Οι χειμωνιάτικοι καταρράκτες του μικρού Ναναζόνιου

.

____

____

____

Γεια σας αναγνώστες του μπλογκ του αγριμιού. Είμαι ο Άγγελος από τον Ορειβατικό Πεζοπορικό Σύλλογο Ικαρίας. Για άλλη μία φορά βρίσκομαι εδώ καλεσμένος από την ευγενική οικοδέσποινα για να παρουσιάσω ένα σπουδαίο εποχιακό ποταμό του νησιού μας, τον «μικρό Ναναζόνιο» ή «Βουτσιδέ» όπως τον λένε κανονικά οι ντόπιοι λαοί. 🙂 Ο Ναναζόνιος ή Βουτσιδές λοιπόν πηγάζει από το Δάσος του Ράντη. Αφού διασχίσει τα δασωμένα υψώματα της περιοχής του χωριού «Φραντάτο» ξεχύνεται στην κοιλάδα του Κάμπου και εκβάλλει στη θάλασσα στην ομώνυμη παραλία που βρίσκεται περίπου στη μέση του νησιού. Πολλά είναι τα ενδιαφέροντα που αφορούν αυτόν τον ποταμό που μάλλον είναι ο τρίτος ή τέταρτος σε μέγεθος στην Ικαρία, τόσο από ιστορική, όσο και από περιβαλλοντική και γεωλογική άποψη, ωστόσο εδώ δεν θα γράψουμε διατριβές, αλλά θα δείξουμε μόνο τα αξιοθέατα. Θα κάνουμε μια βόλτα στους καταρράκτες του!

Χάρτης της διαδρομής

⭐ ⭐ ⭐

Οι φωτογραφίες που έχουν προστεθεί στον χάρτη προέρχονται από διάφορες χειμωνιάτικες και ανοιξιάτικες εξερευνήσεις που έγιναν σε διάφορες φάσεις από φίλους και φίλες ξεκινώντας το χειμώνα του 2005-6, ενώ η τελευταία έγινε μόλις πριν λίγες μέρες. Έτσι μαζεύτηκε αρκετό υλικό και η οικοδέσποινα ζήτησε τη δημοσίευση του. Όπως μου είπε, δεν ήθελε πια ο Ναναζόνιος να είναι μόνο δικός της. Όμως προσοχή! Αν και η βόλτα από το χωριό του Κάμπου μέχρι τον ποταμό είναι σύντομη, εύκολη και απολαυστική, από εκεί και πέρα η αναρρίχηση στους καταρράκτες παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες και κινδύνους γι’ αυτό και απευθύνεται αποκλειστικά σε έμπειρους ορειβάτες. Όπως θα δείτε σε ορισμένες από τις παρακάτω φωτογραφίες, οι υδατοπτώσεις προσφέρονται για ραπέλ, ενώ οι λίμνες («λιβάδες») είναι καλές για μπάνιο όσο έχει νερό ο ποταμός, δηλαδή μέχρι και τον Μάιο. Πληροφορίες μπορείτε να ζητήσετε, αφού γίνετε μέλος, στο facebook group: «Ορειβάτες Πεζοπόροι Ικαρίας» ή στο facebook page: «Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας».

~*~ Πλήρες λεύκωμα ~*~

 

____

Τρίτη 17 Μαρτίου, 2015

Next post: Περπατώντας με τη φίλη μας τη Ξένια

Previous post: Το μπλε και το κόκκινο

---