων» όπως είναι το επίσημο όνομα του) ήταν μάλλον ένα από τα πιο παλιά καταφύγια αυτού του είδους στο χώρο του Αιγαίου. Παρόλα αυτά, σήμερα, η κατάσταση του ιστορικού αυτού κτίσματος είναι θλιβερή. Το κτίριο έχει βανδαλιστεί, έχουν κλαπεί τα πορτοπαράθυρα, οι τοίχοι έχουν ρωγμές, ενώ η σκεπή έχει τρύπες και είναι έτοιμη να καταρρεύσει.»
«Εκτός από την εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο, τίποτα δεν θυμίζει το παλιό καταφύγιο. Ούτε καν μπορεί να γίνει λόγος για φιλοξενία ανθρώπων εκεί. Η τελευταία του χρήση ήταν σαν αποθηκευτικός χώρος ζωοτροφών και τελευταία, αφού εξαφανίστηκε η πόρτα, καταπατήθηκε από τα κατσίκια του βουνού και έγινε κι αυτό, όπως όλα τα παλιά κτίσματα στα βουνά της Ικαρίας, πρόχειρη στάνη.»
«Η Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας σε συνεργασία με τον Ορειβατικό Πεζοπορικό Σύλλογο Ικαρίας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καρυδιών θεωρήσαμε καθήκον μας να διασώσουμε και να αναδείξουμε το Σπιτάκι της Μαμής όχι μόνο γιατί είναι σημαντικό στοιχείο της παράδοσης μας αλλά και σαν μνημείο αλληλεγγύης και φιλοξενίας. Θέλουμε να στέκει εκεί και να θυμίζει στις σημερινές και τις επόμενες γενιές Ικαριωτών τους δύσκολους παλιούς καιρούς, αλλά και να χρησιμεύσει ξανά σαν ορεινό καταφύγιο προς όφελος των πολλών ορειβατών και πεζοπόρων, Ελλήνων και ξένων, που επισκέπτονται το νησί μας κάθε χρόνο.»
«Έτσι, έπειτα από πολλή σκέψη και μελέτη, υποβάλαμε επίσημη και εμπεριστατωμένη αίτηση προς τον Δήμο Ικαρίας, η οποία έγινε ομόφωνα αποδεκτή από το Δημοτικό Συμβούλιο. Κατά συνέπεια, σε λίγο καιρό ξεκινάμε με δική μας εθελοντική εργασία και έξοδα το έργο της συντήρησης και ανακαίνισης του κτίσματος, καθώς και της βελτίωσης του γύρω χώρου (αυλή, βρύση, πεζούλια, στέγαστρο, παγκάκια κ.α.).»
«Παράλληλα, πάλι με δική μας εθελοντική δουλειά και έξοδα, έχουμε σκοπό να περιφράξουμε μια έκταση τουλάχιστον 8 στρεμμάτων γύρω από το κτίριο για την προστασία του χώρου από τα κατσίκια και την αναδάσωση, έστω μικρού μέρους αυτής της πολύ ταλαιπωρημένης από την υπερβόσκηση και σχεδόν ερημοποιημένης περιοχής.»
«Θεωρώντας ότι το βουνό μας, ο Αθέρας, είναι δημόσιο αγαθό, φροντίζοντας το Σπιτάκι της Μαμής θέλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τόσο των ντόπιων, όσο και των επισκεπτών του νησιού μας να επισκέπτονται τα οροπέδια και τις βουνοκορφές του με άνεση και ασφάλεια και εφόσον θέλουν, να υπάρχει στη διάθεσή τους για να διανυκτερεύσουν ένα μικρό, αλλά αξιοπρεπές καταφύγιο.»
«Ανάμεσα στα οφέλη που θα προκύψουν από τη συγκεκριμένη δράση είναι τα εξής:
• Ανάδειξη του μοναδικού βραχώδους τοπίου του οροπεδίου «Αμμούδια» με τους εντυπωσιακούς μονόλιθους που αποτελούν ένα πολύ ιδιαίτερο γεωλογικό φαινόμενο.
• Καλλιέργεια ορειβατικής και φυσιολατρικής κουλτούρας, αισθήματος ευθύνης και διάθεσης προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.
• Αφύπνιση της τοπικής κοινωνίας σχετικά με την ερημοποίηση του ορεινού όγκου της Ικαρίας μέσω της δημιουργίας ενός περιφραγμένου, επισκέψιμου δασικού χώρου όπου θα αναπτύσσονται ντόπια είδη χλωρίδας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η ερημοποίηση και οι καταστροφικές συνέπειές της (πλημμύρες, κατολισθήσεις, φτωχοποίηση του εδάφους, κτλ.) δεν είναι ένα φυσικό και αναπόφευκτο γεγονός, αλλά κάτι που, έτσι όπως ξεκίνησε κάποτε, έτσι υπάρχει και τρόπος να σταματήσει.»
«Περισσότερο απ’ όλα όμως εκείνο που θέλουμε να κάνουμε είναι να δείξουμε με ένα δικό μας έργο -έστω μικρό- τη μεγάλη αγάπη που έχουμε για το βουνό μας, την άγρια ομορφιά του και την ελευθερία του.»
Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας
Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Πολιτιστικός Σύλλογος Καρυδιών
.
Αυτά έγραψαν οι άνθρωποι και με έπεισαν. Με έπεισαν ότι το εννοούν και θα το κάνουν.
Κι εγώ (to agrimi) είπα μέσα μου ότι καλό αυτό αλλά χρειάζονται λεφτά. Και μόλις το ‘μαθα, πήγα να δώσω όσα είχα εκείνη τη στιγμή, αλλά ο άνθρωπος που πήγα να τα δώσω, δεν τα δέχτηκε. Έχω κάνει πολλά, είπε. Αλλά επειδή εμένα δεν μου αρέσει να μου λένε όχι, αντί για λεφτά έστησα αυτό το άρθρο υποστήριξης στο μπλογκ μου. Κι από πάνω δίνω τα e-mail που ξέρω, της ΚΠΡΙ που είναι kinisi.politon.ikaria@gmail.com και του ΟΠΣΙκαρίας που είναι opsikarias2008@gmail.com, αν θέλετε κι εσείς να τους υποστηρίξετε στο έργο τους ηθικά ή υλικά, γιατί δεν είναι πλούσιοι, πολιτικοί παράγοντες και τοπικοί αρχόντοι, αλλά απλοί άνθρωποι εργαζόμενοι που αγαπούν και πονούν τον τόπο τους κι είναι πάντα έτοιμοι να εργαστούν ομαδικά, εθελοντικά και αφιλοκερδώς για ό,τι πιστεύουν ότι είναι το καλό του.
Έτσι κάνω κι εγώ. 🙂
Σάββατο, 15 Ιουλίου 2015
Next post: «Ήταν ένας Αύγουστος με πολλά λινκς»
Previous post: «Τα μύρα μας»
Reblog: «Ανεμογεννήτριες αλλά και δάση βελανιδιάς»
Δημοσιεύθηκε: 15 Ιανουαρίου, 2008 Filed under: aegean, Greece, hiking, Ikaria, Ικαρία, ικαρία, lifestyle, scouting, Uncategorized, wildlife | Tags: Aegean, angry agrimi, Atheras, capitalism, economy, freedom, Greece, greed, Green bubble, hiking, Ikaria, περιβάλλον, Αθέρας, ανεμογεννήτριες, ικαρία, κύκλος εργασιών, μονοπάτια, my world, petition, propaganda, Save Atheras, Save Pramnos, simple life, threats, wind turbines 7 Σχόλια.
Tο παρόν είναι ελληνική μετάφραση από εμένα (to agrimi) άρθρου στο μπλογκ της Ελένης εναντίον της εγκατάστασης 110 ανεμογεννητριών μαμούθ στην κορυφογραμμή του Αθέρα στην Ικαρία. Ήταν μετάφραση στα Αγγλικά του κειμένου της συλλογής υπογραφών εναντίον του εγκληματικού αυτού σχεδίου. Θέλοντας να γίνει γνωστή όσο το δυνατό πιο πλατιά αυτή η διαμαρτυρία, το μεταφράζω ξανά πίσω στα Ελληνικά και το ανεβάζω στο μπλογκ μου. Η αγαπημένη μου Ελένη στην αρχή λέει τα εξής:
«Μου αρέσουν οι ανεμογεννήτριες και ναι, μπορώ να δεχτώ μερικές στην Ικαρία όμως θέλω επίσης και πολλά δάση βελανιδιάς»
Είχα πει κάποτε, ω πόσο αθώα ήμουνα κι αφελής, τι αυταπάτη! Έπρεπε να το ξέρω! Στις παρούσες συνθήκες άγριου, επεκτατικού καπιταλισμού κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να συμβεί!
.
.
Γι’ αυτό άλλαξα γνώμη! Το σχέδιο της εταιρείας δεν είναι μετριοπαθές και περιβαλλοντικά φιλικό αλλά τερατώδες και καταστροφικό για το νησί μας! Έτσι αντιγράφω το κείμενο συλλογής υπογραφών εναντίον του σχεδίου και ζητώ από όλους να το υπογράψουν!
Ανεμογεννήτριες και Ικαρία: Πώς μια ευλογία μετατρέπεται σε εφιάλτη
Τον Ιούλιο του 2011 εγκρίθηκε άδεια της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (877/11/15-7-2011) στην εταιρεία ΙΚΑΡΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Α.Ε (συμφερόντων του ομίλου Μυτιληναίου) για την εγκατάσταση σε επιφάνεια 28 τετραγωνικών χιλιομέτρων της κορυφογραμμής του Αθέρα στην Ικαρία 110 ανεμογεννητριών μαμούθ καθεμία ισχύος 3 MW. Στην άδεια αναφέρεται ότι οι ανεμογεννήτριες θα τοποθετηθούν στις εξής θέσεις του όρους Αθέρας του Δήμου Ικαρίας: «Βίγλα – Καψάλη – Ποδήλια – Υψώνας – Κασμιάνος – Προβατοκεφάλα – Ρούκουνας – Σαραντιάδων – Εριφή – Κουταλόπετρα – Βάρκα – Παππού Λογάρι – Σελάδια – Μεγάλοφος – Σιαμάκι – Κλημάτια – Στάσουσα – Παπουτσοκρύφτης – Αναβάθρες – Ράντη – Σταυρί – Πούντα – Πρ. Ηλίας – Κακό Καταβασίδι». Το ύψος τους θα φτάνει τα 150 μέτρα και το άνοιγμα των φτερών τους τα 90 μέτρα.
Η άδεια προβλέπεται να έχει ισχύ για 25 χρόνια με επιπλέον πρόβλεψη ανανέωσής της για άλλο τόσο χρόνο (συνολικά για 50 χρόνια).
Μετά την έκδοση της άδειας από τη ΡΑΕ (15-7-2011) κατατέθηκαν δύο προσφυγές: 1. από τον Δήμο Ικαρίας ο οποίος, μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 30-7-2011, προσέφυγε κατά της απόφασης της ΡΑΕ. 2. από τον κ. Ηλία Γιαννίρη ο οποίος επίσης κατέθεσε προσφυγή (Α.Π. 5590/2-8-2011 γρ. υπουργού).
Ανακοινώσεις κατά των ανεμογεννητριών εξέδωσαν: 1 . Η Μ.Κ.Ο. «Αρχιπέλαγος – Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας». 2. Η δημοτική παράταξη «Λαϊκή Συσπείρωση Ικαρίας» (ΛΑΣ Ικαρίας). 3. Η δημοτική παράταξη «Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας» (ΑΣΠΙ). 4. Η «Κίνηση Πολιτών Ευδήλου». 5. Η περιφερειακή παράταξη «Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο».
Πολλοί υποστηρίζουν ότι με τέτοιες επενδύσεις ανεμογεννητριών μπορούμε να κλείσουμε ένα λιγνιτωρυχείο. Όμως ο ίδιος επενδυτής (Μυτιληναίος) ενδιαφέρεται να εκμισθώσει επίσης και λιγνιτωρυχείο απόδοσης 300 MW στη Βεύη Φλώρινας! (Πηγή: news.kathimerini.gr)
Ιστορικό
Στην Ικαρία στο παρελθόν υπήρξαν και λειτούργησαν από τη ΔΕΗ εφτά ανεμογεννήτριες ύψους περίπου 30 μέτρων στη θέση «Φυρή Άσπα» πάνω από τον Άγιο Κήρυκο. Όμως, παρ’ ότι ήταν πολύ κοντά στο δρόμο, η αισθητική εντύπωση ήταν θετική και φάνταζαν σαν οικείο τεχνολογικό έργο. Μπορούσαν να καλύπτουν το 12% των ενεργειακών αναγκών της Ικαρίας και ήταν σε πλήρη λειτουργία ιδιαίτερα τον Αύγουστο που η κατανάλωση ρεύματος ήταν στο ζενίθ. Από ενεργειακή άποψη η Ικαρία δεν έχει ανάγκη από τις νέες ανεμογεννήτριες. Η Ικαρία σήμερα έχει μέγιστη δυνατότητα παραγωγής 12,5 MW από το θερμοηλεκτρικό σταθμό του Αγίου Κηρύκου, ενώ επιπλέον 600 KW παράγονται από μις ανεμογεννήτρια ιδιώτη κοντά στο χωριό Περδίκι. Η μέγιστη προβλεπόμενη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας της Ικαρίας σε περίοδο αιχμής είναι μόλις 9 MW (10 περίπου μέρες το δεκαπενταύγουστο).
Επιπτώσεις
Για να γίνει η συζητούμενη επένδυση και να τοποθετηθούν οι 110 ανεμογεννήτριες στον Αθέρα, είναι αναγκαίο να ανασκαφεί ολόκληρη η κορυφογραμμή, όπως δείχνουν παραδείγματα από άλλες περιοχές. Επίσης για τη μεταφορά μιας ανεμογεννήτριας 3 MW, η οποία θα γίνει με τεράστιες νταλίκες, θα διανοιχτούν τεράστιοι δρόμοι. Κάθε ανεμογεννήτρια των 3 MW ζυγίζει μέχρι και 380 τόνους χωρίς να υπολογιστεί το βάρος των θεμελίων από ενισχυμένο σκυρόδεμα. Καθώς απαιτείται ισχυρότατη θεμελίωση, είναι ανάγκη να γίνει εκσκαφή μεγέθους τουλάχιστον 16×16μ. και βάθους τουλάχιστον 3 μέτρων, ενώ ο γύρω χώρος πρέπει να εκχερσωθεί και να ισοπεδωθεί κατά τουλάχιστον 2 στρέμματα. Απαιτούνται 110 τέτοια θεμέλια. Κάθε ανεμογεννήτρια επίσης συνοδεύεται και από ένα κτήριο. Τέλος, μια ανεμογεννήτρια απαιτεί καλώδια κατά μέσο όρο περίπου 14 χιλιομέτρων για την σύνδεσή της με τον υποσταθμό, είτε εναερίως με κολώνες, είτε υπογείως με εκσκαφές πολλών χιλιομέτρων. Μεγάλο κτήριο απαιτείται και για τον υποσταθμό στο σημείο όπου θα ποντίζεται το καλώδιο που θα μεταφέρει το εξαγόμενο ρεύμα στην Αττική! Εκεί που σχεδιάζεται να τοποθετηθούν οι ανεμογεννήτριες υπάρχουν προστατευόμενες περιοχές NATURA (SAC και SPA). (Πηγή: communitywalk.com and WWF: oikoskopio) Όμως, αν αφαιρεθούν αυτές οι περιοχές και δεν τοποθετηθούν ανεμογεννήτριες, από τις 110 σχεδιαζόμενες ανεμογεννήτριες εκτιμάται ότι απομένουν μόνο δεκατρείς.
Απειλείται ο φυσικός και πολιτιστικός πλούτος της Ικαρίας
Στην Ικαρία, οι 110 ανεμογεννήτριες θα εγκατασταθούν σε εύθραυστα οικοσυστήματα και σε περιοχές μεγάλης σπουδαιότητας για την ορνιθοπανίδα. Επίσης θα είναι ορατές από απόσταση πολλών μιλίων, αλλοιώνοντας έτσι δραστικά τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του νησιωτικού τοπίου που θεωρείται μέγιστο πολιτισμικό αγαθό. Εκεί που θέλουν να βάλουν τις ανεμογεννήτριες υπάρχουν πολύτιμα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Ικαρίας:
- Το μοναδικό πανάρχαιο δασικό οικοσύστημα «Δάσος του Ράντη»
- Τις περιβαλλοντικά προστατευόμενες περιοχές NATURA 2000 (Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία)
- Τόποι με τεράστια πολιτιστική και ιστορική και αξία και άφθονα παλαιολιθικά και νεολιθικά στοιχεία (Πούντα, Κακό Καταβασίδι, Παπουτσοκρύφτης, Εριφή, κτλ.)
- Τα περίφημα ιστορικά μονοπάτια της Ικαρίας που διατρέχουν όλο τον Αθέρα
- Τους περίφημους πέτρινους φραγμούς, με σπουδαιότερο τον φραγμό που βρίσκεται κατά μήκος του Αθέρα
- Τις πολύτιμες πηγές νερού κατά μήκος της κορυφογραμμής
Όλα αυτά θα ισοπεδωθούν για να γίνει ένα ιδιωτικό επενδυτικό έργο, σε δημόσια/δημοτική γη και ίσως σε ιδιωτικές εκτάσεις, με στόχο το κέρδος για 25 ή 50 χρόνια, ενώ η Ικαρία θα καταλήξει να μοιάζει με σκαντζόχοιρο που πλέει στη θάλασσα.
Θα υπάρχουν οφέλη;
Το περίφημο αντισταθμιστικό τέλος το οποίο θα καρπώνεται ο Δήμος Ικαρίας εκτιμάται ότι δεν θα ξεπερνά το 1.700.000 ευρώ το χρόνο [Κ. Θεοφύλακτος, ενημερωτική εκδήλωση, αίθουσα Ραχών Ικαρίας, 22-8-2011]. Ας συγκρίνουμε τώρα αυτό το όφελος με το κόστος από τις ζημιές που προκλήθηκαν από τη βροχόπτωση του Οκτωβρίου 2010 στο οδικό δίκτυο της Ικαρίας. Πολλές καταστροφές προκλήθηκαν από τις επιφανειακές ροές στους πολλούς δευτερεύοντες χωματόδρομους που κατέληγαν στο επαρχιακό δίκτυο. Εκτιμήθηκε ότι η συνολική ζημιά στο κεντρικό οδικό δίκτυο ήταν της τάξης των 13 εκατομμυρίων ευρώ. Κανείς δεν ξέρει πόσες τέτοιες έντονες βροχοπτώσεις θα υπάρξουν στα επόμενα 25 ή 50 χρόνια και πόση ζημιά μπορούν να προκαλέσουν. Αν υλοποιηθεί το έργο των ανεμογεννητριών, μετά τις εκχερσώσεις και τις διανοίξεις των απαιτούμενων δρόμων για τη μεταφορά, εγκατάσταση και λειτουργία των 110 ανεμογεννητριών, θα δημιουργηθούν τεράστιες επιφάνειες απορροής υδάτων που θα προστεθούν κι αυτές σ’ εκείνες που προκάλεσαν την πλημμύρα του Οκτωβρίου 2010.
Ενημέρωση
Για να καλυφθεί το κενό ενημέρωσης, έγιναν ανοιχτές εκδηλώσεις στην Ικαρία τον Αύγουστο 2011 σε Άγιο Κήρυκο, Ράχες και Εύδηλο με πρωτοβουλία της ΑΣΠΙ. Ο Δήμος Ικαρίας, παρότι κατέθεσε προσφυγή κατά των 110 ανεμογεννητριών, δυστυχώς δεν έκανε κάποιου είδους ειδική ενημέρωση του Ικαριακού λαού,. Αντίθετα, βρίσκεται σε επαφή και συζητήσεις με τον επενδυτή. Ο Ικαριακός λαός, η παροικία, οι επισκέπτες της Ικαρίας, δεν έχουν επαρκή ενημέρωση για τις επιπτώσεις του σχεδιαζόμενου τεράστιου έργου. Πριν βρεθούμε μπροστά σε προαποφασισμένες επιλογές, ας αντιδράσουμε τώρα. Υπογράφετε πατώντας το: SIGN THE PETITION
..
Το τελικό κείμενο με τις υπογραφές θα είναι ως εξής:
Οι υπογράφοντες/υπογράφουσες αυτό το κείμενο, άτομα και σύλλογοι, είμαστε ενάντιοι στην τοποθέτηση των 110 Ανεμογεννητριών συνολικής ισχύος 330 MW στον Αθέρα της Ικαρίας. Το σχέδιο αυτό, αν υλοποιηθεί:
- Θα μετατρέψει τον Αθέρα σε βιομηχανική ζώνη παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μήκους άνω των 27 χιλιομέτρων
- Θα σημάνει τεράστιες εκσκαφές, εκχερσώσεις και ισοπεδωτικές διανοίξεις για τη μεταφορά και εγκατάσταση των ανεμογεννητριών, τις θεμελιώσεις και τα απαιτούμενα οδικά έργα για τη συντήρηση τους
- Θα αυξήσει την τρωτότητα της Ικαρίας σε πλημμύρες και σε φαινόμενα ερημοποίησης καθώς θα δημιουργήσει ανοιχτές επιφάνειες δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων
- Θα καταστρέψει το Δάσος του Ράντη και άλλες σημαντικές δασικές περιοχές
- Θα καταστρέψει μεγάλο μέρος της προστατευόμενης περιοχής NATURA της Ικαρίας (Οικότοπος Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος) που βρίσκεται στη Δυτική Ικαρία καθώς και εκείνης που βρίσκεται ανάμεσα στην Πούντα και το Κακό Καταβασίδι
- Θα καταστρέψει τους βιότοπους και τις περιοχές που φωλιάζει η ορνιθοπανίδα της Ικαρίας, η οποία, σύμφωνα με την Ορνιθολογική Εταιρεία, είναι μεγάλης σπουδαιότητας
- Θα μειώσει το ζωτικό, παραγωγικό και αισθητικό χώρο των κατοίκων για πολλές δεκαετίες
- Θα αλλοιώσει δραματικά το Ικαριακό τοπίο καθώς οι τεράστιες ανεμογεννήτριες θα φαίνονται από παντού, λόγω της επιμήκους τοποθέτησής τους στο μεγαλύτερο μέρος της κορυφογραμμής
- Θα γεμίσει το νησί με χιλιόμετρα καλωδιώσεων, ενώ πάνω από 110 συνοδευτικά κτήρια για απο-θήκευση και φύλαξη, καθώς και υποσταθμοί θα κτιστούν όχι μόνο στον Αθέρα αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές, μέχρι το σημείο της βύθισης του καλωδίου προς την Αττική
- Θα μειώσει την σημερινή ελκυστικότητα της ενδοχώρας της Ικαρίας από τους παραθεριστές που επισκέπτονται τα ορεινά χωριά και περπατούν στα μονοπάτια. Θα ακυρώσει τις μελλοντικές δυνατότητες ανάπτυξης του ορεινού τουρισμού (ορειβασία, αναρρίχηση, πεζοπορία, πολιτιστικές διαδρομές) που ενισχύει την οικονομία των μικρών ορεινών χωριών.
Θεωρούμε ότι η επένδυση αυτή είναι αποικιοκρατικού χαρακτήρα και είναι αντίθετη με τα συμφέροντα του νησιού διότι:
- αγνοεί την τοπική βούληση
- σχεδιάζεται και μεθοδεύεται χωρίς διαφάνεια, ενημέρωση και διάλογο με τους κατοίκους και τις τοπικές αρχές
- προσφέρει ασαφή οικονομικά ανταλλάγματα καθώς οι σημερινές οικονομικές προσφορές προς τον Δήμο και την τοπική κοινωνία μπορεί να αλλάξουν ή να μην υπάρχουν στο μέλλον, ιδιαίτερα με τη σημερινή οικονομική συγκυρία
- είναι άσχετη με τις ενεργειακές ανάγκες της Ικαρίας και αποβλέπει μόνο στην κερδοφορία του επενδυτή
- παραβιάζει κατάφορα την αρχή της αναλογικότητας καθώς η Ικαρία, που χρειάζεται μόνο 9-12 ΜW καλείται να συμβάλει υπέρμετρα στους ενεργειακούς στόχους της χώρας για το 2020 με 330 MW που θα παράγονται από αυτή την επένδυση
- δεν έχει συνεκτιμηθεί η 25ετής ή 50ετής οικονομική ζημιά από την παράδοση σε ιδιωτικά συμφέροντα δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων του βουνού. Συγκεκριμένα, δεν έχουν συνεκτιμηθεί οι φυσικές καταστροφές που θα επιφέρει, η ενδεχόμενη διατάραξη του υδρολογικού κύκλου, καθώς και οι μακροχρόνιες οικονομικές επιπτώσεις (απαξίωση περιουσιών, απώλειες στη μελισσοκομία και καλώς ασκούμενη κτηνοτροφία, την τροφοσυλλογή, τον ορεινό τουρισμό, κλπ.)
- Και τέλος, διότι κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι μετά τη λήξη της επένδυσης (25 ή 50 χρόνια) το φυσικό περιβάλλον θα αποκατασταθεί πραγματικά και ότι οι 110 ανεμογεννήτριες, τα τσιμεντένια θεμέλιά τους, τα βοηθητικά κτήρια και τα χιλιόμετρα καλωδιώσεων και οι κολόνες θα απομακρυνθούν με δαπάνες του επενδυτή.
Καλούμε τον Δήμο Ικαρίας:
- να μην δεχτεί αυτό το αποικιοκρατικό επενδυτικό σχέδιο
- να μη δεχτεί διαπραγματεύσεις για καμιά χωροθέτηση που να είναι στην περιοχή του Δάσους του Ράντη και μέσα στις περιοχές NATURA
- να δραστηριοποιηθεί προς κατάλληλες οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ενεργειακές λύσεις που είναι συμβατές με την Ικαρία (γεωθερμία, τηλεθέρμανση, μικρές μονάδες ΑΠΕ) και την αξιοποίηση τους ενδεχομένως μέσα από πολυμετοχικά σχήματα τοπικών, κυρίως, συμφερόντων στα οποία θα συμμετέχει, αντλώντας και τα σχετικά οικονομικά ανταλλάγματα.
Οι υπογραφές αυτού του ψηφίσματος δεν εξουσιοδοτούν για αποδοχή οποιονδήποτε μελλοντικών επιλογών. Κάθε συζήτηση για το θέμα θα πρέπει να ξεκινήσει από μηδενική βάση.
Υπογράφετε πατώντας το SIGN THE PETITION
.
Nana to agrimi's blog 
Our backs tell stories no books have the spine to carry - rupi kaur https://www.instagram.com/p/C0RdZ-PNet_/?taken-by=schwickertt/