Our backs tell stories no books have the spine to carry - rupi kaur https://www.instagram.com/p/C0RdZ-PNet_/?taken-by=schwickertt/
Ήμεσσαν τρεις ψυχεροί ελόου μας…
Δημοσιεύθηκε: 20 Δεκεμβρίου, 2014 | Συντάκτης: egotoagrimi | Filed under: aegean, Ikaria, ικαρία, lifestyle, Uncategorized | Tags: Aegean, Greece, house, how, Ikaria, Ikarian dialect, Ikarians, Ικαριώτικος χορός, ικαρία, January, life, lifestyle, longevity, old things, rural life, traditional, village, wild stories, winter |5 Σχόλια. . .
μοναδικό δείγμα παλιάς γλώσσας κι ατμόσφαιρας κι όμως δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές, τι με νοιάζει, η ουσία είναι ότι έχω ακούσει τέτοιες ιστορίες και έχω ζήσει φάσεις που τις θυμίζουν, όχι βέβαια τις ίδιες ακριβώς, μην τρελαθούμε, τέλος πάντων, φέτος χριστούγεννα το αντιγράφω στο μπλογκ μου και το αφιερώνω κι εγώ (to agrimi), όπως και η Μυρτώ, σε:
«…όλους τους πάππους στην Ικαρία, για τους δύσκολους χειμώνες που περάσανε και περνούν στα βουνά και βρίσκουν πάντα τον τρόπο να δουν όμορφα την ζωή και …το καταφέρνουν.»
Πολλά είπα. Διαβάστε. Για να μη χαλάσω την αίσθηση του κείμενου, το γλωσσάρι το έχω σε σχόλιο εκτός καταχώρησης.
.Ή μ ε σ σ α ν τ ρ ε ι ς ψ υ χ ε ρ ο ί
ε λ ό ο υ μ α ς
Ήμεσσαν κατάζακα, η αθράκα έκαιε, το λιοκόμπομα ηπόσωνε για ούλλους. Εκάμναμε χάζιν την φωτιά και πασκίζαμε να ζεστοκοπιθούμε. Ήμεσσα μαργωμένοι από την ψακάδα. Η αεροφιτσάδα του βουνού ακουότανε από τον αναφάντη. Ο ουρανός ηξεφουντανίστη, ήχασεν τα μπούτσα του και ηξεπατώθηκεγ καλά-καλά.
Ήμασσαν τρεις ψυχεροί ελόου μας, από το ανέρσυμα στο μετόχι, κεροφωτάαμε. Απαντέχαμε ν’άβγει ο ήγιος. Λιασμένα, καθούρι, χειμεράδιν, ψωμίγ και ελιά και κρασοβυτιές με καλοψημένον το κρασίν, μας εκρατούσαν συντροφιά.
Άξαφνα ηκούσαμε την ποργιά, σαν να ζαγάρει κάτι στο πίσκοτο, ο Στεφανής του Νικολακιού σαρτεύγει το κατώφλι. Είχε αποσώσει στο βουνό. Ηκόπιαεν και εγίναμε μια κάγκα.
Στην πέρα πάντα του σπιθκιού ηκρέμουταν μια λύρα, εξεκίνησε το τσιμπούσιν, το τραγούδιν και ατοί μας… εγίναμε σουαρεζήδες, ενώ ο ράτσος μας εξεκούφενε.
Έτσε α, πάνω στο ζεύκιν μάς εβρήκε το χαραμέριν, ο καιρός έπιασε ν’ανεπαλιάνει. Έκαμε ανεχαλλέ και ένας ένας ηύρεν την αμαλαγιάγ να ηποσώσει στην σκέπη του, στην κερά του. Ήπαψαν οι λωλλάδες, εκλείσαμε το μάνταλο, ηπήραμε τα φυλάκια μας και ηπετάσαμε αλλάι, σαν νερογάμηδες.
. . .Μυρτώ Αξαρλή
.
Με μερικούς ανθρώπους καταλαβαίνόμαστε σ’ αυτό το νησί. Δεν είναι και λίγο. Δεν χρειάζομαι πιο πολλούς. Τους ευχαριστώ. Τη νέα χρονιά ονειρεύεστε όσο το δυνατό περισσότερο. Και επειδή είναι παράδοση να μας αρέσουν τα παραδοσιακά τέτοια εποχή, ορίστε μερικά στο μπλογκ της Ελένης και δικά μου :
Καλή Χρονιά! ❤
5 Σχόλια on “Ήμεσσαν τρεις ψυχεροί ελόου μας…”
Σχολιάστε
Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.
Κατάζακα: στην μέση του τζακιού
Αθράκα: θράκα
Λιοκόμπομα: ελιά και ψωμί
Ηπόσωνε: έφτανε
Πασκίζαμε: προσπαθούσαμε
Ζεστοκοπιθούμε: να ζεσταθούμε
Μαργωμένος: ο παγωμένος από το κρύο
Ψακάδα: κρυάδα,παγωνιά
Αεροφιτσάδα: το δυνάμωμα του αέρα, που ήδη φυσά δυνατά και που επαναλαμβάνεται με μεγάλα συχνότητα.
Αναφάντης: το μικρό άνοιγμα της σκεπής πάνω από το τζάκι για να μπαίνει φως.
Ηξεφουντανίστη: άνοιξαν οι κρούνοι του.
τα μπούτσα: τα φράμματα
ψυχεροί: ανδρειωμένοι
ελόου μας: εμείς, ο εαυτός μας
ανέρσυμα: η λίγη ξεκούραση στη δουλειά, το διάλειμμα
κεροφωτάαμε: φωτίζαμε με κεριά
Απαντέχαμε: περιμέναμε
Λιασμένα: ξηροί καρποί
Καθούρι: τυρί σπιτικό
Χειμεράδιν: το κατσίκι ενός χρόνου
Κρασοβυτιά: η βυτίνα με το κρασί
Καλοψημένον το κρασί: καλοβρασμένο και δαμασμένο
Ποργιά: μεγάλη πόρτα αυλής ή περιβολιού
Ζαγάρει: σαλεύει, κινείται
Πίσκοτο: πίσσα σκοτάδι
Σαρτεύγει: πηδάει
Ηκόπιαεν: κόπιασε
Κάγκα: όλοι μαζί, ένα κορμί
ατοί μας: εμείς, οι ίδιοι, μονάχοι μας
σουαρεζήδες: γλεντζέδες
ράτσος: ο θόρυβος του νερού που πέφτει από ψηλά
Έτσε α:έτσι δα
Ζεύκιν: η μάζωξη, το γλέντι
Χαραμέριν: το χάραμα
ν’ανεπαλιάνει: να μαλακώνει
ανεχαλλέ: η προσωρινή διακοπή της κακοκαιρίας
αμαλαγιάγ: η ευκαιρία
να ηποσώσει στην σκέπη του: να φτάσει στο σπίτι του
λωλλάδες: τρέλες
φυλάκι: το ικαριώτικο δισάκι από κατσικίσιο τομάρι
ηπετάσαμε: τρέξαμε γρήγορα σαν να πετάγαμε
αλλάι: πλάι
νερογάμηδες: έντομα με μακρύ κορμό και μπλε φτερά που περνούν ξυστά και γρήγορα πάνω από τις ακίνητες επιφάνειες των νερών στα ρέματα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 9 άτομα
Καλή Χρονιά, αγρίμι μας! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 9 άτομα
και γιναμε «σουαρετζηδες» και την αλλη μερα, το «χαραμεριν» που εκανε «ανεχαλε», «ηπετασα» με τα ποδια και περασα και ειδα ολα εκεινα τα χιονισμενα τοπια σαν να ηταν αλλος κοσμος, μια αλλη εποχη!
Λες να χιονισει φετος; Μακαρι αυτες τις γιορτες Χριστε μου κανεις μην ειναι μονος του, φτωχος και λυπημενος…
Μια «καγκα» ολοι, αγαπες μου! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 9 άτομα
Μου αρέσει!Αρέσει σε 8 άτομα
[…] Ήμεσσαν τρεις ψυχεροί ελόου μας… […]
Μου αρέσει!Αρέσει σε 8 άτομα