



«Με αυτά και με εκείνα έκατσα πάνω από μήνα στην Ικαρία. Έπειτα με φιλοξένησε ένας φίλος που ζούσε μέχρι πρότινος στην Αθήνα ως «υπερκαταναλώτης». Πήρε όμως ανάποδες, την κοπέλα του και τράβηξε μακριά από τη μεγαλούπολη. Εκεί δεν ήταν μόνος του. Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί νεαροί που θέλουν να ανακαλύψουν τις ευεργετικές ικανότητες της αποκέντρωσης. Και ευτυχώς η νεολαία της Ικαρίας δεν παρατάει τον τόπο της. Μπορεί να απομακρύνεται για σπουδές ή κάποια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία αλλά όλοι αργά η γρήγορα επιστρέφουν στη θέρμη της. Υγεία για αυτούς δεν είναι το γυμναστήριο και το ρεντμπουλ αλλά να τρώνε κάθε πράγμα στον καιρό του και να βιώνουν τις εποχές.»
Αυτά που λέτε, ξεμπερδέψαμε με την τρέλα του Αυγούστου όπου αλλού θέλαμε να πάμε κι αλλού μας πήγαινε το ρεύμα, πολύς κόσμος, καλός κόσμος στο νησί γαρ, κι εμείς πολύ φιλότιμο γμτ μας και ήρθε η ώρα κι αραιώσαμε να κάνουμε καμιά δουλειά, εν προκειμένω να φτιάξουμε κρασί, για μια φορά, πρώτη φορά, ολοδικό μας!
Τα προηγούμενα χρόνια, όταν προλαβαίναμε…
angelosk said
Τι μισοάγρια; Μια χαρά τα βλέπω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Eleni said
Τέλεια είναι και πολύ ζουμερά ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!